Εμπειρίες και παραλληλισμοί απο τη Δανία για το ρόλο του κόμματος της σοσιαλδημοκρατίας

Με αφορμή την ανάρτηση που περιέγραφε τις πρώτες συνεργασίες Καμίνη και Χρυσής Αυγής, ένας φίλος του μπλογκ μας περιγράφει ανάλογες συνεργασίες σοσιαλδημοκρατικών σχηματισμών στην Δανία, με τα ντόπια ακροδεξιά στοιχεία. Σας παραθέτουμε το άρθρο του :

Στη Δανία έχουμε το ΛΑΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΔΑΝΙΑΣ, ένα ακροδεξιό και άκρως ρατσιστικό κόμμα που μοιάζει πολύ με το ΛΑΟΣ. Στις τελευταίες εκλογές πήρε σχεδόν 17% και στηρίζει την δεξιά κυβέρνηση χωρίς να μετέχει σ΄αυτήν. Πολλά απο τα μέλη του είναι πρώην στελέχη του κόμματος της σοσιαλδημοκρατίας.(συγκοινωνούντα δοχεία;)

Το πρόβλημα του ρατσισμού έχει οξυνθεί πολύ τα τελευταία χρόνια στη Δανία και δημιουργεί αρκετά προβλήματα και σε εμάς τους έλληνες μετανάστες. Αυτή η έξαρση της ξενοφοβίας προσπαθεί και εδώ να αποδωθεί αποκλειστικά στο λαικισμό αυτού του κόμματος, αλλα τα ίδια τα γεγονότα  διαψεύδουν.

Το ζήτημα του περιορισμού της μετανάστευσης απο χώρες εκτός ΕΕ, έχει μπεί στην ημερήσια διάταξη στη Δανία απο τις αρχές της δεκαετίας του 90 και μάλιστα επί σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης. Αλλωστε και σήμερα ένας απο τους λόγους που βάζουν εμπόδια ειδικά οι δανοί πολιτικοί στην ένταξη της Τουρκίας  στην ΕΕ, είναι και ο φόβος της ελεύθερης διακίνησης των εκατομμυρίων τούρκων εργαζομένων αν και η Δανία  λόγω έλλειψης βαριάς βιομηχανίας δεν είχε ποτέ πολλούς μετανάστες. 

Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 και επι σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης όταν άρχισαν τα πρώτα στρώματα προσφύγων να έρχονται, στην δανέζικη πολιτική το μεταναστευτικό πρόβλημα καθιερώθηκε σάν ένα απο τα πιό κύρια και δημιουργήθηκε και υπουργείο ενσωμάτωσης μεταναστών και προσφύγων. Παράλληλα αποκηρύχθηκαν απο την ηγεσία του κόμματος αυτού, οι έννοιες περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας και συστηματικά μπήκε  στην ημερήσια διάταξη η υπεράσπιση εννοιών όπως η δανέζικη κουλτούρα και οι δανέζικες αξίες.

Ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Πωλ Νύρουπ Ράσμουσεν και μέχρι πρόσφατα πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο δηλώνει την περίοδο εκείνη: Εγγυώμαστε οτι θα πατάξουμε την  παράνομη μετανάστευση, και οτι η εγκληματικότητα θα πληρώνεται  ακριβά. Οι δανοί δεν είναι ρατσιστές αλλά είναι αγανακτισμένοι με τα προβλήματα που δεν λύνονται. Μήπως θυμίζει λίγο Καρατζαφέρη;

Παράλληλα με την παραπάνω καμπάνια ενάντια στους ξένους παίρνονται μια σειρά μέτρα και συγκεκριμένες περικοπές κοινωνικών παροχών αποκλειστικά προς τους μετανάστες, που τους καθιστούν και με τη βούλα του νόμου σε πολίτες β΄ κατηγορίας.

Ιδιαίτερα εξαπέλυσαν κυνήγι προς όλους τους μετανάστες κάτω των 30 που ήταν άνεργοι, προπαγανδίζοντας ότι από τεμπελιά δεν πάνε στη δουλειά ή ότι ήρθαν εδώ για να εκμεταλλευτούν τις κοινωνικές παροχές. Καταρτίστηκαν επιτελεία που έκαναν εφόδους στα σπίτια των νέων μεταναστών και τους οδηγούσαν σαν εγκληματίες στα γραφεία εξεύρεσης εργασίας και με το νόμο δεν είχαν το δικαίωμα να αρνηθούν οποιαδήποτε δουλειά που θα τους πρόσφεραν, και με νόμο δούλευαν το λιγότερο  για 11 μήνες με χαμηλό μισθό και χωρίς άλλα δικαιώματα και μετά τους 11 μήνες δεν είχαν  δικαίωμα να πάνε για διακοπές εκτός Δανίας, πχ στην πατρίδα τους.  Εδώ βέβαια έδειξαν και το πρόσωπό τους οι εργατοπατέρες του  σοσιαλδημοκρατικού εργοδοτικού συνδικαλισμού που δεν πρόβαλαν την παραμικρή αντίδραση. 

Η σοσιαλδημοκράτης υπουργός κοινωνικών υπηρεσιών  κα Γέσπερσεν  για να υπερασπιστεί αυτά τα μέτρα δηλώνει. Κύριοι (εννοεί τους ξένους), δεν θα κάθεστε εσείς ξάπλα στον καναπέ με τα χρήματα που πληρώνουμε στην εφορία εμείς που εργαζόμαστε.

Στις 18.8. του 1998 η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, UNHCR, δηλώνει οτι ο μεταναστευτικός νόμος της Δανίας είναι σε αντίθεση με τις διεθνείς συμβάσεις.

Την ίδια μέρα ο πρόεδρος της νεολαίας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Morten Bødskov παραδέχοντας ότι το κόμμα του εφαρμόζει πολιτική διακρίσεων, δηλώνει: Κάναμε κάποιες υποχωρήσεις προς τα δεξιά για να εξασφαλίσουμε πλατιά συμφωνία. Η ουσία όμως είναι ότι υποστηρίζουμε μια πολιτική διακρίσεων και ανισότητας.

Στην  1η .11.97  η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau γράφει: “Ενα σαββατοκύριακο με τη σύλληψη 30 παράνομων προσφύγων που πέρασαν τα σύνορα της Δανίας ήταν αρκετό για να σπείρει τον πανικό σ΄αυτή την ήρεμη χώρα. Η ακροδεξιά ζήτησε την επέμβαση του στρατού και πιό κυνικά ζητούν την αγορά αλεξίπτωτων για να τους πετάξουν στις χώρες απο τις οποίες ήρθαν. Ακόμη και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ακολουθεί κατα γράμμα αυτή την υστερία για το θέμα των προσφύγων”.

Στις   19.11.97  η γαλλική εφημερίδα Liberation, γράφει σε σχετικό άρθρο “ο πυρετός της ξενοφοβίας χτύπησε τη Δανία” και αναρωτιέται στη συνέχεια “πώς μπορεί σε μια χώρα με τόσους λίγους ξένους να αναπτυχθεί τέτοιο κλίμα υστερίας”, και αναφέρει συγκεκριμένα δύο περιπτώσεις, ότι “σε ένα λεωφορείο απαγόρεψαν σε κάποια σομαλή κοπέλα να καθίσει γιατί ήταν μαύρη, και τη δήλωση καποιου ακροδεξιού πολιτικο του Λαικού Κόμματος , οτι η γρατζουνιά στο αυτοκίνητό του είναι πολύ χειρότερη όταν έχει γίνει απο έναν βόσνιο παρά απο έναν δανό”……..  Και κλείνοντας το άρθρο αντιπαραθέτει την βίαια ξενοφοβία της Δανίας , με τη Δανία που στη διεθνή αρένα θέλει να εμφανίζεται σάν υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σις 15.2.2000 η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung εγραψε οτι  οι θέσεις του Χάιντερ στην  Αυστρία, είναι εφαρμοζόμενη πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης στη Δανία.

O I P.C. Mollerups γράφει στη δανέζικη εφημερίδα Information στις 19.2.2000. Με τη μεταναστευτική πολιτική της η Δανία γίνεται πρωτοπόρα στην Ευρώπη. Τα σκληρά μέτρα για τον περιορισμό έλευσης των μεταναστών και προσφύγων όσο και τα μέτρα για την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία, αντιγράφονται και απο άλλες χώρες. Με την εμφάνιση του Χάιντερ στην Αυστρία, έχουμε απλά έναν πολιτικό που  κάνει κήρυγμα στη Βιέννη  για αυτά που εδώ και καιρό η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δανίας έχει εφαρμόσει στην πράξη.

“Οι Δανοί  δεν πρέπει να φοβούνται πια οτι οι ξένοι θα τους πάρουν τις δουλιές ή θα γίνουν περισότεροι απ αυτούς.  Η Δανία δέν θα γίνει ποτέ  χώρα πολλών εθνοτήτων”. Οι παραπάνω υποσχέσεις  δεν προέρχονται απο ένα ακροδεξιό πολιτικό, ούτε απο την κυρία Kjærsgaard (πρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος), αλλά απο την πρωτοχρονιάτικη ομιλία του  σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού, κου Poul Nyrup Rasmussen.

Τη σκυτάλη σήμερα έχουν πάρει και οι οπορτουνιστές του Σοσιαλιστικού Κόμματος Δανίας που συμφωνούν κι αυτοί στα πιό σκληρά μέτρα. Συγκεκριμένα ο χαρισματικός πρόεδρός τους κος Σέουνταλ πρίν λίγο καιρό απευθυνόμενος σε νέους μουσουλμάνους είπε επι λέξη: “Να πάτε στο διάολο. Δεν χωράτε στην κοινωνία μας”.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αρκετά για να καταλάβουμε οτι μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου δεν υπάρχουν και πολλές διαφορές. Εχουν ενιαία στρατηγική απέναντι στην εργατική τάξη και μοιράζουν μεταξύ τους τους ρόλους. Οποτε χρειαστεί μας δίνουν τα δείγματα. Άλλωστε περι συγκοινωνούντων δοχείων πρόκειται.

http://kkeskandinavien.wordpress.com