Η αλήθεια ρε, η αλήθεια...!!!!!

Όταν η προπαγάνδα τους μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό

Διαβάζοντας στην σελίδα της Χρυσής Αυγής σχετικό άρθρο για το σταμάτημα της στήλης του Νίκου Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη, θυμήθηκα ένα άρθρο της "αριστερής" συγγραφέως Ελένης Καρασαββίδου που είχε γραφτεί πριν από μερικές μέρες και είχε τον δακρύβρεχτο τίτλο "την αλήθεια ρε, την αλήθεια!!!". Στο εν λόγο άρθρο, η Καρασαββίδου "έβγαινε από τα ρούχα της" επειδή τα διάφορα "σταλινικά" "κυκλώματα" του Περισσού βάλθηκαν να καταχωνιάσουν τον μπογιόπουλο στο χρονοντούλαπο της "σοβιετίας". Για να μην αδικήσουμε την Ελένη, δεν ήταν η μόνη "αριστερή" που έγραψε τέτοιο άρθρο ή που αναφέρθηκε προφορικά στην κλίκα του ΚΚΕ που θέλει να "φάει" τον Νίκο Μπογιόπουλο, υπήρχαν πολλοί ακόμα που έγραψαν περίπου τα ίδια, κάτι που δείχνει ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάνω κάτω ο ίδιος από όπου και αν προέρχεται.  Απορώ όμως, πως αισθάνονται όλοι αυτοί οι "αριστεροί" και οι "αντιεξουσιαστές" όταν βλέπουν τα επιχειρήματα τους να χρησιμοποιούνται από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής; Και βέβαια αυτό δεν έχει γίνει μόνο στην περίπτωση του "ημερόδρομου" αλλά και σε άλλες περιπτώσεις όπως ήταν για παράδειγμα η "φύλαξη της βουλής" από τα "κνάτ", οι απολύσεις στην τυποεκδοτική κ.α.

Παρακάτω γίνεται μια σύνθεση των δυο άρθρων, αυτό της Καρασαββίδου και αυτό του Γιώργου Μάστορα(στον γκαιμπελισμό) που υπογράφει τη δημοσίευση της Χρυσής Αυγής. Με bold τα αποσπάσματα από το άρθρο της Καρασαββίδου, με πλάγια γράμματα τα αποσπάσματα από το άρθρο της Χρυσής Αυγής, παρατηρήστε πως τα δυο αυτά άρθρα όχι απλά συμφωνούν, αλλά και αλληλοσυμπληρώνονται.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)





Από εχθές ο Ημεροδρόμος του Νίκου Μπογιόπουλου εξαφανίστηκε από τον «Ριζοσπάστη». Αναρωτιέμαι η ΕΣΗΕΑ, συνάδελφοι του τού «δημοκρατικού χώρου» κι όλοι (αν και κάποιοι θα το κάνουνε) όσοι αντέδρασαν (και πολύ σωστά!) όταν είχε παυθεί η Πρωινή Ενημέρωση από την ΕΡΤ, θα μιλήσουν δημόσια και θα μιλήσουν στην ένταση που πρέπει; Ή το έστησα εγώ το περιστατικό «γιατί είμαι  αντικομουνίστρια»;

Εμείς, απλώς να υπενθυμίσουμε ότι ο Μπογιόπουλος ήταν στο στόχαστρο του Κουτσούμπα και της νέας ηγετικής κλίκας του κομματικού μαγαζιού του Περισσού και γι’ αυτό τον λόγο είχε αποκλειστεί από το πρόσφατο συνέδριο του ΚΚΕ (δεν εξελέγη από την Κ.Ε. στην οποία είναι μέλος!). Κάποιες απόψεις του για τον ανεπάγγελτο και παιδί του κομματικού σωλήνα νέο Γ.Γ. του κόμματος δεν άρεσαν και τώρα που δόθηκε η ευκαιρία έφυγε κλοτσηδόν από την κομματική φυλλάδα.

Το θέμα δεν είναι ο Μπογιόπουλος, γιατί έτσι θα το αναγνώσουν αφού συμφέρει η αποπολιτικοποίησή του περιστατικού. Το θέμα είναι να αναρωτηθούμε, όπως όσοι το διέπραξαν (ηγετική ομάδα του ΚΚΕ) δίνουν το δικαίωμα, πόσο ριζοσπάστης είσαι όταν ακολουθείς τις παλιές ολιγαρχικές πρακτικές  κλειστών κύκλων που αποφασίζουνε για τη ζωή και την εργασία ανθρώπων;

το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) θεώρησε ότι ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή για να ξεκαθαρίσει τους εσωκομματικούς του λογαριασμούς με τον δημοσιογράφο του (β)ριζοσπάστη και μέλος του κόμματος Νίκο Μπογιόπουλο. Θεωρώντας ότι είναι το καλύτερο χρονικό σημείο για να περάσει στο «ντούκου» η εκδίωξη Μπογιόπουλου, η νέα διεύθυνση του (β) ριζοσπάστη έκοψε με συνοπτικές διαδικασίες την σελίδα του, με την φτηνή και φαιδρή δικαιολογία ότι αυτό γίνεται στα πλαίσια των… περικοπών!

Τι αξίες (βολικές! «Ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος» του Μπρεχτ δεν έχει ένα μονάχα ένα χρώμα, ούτε καν μια τάξη…) έχεις όταν αυτό το καλύπτεις ή το δικαιολογείς με δικαιολογίες κατ' επίφασην σπουδαίες ξεγελώντας πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους άλλους, ακριβώς όπως και οι πολιτικοί σου αντίπαλοι τα «ναι» τους;

Εμείς, όμως, απλώς θα του πούμε ότι είναι τυχερός που ζει στην Ελλάδα και όχι στην Σοβιετική Ένωση, επί «πατερούλη» Στάλιν. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα γλύτωνε απλώς με μια απόλυση, αλλά το πιο πιθανό θα ήταν να έσπαγε πέτρες στα γκουλάγκ της Σιβηρίας, αφού προηγουμένως κάποιος εισαγγελέας τύπου Βισίνσκι θα τον εξευτέλιζε πλήρως. Γι’ αυτό, αν και άθεος, ας κάνει τον σταυρό του που γλίτωσε τα χειρότερα…

Σήμερα, που ο έλεγχος πάνω στη συνείδηση των μαζών έχουν ενισχυθεί πέρα από κάθε μέτρο, η προσπάθεια να μεταβάλουμε ριζικά αυτή τη συνείδηση, η άρνηση να την αποδεχθούμε, θεωρείται αντιδραστική. Η κριτική πέφτει πάνω στον καθέναν που συνδυάζει την κριτική του καπιταλισμού με την κριτική του προλεταριάτου, το οποίο όλο και περισσότερο γίνεται μια απλή αντανάκλαση των τάσεων της καπιταλιστικής ανάπτυξης» (ή των όποιων απόλυτων στόχων της θα προσθέταμε. Η Παρέκκλιση του Αντόρνο για να μην το αναλύσουμε περισσότερο κι ας στραβοκοιτάξουν όσοι βολεύονται την εφαρμογή της εδώ).
 

Μέσα στην λασπολογική διάθεση των τελευταίων ημερών εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία αποτέλεσε όχι απλώς το κυρίαρχο αλλά ουσιαστικά το μόνο θέμα με το οποίο ασχολούνταν τα καθεστωτικά ΜΜΕ[...]

Τελικά απέναντι σε όλους μας και σε όλα η τελευταία φράση από το «Μάθε παιδί μου γράμματα» (προσαρμοσμένη για να επαναβαπτίζει τις ιδεολογίες στις αξίες και όχι το αντίθετο) αποκτά ιδιαίτερη σημασία: «Την αλήθεια ρε! Την αλήθεια!»