Ελεγχόμενη πληροφόρηση

Μύδρους έβγαζε η ΝΕΤ κατά των "κυβερνητικών" όπως έλεγε "τηλεοπτικών σταθμών" της Λιβύης ... "Είναι απόλυτα ελεγχόμενοι απο το καθεστώς Καντάφι (όπου υπάρχουν λαϊκές εξεγέρσεις, αυτόματα οι συνεργάτες πρόεδροι - πρωθυπουργοί και οι "φιλειρηνικές" τους αστικές δημοκρατίες, μεταρέπονται σε δικτάτορες και δικτατορικά καθεστώτα ... όχι πως δεν είναι, αλλά μια χαρά βολεύτηκαν με αυτούς οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι τόσα χρόνια) και αντί να δείχνουν την εξέλιξη της εξέγερσης, δείχνουν ντοκυμανταίρ, χαρούμενες εικόνες και απόλυτη ηρεμία να επικρατεί στην χώρα, με αποτέλεσμα εμείς (η ΝΕΤ) να αναγκαζόμαστε να παίρνουμε τις εικόνες αυτές (εξεγερση, ταραχές) απο το διαδίκτυο".

Τελικά αυτό που περισσεύει στις μέρες μας, είναι το θράσος ... καθώς δεν θεωρώ πως οι παρουσιαστές της κρατικής τηλεόρασης πιστεύουν πραγματικά, πως μόνο τα τριτοκοσμικά μέσα ενημέρωσης, είναι ελεγχόμενα !

Το θετικό είναι πως τους τελευταίους μήνες, η εμπιστοσύνη προς τους κρατικούς και ιδιωτικούς κυρίως τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως επίσης προς τις έντυπες και ηλεκτρονικές φυλλάδες, της Ελλάδας, έχει κλονιστεί. Ποτέ άλλοτε δεν άκουγες καθημερινά, τόσα αρνητικά σχόλια για την "εντεταλμένη δημοσιογραφία", για τα "τσιράκια των πολιτικών και επιχειρηματιών", για τους "τηλεδικαστές και τηλεεισαγγελείς", για τις "πληρωμένες πένες", για τον πραγματικό ρόλο που παίζουν τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Για ποιον δουλεύουν, ποια συμφέροντα εξυπηρετούν, τι σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από τα, δήθεν, αντικειμενικά ρεπορτάζ.

Και πως να μην κλονιστεί αυτή η εμπιστοσύνη ? Το θεωρούμε αναμενόμενο, απο την στιγμή που παίζουν πλέον, απροκάλυπτα, τον ρόλο του ανακριτή ή του εισαγγελέα. Καθημερινά με τα ρεπορτάζ, τις αναλύσεις τους, τις έρευνες που προβάλλουν, πρωτοστατούν στην αστική προπαγάνδα υπέρ της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μεγαλοεπιχειρηματιών, του Μνημονίου. Πρωτοστατούν στη κατασυκοφάντηση των αγώνων του εργατικού λαϊκού κινήματος, των απεργιακών κινητοποιήσεων και στην αντίσταση του εργαζόμενου λαού, απέναντι στον αντιλακό οδοστρωτήρα του Μνημονίου. Δημιουργούν τέτοιο κλίμα, που να στρέφουν πάντα, κάποιες ομάδες εργαζομένων ενάντια σε  άλλες.

Τι γίνεται όμως με την εποχή της τυφλής εμπιστοσύνης και της παντοδυναμίας της κυρίαρχης αστικής προπαγάνδας ? Θα την κρίνουμε και αυτή, υπο το φώς των "νέων" δεδομένων ή δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να παραδεχθούμε πως ουσιαστικά τρεφόμαστε μια ζωή, με παραπλανητικές και σκάρτες πολλές φορές, πληροφορίες ?

Καθώς ο ρόλος των ιδιόκτητων τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, δεν άλλαξε ... αλλά ήταν ανέκαθεν η προάσπιση των ιδιωτικών αυτών συμφερόντων, τα οποία με την σειρά τους βρίσκονταν, απο την γέννεση του κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος, σε σύγκρουση με τα λαϊκά συμφέροντα !

Ο ωμός αντικομμουνισμός, η σπορά ψευδών ειδήσεων και η κατασυκοφάντηση αξιών, ιδεολογιών και προσωπικοτήτων, η δημιουργία εξωτερικών ή εσωτερικών εχθρών και η τρομοκράτηση του λαού, η τροφοδότηση της κοινής γνώμης με ψευδαισθήσεις, αμερικάνικα όνειρα, καταναλωτικές ανάγκες και οικονομικούς δείκτες που δήθεν αντιπροσωπέυουν την λαϊκή ευτυχία, η δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας, πως τάχα μου, τα συμφέροντα των καπιταλιστών και τα συμφέροντα των εργαζομένων, τέμνονται κάπου, ... είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία τα οποία καλλιέργησαν τις "αυτόνομες", "ατομικές" και "ελεύθερες" απόψεις, του εργαζόμενου και μη, λαού, οι οποίες είτε τους εγκλώβισαν σε πολιτικές δικομματικές δικλείδες ασφαλείας, είτε απλά τους απομάκρυναν απο τις προοδευτικές ιδέες, το όραμα και το όνειρο για μια καλύτερη κοινωνία και τα λαϊκά μαζικά κινήματα τα οποία θα αποτελούσαν τους μοχλούς για τον κοινωνικό μετασχηματισμό  ! 

Υ.Γ.

Τι γίνεται, ακόμα και σήμερα, με αυτούς τους δημοσιογράφους που συνεχίζουν να μην προκαλούν εμφανώς (ίσως γιατί είναι πιο "έξυπνοι" από άλλους), αλλά συνεχίζουν να δουλεύουν υπογείως και να προβοκάρουν με έμμεσους τρόπους την θέληση και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού ? Διότι όλοι (σχεδόν, καθώς πάντα θα υπάρχουν και οι "αμετανόητοι") βλέπουν τον εμφανή ρόλο των Πρετεντέρηδων και των Μάκηδων, αλλά μας διαφεύγει το ύπουλο έρπισμα ενός Κούλογλου ... ενός ανεξάρτητου απο συμφέροντα, τάχα μου, δημοσιογράφου ...