Θεσσαλονίκη: Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα - κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»

Σε μια μεγάλη συγκέντρωση χιλιάδων νέων και ανθρώπων κάθε ηλικίας μίλησε σήμερα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» στη Θεσσαλονίκη.

Ο Δ. Κουτσούμπας είπε μεταξύ άλλων:
«Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Νέοι και Νέες

Φίλες και Φίλοι

Απόψε εδώ, μέσα από το σύνθημα - κάλεσμα του Φεστιβάλ "άλλαξε τον κόσμο - το 'χει ανάγκη" συναντιούνται οι αγωνίες, οι ανησυχίες, τα προβλήματα της νέας γενιάς με την επαναστατική ανατρεπτική πρόταση του ΚΚΕ, με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Γι αυτό ακριβώς το φεστιβάλ, όσα χρόνια κι αν περάσουν για περίπου 4 δεκαετίες καταφέρνει να είναι πάντα επίκαιρο, γιατί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι επίκαιρη και αναγκαία, γιατί ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Κι ακόμη πιο επίκαιρη και αναγκαία είναι η στράτευση των νέων σε αυτήν την υπόθεση.

Μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι δεν υπάρχει αντιλαϊκό μέτρο, δεν υπάρχει απόφαση και κατεύθυνση που να μην έχει στόχο τη νεολαία, τα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών, τους νέους εργάτες και εργαζόμενους.

Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αντικατάστασή τους από ατομικές συμβάσεις, η ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το τσάκισμα των συντάξεων - που η νεολαία βλέπει σαν κάτι μακρινό - οι αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και τα προγράμματα για την ανεργία, βασικό στόχο έχουν τους νέους, τη σημερινή, την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης.

Θεωρούν τη νεολαία εύκολο στόχο. Ποντάρουν στη χαμηλή πολιτική και κοινωνική της πείρα, στο ότι ένα κομμάτι της στηρίζεται ακόμα από το πενιχρό οικογενειακό εισόδημα, δεν μπορεί να πατήσει στα πόδια του, να σχεδιάσει τη ζωή του.

Ειδικά οι νέοι που αλλάζουν κάθε τόσο επάγγελμα, κλάδο, μένουν για μεγάλα διαστήματα άνεργοι, - όχι φυσικά με δική τους ευθύνη - μένουν μακριά από τη συλλογική πάλη, τον ταξικό οργανωμένο αγώνα. Στην ανεργία και την εργασιακή περιπλάνηση προστίθεται και η εργοδοτική - φανερή και συγκαλυμμένη - τρομοκρατία, η απειλή της απόλυσης αν συνδικαλιστεί, αν απεργήσει.

Γι αυτό γίνονται ακόμα πιο μεγάλες οι ευθύνες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, των διάφορων εργατοπατέρων που χρόνια τώρα έχουν ξεμπερδέψει με τα δικαιώματα και τις ανάγκες των νέων.

Ποντάρουν στο ότι η σημερινή νεολαία δεν έχει πείρα από τους αγώνες και τις κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, ζει σε μεγάλη χρονική απόσταση από ηρωικές περιόδους του λαού, όπως η Εαμική Εθνική Αντίσταση, ο αγώνας του ΔΣΕ, η αντιδικτατορική πάλη που διαπαιδαγώγησαν γενιές και γενιές νέων.

Ποντάρουν στο ότι οι σημερινοί νέοι δε γνώρισαν τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 21ουαιώνα, την προσφορά του σοσιαλισμού, της Σοβιετικής Ενωσης, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε συνθήκες ήττας, αντεπανάστασης.

Και φυσικά, ποντάρουν στην παραχάραξη ακόμα και τη διαστρέβλωση της ηρωικής ιστορίας του λαού μας. Στη χυδαία και ανιστόρητη συκοφαντική εκστρατεία σε βάρος του σοσιαλισμού, που σήμερα δε γίνεται μόνο μέσα από τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο, αλλά έχει περάσει στα σχολικά βιβλία και τις αίθουσες διδασκαλίας.

Βασικός στόχος τους, η νεολαία να μη μάθει, να μη γνωρίσει αυτήν την ιστορία. Να την κρατήσει μακριά από την ταξική πάλη, μακριά από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, τις θέσεις της ΚΝΕ, δηλαδή μακριά από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τη νίκη του σοσιαλισμού που είναι η μόνη πραγματικά ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό μας και τη νεολαία μας.

Το σύστημα διδάσκει στους νέους από την πιο μικρή ηλικία το πιο απάνθρωπο και χυδαίο μάθημα, αυτό της υποταγής στα αφεντικά, της συμφιλίωσης με την εκμετάλλευση, του νόμου της καπιταλιστικής ζούγκλας «ο θάνατος σου η ζωή μου», την ανθρωποφαγία του διπλανού, του συναδέλφου, του συμμαθητή, που πρέπει να χάσει αυτός για να κερδίσω εγώ...

Και τελικά αυτό που γίνεται σε αυτή την περίπτωση είναι να χάνουν όλοι και να κερδίζει μόνο το κεφάλαιο και το σύστημα.

Και θα είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι οι νέοι που το επόμενο διάστημα θα κληθούν να δώσουν εξετάσεις σε αυτό το «μάθημα».

Αλλωστε ο νέος νόμος για το Λύκειο σε αυτό στοχεύει.

Να σπρώξει τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών -που δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στο εξεταστικό κάτεργο του νέου λυκείου και στο αυξημένο κόστος των φροντιστηρίων- στην ψευτοκατάρτιση, στη μαθητεία, να γίνουν από νωρίς λεία για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ως φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό.

Να παραιτηθούν οι νέοι και στο γενικό και στο επαγγελματικό λύκειο από την όποια γενική μόρφωση υπήρχε μέχρι σήμερα και να μαθαίνουν όσο και ό,τι τους επιτρέπουν τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών.

Αυτό εννοεί η κυβέρνηση όταν λέει σύνδεση της παιδείας με την αγορά εργασίας. Σύνδεση με τα συμφέροντα όλων όσων έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και δε θέλουν να τα χάσουν.

Για όλους αυτούς τους λόγους, σαν Κόμμα νιώθουμε πολύ μεγάλη ευθύνη να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες και τα εμπόδια, γιατί έχουμε βαθιά επίγνωση ότι ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος με προοπτική ρήξης και ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης δε μπορεί να υπάρξει, χωρίς την καθοριστική συμβολή των νέων εργαζομένων, των ανέργων, χωρίς τους νέους των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, χωρίς την ανασυγκρότηση του φοιτητικού - σπουδαστικού και μαθητικού κινήματος.

Το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δε βελτιώνεται
Σήμερα υπάρχουν πολλές περισσότερες αποδείξεις για το λαό και τη νεολαία ότι το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δε βελτιώνεται.

Ούτε μπορεί να υπάρχει επιστροφή σε μια προηγούμενη εποχή διαχείρισης του συστήματος με «κοινωνικό κράτος» -όπως φαντασιώνονται κάποιοι- όπου υπήρχε ένα σχετικά καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, πολύ πίσω βέβαια και τότε από τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες.

Σήμερα το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, που συνεχίζεται και κανείς δε μπορεί να προδικάσει την εξέλιξή της, αναδεικνύει τα ιστορικά και ξεπερασμένα όρια ενός συστήματος που έχει σαπίσει και πρέπει να ανατραπεί.

Η υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίων, από την τεράστια παραγωγικότητα της εργασίας και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, που πάει χέρι - χέρι με τον αδυσώπητο ανταγωνισμό και το κυνήγι του κέρδους, είναι οι αιτίες εκείνες που οδήγησαν στην κρίση. Και για να βρουν διέξοδο αυτά τα κεφάλαια χρειάζεται να εξαφανιστούν εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, να πέσουν στα τάρταρα οι μισθοί, να δοθούν νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο.

Και φυσικά να καταστραφεί και ένας μέρος του κεφαλαίου για να δυναμώσει αυτό που θα επικρατήσει. Να κλαδευτούν δηλαδή μερικά κλαδιά του συστήματος για να δυναμώσει ο κορμός του.

Αυτό ζούμε όλα αυτά τα χρόνια με το κλείσιμο εργοστασίων και επιχειρήσεων, τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα που δεν είναι ούτε προσωρινά ούτε αποτέλεσμα μόνο των μνημονίων και των χρεών, όπως τα παρουσιάζουν και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα για να κρύψουν από το λαό την πραγματική αλήθεια, την ταξική αλήθεια.

Για παράδειγμα, το επικείμενο κλείσιμο ή η αναδιάρθρωση των ΕΑΣ, της ΕΛΒΟ και της ΛΑΡΚΟ που είναι σε εξέλιξη, προσφέρεται για να βγουν ορισμένα πολύτιμα συμπεράσματα.

Η παραγωγική δραστηριότητα όλων αυτών των εργοστασίων, των βιομηχανικών μονάδων, αποδεικνύει περίτρανα ότι η Ελλάδα δεν είναι "ψωροκώσταινα", όπως χρόνια τώρα μας γανώνουν το μυαλό.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητες, σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες. Εχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μεγάλες επιχειρήσεις, έχει έμπειρο εργατικό δυναμικό, επιστημονικό τεχνικό προσωπικό, έχει ορυκτό πλούτο και παραγωγικές πηγές, μπορεί δηλαδή να βαδίσει σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης και να ικανοποιήσει σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αποδεικνύεται ότι αυτές οι δυνατότητες δεν αξιοποιούνται σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, ακριβώς επειδή υπάρχουν τα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ - που στην περίπτωση των ΕΑΣ μιλούν για ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία άρα να συρρικνωθεί ή να απαξιωθεί η εγχώρια.

Ειδικά στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, τις τελευταίες δεκαετίες εφαρμόστηκαν και τα δυο μοντέλα ή συνταγές οικονομικής διαχείρισης, που σήμερα επικαλούνται από τη μία η κυβέρνηση και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και τα δύο αυτά μοντέλα είτε η ΛΑΡΚΟ ήταν ιδιωτικό μονοπώλιο, είτε ήταν κρατικό μονοπώλιο, μας έφεραν έως εδώ, σε αυτά τα αδιέξοδα. Η ΛΑΡΚΟ είτε ιδιωτικοποιημένη είτε κρατικοποιημένη βάδιζε στις ράγες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και τα συμφέροντα των μονοπωλίων εξυπηρετούσε.

Ετσι και στο ζήτημα της μείωσης του χρέους, αποτελεί προκλητική κοροϊδία προς τον ελληνικό λαό, ότι είτε μέσω πρωτογενούς πλεονάσματος και ελάφρυνσης, που λέει η κυβέρνηση, είτε μέσω κουρέματος, που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσει σε ανακούφιση το λαό.


O λαός δεν έχει κανένα λόγο να επιλέξει τον ένα λύκο έναντι του άλλου
Είναι ένα τεράστιο ψέμα που κρύβει ότι τα μέτρα αυτά ήταν προαποφασισμένα, ότι ήταν κατευθύνσεις της ΕΕ και επιταγές του κεφαλαίου για να βελτιώσουν την κερδοφορία του, την ανταγωνιστικότητά του σε σχέση με άλλες χώρες, όπως η Κίνα, η Ινδία.

Γι αυτό και εφαρμόζονται βίαια σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από το ύψος των χρεών και των ελλειμμάτων.

Εφαρμόζονται βίαια γιατί η πολιτική εξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου επιβάλλει να προχωρήσουν βίαια οι αναδιαρθρώσεις:

- Στην παιδεία με μαζική παραγωγή αμόρφωτου εργατικού δυναμικού προσαρμοσμένο χωρίς απαιτήσεις στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών.

- Στην υγεία με παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση για να κερδίζουν τα μονοπώλια στο χώρο της υγείας.

- Στο ασφαλιστικό και στις συντάξεις για να απαλλάξουν τους μεγαλοεργοδότες κι απ' αυτό το "κόστος".

Ολος αυτός ο σκυλοκαβγάς για τη διαχείριση του χρέους, για το μίγμα διαχείρισης της κρίσης, δεν είναι θέατρο.

Είναι υπαρκτή η αντιπαράθεση μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, μεταξύ καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών κέντρων για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος ή λιγότερο χαμένος από την κρίση.

Σε αυτόν τον τσακωμό των λύκων δεν έχουν θέση τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.

Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να επιλέξει τον ένα λύκο έναντι του άλλου. Να επιλέξει το κούρεμα που προτείνει το ΔΝΤ, έναντι του νέου δανείου για το οποίο μιλάει η Γερμανία.

Να επιλέξει ανάμεσα στο μοντέλο διαχείρισης Μέρκελ ή στο μοντέλο Ομπάμα, γιατί σε κάθε περίπτωση ο ίδιος θα βγει χαμένος.

Χρειάζεται εδώ και τώρα να απορρίψει αυτά τα σχέδια, μαζί και τα κόμματα που του τα πλασάρουν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίσσεται σε μια γνωστή από το πρόσφατο παρελθόν παλαιοπασοκική σοσιαλδημοκρατία, σε έναν αυθεντικό εκφραστή συμφερόντων τμημάτων της πλουτοκρατίας.

Είναι τυχαία μήπως τα καλά λόγια του ΣΕΒ για το ΣΥΡΙΖΑ;

Ή, τα παράπονα του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση ότι δεν στηρίζει τη βιομηχανία;

Είναι τυχαία η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση του ΔΝΤ για κούρεμα; Είναι τυχαία η συμπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για το μοντέλο Ομπάμα, που τώρα - μετά τις εξελίξεις στη Συρία - κάνει και το κορόιδο;

Είναι τυχαίες οι δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ ότι μπορούν να συνεργαστούν με το ΣΥΡΙΖΑ;

Μπορούμε να μην υπολογίζουμε όλους τους γνωστούς και μη εξαιρετέους παράγοντες που έχουν ήδη μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ από το παλιό ΠΑΣΟΚ;

Μήπως δεν βλέπουμε ότι έχει αγκαλιάσει ό,τι διεφθαρμένο και συμβιβασμένο από την εργατική συνδικαλιστική γραφειοκρατία που έχουν οδηγήσει το κίνημα στην σημερινή κατάσταση εκφυλισμού;


Ο λαός να σηκώσει τη δική του σημαία
Ο λαός χρειάζεται να χαράξει το δικό του αυτοτελή δρόμο, να μην μπει κάτω από τη σημαία του αδηφάγου κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του.

Να σηκώσει τη δική του σημαία που θα γράφει μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Εργατική - λαϊκή εξουσία. Αλλη κοινωνική και κρατική οργάνωση και συγκρότηση, ριζικά διαφορετική, μακριά από κρίσεις και πολέμους.

Να σηκώσει τα λάβαρα που θα γράφουν: Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο Σοσιαλισμός.

Αυτός είναι ο δρόμος για να πάρει ο λαός τις τύχες του στα χέρια του.

Και σε αυτόν τον αγώνα η νεολαία χρειάζεται να πάρει τη δική της θέση.

Να συμβάλει στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην ισχυροποίηση της Λαϊκής συμμαχίας, της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Να πρωτοστατήσει για να ζωντανέψουν οι συλλογικές διαδικασίες σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολεία, σχολές, να συμβάλει στο δυνάμωμα του ΠΑΜΕ, του ΜΑΣ στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα, των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ.

Να προβληματιστεί για τα λεγόμενα "νέα κινήματα" που κάθε φορά αποκτούν μια νέα δήθεν ταμπέλα - πότε των "αγανακτισμένων", πότε του "αυθόρμητου", του "ακομμάτιστου", του κινήματος "χωρίς ταυτότητα".

Ομως όλα αυτά είναι τόσο παλιά, όσο παλιά είναι η προσπάθεια του συστήματος να απομακρύνει τη νεολαία από την ταξική, την επαναστατική πάλη, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.

Για αυτό και το σύστημα ή τμήματά του, δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα αγκαλιάζει, να τα προβάλλει, ακόμη και να τα ενθαρρύνει ή να τα δημιουργεί.

Απ' αυτή τη σκοπιά πρέπει να ανοίξει πλατιά η συζήτηση σε όλους τους τόπους δουλειάς, τις γειτονιές, τι αγώνες χρειάζονται σήμερα, με τι περιεχόμενο και κατεύθυνση, να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα απ' τον καθένα και την καθεμιά με ποιους πρέπει να πάει και ποιους πρέπει να αφήσει, με ποιες συμμαχίες και με ποιους στόχους και μορφές πάλης, για να μην απογοητεύεται, αλλά να πεισμώνει, να ατσαλώνεται.

Για παράδειγμα οι κινητοποιήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης δεν πρέπει να βάλουν στο επίκεντρο -μαζί με το να μην περάσουν οι απολύσεις, οι αντιδραστικοί αντιεκπαιδευτικοί νόμοι, όπως ο πρόσφατος για το λύκειο- τι μόρφωση χρειάζονται σήμερα τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, τι σχολείο;

Δεν πρέπει οι αγώνες αυτοί και η συζήτηση που έχει ανοίξει, να αναδείξουν τις ευθύνες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που χρόνια τώρα χαντακώνουν το κίνημα;

Δεν πρέπει να ανοίξουν το ζήτημα της συμμαχίας με τους γονείς, τους μαθητές με όλους τους εργαζόμενους; Δεν πρέπει να στηριχτούν στη μαζική συμμετοχή στην απεργία -και όχι στην απεργοσπασία- συνολικά του κλάδου που με όρους συνέλευσης, πλατιάς συζήτησης, αποφασίζει, καθορίζει, κλιμακώνει τα αγωνιστικά του βήματα, μακριά από τον τυχοδιωκτισμό και την τυφλή πορεία που προκρίνουν άλλοι;

Αυτός είναι ο δρόμος για να βάλουμε εμπόδια σήμερα στα αντιλαϊκά μέτρα που διαδέχονται το ένα το άλλο, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει το δρόμο για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.


Το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης
Η ρήξη, η οργανωμένη σύγκρουση με τα μονοπώλια και το καπιταλιστικό σύστημα, με το κράτος και την εξουσία τους, με την καπιταλιστική εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς -την ΕΕ και το ΝΑΤΟ- αποτελεί το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης για ριζοσπαστικές αλλαγές και ανατροπή.

Ολοι οι άλλοι δρόμοι είναι αδιέξοδοι, κρατάνε το λαό στο λάκκο των λεόντων. Κυβερνήσεις, που κινούνται εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος, όπως και αν βαφτίζονται "αριστερές", "προοδευτικές", αντιμνημονιακές", "σωτηρίας" είναι δήθεν.

Θα είναι "μούφα" για να το πω αλλιώς. Το μόνο που θα αλλάξει θα είναι ο διαχειριστής που θα στέλνει κάθε λίγο στο λαό τη λυπητερή...

Είτε με τα σημερινά σχήματα που προετοιμάζονται άμεσα, όπως το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, είτε με αυτά που προσπαθούν να φτιάξουν απ' την αρχή, βλέπε κεντροαριστερά με ολίγον από ΠΑΣΟΚ ή με ολίγον από ΔΗΜΑΡ και λοιπούς "ανεξάρτητους", ο στόχος τους είναι να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην αναμονή, με την φρούδα ελπίδα ότι ο σημερινός δρόμος ίσως οδηγήσει σε ξέφωτο τα επόμενα χρόνια.

Καμία εμπιστοσύνη σε επίδοξους σωτήρες που θέλουν το λαό θεατή - χειροκροτητή του νέου δίπολου που διαμορφώνεται ή το πολύ πολύ τον θέλουν να παλεύει για την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση που θα του κάτσει στο σβέρκο.

Αλλες πολιτικές δυνάμεις - ακόμη και αν λανσάρονται ή διαφημίζονται ως ανατρεπτικές ή αντισυστημικές - είναι βγαλμένες από την ίδια μήτρα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Εδώ οι λέξεις έχουν χάσει κάθε νόημα, έχουν στην κυριολεξία ξεφτιλιστεί.

Ποιο είναι αλήθεια αντισυστημικό; H Χρυσή Αυγή αυτό το ναζιστικό μόρφωμα, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και κουκουλοφόρων προδοτών της κατοχής; Αυτοί που φωνάζουν δήθεν για τα προνόμια των βουλευτών και την ίδια στιγμή ζητάνε να αυξηθούν τα προνόμια των εφοπλιστών και του κεφαλαίου;

Αυτοί που στήνουν δουλεμπορικά γραφεία, για να δουλεύουν εργαζόμενοι με 18 ευρώ μεροκάματο;

Αυτοί που δηλώνουν ότι ευχαρίστως θα συμφωνούσαν να συμμετέχει η Ελλάδα σε μια ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, αν έπαιρνε κάποια ανταλλάγματα, υπέρ της πλουτοκρατίας εννοείται;

Και μετά θα φωνάζουν για τους εισβολείς "λαθρομετανάστες", για να διαιρέσουν, να δηλητηριάσουν ιδιαίτερα τις νεανικές συνειδήσεις, προκειμένου να μη βλέπουν τον πραγματικό ένοχο των προβλημάτων τους, την τάξη που έχει την εξουσία;

Η ανθρωπιά και η βρωμιά του συστήματος είναι αποτυπωμένη στο μαύρο πρόσωπο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Η μαφιόζικη και θρασύδειλη επίθεσή τους στο Πέραμα εναντίον μελών και στελεχών του ΚΚΕ, εναντίον εργαζομένων και συνδικαλιστών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, επιβεβαιώνει αυτό που ήταν ήδη γνωστό. Οτι οι χρυσαυγίτες είναι τσιράκια, όργανα, μαντρόσκυλα των μεγαλοαφεντικών. Αυτοί είναι - εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβοι - που εδώ και χρόνια έχουν βάλει στο μάτι τα ταξικά συνδικάτα της Ζώνης και το ΠΑΜΕ. Αυτοί θρέφουν τους Χρυσαυγίτες, και στο Πέραμα, και αλλού. Για να φτιάξουν τάγματα εφόδου, όχι μόνο εναντίον των μεταναστών, αλλά εναντίον των εργαζομένων, του εργατικού-λαϊκού κινήματος, της πάλης του λαού.

Για αυτό και τώρα ο λαός, η νεολαία πρέπει να τους ξεφτιλίσει, να τους απομονώσει σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, γειτονιά, χώρο νεολαίας.

Αν σήμερα ο λαός και η νεολαία δε δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία, τότε η κατάσταση τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ χειρότερη για το λαό. Οχι μόνο με νέα μέτρα και μνημόνια διαρκείας, αλλά και με νέες περιπέτειες από μια πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν γενικευμένο πόλεμο.

Η κατάσταση στην περιοχή - και όχι μόνο - μυρίζει μπαρούτι. Η προετοιμασία επέμβασης στη Συρία, τα σενάρια για το Ιράν μπορεί να αποτελέσουν το σπινθήρα για γενικότερη ανάφλεξη.

Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός από τη συμφωνία ΗΠΑ - Ρωσίας για τον έλεγχο των χημικών όπλων. Τα προσχήματα της επίθεσης συνεχίζουν να υπάρχουν, όπως συνεχίζουν να υπάρχουν οι οξύτατοι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και δρόμων μεταφοράς που οδηγούν στις πολεμικές συγκρούσεις.

Ισχύει στο ακέραιο αυτό που λέγεται ότι "ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Οταν το σύστημα, η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί με άλλον τρόπο να εξυπηρετήσει τα ληστρικά του συμφέροντα, καταφεύγει στον ανοιχτό πόλεμο. Και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά πάρα πολλές φορές.

Ας μην ξεχνάμε πως πριν τους δύο προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους εκδηλώθηκαν μεγάλες, παγκοσμίου χαρακτήρα καπιταλιστικές κρίσεις.

Πρέπει να καταδικαστούν τα κόμματα που υιοθετούν τα διάφορα προβοκατόρικα σχέδια και προσχήματα και «παίζουν» πότε με την εκδοχή του ιμπεριαλιστικού πολέμου, πότε με την εκδοχή της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Η συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτούς τους σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου να αποκτήσει μερίδιο από το μοίρασμα των αγορών, από τη ληστεία δηλαδή που γίνεται σε βάρος των λαών.


Η υπεροχή, η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ

Απευθυνόμαστε μαζικά στο λαό και τη νεολαία.

Τους καλούμε να προβληματιστούν. Τι είναι πραγματικό ξεπερασμένο και ξύλινο;

Η πρόταση του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό που λέει ότι η επιστήμη, η τεχνολογία, οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες μπορούν και πρέπει να αφαιρεθούν από τους καπιταλιστές και να μπουν στην ιδιοκτησία και την υπηρεσία του λαού, προκειμένου να λύσουν προβλήματα, να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας, να εξασφαλίσουν δωρεάν υγεία, παιδεία, πολιτισμό, αθλητισμό, διακοπές;

Ή, ο καπιταλισμός που μετατρέπει αυτές τις τεράστιες δυνατότητες σε μέσο πλουτισμού, οδηγώντας το λαό να ζει σε συνθήκες προηγούμενων δεκαετιών;

Τι είναι ξεπερασμένο; Η πρόταση του ΚΚΕ που λέει ότι κάθε παιδί μπορεί σήμερα μέχρι τα 18 να πηγαίνει σχολείο, να μορφώνεται ολόπλευρα χωρίς η οικογένειά του να πληρώνει ούτε ένα ευρώ και μετά το σχολείο να επιλέγει ανάμεσα στο πανεπιστήμιο ή σε μια τεχνική επαγγελματική σχολή και σε κάθε περίπτωση θα δουλεύει σε ότι θα 'χει σπουδάσει;

Ή, η ακριβοπληρωμένη αμορφωσιά, η απλήρωτη δουλειά από τα 15 ή η μακροχρόνια ανεργία που προσφέρει απλόχερα ο καπιταλισμός;

Η πρόταση του ΚΚΕ που λέει ότι σήμερα μπορεί κάθε εργαζόμενος να έχει εξασφαλισμένη δουλειά ή ο καπιταλισμός, ή η δική τους πολιτική που έχει δημιουργήσει 1,5 εκ ανέργους, τους οποίους κοροϊδεύει με προγράμματα ανακύκλωσης και κακοπληρωμένης δουλειάς για 5 μήνες;

Τι είναι ξύλινο και οπισθοδρομικό; Η πρόταση του ΚΚΕ, ο σοσιαλισμός που μπορεί να εξασφαλίσει στέγη για κάθε οικογένεια ή ένα σύστημα που ξεσπιτώνει και βγάζει σε πλειστηριασμό σπίτια φτωχών ανθρώπων, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν 250.000 απούλητες κατοικίες;

Tι είναι ξεπερασμένο; Η πρόταση του ΚΚΕ που λέει ότι τα εργοστάσια, οι μεγάλες επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία ή ένα σύστημα που τρέφει τα παράσιτα τους καπιταλιστές, μεγαλομετόχους που δε γνωρίζουν ούτε που βρίσκεται η επιχείρησή τους;

Τι είναι αναχρονιστικό; Η πρόταση του ΚΚΕ που λέει ότι το σημερινό κράτος πρέπει να τσακιστεί και τη θέση του να πάρει ένα άλλο, που θα το διοικεί πραγματικά ο λαός με νέους λαογέννητους θεσμούς εξουσίας - από το χώρο δουλειάς, μέχρι την κορυφή - με αντιπροσώπους βγαλμένους από τα σπλάχνα του;

'Η, ο σημερινός αστικός κοινοβουλευτισμός, η δικτατορία των μονοπωλίων, που θέλει το λαό στη γωνία, να ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια για το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου;

Οι συγκρίσεις αυτές και άλλες πολλές ακόμη είναι αναπόφευκτες και αποδεικνύουν την υπεροχή, την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ.

Και βέβαια, όταν το σύστημα δε μπορεί να τα βγάλει πέρα, επιστρατεύει τον αντικομμουνισμό, την επίθεση στο ηθικό κύρος του ΚΚΕ, για να πουν ότι το ΚΚΕ είναι "μία από τα ίδια" με όλους τους άλλους.

Τα ίδια κάνουν χρόνια τώρα, μηχανεύονται και εφευρίσκουν φανταστικά σενάρια βάζοντας γνωστά ρετάλια πλέον της πολιτικής να τα πλασάρουν, πότε με το "Γερμανό", άλλοτε με το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, πρόσφατα με την μεταβίβαση του 902 που το Κόμμα από την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι αναγκάζεται να το δώσει για να εξασφαλίσει τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία τους.

Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει από πίσω μεγαλοεπιχειρηματίες, ζει από το υστέρημα του λαού, περνάει δύσκολα οικονομικά, όπως περνάει όλος ο λαός. Και βέβαια σε αυτήν την επίθεση που πρωτοστατούν μεγαλοσυγκροτήματα του Τύπου, βρίσκουν πάντα πρόθυμους, τους γνωστούς πρόθυμους, ορκισμένους αντιΚΚΕ, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να κρύψουν πίσω από τη βρώμικη επίθεση στο ΚΚΕ τα δικά τους - φανερά και κρυφά - αλισβερίσια με το σύστημα.


Απευθυνόμαστε με εμπιστοσύνη στο λαό

Εμείς απευθυνόμαστε με εμπιστοσύνη στο λαό, ειδικά στους νέους. Κατανοούμε τις αναστολές που μπορεί να έχουν σήμερα απέναντι στο ΚΚΕ, την πρότασή του, το σοσιαλισμό -κομμουνισμό.

Κατανοούμε το ερώτημα -ιδίως νέων ανθρώπων- που λένε «ποιος ο λόγος να παλέψω για την επανάσταση, το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία που δεν άντεξε και κατέρρευσε».

Τους καλούμε να μελετήσουν τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις αιτίες που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού, για τα λάθη και τις παρεκκλίσεις που έγιναν, όταν δυστυχώς, ο σοσιαλισμός άρχισε να λύνει προβλήματα δικά του, με τις ξεπερασμένες συνταγές του καπιταλισμού και της περιβόητης «αγοράς».

Στις επεξεργασίες του ΚΚΕ θα βρουν απαντήσεις στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς τους.

Είμαστε σίγουροι ότι μέσα από τα συντρίμμια της κρίσης θα ξεπηδήσει μια νέα γενιά αποφασισμένων αγωνιστών, η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, χωρίς τις αναστολές, τους δισταγμούς και τους φόβους του παρελθόντος.

Που δε θα έχει να χάσει από τον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες του.

Αυτό είναι που χρειάζεται σήμερα και σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να στρατευθούν οι νέοι, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, τη λαϊκή συμμαχία για να απαλλαγεί ο τόπος και οι εργαζόμενοι από τα πραγματικά αφεντικά.

Από την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Από τα παράσιτα και τους εκμεταλλευτές.

Σε αυτόν τον αγώνα θα αποκτούν οι νέοι πείρα, αισιοδοξία, ελπίδα, θα βάζουν εμπόδια, θα αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες χωρίς αμηχανία, με μεγαλύτερο κουράγιο, αλληλεγγύη, συλλογικότητα.

Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ αυτό δεν είναι απλά ένα γενικό όραμα, μια γενική διακήρυξη, ένα άπιαστο όνειρο. Είναι ο βασικός σκοπός της ύπαρξης και της πάλης του. Είναι η μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Επιμένουμε. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε».