Δημητρης Καραγιαννης
H παραχάραξη της Ιστορίας, η «θεωρία των δύο άκρων» και το δηλητήριο του αντικομμουνισμού πάνε πάντα χέρι χέρι. Ετσι, ο Γ. Πρετεντέρης στα «ΝΕΑ» απαντά στο επιχείρημα ότι η ταύτιση κομμουνισμού - φασισμού είναι ανιστόρητη. Με τον τίτλο (σ.σ. ισχύει για τον ίδιο) «Ανιστόρητοι», στο χτεσινό του άρθρο παρουσιάζει τη γνωστή βρωμιά περί «συμμαχίας φασισμού - σοσιαλισμού», «Χίτλερ και Στάλιν». Για να στηρίξει τη διαστρέβλωση και τα περί «μοιρασιάς της Ανατολικής Ευρώπης» χρησιμοποιεί το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ (υπογράφτηκε στις 23 Αυγούστου του 1939 από τους αντίστοιχους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χώρων), το οποίο εμφανίζει ως «συμμαχία της Γερμανίας και Σοβιετικής Ενωσης», ενώ ήταν σύμφωνο μη επίθεσης και τίποτε άλλο. Επρόκειτο, δηλαδή, για μια αναγκαία συνθήκη ώστε να μπορέσει η ΕΣΣΔ να προετοιμάσει την άμυνά της, στην, όπως όλα έδειχναν, προγραμματισμένη επίθεση εναντίον της.
Αυτό, που δεν λέει ο δήθεν ...αντικειμενικός αρθρογράφος είναι ότι παρά τις προσπάθειες της ΕΣΣΔ να συγκροτηθεί αντιναζιστικό μέτωπο, ΗΠΑ - Μεγάλη Βρετανία - Γαλλία ήταν αυτές που παρέδωσαν στον Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία το 1938 (Σύμφωνο Μονάχου) και την Πολωνία το 1939, κηρύσσοντας είτε κατ' επίφαση «ουδετερότητα» (ΗΠΑ), είτε έναν πόλεμο που δήθεν έκαναν στην περίπτωση επίθεσης της Γερμανίας στην Πολωνία. Αντίθετα, υπάρχουν ντοκουμέντα που δείχνουν ότι οι «δυτικές δημοκρατίες» ενίσχυαν τους ναζί και διαπραγματεύονταν μαζί τους το χτύπημα στην ΕΣΣΔ, που άλλωστε ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο εν λόγω αρθρογράφος κάνει αναφορά σε «διαμελισμό της Πολωνίας και κατοχή στις Βαλτικές χώρες από την Σοβιετική Ενωση» για να στηρίξει τη «συμμαχία των δύο άκρων», που, όπως λέει, «λειτούργησε μια χαρά για δύο χρόνια για να διαρραγεί στις 22 Ιούνη του 1941 όχι επειδή οι Σοβιετικοί στεναχωρήθηκαν που συμπορεύονταν με τους ναζιστές αλλά επειδή ο Χίτλερ επιτέθηκε απροσδόκητα στον σύμμαχό του»... Τι αποκρύπτει επίσης; Το γεγονός ότι με τη «συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ», στις 3 Μάρτη 1918, ανάμεσα στη νεαρή σοβιετική εξουσία που βγήκε από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Γερμανία, η Σοβιετική Ρωσία αναγκάστηκε να παραχωρήσει σημαντικά εδάφη στο γερμανικό ιμπεριαλισμό, όπως η Λιθουανία, τμήμα της Εσθονίας και της Λετονίας, καθώς και τη Δυτική Ουκρανία και τη Δυτική Λευκορωσία, δηλαδή περίπου ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η Δυτική Ουκρανία και η Δυτική Λευκορωσία πέρασαν στην εξουσία της πολωνικής αστικής τάξης μετά την αποχώρηση των γερμανικών και των αυστροουγγρικών στρατευμάτων με τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Αποσιωπά και την εξέλιξη μετά τη συνθήκη, όπου τον Οκτώβρη οι λαοί των περιοχών αυτών ξεσηκώθηκαν, σχημάτισαν σοβιετικές κυβερνήσεις, που εκείνη την εποχή δεν άντεξαν μετά και από την ξένη επέμβαση της Αντάντ που τις ανέτρεψε. Ετσι, φτάνοντας στο Σεπτέμβρη του 1939, η Δυτική Ουκρανία και η Δυτική Λευκορωσία που ήταν αποσπασμένα τμήματα της Σοβιετικής Ρωσίας που κατείχαν οι Πολωνοί αστοί φάνηκε ότι θα έπεφταν στα νύχια της Γερμανίας, ο Κόκκινος Στρατός παρενέβη και απελευθέρωσε αυτά τα εδάφη. Στις 21 του Ιούνη 1940 άρχισε στην Εσθονία σοσιαλιστική επανάσταση και τον Ιούλη η σοβιετική εξουσία αποκαταστάθηκε. Ανάλογες εξελίξεις υπήρξαν και στις άλλες δύο Βαλτικές χώρες, στη Λετονία και στη Λιθουανία. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια που γκρεμίζει τα παραμύθια περί σοβιετικής κατοχής, περί «συμμαχίας Χίτλερ - Στάλιν».
Οι αστοί λένε πως υπάρχει μυστικό πρωτόκολλο του συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ που προβλέπει το διαμελισμό της επικράτειας του πολωνικού κράτους ανάμεσα σε Σ.Ε. και ναζιστική Γερμανία. Το πρωτόκολλο αυτό περιγραφεί τη κατάσταση μετά τη λήξη των εχθροπραξιών στην επικράτεια του τότε πολωνικού κράτους. Σχετικά με αυτό το πρωτόκολλο ποια είναι η θέση μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω το ότι ουσιαστικά η Σ.Ε. δεν αναγνώριζε τα σύνορα με την Πολωνία, μια και τμήμα της επικράτειας του πολωνικού κράτους ήταν περιοχές που με τη βία αποσπαστήκαν από αυτή. Οι σοβιετικοί όταν είχαν υπογράψει τη συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ, όπου και περνούσαν οι περιοχές αυτές κάτω από τον έλεγχο της αυτοκρατορικής τότε Γερμανίας είχαν ξεκαθαρίσει πως είναι μια συνθήκη άδικη.
Παρακαλώ αν ξέρει κάποιος να απαντήσει σχετικά με το υποτιθέμενο μυστικό πρωτόκολλο στο σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ.
φαμφάρας
@Φαμφάρας:
ΔιαγραφήΌτι πληροφορία θέλεις, εδώ:
http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5420.html
ευχαριστωΕυχαριστώ trash ! Αν χρειαστώ κάτι θα επανέλθω. Το (φαινομενικά) φαιδρό στην υπόθεση αυτή είναι πως συχνά πυκνά τη κατηγορία περί συμμαχίας με το Χίτλερ μου (μας) την απευθύνουν και χρυσαύγουλοι θαυμαστές του. Στην αρχή πραγματικά δε μπορούσα να το καταλάβω, αλλά όταν μετά θυμήθηκα για ποια ίδια αφεντικά δουλεύουν όλοι αυτοί, τότε έπαψα να έχω απορίες .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαμφάρας
"Επρόκειτο, δηλαδή, για μια αναγκαία συνθήκη ώστε να μπορέσει η ΕΣΣΔ να προετοιμάσει την άμυνά της, στην, όπως όλα έδειχναν, προγραμματισμένη επίθεση εναντίον της."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ήταν ο ένας λόγος, και κατά την γνώμη μου, όχι ο σημαντικότερος. Ετσι κι αλλιώς η ΕΣΣΔ προετοιμαζόταν από δέκα περίπου χρόνια για τον μεγάλο πόλεμο, αμέσως μόλις τέλειωσαν οι "μικροί". Η ίδια η μάχη για την ταχεία εκβιομηχάνιση, με τις αναπόφευκτες μεγάλες θυσίες, που χρειάστηκε, ήταν ήδη ένα μέρος και της πολεμικής προετοιμασίας. Βέβαια, ακριβώς επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης και εκβιομηχάνισης της ΕΣΣΔ εκείνα τα χρόνια ήταν πολλαπλάσιοι αυτών των καπιταλιστικών χωρών, η ειρήνη συνέφερε την ΕΣΣΔ, γιατί ο χρόνος δούλευε για λογαριασμό της. Από την πλευρά αυτή λοιπόν το Σύμφωνο μη Επίθεσης έδινε χρόνο στην ΕΣΣΔ και άρα την συνέφερε.
Ομως το σπουδαιότερο όφελος από το Σύμφωνο ήταν τούτο: Ο πόλεμος αναγκαστικά πλέον ξεκίνησε από την Δύση. Mε αυτό τον τρόπο, ο Στάλιν εξεβίασε τις μη-φασιστικές καπιταλιστικές χώρες, Αγγλία, Γαλλία και Αμερική, (και όταν μιλάμε για "χώρες" έχουμε στο μυαλό μας τις αστικές τους τάξεις) στην de facto συγκρότηση της αντιφασιστικής συμμαχίας, κι έτσι έσπασε η προσπάθεια των πιό αντιδραστικών αστών να συντηρήσουν το αντιμπολσεβίκικο μέτωπο δια της, έστω σιωπηρής, ανοχής η και υπόθαλψης της επιθετικότητας του Αξονα. Ο Στάλιν, με αυτή την αριστοτεχνική κίνηση διέσπασε το μέτωπο των αντιπάλων του και έβαλε τον έναν να πολεμάει εναντίον του άλλου!
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως έγινε εφικτό αυτό;
Βασικά για δύο λόγους:
1. Το εσωτερικό μέτωπο ήταν συμπαγές. Η ΕΣΣΔ είχε κατακτήσει μια ζηλευτή ιδεολογικοπολιτική ενότητα, τα πλεονεκτήματα του Σοσιαλισμού ήταν ήδη ορατά στον Λαό, υπήρχε αισιοδοξία/αυτοπεποίθηση στον κόσμο, εμπιστοσύνη και συσπείρωση γύρω από την πολιτική ηγεσία, το Κόμμα και τα όργανά του. Το Κόμμα καθοδηγούνταν επιτυχημένα με βάση τις αρχές του Μαρξισμού/Λενινισμού και σε αυτό η συμβολή του Ι. Β. Τσουκασβίλι η "Στάλιν", όπως έμεινε στην Ιστορία, ήταν αποφασιστική και αντάξια μεγάλου ηγέτη.
Ο Στάλιν, και η ηγεσία των μπολσεβίκων γιατί δεν αποφάσιζε μόνος του, έκαναν αυτό τον χειρισμό, γιατί μπορούσαν, και γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τέτοιες τολμηρές κινήσεις, που για άλλους θα ήταν η αδύνατες η σκέτος τυχοδιωκτισμός η θεατρινισμοί χωρίς συνέπεια και συνέχεια. Αυτοί ήξεραν πως πατούσαν στο στέρεο έδαφος, που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει.
Συναρτημένη με την ακτινοβολία της ΕΣΣΔ ήταν και η ευρύτερη ενότητα, που υπήρχε στο παγκόσμιο εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα, όπου πρωταγωνιστούσαν το κκ της Γ' Διεθνούς. Υπήρχε ενότητα και σε διεθνές επίπεδο, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν οι κεφαλαιοκράτες των μη-φασιστικών καπιταλιστικών χωρών της δύσης να παρασύρουν τους λαούς τους σε ανοιχτή σύρραξη με την ΕΣΣΔ, παρόλο, που πολύ θα τώθελαν.
2. Οι αστοί είχαν λαθεμένες εκτιμήσεις για την ζωτικότητα του Σοσιαλισμού, τόσο ο Χίτλερ όσο και οι δυτικοί. Είχαν πέσει οι ίδιοι θύματα της προπαγάνδας τους, και ο Στάλιν το γνώριζε αυτό.
Ο Χίτλερ θεωρούσε πως την ΕΣΣΔ την "είχε στο πιάτο" και για αυτό επέλεξε να ξεκινήσει με τις ακμαίες δυνάμεις του εναντίον των αγγλογάλλων, που θεωρούσε υπέρτερο αντίπαλο. Αυτό ήταν καίριο λάθος του, που το πλήρωσε. Αποδείχτηκε πως ο κύριος αντίπαλός του ήταν η ΕΣΣΔ, αλλά αυτό το κατάλαβε, όπως και ο υπόλοιπος αστικός κόσμος, μετά το Κούρσκ, όταν πια είχε καταφέρει να στρέψει την οργή των λαών εναντίον του και έτσι δεν μπορούσε πια να υπολογίζει σε ανοιχτή υποστήριξη από τους υπόλοιπους αστούς. Κάποιες προσπάθειες συνεννοήσεων έγιναν τότε, αλλά ήταν καταδικασμένες να παραμείνουν μυστικές.... Το πουλί είχε πετάξει.
Θεωρώ πως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ήταν για τα παραπάνω κορυφαίος διπλωματικός χειρισμός, που έβαλε τις βάσεις για την Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Νίκη, που στην συνέχεια αποκρυσταλλώθηκε με τις εξ ίσου σημαντικές συμφωνίες της Τεχεράνης, της Γιάλτας και του Πότσνταμ, κατοχυρώνοντας έτσι την ανατροπή του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος, και αποτελώντας την βάση για όλες όσες κατακτήσεις επακολούθησαν στα μεταπολεμικά χρόνια, πριν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση που τελείωσε με το '89.....
Παρόλα αυτά, ακόμη οι λαοί "τρώνε το ψωμί" του "Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ" και της Γιάλτας, γι αυτό και η λύσσα των αστών και των μικροαστών για την συκοφάντηση αυτών των κορυφαίων επιτυχιών της εργατιάς.
Το Cogito ergo sum έχει κάνει θαυμάσια δουλειά σχετικά με το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://teddygr.blogspot.com/2013/05/1.html
- Άρης (πλέον της Αραβίας)
@- Άρης (πλέον της Αραβίας):
ΔιαγραφήΣτο ίδιο παράπεμψα και εγώ, απλά έχω δέσει την σειρά των κειμένων σε ένα pdf για μεγαλύτερη ευκολία στην ανάγνωση.