Η σοσιαλδημοκρατική αφασία, ως μεταβατικό διαμετακομιστικό κέντρο

Καλή χρονιά με μπόλικη ανάπτυξη που έτσι κι αλλιώς θα έλθει και θα έλθει νομοτελειακά, αλλά δεν θα είναι ούτε για μας, ούτε για σας, ούτε για τους άλλους που ταξικά δεν έχουν μονοπωλιακή ούγια, ακόμα και τμήματα της αστικής τάξης ειδικά τα αποκαλούμενα “νέα τζάκια” της δεκαετίας του 1985-1996(και όχι μόνο αυτά), όπου θα υποστούν και αυτά “μοιραία” υποβάθμιση όχι όμως εξαφάνιση και από μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και μεγαλοεργολάβοι, θα μετατραπούν σε εταιρικά σχήματα που θα εισπράττουν για τις τράπεζες και για τα υπολείμματα του δημοσίου. Αυτή θα είναι η μερίδα της αστικής τάξης της χώρας που ήδη κάνει παράδοση – παραλαβή στους μονοπωλιακούς ομίλους. Φυσικά κάτι ανάλογο γίνεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, και ο Αλέξης του ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει εφόσον υπηρετεί την κερδοφορία των Αμερικάνικων(κυρίως) και των Ρώσικων κεφαλαίων.

 Ο Αλέξης μάλιστα προαναγγέλλει ανασυγκρότηση στη βιομηχανία, με βιομηχάνους πρωταθλητές στην κερδοφορία με δυο τρόπους:
α) Με το μοντέλο της “αυτοδιαχείρισης” (που είναι ατομική ιδιοκτησία κατά Λένιν), και που στην ουσία αυτή θα δώσει ξανά στους Βιομηχάνους (ΣΕΒ) και στα μονοπώλια έτοιμη την παραγωγή και την κερδοφορία σε ένα μεγάλο πακέτο.
β) Τη στιγμή που η Τουρκία (στην οποία έχουν μεταφερθεί οι Ευρωπαϊκές Βιομηχανίες και οι οποίες διέρχονται σοβαρών προβλημάτων κερδοφορίας και πολεμικής από τα μονοπώλια των υπηρεσιών των χωρών τους), διέρχεται σοβαρής κρίσης και μεγάλους τριγμούς, να προετοιμαστεί το έδαφος για την έλευση κάποιον και στη χώρα και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΑΣΚΕ και η Αυτόνομη Παρέμβαση, έχουν κάνει καλή δουλειά στο κίνημα το έχουν εξαφανίσει όπως και κάθε υπόλειμμα εργατικού δικαιώματος .

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, δε μιλάει για αυτοκινητοβιομηχανία, πολεμική βιομηχανία, αλλά όλες εκείνες τις μονάδες που επιδοτούμενες έφυγαν, με επιδότηση να επιστρέψουν αυτή τη φορά με μονοπωλιακή ταυτότητα και φυσικά να εξυπηρετούν τις μεταφορές τις υπηρεσίες, να έχουν επικουρικό ρόλο και κυρίως τη νέα διαμετακομιστική φύση που θα διέλθει ολόκληρη η Ευρωζώνη και η ΕΕ. Όλα αυτά αποδείχνονται ξεκάθαρα και με τα διαπιστευτήρια που δίνει κάθε τρις και λίγο στον ΣΕΒ, ο Αλέξης ο δροσερός. «Έχουμε, επίσης, επεξεργαστεί σχέδιο για τη διατήρηση και ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγής που έχει απομείνει, αλλά και για την καινοτόμο τεχνολογική ανασυγκρότηση των βιομηχανικών παραγωγικών δομών. (...) Χωρίς εθνική βιομηχανία δεν μπορεί να νοηθεί ελληνική οικονομία. Χρειαζόμαστε την άμεση ενίσχυση της βαριάς μεταλλευτικής βιομηχανίας, αλλά και τη δημιουργία ισχυρών ελληνικών βιομηχανικών πρωταθλητών. Αυτό σημαίνει χαμηλό ενεργειακό κόστος με ρήτρα απασχόλησης και φορολογία στα κέρδη, όχι στην παραγωγή».
Οι πραγματικές διαφορές ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ είναι τρεις, η πρώτη λέει ότι η ΝΔ λόγω και του ότι η πίτα της κερδοφορίας είναι μικρή, η αναδιάρθρωση της ΕΕ θα έχει άλλο χαρακτήρα(μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, βιομηχανικές αποθήκες), χρειάζεται ένα μικρό και ευέλικτο κράτος που θα παίζει μπάλα με τα ΣΔΙΤ και ανέξοδα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μεγάλη διασπορά και συνέχιση μιας άχρηστης και πολυέξοδης για τη παρούσα καπιταλιστική φάση αποκέντρωσης για τα δικά του φυσικά παιδιά.
Η δεύτερη διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή στην ενίσχυση του επιχειρηματικού κεφαλαίου, με ακόμα φτηνότερη και περισσότερο απαξιωμένη την εργατική δύναμη και φέρνει ως παραδείγματα τα διάφορα αυτοδιαχειριστικά μοντέλα πλάι στα μονοπώλια, ενώ η ΝΔ ξεκαθαρίζει τη χρηματοδότηση έχοντας έτοιμο το πακέτο των εργασιακών σχέσεων που είναι ήδη έτοιμες.
Η τρίτη είναι η σχολή του χαμηλού πληθωρισμού που η ΝΔ μέχρι σήμερα έπαιξε και η σχολή του κόβε χρήμα τύπου Ομπάμα, λες και μπορεί η Ελλάδα να κόψει χρήμα εντός Ευρωζώνης, φυσικά εναλλαγές κατά περιόδους έχουμε παίρνοντας ο ένας τη θέση του άλλου, αλλά κυρίως για λόγους προβολής και προφίλ που θέλουν να πουλήσουν.

ΕΝΔΟΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΕ

Πολύ εύστοχα το νέο πρόγραμμα του ΚΚΕ που εγκρίθηκε στο 19ο συνέδριο του καταγράφει δυο βασικά πράγματα που πρέπει να τα δούμε το καθένα ξεχωριστά γιατί τότε θα καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να βγάζεις σωστά συμπεράσματα, μιας και στα χέρια της η εργατική τάξη και οι εν δυνάμει σύμμαχοι της θα έχουν όλα εκείνα τα εργαλεία που θα βοηθήσουν τη λαϊκή συμμαχία να κατακτήσει το στρατηγικό της στόχο.
Ο σύγχρονος κόσμος και η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα:
α)“ΟιΗΠΑ παραμένουν η πρώτη οικονομική δύναμη, αλλά με σημαντική μείωση του μεριδίου τους στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν. Μέχρι το 2008, η Ευρωζώνη συνολικά διατηρούσε τη δεύτερη θέση στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, θέση που έχασε μετά την κρίση. Ήδη η Κίνα έχει αναδειχθεί σε δεύτερη οικονομική δύναμη, έχει ισχυροποιηθεί η συμμαχία BRICS (Βραζιλία,Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) στιςδιεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις, όπωςτο ΔΝΤ, το G-20. Η αλλαγή στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών επιφέρει αλλαγές και στις μεταξύ τους συμμαχίες, αφού οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα εδαφών και αγορών, ζωνών οικονομικής επιρροής,κυρίως ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικώνπηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων”.
Σε παρακάτω εδάφιο : 1) “Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις,που οδήγησαν στο παρελθόν σε δεκάδες τοπικούς, περιφερειακούς και σε δύο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζουν να οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις,οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές,ανεξάρτητα από τη σύνθεση ή ανασύνθεση,τις αλλαγές στη δομή και στο πλαίσιοστόχων διεθνικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων, τη λεγόμενη νέα «αρχιτεκτονική»τους. Άλλωστε, «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό των δυνάμεων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου το ξαναμοίρασμα των αγορών σπανίως γίνεται αναίμακτα”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 2) "Η τάση ενδυνάμωσης της αλληλεξάρτησης των οικονομιών των κρατών στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν οδηγεί σε υποχώρηση του ρόλου του αστικού κράτους,όπως ισχυρίζονται οι διάφορες θεωρητικές παραλλαγές της «παγκοσμιοποίησης»".
Σε παρακάτω εδάφιο: 3) "Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης δεν καθορίζεται μόνο από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, γιατί οι αντιθέσεις έχουν τη δική τους δυναμική.Οποιαδήποτε επιλογή της αστικήςδιαχείρισης θα έρχεται σε σύγκρουση μετα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα σε όλατα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης".
Σε παρακάτω εδάφιο: 4) "Η κρίση ανέδειξε ακόμα πιο έντονα τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Οξύνονται οι αντιφάσειςκαι οι δυσκολίες της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και γενικότερα της δυσκολίας για πέρασμα σε νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου".
β)“Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές ανισότιμες εξαρτήσεις από τιςΗΠΑ και την ΕΕ”.

Σε παρακάτω εδάφιο : 1)”Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 επιτάχυνε την προσαρμογή της στη δυτικοευρωπαϊκή αγορά, διαδικασία που συνεχίστηκε με την ένταξή της στην ΕΕ το 1991 και στην Ευρωζώνη το 2001. Με τη συμμετοχή στις αναδιαρθρώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ καιάλλων ιμπεριαλιστικών διακρατικώνσυμμαχιών, το ελληνικό καπιταλιστικόκράτος εντάχθηκε πιο οργανικά στοδιεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 2) “Αρχικά, η αστική τάξη της Ελλάδαςεπωφελήθηκε από την αντεπαναστατικήανατροπή στις γειτονικές βαλκανικέςχώρες και από την ένταξη στην ΕΕ, πέτυχεσημαντική συσσώρευση και εξαγωγήκεφαλαίων σε άμεσες επενδύσεις πουσυνέβαλαν στην ισχυροποίηση ελληνικώνεπιχειρήσεων και μονοπωλιακών ομίλων. Οι εξαγωγές κεφαλαίωνεπεκτάθηκαν και σε Τουρκία, Αίγυπτο,Ουκρανία, Κίνα, αλλά και Βρετανία, ΗΠΑκαι σε άλλες χώρες. Συμμετείχε ενεργάσε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσειςκαι πολέμους, όπως ενάντια στηΓιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν,στη Λιβυή κ.α”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 3)  “Τη δεκαετία που προηγήθηκε απότην εκδήλωση της εξελισσόμενης κρίσης,η ελληνική οικονομία διατήρησε σημαντικά υψηλότερο ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ από τον αντίστοιχο της ΕΕ και τηςΕυρωζώνης, χωρίς να αλλάξει ουσιαστικάη θέση της σε αυτήν. Όμως αναβάθμισε τη θέση της στα Βαλκάνια”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 4) “Μετά την εκδήλωση της κρίσης,επιδεινώθηκε η θέση της ελληνικήςκαπιταλιστικής οικονομίας στο πλαίσιοτης Ευρωζώνης, της ΕΕ και γενικότερατης διεθνούς ιμπεριαλιστικής πυραμίδας,γεγονός που δεν αναιρεί ότι η ένταξητης Ελλάδας στην ΕΟΚ - ΕΕ εξυπηρέτησετα πιο δυναμικά τμήματα του εγχώριου μονοπωλιακού κεφαλαίου και συνέβαλεστη θωράκιση της πολιτικής του εξουσίας”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 5) “Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ,οι οικονομικοπολιτικές και πολιτικοστρατιωτικές εξαρτήσεις απότην ΕΕ και τις ΗΠΑ περιορίζουν τα περιθώρια αυτοτελών ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας, καθώς όλες οι συμμαχικές σχέσεις του κεφαλαίου διέπονται απότον ανταγωνισμό, την ανισομετρία και συνεπώς την πλεονεκτική θέση του ισχυρότερου, διαμορφώνονται ως σχέσειςανισότιμης αλληλεξάρτησης”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 6)(Ένα από τα πλέον βασικά) “Οιενδοαστικές αντιθέσεις μέχρι τώρα δεναναιρούν τη στρατηγική επιλογή ένταξηςστο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αν και εξελίσσεταιαντιφατικά η συμπόρευση μέσα στην Ευρωζώνη, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεταικαι η τάση ενδυνάμωσης των σχέσεων μεάλλα κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα)”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 7) “Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι στην ευρύτερη περιοχή, από τα Βαλκάνια έωςτη Μέση Ανατολή, για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και εμπλοκή τηςΕλλάδας”.
Σε παρακάτω εδάφιο: 8) “Η πάλη, για την υπεράσπιση τωνσυνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτωντης Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναιαναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπήτης εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίωντου ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου,της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου”.

Σήμερα που παρά τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς, το Γαλλικό και Ιταλικό βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο βρίσκονται σε σχετική συγκόλληση με το Γερμανικό μήπως και σωθούν, πρώτα απ' τον νο 1 εσωτερικό εχθρό όλου του κεφαλαίου παντού και πάντα την εργατική τάξη της χώρας τους και τους νο 2, ανταγωνιστές τους βιομηχάνους του BRIC, των ΗΠΑ και του Καναδά που μαζί με μερίδες του κεφαλαίου των χωρών τους σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία σχεδιάζουν μια Ευρώπη υπηρεσιών, μεταφορών αποθήκευσης εμπορευμάτων που θα είναι βιομηχανικά προϊόντα των ανταγωνιστών τους και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Το Βιομηχανικό κεφάλαιο της ΕΕ με τις τράπεζες(σύμφυτη έννοια) προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν και μη σας κάνει εντύπωση να έχουμε εξελίξεις στην Ουκρανία το χειμώνα με νέες πορτοκαλί επαναστάσεις που θα χρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο και όχι απ΄τις ΗΠΑ, μπας και υπάρξει ζωτικός χώρος δηλαδή πρώτες ύλες γι αυτό. Τα μέσα παραγωγής είναι τα μέσα(εργαλεία παραγωγής) και τα αντικείμενα εργασίας(γη, ορυκτός πλούτος κλπ) και όταν δεν έχεις τα δεύτερα, τα μονοπώλια σου ζητούν ζωτικό χώρο και οι Τσιπραλέξηδες είναι εντελώς προσωρινή λύση που μάλλον είναι Αμερικάνικης προέλευσης φρούτο.
Οι χώρες "μοντέλα" για το ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα και η Τουρκία του Ερντογάν ήταν μέχρι τις προάλλες τέτοιο μοντέλο), δηλαδή όλες εκείνες οι χώρες τις Λ. Αμερικής όπου ανέπτυξαν μια Κεϋνσιανική πολιτική -τύπου μεικτού κράτους- στην ανώτατη βαθμίδα, τώρα φαίνεται ότι την εγκαταλείπουν και μάλιστα πιο γρήγορα απ' το αναμενόμενο (και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τις εκλογές της Βενεζουέλας, τα προ καιρού γεγονότα της Αργεντινής και της Βραζιλίας σήμερα), καθώς και η τάχα μου δήθεν σοσιαλιστική αυτοδιαχείριση(όπου ο Λένιν την είχε χαρακτηρίσει ατομική ιδιοκτησία) όπου δοκιμάστηκε στην κρίση του 2002 στην Αργεντινή με αποτέλεσμα να επιστρέψουν ως νικητές οι πρώην καπιταλιστές και ξανά ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής με νέα κέρδη και με μηδενισμένα τα χρέη τους. Τα χρεοκοπημένα μοντέλα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποτελέσουν τη νέα σοσιαλδημοκρατία, ούτε φυσικά τα κάθε λογής κοινωνικά μαγαζάκια συσσιτίων. Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσει τον άξονα - όχημα (για να μην πούμε την κολυμβήθρα του Σιλωάμ αναβάπτισης - αναβάθμισης) της σοσιαλδημοκρατίας, αυτή δεν θα είναι ίδια με αυτή του χτες, θα είναι προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του ΚΜΚ. Τα κάθε τέτοιου είδους εγχειρήματα συντηρητικοποιούν ακόμα περισσότερο την κοινωνία στο άμεσο μέλλον και θα λειτουργούν ως αναχώματα στις κάθε λογής προσπάθειες της κοινωνικής εξέλιξης.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αλλά όσο και να περιμένουν ορισμένοι τον “Αλέξιο το δροσερό Αυτοκράτορα των Βαλκανίων” να μετασχηματιστεί σε δροσερό αυτοκράτορα της ΕΕ των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, των υπηρεσιών, των λιμανιών και των αερολιμένων, της πράσινης οικονομίας, τόσο θα ανοίγονται διάπλατα οι πόρτες, για εμφυλίους τύπου Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, τόσο τα πράγματα θα παίρνουν τροπή ανισσομετρίας, που ελοχεύει μια σειρά από κινδύνους και δεν είναι τυχαία η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού που πραγματοποιείται απανταχού στην ΕΕ, στο εσωτερικό των τριών μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, που παρά τις αυξανόμενες αντιθέσεις τους έχουν συνασπιστεί σε δυο μεγάλα στρατόπεδα αυτά του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου απ τη μια και αυτά των υπηρεσιών, όλα μαζί όμως βρίσκουν πεδίο συνεργασίας στην πάλη τους με την εργατική τάξη.
Απαριθμώνταςεπιγραμματικά θα μας πείτε ξανά πωςείμαστε από υπερβολικοί και εριστικοί,έως και κακόβουλοι με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλάορισμένοι από του αναγνώστες μας δε μαςέλεγαν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείοτα ίδια το καλοκαίρι του 2012 και τώρα μαςλένε ότι δικαιωθήκαμε 100%; Όμως όλα στηνπορεία θα αναδειχθούν και θα φροντίσουμεμέσα από το παρακάτω άρθρο μαζί με τηνπρολογική απαρίθμηση να έχουν καιχαρακτήρα κυρίως θέματος υπό τη μορφήεμβάθυνσης και απόδειξης του τι είναιο ΣΥΡΙΖΑ τη σήμερον και ίσως την επ' αύριο για να μην είναι και τότε αργά σεόσους τον καλοβλέπουν ως σωτήρα.
Πριν ξεκινήσουμε ας δούμε όμως τι λένε τα ντοκουμέντα των αποφάσεων της μεγαλύτερης ανάλυσης του 21ου αιώνα μέχρι τα σήμερα για την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα και την αναδιάταξη – αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αυτά του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ στο κεφάλαιο “ ΗΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ”:

Η ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ:
“Οι διαφορές ανάμεσα στο φιλελεύθερο και κεϋνσιανό μοντέλο εκφράζονται και στη χώρα μας στη διαπάλη για την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων, αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό των λαϊκών μαζών «εντός των τειχών», στην προσπάθεια να αναμορφωθεί το αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να μπορεί να δώσει ποικιλία εναλλαγής αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση, στη βάση της μεταξύ τους συνεργασίας.
Η αστική τάξη προσαρμόζει τις επιλογές της. Παίρνει υπόψη ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης και να εξασφαλίσει ότι η κλιμακούμενη επίθεση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και γενικά οι συνέπειες της κρίσης, με κύριο χαρακτηριστικό το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας, θα προχωρούν με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις, είτε με μνημόνια μέσα στην Ευρωζώνη είτε με ελεγχόμενη είτε με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ.
Οι απόπειρες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος θα συνεχιστούν προσανατολισμένες σε δύο πόλους: Τον κεντροδεξιό με άξονα τη ΝΔ και τον κεντροαριστερό με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, πιο συντηρητικό σε σύγκριση με το κλασικό σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ της λεγόμενης μεταπολιτευτικής περιόδου. Στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν και βρίσκουν πολιτική στέγη σημαντικά τμήματα της εργατικής και κυβερνητικής γραφειοκρατίας, τμήματα μεσαίων στρωμάτων, που είχαν βρει ασυλία ως σύμμαχοι της αστικής τάξης και των κομμάτων της, με παροχές, φοροδιαφυγή και συμμετοχή στη διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων. Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι απαρτίζεται και από οπορτουνιστικές δυνάμεις που αποσχίστηκαν από το κομμουνιστικό κίνημα, διατηρώντας ορισμένα συνθήματα και μεθόδους δουλειάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ένα αριστερό κόμμα που συσπειρώνει στις γραμμές του από σοσιαλδημοκράτες της 3ης Σεπτέμβρη έως τους δήθεν «ανανεωτές κομμουνιστές», που υπερασπίζονται το «κράτος πρόνοιας». Η στρατηγική του, όσον αφορά το θέμα της εξουσίας και την ΕΕ, είναι σοσιαλδημοκρατική, φιλομονοπωλιακή.
Στην πρότασή του για τις συμμαχίες και για «κυβέρνηση της αριστεράς» ή και «σωτηρίας της Ελλάδας», ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται από τμήματα της αστικής τάξης και επιδιώκει συνεργασίες με πολιτικές δυνάμεις όπως οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ. Ρίχνει γέφυρες και προς τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Βραζιλία, αλλά και τη Ρωσία.
Όσο ισχυροποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα για τη διακυβέρνηση, τόσο εντείνονται οι διεργασίες διαμόρφωσης νέων αναχωμάτων, από δυνάμεις της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΝΑΡ ή και άλλες ομάδες, «Σχέδιο Β - Αλαβάνος, ακόμη και φυγόκεντρες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της λεγόμενης αριστερής ή κομμουνιστικής ανανέωσης, οι οποίες κινούνται στη γραμμή των λεγόμενων μεταβατικών στόχων και μεταβατικών κυβερνήσεων διαχείρισης".

Σε άλλο σημείο παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο:

"Στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος αποτελεί και η φασιστική Χρυσή Αυγή. Ο λαός πρέπει να την απομονώσει, απαντώντας αποφασιστικά στις επιθέσεις, στον εθνικοσοσιαλισμό της και τη δημαγωγία της. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να πρωτοστατούν ώστε οι μαζικοί φορείς, τα συνδικάτα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα οι Λαϊκές Επιτροπές στις συνοικίες, στα σχολεία, οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι στις σχολές, να έχουν αποφασιστικά την πρωτοβουλία στην οργάνωση και κινητοποίηση του λαού ενάντια στη Χρυσή Αυγή και τις εγκληματικές επιθέσεις της. Επίσης, να αντιμετωπιστεί η δράση και άλλων δυνάμεων φασιστικών τάσεων μέσα στις γραμμές του κινήματος, που έχουν ως στόχο την κατάπνιξή του, την αναχαίτιση ανόδου της ταξικής πάλης.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να βρεθεί σε ετοιμότητα, ώστε να αξιοποιήσει την προοπτική ανόδου της ταξικής πάλης, τις συνθήκες σημαντικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων. Ταυτόχρονα, τα πρωτοποριακά τμήματα του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και για το ενδεχόμενο αρνητικής εξέλιξης, υποχώρησης της ταξικής πάλης και πισωγυρίσματος, ώστε να γίνει δυνατή, με βάση τις νέες συνθήκες, η προετοιμασία για τη νέα άνοδο της ταξικής πάλης που σίγουρα θα προκύψει".

Αυτά όσον αφορά κεφάλαιο από τα ντοκουμέντα του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ, που φυσικά αποτελούν αξίωμα. Να σημειώσουμε εδώ πέρα ότι το λεγόμενο κεϋνσιανό μοντέλο, δεν είναι αυτό που ξέραμε έως σήμερα, δεν είναι και δε μπορεί να είναι πλέον το λεγόμενο "μεικτό κράτος", αλλά μια παράφραση του, δηλαδή η παραπέρα αιμοδοσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου και μάλιστα αυτού που στην ΕΕ με παραπέρα ζεστό χρήμα. Αυτής της μορφής το Νεοκεϋνσιανισμού, θα διοχετεύει στο πεδίο των εσωτερικών ανταγωνισμών ανάμεσα στα τραπεζικά-βιομηχανικά μονοπώλια και αυτά των υπηρεσιών (που έχουν συμμαχικές τάσεις με τις ΗΠΑ, το BRIC) στην ίδια τους την έδρα. Όσο για τις λίγες (στο σχεδιασμό χώρες που θα απομείνουν από τούδε και στο εξής, να έχουν βιομηχανικά προϊόντα στο επίπεδο της βαριάς βιομηχανίας, η της βιομηχανίας μετάλλου και της σύγχρονης τεχνολογίας, θα προσπαθούν να εκπαραθυρώσουν την εν λόγω βιομηχανία από την ΕΕ απ΄ το πεδίο της αγοράς, όχι ως μονάδες, αλλά ως έδρα, είναι αυτό που έχει τονίσει κατ΄ επανάληψη η νεότερη εκδοχή των “κλασσικών” του Μαρξισμού – Λενινισμού(σίγουρα κατά τον ιστορικό του μέλλοντος) η σφισα Αλέκα.
Μιας και αναφερθήκαμε στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού να υπενθυμίσουμε το αξίωμα, που λέει ότι τα κόμματα ήταν, είναι και θα είναι η ανώτατη μορφή πολιτικής έκφρασης και οργάνωσης της τάξης τους, η των στρωμάτων που υπηρετούν. Υπάρχουν κόμματα αστικά με μικροαστικές καταβολές και μικροαστικά κόμματα με αστικές τάσεις. Οι έννοιες αριστερά και δεξιά είναι για τους πολιτικά αδαείς και ρωτάμε από πότε η ιδιοσυγκρασία διαφοροποιούνταν από τις κοινωνικές τάξεις που κάποιο κόμμα υπηρετεί; Από αυτή την άποψη φάνηκε και στις εκλογές του 2012 και φαίνεται παντού στις δημοσκοπήσεις σήμερα, ότι τα διαστρωματικά κόμματα(παρατάξεις είναι βασικά, γιατί κόμμα ως κόμμα είναι μόνο το ΚΚΕ), γίνονται συγκινονούντα δοχεία, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ψηφοφόρους από την ΧΑ και στις δημοσκοπήσεις μέχρι χτες τους γύριζε πίσω....
Πολιτικά ναι έχουν διαφορές αλλά και οι δυο δεν έχουν κανένα ιδεολογικοπολιτικό μπούσουλα, άγονται και φέρονται με την ιδιοσυγκρασία πότε του εθνικισμού και πότε του κοσμοπολιτισμού που στην τελική είναι όμοια πράγματα!!! Αυτό φαίνεται και από τα σχόλια των επαγγελματιών “αντιφασιστών” των Συριζαίων δηλαδή κάθε φορά που στις δημοσκοπήσεις αποτυπώνεται υποχώρηση της ΧΑ, που γίνονται πιο τρολ & απ΄ αυτά των χρυσαύγουλων μιας και όποια υποχώρηση της θα σημαίνει δυνατή Ν. Δημοκρατία και νίκη της στις επόμενες εκλογές!!!
Κάπως έτσι οι συριζαίοι αντιφασίστες από κούνια αιμοδοτούσαν χτίζουν προφίλ και αιμοδοτούν συνειδητά τη ΧΑ ως “τρίτη” δύναμη, μπας & κόψει απ΄ τη ΝΔ & γίνουν κυβέρνηση, παλιά μου σοσιαλδημοκρατική τέχνη κόσκινο. Ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά και με λίγο υπομονή όλα θα αποκαλυφθούν και μάλιστα πολύ γρήγορα.
α) Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χ.Α, μαζί με τους ΑΝΕΛ είναι εκείνες οι παρατάξεις που θα οδηγήσουν στη σφαγή ως (συγκινονούντα δοχεία) τα μικροαστικά στρώματα, τους πρώην δημοσίους υπαλλήλους και όλη εκείνη τη διαστρωμάτωση της πόλης και του χωριού, ενώ θα έχουν πλασαριστεί ως “αντιμνημονιακοί σωτήρες” και πολιτικοί φορείς της “μικροαστοσύνης”.

β) Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές δυνάμεις αν δεν μετεξελιχθούν σε δεύτερα και τρίτα κόμματα της αστικής τάξης και των μονοπωλιακών ομίλων νομοτελειακά θα εξαφανιστούν, ωστόσο οι εξαρτήσεις για μερίδες της αστικής τάξης και για την ίδια την αστική τάξη είναι πολλαπλές και επειδή ακόμα είμαστε σε μεταβατική φάση(και όχι στάδιο για να μην μπερδεύονται ορισμένοι), λόγων ενδοιμπεριαλιστικών και ενδοαστικών αντιθέσεων, θα είμαστε σε φάση αναμονής.



ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΡΙΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Ας δούμε λοιπόν πως συνδέονται τα παραπάνω με τα παρακάτω και τελικά ότι ο κ. Τσίπρας είναι σοσιαλδημοκράτης από κούνια. Αυτό λόγω διαπιστευτηρίων που δίνει πανταχόθεν από το Τέξας και τις κάθε λογής λέσχες οικονομοτεχνικών αναλύσεων υπέρ βωμών και εστιών του συστήματος σε αυτή τη φάση που δεν είναι μόνο φάση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, αλλά της οικονομίας, στο πως δηλαδή ολοκληρώνεται ο ΚΜΚ σε αυτή τη φάση ανάπτυξης. Ο Δροσερός Αλέξιος δείχνει όπου μπορεί, ότι μπορεί και όπως μπορεί βγάζει λαγουδάκια απ΄το σκονισμένο καπέλο, μέχρι και το new deal ανακάλυψε από τα αποκαϊδια τις ιστορίας μπας και καταφέρει το παραμικρό, άκου new deal σήμερα, δηλαδή "ξεπερνάμε" αυτήν την καπιταλιστική κρίση, επιταχύνοντας την επόμενη.
Εκτός από αγράμματοι στο πεδίο της ιστορίας οι ΣΥΡΙΖαίοι, είναι και στο πεδίο της οικονομίας & μπορεί η ιστορία να μην επαναλαμβάνεται το ίδιο γιατί είναι ευθύγραμμη με μορφή σπείρας, αλλά η φάρσα και η τραγωδία καραδοκεί, όχι με τον ίδιο τρόπο, η με το ίδιο περιεχόμενο, ούτε καν με την ίδια μορφή, ωστόσο στοιχεία της έχουν την τάση να ξαναγεννιούνται ποικιλοτρόπως στο ίδιο σύστημα όσο και αν έχει αλλάξει μορφές αυτό, πότε σε φάσεις ανάπτυξης, και πότε σε φάσεις συρρίκνωσης!
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση του του 1929-33, έφερε την κρίση του 1938 που ήταν πολύ μεγαλύτερη λόγω του New Deal και προξένησε το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος, δεν έχει πάτο το βαρέλι και γι αυτό το σύστημα έχει άλλα δυο μπαλαντέρ που περιμένουν στη γωνία!

α) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μάλλον ο κύριος εκφραστής της γιατί εκφράζει τη σοσιαλδημοκρατία των ΗΠΑ, της Ρωσίας(βλέπε Πούτιν), του BRIC, των μεταφορικών, ξενοδοχειακών, εφοπλιστικών, τηλεπικοινωνιακών, ενεργειακών κλπ Ευρωενωσιακών μονοπωλίων και των χωρών της Λατινικής Αμερικής(ξεπερασμένα μοντέλα μεικτού κράτους με εκφραστές την αριστερή πλατφόρμα) και αν αυτή η σύγκρουση στο εσωτερικό του δεν συγκλίνει στο μοντέλο σοσιαλδημοκρατίας των ΗΠΑ της Ρωσίας, του BRIC(ως γέφυρα και φυσικά αργότερα) και αυτού των υπηρεσιών στην ΕΕ, δεν πρόκειται να κυβερνήσει.

Όλοι γνωρίζουν ότι όλοι οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν, είναι και θα παραμείνουν μέχρι το μεδούλι Παπανδρεϊκοί και δεν πήγαν εκεί χωρίς ανταλλάγματα πράγμα που σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα σημείο και μετά θα εκφράσει την Αμερικάνικη σοσιαλδημοκρατία αν όχι στο ακέραιο, σίγουρα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είναι κοινό μυστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει μόνος του ίσως πρέπει να αλλάξει όνομα(Δημοκρατική Παράταξη), να αποκτήσει φυσιογνωμία ενός ΠΑΣΟΚ προς το Παπανδρεϊκότερο και οσονούπω ο Αντρικός του ΓΑΠ, ως νέος Ανδρέας να αναλάβει, εξάλλου το 17% των εκλογών του Μάη συστημένο από το Καλέντζι ήταν και ως γνωστόν άπαντα ανταλλάγματα στα αστικά κόμματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα πάμε σε εκλογές το 2014(ήδη θα έχουμε ευρωεκλογές και εκλογές στην τοπική διοίκηση και αυτές θα αποτελέσουν οδηγό), και μπορεί τις ευρωεκλογές να τις πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τις εκλογες, η θα τις πάρει η ΝΔ, η ο ΣΥΡΙΖΑ, θα αναγκαστεί να συνεργαστεί μαζί της ενόψει του κομμουνιστικού κινδύνου που μπαίνει ξανά στην τροχιά της τρίτης θέσης και θα πρέπει να δημιουργηθούν αναχώματα απ' τα αριστερά, δεν είναι τυχαίο και μυστικό, ότι η πλατφόρμα του Λαφαζάνη, συνομιλεί και συναγελάζεται ανοιχτά με το Σχέδιο Β και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτως ώστε να έχουμε νέα αναχώματα εναντίων του ΚΚΕ.
β)Το ΠΑΣΟΚ εκφράζει κάτι ενδιάμεσα στο Χριστιανοκοινωνικό μοντέλο της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας και την κλασσική Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία τύπου Σρέντερ, ωστόσο το τόσο δεμένο παρελθόν του με το μεικτό κράτος, θα το κάνει ένα κόμμα που η συνεχώς θα είναι στην κυβέρνηση ως συνεργαζόμενος κρίκος πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο, η θα εξαφανιστεί.
γ)Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην Ιταλική Ελιά, την κεντροαριστερά της ΕΕ και τα ξεπερασμένα μοντέλα του Δημοκρατικού σοσιαλισμού του 1951(από το συνέδριο της σοσιαλιστικής διεθνούς στην Φραγκφούρτη), με κηρύγματα νεοκαντιανισμού, περί ηθικού σοσιαλισμού κλπ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές δυνάμεις με αυτό η με άλλο όνομα, θα εκφράσουν τις εσωτερικές κόντρες και τις αντιθέσεις μερίδων της αστικής τάξης και των μονοπωλίων στα εντός της Ε.Ε κράτη που δεν θα είναι ταξικές, αλλά αστικομονοπωλιακές σε πρώτη φάση, θα ενισχύσουν τη θεωρία των δυο άκρων σε δεύτερη φάση και θα δημιουργήσουν τις ζώνες οικονομικών επιρροών μέσα στα εθνικά κράτη που θα πάρουν χαρακτήρα ομοσπονδιακών, η συνομοσπονδιακών, λόγων των αντικειμενικών μονοπωλιακών αντιθέσεων και εξαρτήσεων στο εσωτερικό τους. Το κεφάλαιο ναι μέν δεν έχει πατρίδα, αλλά έχει έδρα!!!Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, δεν είναι τυχαία διασκορπισμένα σε τρεις διαφορετικές πολιτικές παραλλαγές, ως παρατάξεις εκφράζουν τις αντικειμενικές αντιθέσεις και αντιφάσεις τις σοσιαλδημοκρατίας σήμερα, που ακουμπούν τη φιλοσοφία και τις ανισσομετρίες των μονοπωλίων και μερίδων της αστικής τάξης στη χώρα.


ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Η Νέα σοσιαλδημοκρατία που δεν έχει σχέση με την παλαιά προετοιμάζεται εδώ και μια εικοσαετία στην ΕΕ και θα είναι αυτή που σε σχέση με την παλαιότερη(που κατέστρεψε τη πολιτικό συνδικαλιστική πάλη και έσπειρε την σύγχυση με το μεικτό κράτος στρώνοντας το υπέδαφος για την ολοκλήρωση του ΚΜΚ στον τρόπο παραγωγής), να σπρώχνει ένα τρόπο διαχείρισης με βάση τα ΣΔΙΤ και τις εργολαβίες παντού στο πεδίο της οικονομίας ακόμα και στην καταστολή και στα στρατεύματα που θα είναι ιδιωτικές εταιρείες παντού σε όλες τις οικονομικές ζώνες που θα είναι και τα νέα κράτη μιας και θα παίζουν με αυτούς τους όρους.
Σήμερα δε χρειάζεται να φτιάξει τις υποδομές για τα μονοπώλια και να κρατήσει τη διαχείριση του εποικοδομήματος και της καταστολής, αυτά ολοκληρώθηκαν και δεν υπάρχει η ανάγκη στον τρόπο παραγωγής καμία ύπαρξη κράτους “επιχειρηματία”(που λέει και ο Ανδριανόπουλος) διότι επιβραδύνει την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την ανισόμετρη ανάπτυξη και την συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής και του κεφαλαίου, δηλαδή δεν ολοκληρώνει τον ΚΜΚ. Η σύγκρουση στο εσωτερικό της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι καθόλου ψηφοθηρικό, αλλά βαθύτατος εκφραστής μερίδων του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ, που τάσσονται είτε με το τραπεζικό(δηλαδή το βιομηχανικό κεφάλαιο της, εξάλλου σύμφυση της είναι), είτε με αυτό των υπηρεσιών που κατά βάση σε όλη την ΕΕ, συγκλίνει με την αμερικάνικη σοσιαλδημοκρατία τύπου Κλίντον, Ομπάμα, πράσινης οικονομίας κλπ, επιχειρηματικής ενίσχυσης των μονοπωλίων πάνω στο χαρακτήρα των συμπράξεων(ΣΔΙΤ) στο χώρο της παιδείας, της υγείας, της τοπικής διοίκησης και δεν είναι τυχαία η ανελέητη σύγκρουση ανάμεσα στο ΣΥΡ και τη ΝΔ, όχι σαν το κλασσικό δίπολο, αλλά με νέα πιο εξαρτημένα χαρακτηριστικά στα πλαίσια του ΚΜΚ.
Για να μην επαναλαμβανόμαστε και να μην σπαταλάμε άλλο χρόνο, σε αυτά τα μικροαστικά κόμματα και οργανώσεις δεν συγκαταλέγεται και δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε κατά διάνοια το ΚΚΕ (που είναι ο εκπρόσωπος και καθοδηγητής της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, και η σύγχρονη βαριά βιομηχανία Κ.Κ σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο) και μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα αστικά κόμματα δηλαδή, έχουν την περισσότερο διαλεκτική και επιστημονική σχέση στο δίκαιο των τάξεων που εκπροσωπούν επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η σύγκρουση των δικαίων, είναι η σύνοψη και η ουσία της ταξικής πάλης.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για κάνουμε πλάκα, εδώ πέρα μέσα στην ΕΕ οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι σε τέτοια όξυνση που οι συγκρούσεις δεν έχουν ακόμα βρει πεδίο δράσης γιατί τις κρατάνε ακόμα με παραμάνες.
Η Νέα σοσιαλδημοκρατία θα εξειδικεύσει ακόμα περισσότερο τον τρόπο παραγωγής στα εξελιγμένα ΣΔΙΤ και αυτό το ρόλο διεκδικεί ο Βενιζέλος που δεν είναι ούτε χαζός, ούτε μένει στην κυβέρνηση από έπαρση και οσονούπω θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση με η χωρίς άλλο όνομα, μιας και τα μικροαστικά στρώματα που τώρα είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, Χ. Αυγή, πέραν του ότι είναι σε χώρους που τους υπερασπίζονται την πρώην Αίγλη τους, αντικειμενικά θα παραδώσουν αργότερα, όταν τα μονοπώλια κάθε λογής και ανταγωνιστικότητας θα έχουν πάρει αυτό που θα θέλουν.
Δεν θα τους αφορά να καταλαμβάνουν μια γεωγραφική περιοχή που οικονομικά θα τους είναι βαρίδι, αλλά μόνο τα φιλέτα, τα υπόλοιπα θα τα αφήνουν στο εποικοδόμημα και όλα θα είναι αφημένα στη μοίρα τους, δηλαδή θα έχουμε αστικά περιβάλλοντα με όρους σκουπιδότοπου.
Η Σοσιαλδημοκρατία του χτες και τα ιδεολογήματα του Λαϊκού καπιταλισμού μας τελείωσαν ανεπιστρεπτί, μπαμπούλες τύπου Χ. Αυγής και ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα αν κυβερνήσουν(που θα κυβερνήσουν ίσως και με τη ΝΔ κάποια στιγμή, σύντομα και για σύντομα όμως), θα παίξουν άλλο ρόλο κυρίως καταστολής και καλλιέργειας απογοήτευσης στο εργατικό λαϊκό μέτωπο άσχετα αν το καταφέρουν και αυτό.
Να σημειώσουμε ότι ανεξάρτητα από τις μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της αστικής τάξης που εκφράζουν σε επίπεδο τακτικής, όλοι τους εκτός του ΚΚΕ εκφράζουν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της δεν υπάρχουν καλοί η κακοί εκμεταλλευτές. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ(η όπως αλλιώς θα ονομάζεται στο μέλλον), ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜΑΡ, κινήσεις των 58 κοκ, όλοι τους είναι βαστάζοι του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και ως τέτοιοι πρέπει να υπολογίζονται και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν απ΄ όλους αυτούς, και απ' ότι άλλο αναπαλαιωμένο αστικό φορέα προκύψει στο μέλλον ξανά στα πλαίσια της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, που θα κρατήσει όσο κρατήσει το μεταβατικό στάδιο που διέρχονται όλες οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Είναι θέμα χρόνου και να χρεοκοπήσουν και να ξεσκεπαστούν και που φυσικά θα φροντίσουμε και εμείς για αυτό, εξάλλου είναι στο χέρι μας που άμεσα θα το δουν στην επίθεση που λέει και ο Μητσάρας να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, εξάλλου ο σκοπός δεν είναι ένας καλύτερος μισθός που σημαίνει αν μήτι άλλο, ένας ακόμη μεγαλύτερος βαθμός εκμετάλλευσης αλλά ένα άλλο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, ωστόσο αυτό δε θα γίνει ούτε αυτόματα, ούτε με ενότητες στο πρόβλημα, αλλά με ταξική πάλη που φυσικά ενέχει μια λογική που αποσπάμε από το βιβλίο «Ο Κ. Μαρξ και ο Φ. Ενγκελς για το ρεφορμισμό», σελ.164-167. και καταγράφει τα παρακάτω: “Ο νόμος των μισθών δεν ανατρέπεται από τους αγώνες των εργατικών συνδικάτων. Αντίθετα, ισχυροποιείται απ' αυτούς. Χωρίς τα μέσα αντίστασης των εργατικών συνδικάτων, ο εργαζόμενος δεν παίρνει ούτε αυτό που του αναλογεί σύμφωνα με τους κανόνες του συστήματος της μισθωτής εργασίας. Μόνο με το φόβο των εργατικών συνδικάτων, που υψώνεται μπρος στα μάτια του, μπορεί ο καπιταλιστής να υποχρεωθεί να πληρώσει την πλήρη αγοραστική αξία της εργατικής δύναμης του εργάτη, θέλετε απόδειξη; Κοιτάξτε τους μισθούς που πληρώνονται στα μέλη των μεγάλων εργατικών συνδικάτων και τους μισθούςπου πληρώνονται στους εργάτες των αναρίθμητων μικρών κλάδων σ' αυτή τη γούρνα της στάσιμης δυστυχίας, τις ανατολικές συνοικίες του Λονδίνου.

Ετσι, τα εργατικά συνδικάτα δεν επιτίθενται στο σύστημα της μισθωτής εργασίας. Ωστόσο, αυτό που καθορίζει την οικονομική υποβάθμιση της εργατικής τάξης δεν είναι το πόσο ψηλά ή χαμηλά βρίσκονται οι μισθοί: αυτή η υποβάθμιση βασίζεται στο γεγονός ότι, αντί να παίρνει η εργατική τάξη για τηνεργασία της όλο το προϊόν αυτής της εργασίας, πρέπει να ικανοποιείται μ' ένα μέρος του δικού της προϊόντος που ονομάζεται, μισθός. Ο καπιταλιστής τσεπώνει όλο το προϊόν (πληρώνοντας απ' αυτό τον εργαζόμενο) γιατί είναι ο ιδιοκτήτης των μέσων εργασίας. Και, γι' αυτόν το λόγο, δεν υπάρχει αληθινή λύτρωση για την εργατική τάξη μέχρι να γίνει ο ιδιοκτήτης όλων των μέσωνεργασίας «της γης, των πρώτων υλών, των μηχανημάτων κλπ.» και μ' αυτό τον τρόπο ο ιδιοκτήτης και ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΗΣΕΡΓΑΣΙΑΣ”.

Η πάλη για τον καλύτερο μισθό είναι διαπάλη του εργοδοτικού συνδικαλισμού (που βρήκε πολιτική στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ δια της ΠΑΣΚΕ και της Α.Παρέμβασης), πλαϊ στον ίδιο τον εργοδότη, έχοντας κοινό παρονομαστή την πάλη για βελτίωση της ζωής του εργάτη μόνο στο επίπεδο της συντήρησης του για τη δυνατότητα αναπαραγωγής της εργατικής του δύναμης και επομένως της κερδοφορίας του εργοδότη. Είναι χίμαιρες οι αναπαραγωγές αυτών των συνθημάτων μιας και δεν αρκεί η συνδικαλιστική πάλη για ν' αλλάξει η ζωή της εργατικής τάξης, αλλά απαιτείται συνεπής ταξικός και πολιτικός αγώνας για τηνκατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, εξάλλου στον καπιταλισμό, όσο ακριβότερα πουλάει την εργατική του δύναμη, τόσο μεγαλύτερο ποσοστό εκμετάλλευσης της εργατικής του δύναμης και τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό κέρδους του εργοσδότη του.

Πηγη