26 Νοεμβρίου 2011

ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ;


Κατ' αρχάς, όταν λέτε ότι πιστεύετε στον θεό, σε ποιον θεό αναφέρεστε; Στον Βάαλ, τον Δία, τον Κετζαλκοάτλ, τον Όντιν, τις ινδουϊστικές θεότητες ή τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, ισλάμ);

Με ποιο κριτήριο έχετε επιλέξει τον έναν από τον άλλο; Και μη μου πείτε "τα ιερά βιβλία που λένε για θαύματα". Γιατί τα ιερά βιβλία ΚΑΘΕ θρησκείας λένε για θαύματα τα οποία έγιναν "τότε" και, κατά διαβολική σύμπτωση, έπαψαν να επαναλαμβάνονται.

Ας υποθέσουμε όμως ότι επιλέγετε τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών. Αυτό τι σημαίνει αυτομάτως; Σημαίνει ότι οι πιστοί όλων των άλλων θρησκειών είναι ανόητοι ενώ εσείς έξυπνοι.

Γιατί, αν είναι καθαρά θέμα λογικής, τότε γιατί δεν καταλήγουν όλοι οι άνθρωποι να λατρεύουν τον δικό σας θεό; Αρκεί απλώς να τους ενημερώσετε για την επιχειρηματολογία σας και αμέσως θα τους προσηλυτίσετε.
Αν λοιπόν δεν θέλετε να βγάλετε όλους τους αλλόθρησκους εκ γενετής χαζούς, πρέπει να δεχτείτε ότι είναι θέμα πίστης. Αλλά αν είναι μόνο θέμα πίστης, τότε πού υπερέχει η δική σας θρησκεία από οποιαδήποτε άλλη; Όσο αυθαίρετα πιστεύω εγώ στον ένα και μοναδικό θεό, πιστεύει και ο γείτονάς μου στον Δία.

Άντε όμως και καταλήξαμε στον συγκεκριμένο θεό. Από εκεί και πέρα πώς προχωράμε; Πώς επιλέγουμε ανάμεσα σε ιουδαϊσμό, χριστιανισμό ή ισλάμ; Αν επιλέξουμε χριστιανισμό, ποιο είναι το ασφαλές κριτήριο για να επιλέξουμε ανάμεσα σε ορθόδοξη και καθολική πίστη; Ανάμεσα στο παλιό και το νέο ημερολόγιο; Ανάμεσα στα διδάγματα του Άνθιμου ή του Ιερώνυμου;

Μπορείτε να βρείτε όποιο (αυθαίρετο προφανώς) κριτήριο θέλετε. Και πριν μου πείτε ότι δεν είναι αυθαίρετο, αναλογιστείτε ξανά. Αν λόγου χάρη είστε καθολικοί, τόσα εκατομμύρια ορθόδοξοι είναι ανόητοι και εσείς είστε οι έξυπνοι; Δηλαδή αυτοί είναι βλάκες που δεν πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι "και εκ του υιού εκπορευόμενο"; Και πώς ακριβώς μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο; Δεν μπορούμε φυσικά. Αφού δεν μπορούμε λοιπόν, τι δηλώνει για τη διανοητική μας κατάσταση ότι επιλέγουμε τη μία εκδοχή ή την άλλη;

*
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν ο θεός υπάρχει και είναι ένας και έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις από εμάς, γιατί υπάρχουν τόσο πολλές θρησκείες και αιρέσεις; Γιατί ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του για τον θεό και δίνει τη δική του ερμηνεία για τη φύση και τη θέλησή του; Αν υπήρχε πράγματι θεός, δεν θα έλυνε αυτόματα όλα αυτά τα ζητήματα με κάποιον, απλό για εκείνον, τρόπο; Λόγου χάρη να στείλει από έναν άγγελο στον επικεφαλής κάθε θρησκείας για να του εξηγήσει ότι το θέλημά του εκφράζεται σωστά μόνο από τους Χριστιανούς Ορθοδόξους Νεοημερολογίτες και ότι πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τα διδάγματα των τελευταίων.

Το ότι δεν μπαίνει ο θεός σε μια τόσο απλή και εύκολη διαδικασία, αφήνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας στην άγνοια και την αμαρτία, δεν εξηγείται πολύ εύκολα αν σκεφτούμε ότι ο θεός, όπως τον κατανοείτε τουλάχιστον, δεν υπάρχει;

Αν είστε χριστιανοί, σκεφτείτε το εξής: αν υπήρχε ο θεός, όπως τον περιγράφει η θρησκεία σας και όπως τον κατανοείτε, θα επέτρεπε ποτέ να δημιουργηθεί το σχίσμα; Θα επέτρεπε ποτέ στο ισλάμ να γίνει μια τόσο μεγάλη θρησκεία;

Αν είστε μουσουλμάνοι, αναρωτηθείτε: αν υπήρχε ο παντοδύναμος θεός, όπως τον περιγράφει η θρησκεία σας και όπως τον κατανοείτε, δεν θα έβρισκε κάποιον καλύτερο τρόπο για να κάνει γνωστό το θέλημά του από έναν αγράμματο καμηλιέρη; Θα χρειαζόταν άραγε να βάλει τους πιστούς του να κάνουν ιερούς πολέμους για να προσηλυτίσουν τους αλλόδοξους λαούς; Δεν θα είχε πετύχει μέχρι σήμερα τον συνολικό προσηλυτισμό κάθε ανθρώπου και κάθε κοινωνίας στον ορθό δρόμο; Θα επέτρεπε ποτέ τη διάσπαση του ισλάμ σε σουνίτες και σιίτες;

Μα καλά, θα μου αντιπροτείνετε: αν δεν υπάρχει θεός, πώς γίνονται τόσα θαύματα;

Δεν γίνονται. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει θεός.

Κατ' αρχάς δεν έχουμε ακριβή στατιστικά στοιχεία για το πόσοι "θεραπεύονται" κάθε χρόνο από τις κατά τόπους Παναγίες. Επιπλέον δεν έχουμε ακριβή στοιχεία για το τι ακριβώς είχαν και αν η ασθένεια επανήλθε. Π.χ. μπορεί κάποιος να έχει διαγνωστεί με μια ασθένεια και να κάνει τάμα στη Μεγαλόχαρη προκειμένου να γίνει καλά. Και πράγματι, μετά από κάποιο διάστημα, οι εξετάσεις να δείξουν ότι θεραπεύτηκε. Αυτό όμως δεν είναι κριτήριο για την αποτελεσματικότητα της Μεγαλόχαρης.

-Πρώτον, δεν ξέρουμε αν είχε γίνει λάθος διάγνωση.
-Δεύτερον, δεν ξέρουμε αν πρόκειται για κάποια περίπτωση αυτοΐασης. Όπως ίσως να γνωρίζετε, κάποιοι άνθρωποι θεραπεύονται, ακόμη και από πολύ σοβαρές ασθένειες, μόνοι τους.
-Τρίτον, μπορεί η ασθένεια μετά από κάποιο διάστημα να επανήλθε.
-Τέταρτον, μπορεί, αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε ξεκινήσει θεραπεία, να ήταν η θεραπεία που τον θεράπευσε και όχι το τάμα. Ούτε που σας είχε περάσει από το μυαλό, ε;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ούτε η Μεγαλόχαρη ούτε κανένας άλλος άγιος δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν ένα ακρωτηριασμένο χέρι να ξαναφυτρώσει; Και ότι θαύματα γίνονται μόνο εκεί που θα μπορούσε η θεραπεία να οφείλεται σε άλλους, μη θεϊκούς, παράγοντες;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αν υπήρχε ο πανάγαθος και παντοδύναμος θεός, δεν θα υπήρχε τόσος πόνος, τόσο κακό και τόση οδύνη στον κόσμο; Φυσικά οι θεολόγοι κάνουν πολύπλοκα νοητικά κατασκευάσματα του τύπου "ναι, αλλά θα ανταμειφθούν στην επόμενη ζωή", "το κάνει για να μας δοκιμάσει", "άγνωστες οι βουλές του Κυρίου", και άλλα παρόμοια.

Αντί να χρησιμοποιείτε τέτοια νοητικά τερτίπια, για σκεφτείτε το λίγο. Θα επέτρεπε πράγματι ένας πανάγαθος και παντοδύναμος θεός να πραγματοποιούνται όλες αυτές οι φρικαλεότητες που ακούμε να συμβαίνουν σε πολέμους, εγκλήματα, ασθένειες, λιμούς και τόσα άλλα;

Αντί να πούμε "άγνωστες οι βουλές του Κυρίου", δεν είναι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι ο Κύριος δεν υπάρχει; Και ότι μυθολογίες 2.000 ετών και βάλε δεν είναι καλοί λόγοι για να διαμορφώνουμε την καθημερινότητά μας;

Γιατί δεν είναι απλά θέμα πίστης, όπως αντιλαμβάνεστε. Αν εγώ θέλω να είμαι σωστός χριστιανός, πρέπει να νηστεύω, να μην παίζω το πουλί μου, να μην κάνω σεξ πριν το γάμο ή με άτομα του ίδιου φύλου με εμένα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Γενικώς να έχω ένα εκατομμύριο περιορισμούς στην καθημερινότητά μου. Αν πράγματι υπάρχει θεός και μπορώ να εξασφαλίσω οικόπεδο στον παράδεισο, άντε να στερηθώ τις παρτούζες και τα λουκάνικα τη Μεγάλη Παρασκευή.

Αν όμως δεν υπάρχει θεός, δεν θα ήμουν λίγο αφελής να χάσω τόσες απολαύσεις χωρίς τελικά να υπάρχει λόγος; Και όταν λέω αφελής, να καταλαβαινόμαστε, έτσι;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι περισσότερες θρησκευτικές απαγορεύσεις αφορούν φυσικές και εγγενείς τάσεις του ανθρώπου; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί υπάρχει απαγόρευση για τη μοιχεία, αλλά όχι για την κατανάλωση περιττωμάτων; Επειδή το να ξενοπηδάμε το έχουμε στη φύση μας αλλά το να τρώμε σκατά δεν το έχουμε. Άρα δεν χρειαζόταν να δημιουργηθεί απαγόρευση για το συγκεκριμένο θέμα.

Αν ο θεός ήθελε να μην κάνουμε κάποια πράγματα, δεν θα ήταν πιο απλό να μας "προγραμματίσει" ώστε να μη μας αρέσουν; Και μη μου πείτε τώρα για ελευθερίες βούλησης και άλλες τέτοιες χαζομάρες. Γιατί και σκατά είμαστε ελεύθεροι να φάμε αν το επιθυμούμε. Απλώς ΔΕΝ το επιθυμούμε. Και όχι απλώς δεν το επιθυμούμε, μας αηδιάζει. Δεν θα ήταν πιο απλό για τον θεό να κάνει κάτι αντίστοιχο για τη μοιχεία ή το σεξ πριν το γάμο αντί να μας λέει "ου μοιχεύσεις";

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι η πλειονότητα των θρησκευτικών απαγορεύσεων έχουν κοινωνικές προεκτάσεις; Λόγου χάρη, επειδή η κλοπή ως φαινόμενο δημιουργεί προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο, δεν αρκεί να την απαγορεύσω νομικά. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να την συμπεριλάβω στις αμαρτίες που οδηγούν στην κόλαση.

Αν θέλω να ντύνονται οι γυναίκες πιο σεμνά, αντί να τις κυνηγάω, αρκεί να πω ότι είναι θέλημα θεού. Ξέρετε, οι μουσουλμάνες που φοράνε τις μαντίλες, δεν το κάνουν απαραίτητα επειδή τους το επιβάλλουν οι σύζυγοι τους. Συνήθως ντύνονται έτσι θεωρώντας ότι αυτό επιθυμεί ο θεός τους.

Αν και τα πιο πάνω νομίζω ότι καλύπτουν το θέμα, θα ήθελα να μείνω σε κάποια επιμέρους ζητήματα, όπως είναι τα θαύματα.

Πριν μου πείτε για τις εικόνες που δακρύζουν, θα σας ρωτήσω: και πού το ξέρω εγώ ότι δεν υπάρχει κάποιος πίσω από την εικόνα που της καθαρίζει κρεμμύδια; Ή, για να σοβαρευτούμε λίγο: Μια καλή ερμηνεία για τα "άγια" δάκρυα είναι η υγρασία. Επίσης αν μια εκκλησία έχει αφραγκιές, μπορεί με μια σύριγγα να ρίξει σταγονίτσες υγρού μέσα από το τζάμι της εικόνας και να την κάνει αυτόματα να δακρύσει.

Αντιλαμβάνεστε φυσικά πόσα χρήματα θα εισπράξει η εκκλησία από τα κεριά που θα αγοράσουν οι χιλιάδες πιστοί που θα συρρεύσουν να δουν το "θαύμα". Και για να βάλουμε και λίγο το μυαλό μας να δουλέψει: το γεγονός ότι για κάτι δεν έχουμε λογική εξήγηση, δεν σημαίνει ότι είναι θαύμα. Σημαίνει ότι δεν έχουμε, αυτήν τη στιγμή, λογική εξήγηση. Αν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους κεραυνούς, αυτό δεν σημαίνει ότι τους ρίχνει ο Δίας. Αν δεν έχουμε ερμηνεία για τους σεισμούς, αυτό δεν σημαίνει ότι τους προκαλεί ο Εγκέλαδος.

Πριν καταφύγετε στην εκδοχή του "θαύματος", σκεφτείτε αν το γεγονός στο οποίο αναφέρεστε είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ερμηνευθεί με τον νόμο των πιθανοτήτων ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Αλλά ακόμη και αυτό να συμβαίνει, πάλι δεν σημαίνει τίποτε. Σημαίνει απλώς ότι, αυτήν τη στιγμή, δεν μπορούμε να δώσουμε μια ικανοποιητική ερμηνεία.

Αν πράγματι υπάρχει θεός, αντί να κάνει εικόνες να δακρύζουν, ας στείλει πέντε αγγέλους στην πλατεία Συντάγματος και ας κάνει μερικά χέρια ή πόδια να ξαναφυτρώσουν. Ή, ακόμη καλύτερα, ας κάνει μια κατάθεση μερικών εκατομμυρίων ευρώ στον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Σε αυτό το πνεύμα, της λογικής ερμηνείας, συμπεριλαμβάνεται και η απάντηση για το θέμα της δημιουργίας του σύμπαντος. Δεν ξέρω πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το σύμπαν. Το ότι δεν ξέρω όμως και πιθανόν να μην το κατανοήσω ποτέ, δεν σημαίνει ότι το δημιούργησε κάποιος.

Γιατί τότε τίθεται το ερώτημα, ποιος δημιούργησε αυτό τον κάποιο. Αν μπορώ να δεχτώ αυθαίρετα ότι ο θεός υπήρχε πάντα, μπορώ να δεχτώ, εξίσου αυθαίρετα, και ότι το σύμπαν υπήρχε πάντα. Γιατί δηλαδή η μία αυθαίρετη σκέψη είναι καλύτερη από την άλλη;

Ακόμη όμως και αν δεχτώ ότι κάποια δύναμη δημιούργησε τον κόσμο, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι αυτή η δύναμη ακούει τις προσευχές μου, ενδιαφέρεται για μένα, τι κάνω, πώς ζω τη ζωή μου και ότι μου έχει εξασφαλίσει οικόπεδο στον παράδεισο αν νηστέψω τη Μεγάλη Παρασκευή. Το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο.

Ας πάρουμε τώρα και το επιχείρημα "μα καλά, αν δεν πιστεύεις, σε ποιον θα έχεις να στραφείς όταν αισθάνεσαι αδύναμος;". Αντιλαμβάνεστε, ελπίζω, ότι η ανάγκη μου να στραφώ σε κάποιον, δεν συνεπάγεται και την ύπαρξή του. Η ανάγκη μου για δώρο την Πρωτοχρονιά, δεν συνεπάγεται την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη.

Ένα ακόμη επιχείρημα που μπορεί κανείς να ακούσει είναι "αν δεν υπάρχει Θεός, τότε επιτρέπονται τα πάντα". Τη "λογική" αυτού του επιχειρήματος δεν χρειάζεται καν να την σχολιάσω. Το ότι δεν σας αρέσει ένα συμπέρασμα, δεν σημαίνει ότι οι προκείμενες που οδηγούν σε αυτό είναι εσφαλμένες. Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος για τον οποίο δεν σκοτώνετε, κλέβετε, ψεύδεστε είναι μόνο ότι απαγορεύονται από τη θρησκεία σας; Αν ναι, σκεφτείτε τι γνώμη θα σχηματίσουν για εσάς εκείνοι που δεν τα κάνουν όλα αυτά παρ' όλο που δεν πιστεύουν ότι θα τιμωρηθούν στην επόμενη ζωή.

Τι γίνεται όμως με όσους είχαν μια "βιωματική" εμπειρία του θεού; Κατ' αρχάς θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι, ανά τους αιώνες και ανά τις θρησκείες, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που είχαν βιωματική εμπειρία του θείου. Ποιος έχει δίκιο λοιπόν; Αυτός που έχει βιωματική εμπειρία του Απόλλωνα, της θεάς Κάλι, του θεού των χριστιανών ή των εξωγήινων που τον απήγαγαν;

Και πώς συμβαίνει οι χριστιανοί, οι ινδουϊστές και οι λοιποί θρήσκοι να έχουν ο καθένας βιωματική εμπειρία του δικού τους θεού και ποτέ το αντίστροφο; Γιατί δεν εμφανίζεται η
θεά Κάλι σε έναν χριστιανό καλόγερο ή ο Ιησούς σε έναν ινδουιστή ιερέα;

Το μυαλό μάς παίζει περίεργα παιχνίδια. Μια εμπειρία την οποία βιώνουμε ως αληθινή, δεν είναι απαραίτητα και αληθινή. Νευρολόγοι και ψυχίατροι έχουν μελετήσει και εξηγήσει αυτές τις "βιωματικές" εμπειρίες εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να πείσεις έναν πιστό, ο οποίος νοιώθει ξεχωριστός επειδή ο θεός του τον "επέλεξε", ότι αυτό που βίωσε ήταν κάτι που θα μπορούσε να να συμπεριληφθεί στην ευρύτερη κατηγορία των παραισθήσεων. Εξάλλου, εκείνος το ένιωσε σαν να ήταν πραγματικό.

Θεός μάλλον δεν υπάρχει. Ζήστε λοιπόν τη ζωή σας ελεύθεροι από ψεύτικους περιορισμούς και παραμυθάκια!

Δηλαδή όλοι αυτοί που πιστεύουν στο θεό είναι χαζοί;

Όχι, δεν είναι χαζοί. Όχι περισσότερο από εμένα και από εσένα.

Κοιτάξτε τι γίνεται όμως.

Η πίστη στον θεό συνεπάγεται πολλά πράγματα.

Συνεπάγεται ότι δεν χανόμαστε στο τίποτε όταν φεύγουμε από τη ζωή. Ότι συνεχίζουμε να υπάρχουμε κάπου αλλού.

Συνεπάγεται ότι οι αγαπημένοι μας βρίσκονται κάπου ψηλά και μας κοιτάζουν και ότι θα τους ξανασυναντήσουμε κάποια στιγμή.

Συνεπάγεται ότι οι καλές μας πράξεις θα ανταμειφθούν, ενώ όλοι αυτοί οι κακοί άνθρωποι θα εισπράξουν τη δίκαιη τιμωρία τους -αν όχι σε αυτήν- τουλάχιστον στην επόμενη ζωή.

Συνεπάγεται ότι υπάρχει μια οντότητα η οποία, σαν στοργικός πατέρας, μας ακούει όταν του απευθυνόμαστε, μας προσέχει και μπορεί να μας στηρίξει στις δυσκολίες που περνάμε.

Συνεπάγεται ότι σε πολλά ηθικά θέματα υπάρχουν έτοιμες και εύκολες απαντήσεις.

Αν κάποιος αρνηθεί την πίστη στον θεό, τα χάνει όλα αυτά. Στερείται ένα πολύ ισχυρό ψυχικό δεκανίκι. Η καθημερινότητά μας δεν είναι μια παιδική χαρά. Αντιθέτως. Είναι γεμάτη πόνο, αποτυχίες, δυσκολίες και απογοητεύσεις. Η πίστη στον θεό σε βοηθάει να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά. Σου δίνει δύναμη και ελπίδα.

Εξάλλου, εκείνος που αρνείται την πίστη του, πρέπει επίσης να δεχτεί ότι όλα όσα άκουγε τόσα χρόνια από σχολείο, γονείς και εκκλησία είναι ψέμματα. Πρέπει να αναθεωρήσει την ταυτότητά του. Το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του εντός του σύμπαντος, αλλά και εντός της κοινωνίας και της οικογένειάς του.

Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο να σηκώσει αυτό το βάρος. Και το δεκανίκι του να στερηθεί και να πρέπει να αντιληφθεί τον εαυτό του σε έναν διαφορετικό κόσμο. Δεν είναι χαζομάρα λοιπόν, ούτε αφέλεια. Είναι απλώς αδυναμία χαρακτήρα. Και η αδυναμία χαρακτήρα είναι κάτι ανθρώπινο. Πολύ ανθρώπινο.


Αναδημοσιευση απο ΘΕΩΡΙΗΣ ΕΙΝΕΚΕΝ

30 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ διαχωρίζω τις έννοιες αυτές σε τρία επίπεδα:
    1)Ο Θεός και η ύπαρξή του ή μη.
    2)Η πίστη των ανθρώπων και οι λόγοι υπαρξής της ή μη.
    3)Οι θρησκείες και οι οργανωμένες εκκλησίες,συναγωγές, τζαμιά, ζιγκουράτ κλπ και οι όποιες εξουσιαστικότητες αυτές περιέχουν, καθώς και οι σχέσεις τους με το κοινωνικό-εξουσιαστικό περιβάλλον, είτε νομοθετικές είτε οικονομικές.

    Ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω, νομίζω ότι οι κοινωνίες θα πρέπει να παλέψουν και να πολεμήσουν τα στερεότυπα του 3) και αυτό συντελείται μόνο μέσα από κοινωνικοοικονομικές διεργασίες και συνθήκες, αλλαγή προτύπων, και επιπέδου ζωής, κοινωνικής χειραφέτησης.

    Τα αποτελέσματα της πάλης με το 3) δύνανται να επηρεάσουν δραστικά και το 2) αφού η πίστη θα μπορεί σταδιακά να έγκειται κυρίως στις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπων, οι οποίες όπως και να το κάνουμε επηρεάζονται από τις εξωτερικές. Χωρίς να θέλω να είμαι μάντης, έω την αυτοπεποίθηση ότι θα μείνει μόνο ένα αγνό κομμάτι πίστης το οποίο θα συνοδεύεται από υπαρξιακές αναζητήσεις, οι οποίες αναμφισβήτητα πάνε χέρι-χέρι με τις υλικές συνθήκες, το επίπεδο της διανόησης, της κοινωνικής οργάνωσης, μόρφωσης-εκπαίδευσης και της διαμόρφωσης των ιδεαλιστικών "νομοτελειών" που οι άνθρωποι εν τέλει ενστερνίζονται. Όλο αυτό ειναι δυναμικό και εξαιρετικά ρευστό.

    Όσονα αφορά το 1), επειδή η συζήτηση είναι τόσο αέναη και αδύνατον να απαντηθεί τόσο από αυτούς που πιστεύουν όσο και από αυτούς που δεν πιστεύουν ή δεν είναι σίγουροι ή είναι αδιάφοροι, μου φαίνεται παντελώς κοστοβόρο από όλες τις απόψεις, το να εστιάσει κανείς σε αυτό. Μπορούμε ας πούμε να δεχθούμε ότι αυτό είναι και ένα challenge για την ανθρωπότητα, ένα ζήτημα που έχουμε όλο τον χρόνο να το εξετάζουμε, ανά ιστορικές περιόδους και κοινωνικές αλλαγές κλπ κλπ κλπ. Πάντως, όποιος νομίζει ότι με το να "καταρρίψει" το 1) μονομιάς ώστα να επιλύσει αυτομάτως και το 2) και το 3) είναι βαθιά νυχτωμένος.
    Ακόμα και με ένα αντιδιαλεκτικό "μαγικό" να αφαιρούσε από τους ανθρώπους την πεποίθηση ότι μάλλον υπάρχει θεός, τότε θα πρέπει να αναμένει και την ευθύνη της αντιμετώπισης ενός τεράστιου παράγοντα: Το κενό "εξουσίας". Εδώ μετά το ΕΑΜ και τον ΔΣΕ το ΚΚΕ δεν κατάφερε αυτό το βήμα, και μάλιστα κενό εξουσίας στο υλικό επίπεδο μόνο, ένα κενο που εμφανίζεται μετά από ΚΑΘΕ εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, παντού και πάντα σε όλα τα μήκη και πλάτη, και χάνονται ανθρώπινες ζωές για αυτό.
    Φανταστείτε στην σημερινή κοινωνία, με τα όποια επίπεδα διανόησης, νόησης και κατανόησης ανά περιοχή, χώρα και κοινωνική τάξη, ακόμα και γειτονιά, διαμέρισμα και οικογένεια, και με τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες, να εξαφανιστεί ξαφνικά αυτή η πεποίθηση. Για μέρος των ανθρώπων αυτό θα μπορούσε να δράσει ευεργετικά. Για άλλους καταστροφικά. Και όλο μαζί ένα μπάχαλο. Έχω ήδη απτά παραδείγματα για αυτό, αλλά δεν θέλω να μακρυγορήσω σε ένα και μόνο ποστ.

    Ας ξεκινήσουμε από το 3) λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρακολουθήστε στο Youtube βίντεο του διάσημου βιολόγου Richard Dawkins, καθηγητού στην Οξφόρδη και συγγραφέα του σημαντικού βιβλίου "Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ".

    Τα βίντεο είναι 5 με ελληνικούς υπότιτλους

    http://www.youtube.com/watch?v=4CVBZpzuWUA

    http://www.youtube.com/watch?v=ziqtRhPilEM&feature=related

    http://www.youtube.com/watch?v=WLLyLfA9mO4&feature=related

    http://www.youtube.com/watch?v=pqex-BGT64E&feature=related

    http://www.youtube.com/watch?v=dMYpsXHu7mM&feature=related

    Taliban

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. red1917 .. ο φωτογραφως που εχει τραβηξει την φωτο με τον γυπα και το παιδακι και αφου το παιδι πεθανε στο νοσοκομειο που το πηγε μετα αυτοκτονησε !ηταν πολυ ανθρωπος για να βλεπει τετοιες καταστασεις πολυ ανθρωπος για να τελειωνουν ολα για αυτον με το κλικ του τηλεφακου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/383887_312533365441549_100000546644357_1167044_915860667_n.jpg)

    leon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ντοκιμαντέρ που έβαλες Taliban είναι προβληματικό στην λογική του. Φυσικά μπροστά στα φανατισμένα φασιστοειδή που δείχνει, τα προβλήματα του ντοκιμαντέρ φαίνονται πταίσματα.

    Black Bidet όταν λες "πίστη" εννοείς αποκλειστικά την θρησκευτική πίστη ή γενικά κάθε πίστη; Γιατί προσωπική μου γνώμη είναι ότι πίστη (όχι θρησκευτική) υπάρχει μέσα σε όλους μας, από τους πιο φιλελεύθερους αστούς μέχρι τους πιο συνεπείς κομμουνιστές ή και αναρχικούς (καλά αυτοί οι τελευταίοι συνήθως δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι ξέρουν...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εννοώ ότι η απόλυτη γνώση είναι κάτι που κανείς δεν έχει κατακτήσει είτε ατομικά είτε συλλογικά και (σύμφωνα τουλάχιστον με το Λένιν, με τον οποίο προσωπικά συμφωνώ) ούτε πρόκειται ποτέ να την κατακτήσει ο άνθρωπος. Σε διάφορα πράγματα στην ζωή μας λοιπόν (όχι σε όλα φυσικά) η πίστη παίζει μικρό ή μεγάλο ρόλο.

    Ουσιαστικά η πίστη για μένα γεφυρώνει την ιστορική με την απόλυτη γνώση. Απλά την περίοδο που ο άνθρωπος είχε πολύ μεγάλη άγνοια για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούσε, είχε την ανάγκη η πίστη αυτή να συγκροτηθεί σε ένα ξεχωριστό σώμα/οικοδόμημα, την θρησκεία. Η θρησκεία είχε και έχει πολύ υλικό χαρακτήρα, δεν αφορά απλά κάποιες "πνευματικές ανησυχίες". Βοήθησε πιστεύω την ανθρωπότητα να σταθεί στα πόδια της σε ένα περιβάλλον που ήταν υποχρεωμένη συνέχεια να το μετασχηματίζει, χωρίς όμως ουσιαστικά να το γνωρίζει!
    Σήμερα όμως ο άνθρωπος μπορεί, έχει την δυνατότητα να τοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο περιβάλλον και τον κόσμο, έχει τις γνώσεις για να συμφιλιωθεί ακόμη και με την άγνοιά του, ακόμη και με το θάνατο.

    Δεν έχει λοιπόν ανάγκη την θρησκεία, η οποία μόνο οπισθοδρόμηση και δυστυχία μπορεί να του φέρει πλέον. Ή, για να το πω ακριβέστερα, η θρησκεία μπορεί να τον βοηθήσει να δεχθεί την αλλοτρίωση, την δυστυχία και εν τέλει την οπισθοδρόμηση που του φέρνει η συγκεκριμένη κοινωνική δομή.
    Γι αυτό άλλωστε και υπάρχει αυτή η αναβίωση σήμερα.

    Υγ: Όλοι ξέρουμε την φράση του Μαρξ "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού".
    Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως έχει όλη η παράγραφος:
    "Η θρησκευτική αγωνία είναι ταυτοχρόνως έκφραση πραγματικής αγωνίας και διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής κοινωνίας. Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, ακριβώς όπως είναι το πνεύμα των χωρίς πνεύμα συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγνώμη, λάθος στην αντιγραφή:
    "Η θρησκευτική αγωνία είναι ταυτοχρόνως έκφραση πραγματικής αγωνίας και διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής αγωνίας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ δεν αναφέρθηκα καθόλου στην απόλυτη γνώση, αλλά συμφωνώ επίσης με τον Λένιν, όπου η γνώση είναι ένα μέγεθος που αυξάνεται διαλεκτικά.

    Παρ'όλο όμως ότι αυτή αυξάνεται, η πίστη παραμένει. Διότι πάντα μπορεί να μετατίθεται η "θεση" του θείου πέρα από τα εκάστοτε σύνορα της γνώσης. και αυτό συμβαίνει. Και αυτό όπως αντέγραψες, λόγω των κοινωνικών συνθηκών και παραγματικών αγωνιών. Συνεπώς η κοινωνικές μάχες που δίνονται, θα (πρέπει να) παρασύρουν στο διάβα τους το 3), όχι απαραίτητα με την νομική καθολική κατάργηση, αλλά με την απαγκίστρωση στα μυαλά των ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι, δεν αναφέρθηκες εσύ, εγώ αναφέρθηκα, προκειμένου να σου δώσω να καταλάβεις τι γενικό ορισμό δίνω εγώ στην πίστη, κομμάτι της οποίας θεωρώ την θρησκευτική πίστη. Κάνω ένα διαχωρισμό λοιπόν, που κι εσύ έκανες στα αρχικά σου ερωτήματα όταν έβαλες σε διαφορετικό ερώτημα το θέμα της ύπαρξης του θεού από το θέμα της πίστης.

    Πάντως ήθελα να σου πω ακριβώς αυτό, προσπαθώντας βάλω μια ιδέα στα αρχικά σου ερωτήματα:
    Το άγνωστο θα υπάρχει πάντα για τον άνθρωπο, αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πρέπει να υπάρχει και η θρησκεία. Η βάση της θρησκείας δεν στηρίζεται σε μια διαπιστωμένη (και μάλλον μόνιμη...) "αδυναμία" μας, είναι κοινωνική. Έτσι κι αλλιώς και σήμερα πολλές από τις αποφάσεις μας εμπεριέχουν το στοιχείο της πίστης, με την έννοια ότι δεν έχουμε ή δεν μπορούμε να έχουμε όλα τα δεδομένα. Όμως η θρησκεία είναι ένα δομημένο σύστημα πίστης που ουσιαστικά υποκαθιστά, δεν δρα απλά συμπληρωματικά στην γνώση.

    Είναι προφανές ότι όσο θα υπάρχει όχι μόνο θα μεταθέτει την θέση του θείου πέρα από τα εκάστοτε σύνορα της γνώσης όπως λες, αλλά θα παρεμβαίνει ή/και θα αμφισβητεί την γνώση καθεαυτή.
    Δες π.χ. τι γίνεται στις ΗΠΑ με το θέμα της εξέλιξης! Μια από τις πιο ισχυρές θεωρίες, που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο (με νέους κρίκους να προστίθενται κάθε τόσο στην αλυσίδα της εξέλιξης) δεν διδάσκεται καν(!) σε κάποια σχολεία στις ΗΠΑ ή διδάσκεται ως ισότιμη του δημιουργισμού!

    Η θρησκεία λοιπόν έχει χάσει εδώ και καιρό τον προοδευτικό ρόλο που μάλλον είχε κατά τη γνώμη μου σε παλιότερες κοινωνίες (όπου η όποια γνώση ήταν αποσπασματική και στεκόταν κυριολεκτικά στον αέρα) και πλέον χρησιμεύει απλά στο να δημιουργεί ψεύτικες πραγματικότητες, αυταπάτες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τον οποιονδήποτε και (φυσικά) κατά κύριο λόγο από την εκάστοτε εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ίσως εγώ να μην κατάλαβα ακριβώς τον διαχωρισμό..
    αλλά όταν ένας επιστήμονας πχ προσπαθώντας να ανακαλύψει κάτι, να επαληθεύσει μια θεωρία ή να ερμηνεύσει κάποια ευρήματα κλπ κλπ, θεωρείς το κάνει επειδή "πιστεύει" σε κάτι; Αυτή η προσδοκία ανήκει στον χώρο της πίστης που είναι ευρύτερη της θρησκευτικής;

    Πάντως όσον αφορά τον ρόλο της θρησκείας, την κοινωνική της βάση και τα όρια της γνώσης συμφωνούμε, τώρα το κατά πόσον είναι σε θέση να αμφισβητήσει την ίδια την γνώση, αυτό εξαρτάται από τις κατά τόπους κοινωνίες.
    Το ότι διδάσκονται ενδεχομένως και τα δύο, αυτό εμένα μου φαίνεται πιο πολύ ως επικοινωνιακό παιχνίδι για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, αρκεί ο μύλος της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας να γυρνάει ανενόχλητος. Άλλωστε ο ιδεαλισμός που προωθείται από το σύστημα δεν είναι κατ' ανάγκην θρησκοκεντρικός, μπορεί να πάρει και άλλες μορφές, τύπου "αυτογνωσίας", "ουμανισμού", Zeitgeist, Project Earth, κλπ κλπ αρκεί να είναι πάντα μακρια από τις ρίζες του συσωρευτικού συστήματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα σου φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα (ενός κοινού θνητού δηλαδή) και μετά ένα επιστημονικό:
    Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι ενεργειακά η λύση για την ανθρωπότητα βρίσκεται στους αντιδραστήρες σύντηξης. Ξέρω ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα προβλήματα ακόμη στην πράξη, γνωρίζω ότι έχει τεράστιες απαιτήσεις ως μέθοδος, όμως γνώμη μου είναι ότι κάπου προς τα εκεί βρίσκεται η ενεργειακή λύση: Προς το υδρογόνο. Αυτό λοιπόν αποτελεί μια πίστη για μένα που επηρεάζει ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της σκέψης μου.

    Να σου φέρω κι ένα άλλο παράδειγμα που μπορεί να κλωτσήσεις περισσότερο: Η αταξική κοινωνία δεν είναι κάτι που για μένα έχει αποδειχθεί με ακλόνητο τρόπο. Ναι, σίγουρα ο Μαρξ προσπάθησε να την προσεγγίσει και την προσεγγίζει επιστημονικά (γι αυτό άλλωστε μιλάμε και για επιστημονικό σοσιαλισμό), σίγουρα πατάει πιο γερά θεωρητικά στα πόδια της από τον κοπανιστό αέρα του φιλελευθερισμού που βιώνουμε σήμερα, όμως δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα και δεν είναι κάτι ληγμένο. Πιστεύουμε όμως σε αυτήν, μελετάμε γι αυτήν, κάποιοι από εμάς παλεύουν για μια τέτοια προοπτική.
    Και καλά κάνουν. Όμως εμπεριέχεται κι ένα στοιχείο πίστης στην όλη διαδικασία κατά τη γνώμη μου. Απλά όσοι αντίπαλοι του μαρξισμού μιλάνε για "πιστούς" (ουσιαστικά με την θρησκευτική έννοια), συνήθως απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται και σχεδόν πάντα έχουν πολύ πιο αστεία τοτέμ από αυτά που "βλέπουν" στους άλλους.

    Αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται σε κάθε επιστημονικό τομέα: Αν αφαιρέσουμε προσωρινά από την σκέψη μας τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και τον τεράστιο ρόλο που αυτές παίζουν στην έρευνα και την επιστήμη, η αρχική αντίληψη (είτε ατομική είτε συλλογική) για κάτι παίζει μεγάλο ρόλο για τον τρόπο που θα διεξάγεις μια έρευνα, την κατεύθυνση που θα πάρεις κλπ.

    Παράδειγμα: Παλιότερα πολλοί επιστήμονες (Μάξουελ, Τέσλα, αρχικά και ο Αϊνστάιν) πίστευαν στην ύπαρξη του αιθέρα. Ενός υλικού που "γεμίζει" το σύμπαν. Αυτό ήταν μια ιδέα λογική μεν για την εποχή της, που είχε όμως επηρεάσει (και πιθανά αποπροσανατολίσει σε ένα βαθμό) τον τότε επιστημονικό κόσμο. Για μένα δεν είναι κακό κάτι τέτοιο, αρκεί να δέχεσαι την έκθεσή σου στην "βάσανο" της κριτικής.
    Η θρησκεία λοιπόν δεν δέχεται κάτι τέτοιο. Γι αυτό είπα ότι η θρησκεία υποκαθιστά και δεν συμπληρώνει την γνώση.

    Υγ: Επειδή ζούμε σε ανθρώπινες κοινωνίες η αμφισβήτηση έχει ένα κοινωνικό χαρακτήρα, δεν είναι στεγνά επιστημονική. Αν όλοι πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη μπορεί να βρεθείς στην πυρά. :)
    Κι αυτή είναι η μέθοδος που "αμφισβητεί" η θρησκεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οκ, τώρα το έπιασα πως τοποθετείς την λέξη πίστη. Όχι μακριά από αυτό που υποψιαζόμουνα, αλλά σε μια θέση που αρνούμαι κατηγορηματικά προσωπικά.

    Αρνούμαι να "πιστεύω" ότι μια αλήθεια έχει την τάδε μορφή και περιεχόμενο. Αρνούμαι στην λέξη "πιστεύω" να κατέχει αυτήν την χρήση, αυτήν την εννοιολογική θέση. Δεν την χρησιμοποιώ και κάθε φορά που την ακούω μου θυμίζει έναν βλάκα που μου έλεγε ότι "ο κομμουνισμός τάζει τον επίγειο παράδεισο όπως οι θρησκείες, για αυτό οι εβραίοι τον κατασκεύασαν ώστε να έχουν οι άνθρωποι σε κάτι να πιστεύουν, αν όχι στον θεό", και μου γυρνούσαν τ' άντερα.

    Χρησιμοποιώ άλλες εκφράσεις, όπως:
    -Νομίζω ότι
    -έχω την εντύπωση ότι
    -υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να
    -ειναι αποδεδειγμένο ότι
    -δεν παιζει να
    -παίζει πολύ ισχυρά
    -μέχρι τώρα φαίνεται ότι
    -βάσει των τάδε επιχειρημάτων θα πρέπει να

    και άλλα τέτοια, αλλά όχι "πιστεύω ότι". Διότι δεν "πιστεύω". "Πιστεύω" είναι να σου λέει κάποιος κάτι και εσύ να το αποδέχεσαι a priori, να τον πιστεύεις δηλαδή να τον εμπιστεύεσαι ότι αυτό που σου είπε είναι καλό και σωστό, επειδή σου άρεσε ως ιδέα είτε γιατί θα ήθελες να είναι έτσι. Έτσι όπως εμπιστεύεσαι έναν δικό σου άνθρωπο, έναν φίλο, διότι βασίζεσαι σε προτέρα εμπειρία κατά την οποία έχεις κάθε λόγο να τον επιστευτείς, είναι μια ιδεαλιστική σχέση, όμως τέτοιες ιδεαλιστικές σχέσεις είναι ανθρώπινες (και όμορφες) και ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορούν να αποβληθουν και από τι να αντικατασταθούν. Ίσως από τίποτα.

    Στην αταξική κοινωνία όμως δεν πιστεύω. Δεν μπορώ να μπω καν στην διαδικασία πίστης, αυτό δεν είναι κάτι που μου ξεφούρνισε πχ το ΚΚΕ, και εγώ άρχισα να το πιστεύω, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να "πήρα" από το ΚΚΕ και να ξεκίνησα να το πιστεύω, δεν υπάρχει τίποτα το θρησκευτικό στην σχέση μου με το ΚΚΕ, με τον μαρξισμό, τον διαλεκτικό υλισμό, τους μπολσεβίκους, τις απόψεις περί αταξικής κοινωνίας. Δεν υφίσταται ΤΙΠΟΤΑ a priori. ΌΛΑ είναι ανατρέψιμα με τις κατάλληλες αποδείξεις. Και λόγω αυτού νιώθω ελεύθερος.

    Αλλά αγωνίζομαι για την σοσιαλιστική κοινωνία ή οποία, ενδεχομένως να μετεξελιχθεί σε αταξική, ενδεχομένως και όχι (πχ. Σ.Ε.). Γιατί αγωνίζομαι γι αυτήν; Γιατί πιστεύω σε αυτήν; Όχι. Αγωνίζομαι γιατι έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η καπιταλιστική κατανομή προκαλεί περισσότερες αδικίες από ότι η σοσιαλιστική, και με τις σημερινές συνθήκες θα μπορούσαμε (δυνητικά) να προσφέρουμε περισσότερα στους περισσότερους από ότι το 1917.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. red1917. προς black bidet. ποιες αδικιες προκαλει η σοσιαλιστικη κοινωνια ? πως κρινετε το αδικο και το δικαιο σε μια κοινωνια ταξικη?νομιζω οτι φαλτσαρες ασχημα αγαπητε μου συντροφε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έ όχι βρε red. Δηλαδή καπαρώνουμε την τελειότητα εκ προοιμίου;
    Μην ξεχνάς ότι και μια καπιταλιστική και μια σοσιαλιστική κοινωνία είναι ταξικές.
    Τώρα, σε ένα Χ κράτος, όταν εφαρμόζονται νόμοι και νόρμες, σε κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων δεν θα έπρεπε να εφαρμοστούν για Υ λόγους. Ο ορισμός του δίκαιου και του άδικου γίνεται με ταξικά κριτήρια σε συνδιασμό με τα ανθρωπιστικά, και η αναλογία αυτών των δύο εξαρτάται από το είδος της κοινωνίας.
    Θεωρείς αδύνατο να γίνουν οριζόντια λάθη και στον σοσιαλισμό; Ή μήπως δεν μπορούν να οριστούν ως "λάθη" επειδή η "νόρμα" είναι στο απυρόβλητο;
    Σε μια σοσιαλιστική κοινωνία οι αδικίες μπορεί να μην προκαλούνται απαραίτητα, όμως δεν παύουν να συμβαίνουν. Σε κάποιες περιπτωσεις μπορεί και να προκαλούνται. Από ανθρώπους απαρτίζεται το σύνολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. red1917 . καπου μπερδευεις τα πραγματα . καταρχην κανεις δεν καπαρωνει την τελειωτητα . αλοστε ειναι διαλεκτικη συνθεση η θεση αντιθεση θεση και ξανα απο την αρχη . απο την αλλη αφου το δικαιο και ο νομος ειναι ταξικα ειναι λογικο ο νομος τησ μιας ταξησ να αδικη την αλλη . ομως ειναι πραγματικα αδικο αυτο και ιδιως για μας τους μαρξιστες? δηλαδη αν το προλεταριατο ερθει στην εξουσια και απαλοτροιωση την ιδιοκτησια του κεφαλαιου ,αυτο ειναι αδικια η αναγκη για μια νεα κοινωνια πανω σε αλλες αρχες ? αρα το αδικο και το δικαιο ειναι απο την σκοπια της ταξικης θεσεις εκεινου που το κρινει .αν θελεις εναν γενικο κανονα τοτε δικαιο ειναι αυτο που βασιζετε στον ανθρωπισμο και στο συμφερων αυτον που παλευουν για μια αλλη κοινωνια περα απο την καπιταλιστικη λογικη και αναπτυξη .δεν θεωρω καθολου αδυνατον να γινουν λαθοι στον σοσιαλισμο και μαλιστα γιναν αρκετα αλλα αδικιες με τα ταξικα κριτηρια που βαζω δεν νομιζω . αν μια αποφαση στρεφοταν κατα της εργατικης ταξης σε ενα προλεταριακο κρατος τοτε θα μπορουσαμε να μιλησουμε πολυ περισοτερο για μια διαστρεβλωση των αρχων του παρα για μια αδικια !αυτα τα υποστυριζω μια και τι δικαιο στον σοσιαλισμο εκτελεστικη και νομοθετικη εξουσια θα βρισκοντε στην υπηρεσια του προλεταριατου και οχι εναντιον του . ΄red 1917

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οι νόμοι και οι κανόνες δεν αφορούν μόνο την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου την οποία θεωρώ αυτονόητη.
    Επίσης δεν νομίζω ότι το ότι η εργατική τάξη θα έχει την εξουσία αυτό σημαίνει ότι όλες οι επιλογές θα είναι τζάμι και δεν θα υπάρχουν και κατά τόπους αδικίες όσο μικρές κι αν είναι. Τα λάθη και οι αδικίες δεν είναι απαραίτητα στρέβλωση, ούτε υπάρχει καμία χρυσή βίβλος σύμφωνα με την οποία χωρίς στρεβλώσεις όλα θα είναι τέλεια. Άνθρωποι είμαστε , και διαλεκτικά εξελισσόμαστε, το ίδιο και τα συστήματά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. red1917 δωσε μου μια αδικια για την εργατικη ταξη τον σοσιαλισμο για να μιλαμε με παραειγματα . φυαικα υπαρχει διαχωρισμος αναμεσα στο λαθος και την αδικια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πιθανή περίπτωση θα προκύψει όταν η κρατική περέμβαση επεκταθεί και πιο κάτω από την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, όπου τα όρια των κεφαλαιοκρατών και και των "μέσων" ιδιωτών θα είναι λίγο δυσδιάκριτα ας πούμε. Απλά ως χοντροκομμένο παράδειγμα λέω. Ή ας πούμε στα μισθολογικά επιδόματα ή δεν ξέρω τι άλλο. Τα έχουμε λυμένα όλα από τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν λέω ότι ο σοσιαλισμός by default προκαλεί αδικίες, έχουμε τον καπιταλισμό για αυτήν την δουλειά. Αλλά ας το δούμε διαλεκτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. red 1917 πιθανη περιπτωση! αρα δεν μπορουμε να μιλαμε με ιστορικα παραδειγματα. μεσοι ιδιωτες δεν θα υπαρχουν στον σοσιαλισμο και αυτο γιατι τα καραγκιοζλικια της χρουτσοφικησ περιοδου δεν θα τα επαναλαβουμε μια και ξερουμε που οδηγει!ωστοσω το συνθημα για να μην γινουν αδικιες σε βαρος της εργατικης ταξης ειναι το παλιο ολη η εξουσια στα σοβιετ!!! δηλαδη στην εργατικη ταξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μια μικρή απάντηση BB, μιας και δεν με παίρνει χρονικά ν' ανοίξω το συγκεκριμένο θέμα:
    Απ' όσο καταλαβαίνω βλέπεις την πίστη ως μία έννοια με καθαρά ιδεαλιστικό περιεχόμενο. Εγώ δεν την αντιμετωπίζω έτσι, γι αυτό και καταλήγω, αν όχι σε (πολύ) διαφορετικά συμπεράσματα, τουλάχιστον σε άλλη αντιμετώπιση του όλου θέματος.

    Πάντως μου φαίνεται ότι αντιμετωπίζεις το ζήτημα με κατασταλτικά μέσα...συντακτικού τύπου. Κατά τα άλλα όντως δεν υπάρχει τίποτε το δογματικό (με την έννοια της αιώνιας και αμετάβλητης αλήθειας) στο μαρξισμό-λενινισμό, πέραν φυσικά της εμπάθειας των αντιπάλων του.

    Κατά τα άλλα δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσαμε να προσφέρουμε περισσότερα από το 1917 (δεν προσέφεραν και λίγα...), αλλά για εκείνο που είμαι σίγουρος είναι ότι πρόκειται για κάτι που αξίζει πραγματικά κανείς ν' αγωνιστεί.
    Ακόμη κι αν ξαναχάσει....ΠΑΛΙ θα (ξαν)αξίζει να (ξαν)αγωνιστεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όταν βιάζομαι επαναλαμβάνω λέξεις και γίνομαι λίγο κουραστικός.
    Γεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Και τώρα να κάνω και γω το δικηγόρο του διαβόλου..

    Τι ναι αυτά τα χάλια ωρε?

    http://radar-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_7957.html

    Και μη μου πείτε ότι το ΚΚΕ δέχεται και αυτούς τους ανθρώπους στο χώρο του το δέχομαι.. αλλά όχι ως στελέχη, όχι ως κομμουνιστές.

    Δε ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά από τότε που άρχισε να φοράει σταυρουδάκια (ήμουν έφηβος τότε), έπαψα να τη θαυμάζω και άρχισα να στέκομαι ποιό κριτικά απέναντί της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Θανο, δεν προλαβαινω να το διαβασω τωρα αλλα θα το κοιταξω αργοτερα.
    Παντως η Λιανα απ οτι θυμαμαι δεν ειναι καν μελος του ΚΚΕ, ποσο μαλλον στελεχος (αν κανω λαθος ας με διορθωσει καποιος)

    : ]]]]]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Παναγιά μου Λιανοκρατούσα, τι είχες πάρει βρε συ όταν τό γραφες αυτό;

    Ας βάλουμε κι ένα εσπερινό ύμνο και να πάμε για ύπνο σιγά-σιγά:
    http://www.youtube.com/watch?v=WQYsGWh_vpE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. πραγματι δεν ειναι μελος τοπυ κκε η λιανα αν και κανει καλυτερη δουλεια απο πολλα μελοι του κοματος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Άν διωχθεί η Λιάνα τότε το ΚΚΕ θα χάσει 2-3 μονάδες από τα ποσοστά του πιστεύω (οχι τυφλά)

    leon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Όχι ρε συ, γιατί να διωχτεί η Λιάνα;
    Απλά πρόκειται για μια σχέση πάθους και μερικές φορές αυτές οι σχέσεις έχουν άσχημο τέλος, αλλά απ' την άλλη τα πάθη είναι μέσα στην ζωή, δεν μπορούμε να τα αποφεύγουμε εσαεί...είναι και αντι-ανθρώπινο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.