27 Απριλίου 2013

Ο Αμελέτητος καθηγητής Μελέτης(μέρος πρώτο)

Είναι ο καπιταλισμός Μελέτη
Έχω κάποιου είδους διαστροφή όπως φαίνεται, και έτσι παρακολουθώ συχνά πυκνά τις δημοσιεύσεις ενός κατά βάση, νεοφιλελεύθερου blog με το όνομα Φιρίκι. Αρχικά με εκνεύριζαν τα όσα διάβαζα εκεί, πλέον τα παίρνω στην πλάκα, και μπαίνω μέσα για "την φάση" του να αντιπαρατεθώ με τους εκ δεξιών ιδεολογικούς μας αντιπάλους αν και τολμώ να πω ότι η πρόκληση δεν είναι και τόσο μεγάλη. Σε μια από τις καθιερωμένες μου βόλτες στο Φιρίκι τις προάλλες, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του Μελέτη Μελετόπουλου(την ύπαρξη του οποίου μέχρι τότε αγνοούσα), καθηγητή πανεπιστημίου βεβαίως βεβαίως, με τον διόλου πρωτότυπο τίτλο, "Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη". Το ανέκδοτο αυτό παίζει πολύ στους διάφορους δεξιούς και ακροδεξιούς κύκλους, οι οποίοι ως σοβιετικό καθεστώς εννοούν αυτό της Ελλάδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έδινα και πολύ σημασία στο άρθρο, έλα όμως που το έχει υπογράψει πανεπιστημιακός, και τι πανεπιστημιακός, μέχρι τον φασίζοντα Αποστολίδη έχει φτάσει η χάρη του που πολύ τον εξετίμησε ως λαμπρό νεο, όποτε λέω, ας πάει και το παλιάμπελο, θα το διαβάσω.

Λοιπόν, δεν ξέρω ποιοί κακόμοιροι φοιτητές έπεσαν στα χέρια του Μελέτη, πάντως αν η διδασκαλία του ήταν αντίστοιχου επιπέδου με την επιχειρηματολογία του άρθρου, τότε κρίμα τα παιδιά... Αποφάσισα λοιπόν, επειδή με ενοχλεί ότι τέτοιοι άνθρωποι διδάσκουν και μάλιστα σε πανεπιστήμια, να σχολιάσω το άρθρο με τον παραδοσιακό μου τρόπο, δηλαδή κομμάτι κομμάτι. Ξεκινάω λοιπόν με τις παραθέσεις και από κάτω από την κάθε μία ακολουθεί ο ανάλογος σχολιασμός.

Η χρεωκοπία της Ελλάδας και η έλευση του μηχανισμού της Τρόϊκας οδήγησαν αναγκαστικά σε αποκάλυψη πληθώρας στατιστικών στοιχείων σχετικά με το εύρος, την δομή και την ποιότητα του δημόσιου τομέα. Σήμερα διαθέτουμε πληρέστερη εικόνα και επομένως μπορούμε να εξαγάγουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα. Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι η δομή της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και συνολικά του κράτους της Μεταπολίτευσης παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με το σοβιετικό μοντέλο και μάλιστα αυτό της ύστερης περιόδου του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Ποιά είναι τα στοιχεία σοβιετικού χαρακτήρα του κράτους της Μεταπολίτευσης;

1.Ο πρωτοφανής αριθμός δημοσίων υπαλλήλων του στενού και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Η πρόσφατη απογραφή κατέγραψε 768.000 υπαλλήλους της γενικής διακυβέρνησης και άγνωστον ακόμα αριθμό υπαλλήλων των ΔΕΚΟ (προφανώς η μη καταγραφή τους έχει σημασία).Συνολικά ο αριθμός, σύμφωνα με τις πιο έγκυρες εκτιμήσεις, πρέπει να υπερβαίνει το 1.000.000.Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο του εργατικού δυναμικού της χώρας(περίπου 5.ΟΟΟ.ΟΟΟ),αναλογία τεράστια σε σχέση με τις σύγχρονες ευρωπαϊκές οικονομίες. Το εύρος αυτό δεν εξυπηρετεί απολύτως καμία λειτουργική ανάγκη και στην ουσία αποτελεί έναν σοβιετικού τύπου κρατικό τομέα.

Σε αυτόν κυριαρχεί ο ανθρωπολογικός τύπος του αυταρχικού έναντι του πολίτη, προστατευόμενου από κάποιον κομματικό μηχανισμό, ανεύθυνου, αντιπαραγωγικού, αναποτελεσματικού και εν πολλοίς διεφθαρμένου, αλλά και μη λογοδοτούντος και μη απολύσιμου δημοσίου υπαλλήλου. Η κυριαρχία της γραφειοκρατίας επισημάνθηκε από όλους τους αναλυτές του σοβιετικού φαινομένου ως κύριο συστατικό του, που τελικώς κατίσχυσε των σοβιέτ, του «κόκκινου στρατού» και των άλλων μηχανισμών της πρωτογενούς σοβιετικής εξουσίας. Στην Ελλάδα, ο τεράστιος κρατικός τομέας ναι μεν προέκυψε από την πελατειακή και λαϊκιστική δομή των κομμάτων της Μεταπολίτευσης, αλλά δεν συνάντησε κάποια σοβαρή πολιτική ή ιδεολογική αντίσταση, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία. Και πάντως το αποτέλεσμα ήταν μία δομή προσεγγίζουσα το σοβιετικό μοντέλο κράτους.



Λοιπόν κύριε καθηγητά, καλό θα ήταν να δίνετε και καμιά παραπομπούλα που να τεκμηριώνει τους αυθαίρετους αριθμούς που παραθέτετε. Αλήθεια, αν εσάς σας παρουσίαζε κάποιος φοιτητής σας μια εργασία χωρίς παραπομπές πως θα τον βαθμολογούσατε; Και για να αποδώσουμε τα του Καίσαρα στον Καίσαρα ας δούμε μερικά στοιχεία με τις παραπομπές τους, για να μπορεί ο καθείς να αξιολογήσει τις πηγές. Και εδώ ευχαριστώ σχολιαστή του Φιρίκι "Αντώνη" που παρέπεμψε στα στοιχεία με σχόλιο του και με έβγαλε από τον κόπο να ψάχνω.

Για τους δημόσιους υπάλληλους στην Ελλάδα οι επίσημοι αριθμοί:

- Μέχρι τις 31/7/2010 οι δημόσιοι υπάλληλοι στην χώρα μας, σύμφωνα με τη σχετική απογραφή ήταν 768.009 και όχι 1.000.000 όπως αυθαίρετα γράφει ο Μελετίου. Οι υπάλληλοι στις ιδιωτικοποιημένες πρώην δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν προσληφθεί στην συντριπτική τους πλειοψηφία με όρους ιδιωτικής επιχείρησης.

- Η Ελλάδα είναι η χώρα που κατέχει την 14 θέση από 17 χώρες της Ε.Ε σε αναλογία δημοσίου/ιδιωτικού τομέα, μόλις 11.4% του συνόλου των εργαζομένων δουλεύουν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Μπροστά από εμάς βρίσκονται χώρες όπως η Σουηδία(30%), Δανία(29%), Γαλλία(21,2%), Μεγάλη Βρετανία(17,8%)... Αν λοιπόν με το 11,4 η Ελλάδα βαφτίζεται σοβιετική χώρα, τότε, λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών μάλλον δεν ζούμε στην Ε.Ε αλλά στην ΕΣΣΔ. Τέλος, όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες της Ελλάδας, αυτές κυμαίνονται στο 50,4% και βρίσκονται κάτω από τον Μ.Ο της Ε.Ε των 27 που είναι το 50,7%.

Για τα παραπάνω πηγή Eurostat μέσω Olympia.gr

Τώρα όσον αφορά την ΕΣΣΔ, αντίθετα με την Ελλάδα του σχεδόν 1,5 εκ. ανέργων εκεί δεν υπήρχε κανένας άνεργος. Δεν υπήρχε επίσης κανένας πεινασμένος, κανένας άστεγος, δεν υπήρχε κανένας που να μην του παρείχε το κράτος δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υψηλού επιπέδου. Στην ΕΣΣΔ όλοι οι πολίτες απολάμβαναν δωρεάν παιδεία πήγαιναν διακοπές τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο, είχαν πρόσβαση φτηνά τρόφιμα και φτηνή ποιοτική ψυχαγωγία, όπως άλλωστε φτηνά ήταν και όλα τα βασικά αγαθά. Στην ΕΣΣΔ δεν πέθαιναν άνθρωποι από το κρύο, ούτε πάθαιναν ασφυξία στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν ενώ τα παιδιά των σοβιετικών πολιτών δεν λιποθυμούσαν από την πείνα στο σχολείο, και όλα αυτά όχι εν έτη 2013, αλλά μέχρι και πριν από 25 χρόνια και για πολλές ακόμα δεκαετίες πιο πίσω. Να θυμίσουμε ότι τις εποχές εκείνες οι Έλληνες(δεκαετίες 50-60-70), μην μπορώντας να επιβιώσουν στην χώρα τους, αναζητούσαν δουλειές στο εξωτερικό και έφευγαν ακόμα και αν χρειαζόταν εκεί που θα πήγαιναν, να δουλέψουν και να ζήσουν κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες. Ζήτημα και σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρο, αν και με διαφορετικά χαρακτηριστικά όσον αφορά τη ζήτηση εργασίας.

Για την διαφθορά και την γραφειοκρατία στην ΕΣΣΔ δε, έφταιγε όχι ο σοσιαλισμός, αλλά η σταδιακή παρέκκλιση από αυτόν και η υιοθέτηση κανόνων της "αγοράς" που έδιναν χώρο στο παραεμπόριο, την μαύρη αγορά και στην κερδοσκοπία. Επειδή όμως αυτό δεν αναλύεται στα πλαίσια μιας δυο παραγράφων, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει τα αποτελέσματα του 18ου συνεδρίου του ΚΚΕ σχετικά με τον σοσιαλισμό.

Τέλος, καλώ τον Μελέτη, ή οποιονδήποτε άλλο υποστηρικτή των όσων εκείνος λέει, να μου υποδείξουν μια καπιταλιστική χώρα η οποία δεν μαστίζεται από διαφθορά, ή έστω μια πολυεθνική η οποία να έχει κατακτήσει εθνικές αγορές μέσω του "υγιούς ανταγωνισμού" και της "ευγενούς άμιλλας". Εκτός και αν στην Ελλάδα τα υποβρύχια που γέρνουν δεν τα αγοράσαμε από πολυεθνικές το εξωτερικού. Ή μήπως εταιρίες σαν την Siemens είναι κρυφοελληνικές και απλά οι Γερμανοί μας τις έχουν παραχωρήσει σιωπηρώς σαν αντάλλαγμα για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Για κάθε μία από αυτές τις αγορές, εκτός από τα στελέχη των επιχειρήσεων έχουν εμπλακεί στην πώληση αξιωματούχοι και πολιτικοί των ενδιαφερομένων χωρών, με τις ευλογιές πάντα της Ε.Ε.



2.Η ύπαρξη σοβιετικού τύπου νομενκλατούρας, δηλαδή στρατιάς προνομιούχων κομματικών στελεχών(στις ΔΕΚΟ, αλλά και άλλων διεσπαρμένων σε όλον τον δημόσιο τομέα),με μισθούς διπλάσιους ή τριπλάσιους από αυτούς των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων και πολλαπλάσιων αυτών του ιδιωτικού τομέα(βλ. ακριβή μεγέθη στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10-12-2010).Η μισθολογική συντριβή του ιδιωτικού τομέα μπροστά στις μυθώδεις αμοιβές της νομενκλατούρας αποτελεί στοιχείο σοβιετικής αντίληψης και δομής.

Η αλήθεια είναι ότι για μια πλήρη απάντηση στον συγκεκριμένο ισχυρισμό, θα έπρεπε να γίνει μια ανάλυση για το τι είναι γραφειοκρατία και για τις συνθήκες που τη δημιουργούν. Επίσης, θα έπρεπε να αναφερθούμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σοβιετικής γραφειοκρατίας και να τα συγκρίνουμε με αυτά της ελληνικής. Τέλος θα έπρεπε να αναφερθούμε στις απόπειρες καταπολέμησης της από σοσιαλιστές ηγέτες όπως ήταν για παράδειγμα ο Στάλιν. Αυτό, αν και μόνο αν ο κ. καθηγητής έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά και τεκμηρίωνε την επιχειρηματολογία του. Προς το παρόν θα παρατεθούν μοναχά μερικές γενικές διαπιστώσεις, μιας και δεν νομίζω ότι αξίζει να υψώσω μια αντιπαράθεση που ξεκινάει από τόσο χαμηλά, σε  επίπεδο που θα προσσέγγιζε τα όρια μεταπτυχιακής μελέτης.

α) Η γραφειοκρατία δεν είναι ίδιον των σοσιαλιστικών κρατών, γραφειοκρατία υπήρχε σε διάφορες χώρες και ιστορικές εποχές, γραφειοκρατία υπήρχε και στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία(Ανατολική και Δυτική), γραφειοκρατία υπάρχει και σε καπιταλιστικά κράτη, και σε φεουδαρχικές δομές(Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), ενώ τη συναντάμε και σε δικτατορίες, και σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, και σε εμιράτα και γενικά σε όλες τις μέχρι τώρα οικονομικές-πολιτικές και κοινωνικές δομές. Αν είναι η γραφειοκρατία αποκλειστικότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, τότε στο Βυζάντιο, που το κράτος είχε γίνει σε φάσεις ιδιαίτερα συγκεντρωτικό με πολύ ισχυρό δημοσιοϋπαλληλικό τομέα με προσωποπαγή χαρακτηριστικά, είχαν πετύχει σοσιαλισμό πολύ πριν από την παρισινή κομμούνα.

β) Η γραφειοκρατία δεν πλήττει μόνο τις κρατικές δομές, αλλά και την εκκλησία, και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, και τον στρατό(στο βαθμό που αυτός μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από το κράτος) την συναντούμε μέχρι και σε πολιτιστικούς συλλόγους. Άρα, ακόμα και σε μια κοινωνία(αν υποθέσουμε ότι γίνεται να υπάρξει τέτοια που δεν γίνεται) που τα πάντα θα ανήκουν σε ιδιώτες και δεν θα υπάρχει καθόλου κρατικός τομέας(ούτε στρατός, αστυνομία, ούτε εφορία, ούτε κοινοβούλιο κλπ), η γραφειοκρατία μια χαρά θα μεσουρανεί. Όσοι έχουν δουλέψει σε σχετικά μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις θα το έχουν φαντάζομαι βιώσει αυτό από πρώτο χέρι στην ίδια την οργανωτική δομή που τις διέπει.

γ) Ο καθηγητής συγκρίνει τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα με αυτούς του δημοσίου και λέει ότι αυτοί του δημοσίου είναι ασύγκριτα πιο ψηλοί και για αυτό μοιάζουμε με την ΕΣΣΔ. Αλήθεια υπήρχαν ιδιωτικοί υπάλληλοι στην ΕΣΣΔ και δεν το ήξερα, αν όχι τότε πως μπορεί να συγκρίνει κάποιος ένα πράγμα με ένα άλλο που δεν υπήρξε;

δ) Ο καθηγητής δεν δίδει κανένα στοιχείο για να δείξει την ψαλίδα μεταξύ των μισθών της "νομενκλατούρας" και των υπολοίπων κρατικών υπαλλήλων, ούτε μια παράθεση, τίποτα... Σαφώς και υπήρχαν τέτοια φαινόμενα, και εντεινόταν όλο και περισσότερο όσο εγκαταλείπονταν ο μαρξισμός λενινισμός υπέρ των κανόνων της αγοράς, όμως ακόμα και στα τελευταία του, το σοβιετικό σύστημα δεν επέτρεπε σε ένα διεφθαρμένο στέλεχος, όση επιρροή και δύναμη και αν είχε, να γίνει ζάμπλουτο. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που η ξεπουλημένη ηγεσία διέλυσε την ΕΣΣΔ, ώστε να μπορέσει ύστερα να πάρει κομμάτι ψωμί όλες τις δομές που είχαν φτιαχτεί με τον ιδρώτα του σοβιετικού λαού, και να μετατραπεί η ίδια σε αστική τάξη. Όποιος λοιπόν μιλάει για ανισοκατανομή πλούτου και δικαιωμάτων στην ΕΣΣΔ θέλοντας να ψέξει το σοβιετικό κράτος υπέρ του καπιταλιστικού, ας λάβει υπόψη του ότι σήμερα στη Ρωσία των νεοτσάρων της οικονομίας, το 50/100 του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

ε) Όσο οι άνθρωποι βρίσκονται κάτω από οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, όσο η ανθρωπότητα δεν έχει περάσει από την προϊστορία στην ιστορία. Δηλαδή για όσο καιρό θα χρειάζεται να υπάρχει ένας κρατικός μηχανισμός για να εξασφαλίζει την κυριαρχία κάποιας τάξης πάνω σε άλλες(ακόμα και στην δικτατορία του προλεταριάτου), η γραφειοκρατία δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Στην Ρωσία για παράδειγμα, αμέσως μετά την επανάσταση και την νίκη των Μπολσεβίκων, πως θα μπορούσε να αποφευχθεί η γραφειοκρατία όταν στον λαό υπήρχαν τεράστια επίπεδα αναλφαβητισμού, κληρονομημένα από το προηγούμενο καθεστώς; Γινόταν να αποφευχθεί η στελέχωση του νέου κρατικού μηχανισμού από κάποιου είδους "ελίτ" ή οποία είτε ήταν στοιχειωδώς μορφωμένη, είτε είχε εκπαιδευτεί σε νέες τεχνολογίες, σε σχέση με τη εργατική και αγροτική μάζα που είχε μάθει να δουλεύει με παρωχημένες μεθόδους; Ο πόλεμος ενάντια στη γραφειοκρατία ήταν κάτι που είχε παιδέψει ιδιαίτερα και τον ίδιο τον Στάλιν, όσοι θέλουν ας διαβάσουν και το κείμενο αυτό από τα άπαντα. Αυτός αν θέλετε ήταν και ο στόχος της σοβιετικής κοινωνίας, να μετατρέψει σταδιακά τον σοβιετικό άνθρωπο σε έναν νέο τύπο ανθρώπου, και μέσα στην κομμουνιστική πια κοινωνία που δεν θα έχει ανάγκη κάποιο κατασταλτικό κρατικό μηχανισμό για να διαιωνίζει ατελείς παραγωγικές σχέσεις, που δεν θα εξαρτάται από αυθεντίες, που δεν θα πολεμιέται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αφού αυτές θα έχουν ηττηθεί, να επιτευχθεί η ρήση του Καρλ Μαρξ, "από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του και για τον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του".

Και για να πάμε πίσω στα δικά μας

ζ) Το σημερινό πελατειακό κράτος στην Ελλάδα έχει μια μακρά ιστορία, αρκεί να κοιτάξει κάποιος πίσω, μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας(από τους Οθωμανούς) για να βρει τις ρίζες του. Από τη στιγμή δηλαδή που άνοιξε ο δρόμος για το πέρασμα της χώρας από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό, με την προσκόλληση της και την εξάρτηση από τη Δύση, άρχισε να αναπτύσσεται το πελατειακό κράτος, υπό την κηδεμονία των γάλλων, των άγγλων και των [ρώσων] και αργότερα των αμερικάνων των γερμανών και άλλων καπιταλιστικών κρατών. Όμως, για να φέρουμε το πράγμα στο σήμερα, καλό θα ήταν να αναζητήσουμε τους ενόχους για την συντήρηση και τη διόγκωση του πελατειακού κράτους στα αστικά κόμματα τα οποία κυβέρνησαν τη χώρα, δηλαδή στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οι πελατειακές σχέσεις αυτές, πέραν από την ψηφοθηρική τους σημασία και την δημιουργία κομματικών στρατών είχαν σαν κύριο στόχο να αποδιοργανώσουν το εργατικό κίνημα και να το διασπάσουν, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τις 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ. Ο στόχος αυτός επετεύχθη με τη βοήθεια της ξεπουλημένης εργατικής αριστοκρατίας, εκπρόσωποι της οποίας έφταναν να κάνουν μέχρι και καριέρα υπουργού στα δύο προαναφερθέντα κόμματα.Τέτοιου είδους κόμματα πάντως, αστικοδημοκρατικά, δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα στην ΕΣΣΔ.

η) Οι προνομιούχοι γραφειοκράτες, οι αστοί πολιτικοί και τα ανώτερα στελέχη του δημοσίου τομέα της Ελλάδας, δεν εξυπηρετούσαν κάποιο κομμουνιστικό κόμμα, αλλά τον ίδιο τον καπιταλισμό. Ήταν εκείνοι που έπαιρναν τις μίζες και κανόνιζαν μπίζνες με την Ζίμενς και τα στελέχη των άλλων πολυεθνικών, ήταν εκείνοι που συναποφάσιζαν με τα αρπαχτικά, να παίξουν τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο, ήταν εκείνοι που συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες κ.α. Αυτοί μεθόδευαν τόσα χρόνια την αποδυνάμωση της εργατιάς και του λαού, βάζοντας τους εργάτες(ανεξαρτήτως τομέα ιδιωτικού ή δημόσιου) να σκάψουν το λάκκο όπου επρόκειτο να ταφούν. Σήμερα λοιπόν αυτοί οι χθεσινοί καθοδηγητές ρίχνουν τις ευθύνες της καπιταλιστικής κρίσης στον λαό και του τη φορτώνουν στην πλάτη. Αυτοί απολύουν, αυτοί διαλύουν νοσοκομεία και σχολεία, δήθεν επειδή έχουν υπεράριθμο προσωπικό, αυτοί ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο και τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμα και εκείνες που είναι κερδοφόρες, όπως ο ΟΤΕ και ο ΟΠΑΠ αλλά και μια μεγάλη ακόμη λίστα. Και έχοντας εντελώς παροπλίσει το δημόσιο, μην έχοντας του αφήσει καμία πηγή κερδοφορίας  και παραγωγικότητας, πέρα από τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, δανείζονται και ξαναδανείζονται, για να μας βγάλουν λέει από τη δύσκολη θέση. Αλήθεια, πως θα ξεπληρωθούν τα δάνεια αυτά; Θα τα ξεπληρώσουν οι πολυεθνικές; Θα τα ξεπληρώσουν τα κέρδη των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων που έχουν πια ξεπουληθεί; Ο ορυκτός μας πλούτος που παραχωρείται σε ιδιώτες; Κανένας από αυτούς δεν θα τα εξοφλήσει τα δάνεια, τα δάνεια αυτά, παλιά και νέα, καλείται άμεσα και έμμεσα να τα ξεπληρώσει ο λαός. Δάνεια τα οποία έχουν απορροφηθεί στο σύνολο τους από ξένους και ντόπιους επιχειρηματίες. Η διάλυση λοιπόν του δημόσιου τομέα στην χώρα μας, με τις όποιες παθογένειες του(παθογένειες που γεννά ο καπιταλισμός), κάθε άλλο παρά θα βελτιώσει τα πράγματα για τον λαό, αντίθετα, θα τον φέρει σε πιο δύσκολη θέση, θα τον απογυμνώσει ακόμα και από τα πιο στοιχειώδη του δικαιώματα και θα τον δώσει δωράκι, πιο φτηνό παρά ποτέ και πιο ευέλικτο, στην πλουτοκρατία.

Η εκμετάλλευση του λαού αποτελεί την κεντρική πηγή του κέρδους των καπιταλιστών, η εργατική δύναμη είναι και η πρωταρχική τους επένδυση". Η επένδυση αυτή, όπως και κάθε επένδυση όσο σίγουρη και αν φαίνεται, ενέχει κάποιο ρίσκο, οι καπιταλιστές το γνωρίζουν, το ρίσκο αυτό λέγεται "ταξική συνείδηση" που αν την αποκτήσει η εργατική τάξη οι μέρες των αστών θα αρχίσουν να μετρούν ανάποδα. Αυτή ακριβώς είναι και η υπηρεσία που προσφέρουν οι καθηγητές και οι υπόλοιπες διανοούμενες πόρνες(τώρα για τον Μελέτη ο όρος διανοούμενες ίσως να είναι και καταχρηστικός) στο σύστημα. Δηλαδή να κρατούν τον λαό μπερδεμένο και αποπροσανατολισμένο, ώστε να μην αμφισβητεί τίποτα άλλο, πέρα από την ικανότητα αυτού και της τάξης του να ανατρέψουν την στυγερή εκμετάλλευση και να κάνουν το άλμα στον ουρανό.



Τέλος πρώτου μέρους.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

28 σχόλια:

  1. Ελπίζω μπάρεμου να άξιζε το ξενύχτι:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Ωραία η δημοσίευση Poe. Η δημοσίευση χτυπά στην καρδιά της αστικής προπαγάνδας. Στον ορθολογισμό, με στοιχεία.

      Σε ιδεολογικό επίπεδο οι νέο-φιλεύθεροι είναι οι αυτοί που «προμηθεύουν» με ιδεολογήματα τους υπόλοιπους. Ήταν οι διάδοχοι του Κενσιανυσμού. Ήταν ο νεοφιλελευθερισμός που αύξησε το μέσο ποσοστό κέρδους, που έβγαλε τον καπιταλισμό από το τέλμα. Ήταν το δυνατό χαρτί στην μάχη του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό

      Κάποτε οι «μεταρρυθμίσεις», πέρα από την ανάγκη του Κεφαλαίου, πατούσαν και σε «καθημερινή»-«βιωματική»άποψη μικροαστικών στρωμάτων με επιμέρους πλευρές της πραγματικότητας: με την εφορία, με το δήμο, με το δημόσιο. Και στις προσδοκίες τους. Η αστική προπαγάνδα δεν ήταν τελείως αυθαίρετη. Αλλά αποσπασματική. Και κυρίως στοχεύει στο να μην συνδέει τα γεγονότα. Γενικεύει μεμονωμένες εμπειρίες και χρήζει «μεμονωμένα» τα γενικά φαινόμενα.

      Η απομάκρυνση τους από την πραγματικότητα, και η στήριξη ιδεολογημάτων που δεν πατάνε καθόλου σε αυτή, δεν προβληματίζει. Ίσα-ίσα φανερώνει την αγωνία τους για ενδεχόμενη πολιτική τους ήττα. Ιlief

      Διαγραφή
    2. Οπως ειπα και σε εναν αλλο φιλο
      το ιδεολογικο τους οπλοστασιο στην ουσια του μπαζει απο παντου, το δικο μας, πατώντας πάνω στην διαλεκτικη σκεψη, ειναι πολυ πιο στιβαρο. Το προβλημα ειναι πως στη μαζικοτητα της προπαγανδας, εκεινοι μοιαζουν με ενα χαζο γιγαντα και εμεις με ενα εξυπνο νανο. Ειναι δυσκολο να τον αντιπαλεψουμε, αν και θα ερθει η μερα που θα τη φαει την πετρια του στο δοξα πατρι.

      Διαγραφή
    3. Χωρις αυτο να σημαινει οτι πρεπει να υποτιμουμε την πειρα και την πονηρια αυτου του αντιπαλου

      Διαγραφή
    4. Καθόλου δεν χρειάζεται να τον υποτιμούμαι. Ο κόσμος δεν πείθεται χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως ριζοσπαστικοποιείται. Συχνά συντηρητικοποιείται.
      Αλλά δεν είναι όπως παλιά. Είναι δύσκολο να κρύψουν ένα ελέφαντα σε ένα διαμέρισμα. Όσο καλά και να τον κρύψουν.Ilief

      Διαγραφή
  3. Πολύ χρήσιμη,τεκμηριωμένη και ολοκληρωμένη απάντηση!
    Αναμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το επόμενο μέρος.

    Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ
      Αν και σιγουρα μπορουσαν πολλα ακομη πραγματα να ειπωθουν

      Για το δευτερο μερος λιγο υπομονη μεχρι να μου ξαναρθει η ορεξη
      εντομεταξυ παραλληλα το συζηταω και με διαφορους συντροφους για να μου φωτισουν και εκεινοι αλλες πτυχες που μπορει να μην της εχω λαβει υποψη

      Διαγραφή
    2. Poe
      απο το βιβλίο του Μπογιόπουλου «Είναι ο Καπιταλισμός Ηλίθιε» διάσπαρτα αποσπάσματα Οι πηγές του και οι σελίδες σε παρενθεση
      http://www.scribd.com/doc/79335609/%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%B5-%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

      (..) «Αυτές τις μέρες, 1672 εργάτες στα σουπερ μάρκετ «Καρφούρ» αγωνίζονται ενάντια στο κλείσιμο των καταστημάτων και τις απολύσεις. Σύμφωνα με τα συνδικάτα, διακυβεύονται 5.000 θέσεις εργασίας μαζί με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Η «Καρφούρ», ο 2ος σε μέγεθος όμιλος διανομών στον κόσμο, σκοπεύει να περικόψει πάνω από το 11% των 15.698 θέσεων εργασίας στο Βέλγιο από τις οποίες οι 10.900 είναι θέσεις ελαστικών μορφών απασχόλησης που καταλαμβάνονται κυρίως από γυναίκες. Ο όμιλος «Καρφούρ» παρουσιάζει σαν αναγκαίες αυτές τις αναδιαρθρώσεις, παρά το γεγονός ότι το 2008 έλαβε πάνω από 129 εκατ.ευρώ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ, φορολογήθηκε με συντελεστή μόλις 0,008% και είχε κέρδη πάνω από 300 εκατ.ευρώ» (..). Lydie Neufcourt, μέλος του Εθνικού Γραφείου του Εργατικού Κόμματος του Βελγίου.
      ( Ριζοσπάστης 3/4/2010 ) (σελίδα 66)

      (..)Στη France Telecom, τα κέρδη της οποίας ανήλθαν σε 4,5 δις ευρώ, το 2008 και το 2009 ο αριθμός των εργαζομένων της που αυτοκτόνησαν έφτασε τα 35 άτομα. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών είχε ανέλθει στις 58. Οι αυτοκτονίες, όπως προκύπτει από τα σημειώματα των αυτοχείρων, όσο και από τις έρευνες των συνδικάτων, συνδέονται άμεσα με τις τακτικές της υπερεντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και της ηθικής κακοποίησης των εργαζομένων από την εταιρεία.
      Διακηρυγμένος στόχος της France Telecom αποτελει η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ της έναντι των υπόλοιπων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κινητή τηλεφωνία και στο Διαδίκτυο. Όπως αποκαλύφθηκε το Σεπτέμβρη του 2010, η εταιρεία την προηγούμενη διετία είχε προχωρήσει στην εξειδικευση ενός ολόκληρου στρατού στελεχών της με αποστολή «να κάνουν την αφόρητη την ζωή των εργαζομένων» και με απώτερο σκοπό να τους αναγκάσουν να παραιτηθούν. Τα σχέδια κερδοφορίας της εταιρείας προέβλεπανμείωση προσωπικού κατά 22.000 αλλά η France Telecom, καθότι ημικρατική, δεν μπορούσε να απολύσει εργαζομένους. Έτσι έπρεπε να βρει άλλους τρόπους για να απαλλαγεί από την παρουσία τους . Είναι τετοιο το «μακάβριο μεγαλείο» του καπιταλισμού, που ως μέθοδο απαλλαγής του από τους «περιττούς» εργαζόμενους συμπεριλαμβάνει ακόμα και την μέθοδο των αυτοκτονιών.(..) (σελίδες 67 – 68)

      (..) «Οι αυτοκτονίες εργαζομένων έχουν πάρει επιδημιακή μορφή στη Ρενό, στην IBM, στις τράπεζες HSBC, και BNP Paribas, στα ταχυδρομεία, στην ηλεκτρική εταιρεία EDF, γράφει η «Ουμανιτέ». Το γραφείο Στατιστικής της Εργασίας, κατέγραφε αύξηση των αυτοκτονιών στους χώρους εργασίας κατά 28% στις ΗΠΑ, με κυριότερα αίτια την οικονομική ανέχεια, την εργασιακλη ανασφάλεια και τις αφόρητες πιέσεις που ασκούνται στους εργαζόμενους» (..)
      (Ρούσσος Βρανάς. «Τα ΝΕΑ», 2.5.2011) (σελίδα 82).Ilief

      Διαγραφή
    3. -συνέχεια-
      (..)Στις ΗΠΑ το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το 16% του εθνικού πλούτου. Διαθέτει περιουσία μεγαλύτερη από το 40% του φτωχότερου πληθυσμού και το 2007 κατείχε 190 φορές περισσότερο πλούτο από το μέσο αμερικάνικο νοικοκυριό - από 131 φορές που ήταν η ψαλίδα το 1983 – (Economic Policy Institute Ελευθεροτυπία).

      Μέσα σε μία εικοσαετία (1980-2000) το εισοδηματικό ανώτερο το 0,1% του πληθυσμού των ΗΠΑ, αύξησε το μερίδιό τουστο εθνικό εισόδημα κατά 300%. Η αναλογία των μισθών των διευθυντικών στελεχών των πολυεθνικών σε σχέση με την μέση αμοιβή των εργατών αυξήθηκε από «30 προς 1», το 1970, σε σχεδόν «500 προς 1», το 2000.. Αυτά σε μία χώρα που διαβιούν 59 εκατομμύρια ανασφάλιστοι, όπου 50 εκατομμύρια ζουν με συσσίτιο, αλλά οι 400 ποιο πλουσιότεροι Αμερικανοί, αύξησαν το 2009 τις περιουσίες τους κατά 23% και ενός μόνο η περιουσία, του Μπιλ Γκέιτς, ισοδυναμεί με την συνολική περιουσία των 106 εκατομμυρίων φτωχότερων Αμερικανών.

      Στη Βρετανία, κατ’ αντίστοιχο τρόπο, το 1% του εισοδηματικά ανώτερου πληθυσμού κατέχει το 13% του εθνικού εισοδήματος.(..) (σελίδα 70)


      Όταν οικοδομούνταν τα θεμέλια της νεοφιλελεύθερης ΟΝΕ, οι 13 στις 15 της ΕΕ, είχαν ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ κυβερνήσεις. Επί Κλίντον νομιμοποιήθηκαν τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, τα οποία ήταν απαγορευμένα επί Ρούσβελτ. Ο «νεοκεϊνσιανός»Ομπάμα είπε «ότι συμφωνώ οτι πρέπει να υπάρξει κάποια περικοπή μισθών»(Δάνης Παπαβασιλείου Ριζοσπαστης 20.2.2011). Την στιγμή που οι φοροαπαλλαγές που θέσπισε υπολογίζονται σε 700 δις δολλάρια για την επόμενη δεκαετία και τα κέρδη των ομίλων της Γουόλ Στρήτ εκτινάχθηκαν στα 140δις δολλάρια. Τον Απρίλιο του 2011,ο Ομπάμα, επικαλούμενος το υψηλό χρέος των ΗΠΑ ανακοίνωσε περικοπές ( σε προγράμματα περίλθαψης, διατροφικής υποστήριξης βρεφών, υγειονομικής προστασίας σε ηλικιωμένους και φτωχούς κ.α.) σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και ύψους άνω των 750δις δολλαρίων 12ετους διάρκειας (σελίδες 73, 74, 79).

      (..) Για τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν τόσο για το παρελθόν της όσο και για το μέλλον της. Την δεκαετία του ΄60, για παράδειγμα, σε ένα υπόδειγμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και «κοινωνικής ισότητας» σοσιαλδημοκρατικού τύπου, στην Σουηδία, είχε υπολογιστεί ότι η περιουσία της μεγαλοκαπιταλιστικής οικογένειας Βάλενμπεργκ ήταν 3.000 φορές μεγαλύτερη από την περιουσία του μέσου Σουηδού(..)
      (σελίδα 80)

      (..)«Η κερδοφορία με την μία ή την άλλη μορφή- στην αγορά αξιογράφων, στα ακίνητα, στις μετοχές-παλιόχαρτα, η μανία της δεκαετίας του 1980 για συγχωνεύσεις και εξαγορές που με την συσσώρευσητων δανείων προκαλούσαν οικονομική κάμψη, όλα αυτά είναι συνέχεια άλλων κερδοσκοπικών παροξυσμών, όπως της Τουλίπας στην Ολλανδία του 17ου αιώνα και της μεγάλης σαπουνόφουσκας των Νοτίων Θαλλασών το 18ο αιώνα- είναι, το επαναλαμβάνουμε ακόμα μία φορά αναπόφευκτο χαρακτηριστικό στοιχείο του συστήματος»(..)
      (Τζον Κενεθ Γκαλμπρέιθ, Η καλή κοινωνία) (σελίδα 89)

      Ο κύκλος εργασιών τωνν τραπεζών σε Ιρλανδία ανέρχεται στο 700% του ΑΕΠ της χώρας, στην Ελβετία το 650%, στην Γαλλία 320%, στη Γερμανία το 280%
      (Έθνος 2.12.2010.) (σελιδα 90).Ilief

      Διαγραφή
    4. -συνέχεια-
      (..)Ούτε ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του ΝΑΤΟ μετεβλήθη επειδή πριν λίγα χρόνια αποπέμφθηκε ο Β.Κλας από γενικός γραμματέας του, λόγω εμπλοκής του στο σκάνδαλο με τα ελικόπτερα Agusta, ούτε βεβαίωςτο πλιάτσικο στο Ιράκ έπαψε να είναι πλιάτσικο επειδή επήλθε «κάθαρση» στην πυραμίδα του ΝΑΤΟ.

      Ουδέποτε «συναχώθηκε» ο καπιταλισμός στις ΗΠΑ, όταν τη δεκαετία του 70 βρέθηκε στο στόχαστρο η δυναστεία Ροκφέλερ ή επειδή την δεκαετία του 90 συνέβηκε κάτι ανάλογο με την Microsoft του Μπιλ Γκέιτς, ή επειδή κατέρρευσε η δεμένη με χίλια νήματα διαπλοκής με το Λευκό Οικό εταιρεία Enron, ή επειδή υπήρξαν ακόμα και πολιτικοί σεισμοί στο αμαρικάνικο πολιτικό εποικοδόμημα μεγέθους ενός Γουότερ-γκέιτ ή ενός Ιράν-γκέιτ. Όσο για τις πολυεθνικές, με τα 1,5 δις δολλάρια που «έσπρωξαν» σε Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον και Κέιν στις προεδρικές εκλογές του 2008, ξέρουν καλύτερα ποιοι εκλέγουν τους προέδρους στις ΗΠΑ.

      Ουδέποτε μετεβλήθη ο χαρακτήρας της ΕΕ, όπως προέβλεπαν επί προεδρίας Σαντέρ διάφοροι «φωστήρες», λόγω της αποπομπής ολόκληρης (!) της κομισιόν με την κατηγορία των σκανδάλων. Παρομοίως, οι επίτροποι ποτέ δεν έπαψαν να διορίζονται με βάση την προϋπηρεσία που έχουν σε πολυεθνικές ή να προστρέχουν σε αυτές μετά την «ευδόκιμη» θητεία τους στην Κομισιόν

      Ούτε τα «καθαρά χέρια» των εισαγγελέων εξάγνισαντο σύστημα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και της Κεντροαριστεράς. Ούτε η αυτοκτονία Μπερεγκοβουά έφερε την «κάθαρση» στη Γαλλία, μία χώρα όπου τον Σιράκ, με την «περιώνυμη» θητεία του στο Δήμο του Παρισιού, τον διαδέχτηκε ο Σαρκοζί, επίσης ελεγχόμενος για δοσοληψίες του δικού του κόμματος με την βαθύπλουτη Μπετανκούρ της L’Oreal. Ούτε βεβαίως η φυλάκιση Βρεττανού βουλευτή το Γενάρη του 2011 με αφορμή τα σκάνδαλα «αξιότιμων» μελών του βρετανικού κοινοβουλίου απέτρεψε τη λιτότητα, μία λιτότητα που όμοιά της δεν έχουν ζήσει οι Βρετανοί πολίτες από την εποχή που ο Τσώρτσιλ τους υποσχέθηκε «δάκρυα και αίμα». Αντιθέτως, έχουμε το φαινόμενο η θητεία ακόμα και σε πρωθυπουργικούς θώκους, όπως των Σρέντερ και Μπλέρ, να αξιοποιείται ως μία πρώτη τάξεως «συστατική» για τις προσλήψεις τους ως συμβούλων, από την Gazprom και από την JP Morgan, αντίστοιχα(..)

      Μπογιόπουλος «ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ» (Σελίδες 124-125)

      Διαγραφή
  4. Φίλε Poe,

    Εκ προοιμίου να πω ότι αυτοί οι τύποι είναι όχι αμελέτητοι αλλά αμελέτητα. Και μηρυκάζουν όλα τα στερεότυπα της αστικής προπαγάνδας.
    Επί της ουσίας συμφωνώ με το άρθρο σου και πιστεύω ότι κάνεις πολύ καλή δουλειά.
    Δυο τρεις παρατηρήσεις μόνο, που νομίζω ότι μπορεί να σου φανούν χρήσιμες στο Β’ Μέρος, και τις οποίες δεν πρόλαβα να σου στείλω το πρωί.
    Ελπίζω να τις δεις, επειδή στο μεταξύ προηγείσαι 10 βήματα-αναρτήσεις.
    Επί τροχάδην:
    1. Οι 768.009 είναι στην πραγματικότητα 625,738 (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188530)
    Τόσοι, και ΟΧΙ περισσότεροι. Γι αυτό μιλάνε οι τρόϊκες για 150.000 απολύσεις (το 50% δηλαδή) όπου μέσα περιλαμβάνεται και το ΕΣΥ(!!!). Οι υπόλοιποι 300.000 είναι ένστολοι, δικαστικοί, εκπαιδευτικοί.
    Επί πλέον στοιχεία (αν σε ενδιαφέρει) δες και εδώ: http://zbabis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4.html (στο τέλος της ανάρτησης). Τα είχα βρει από τη Office National Statistics (http://www.ons.gov.uk/ons/index.html)
    και από το Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (I.L.O.: http://laborsta.ilo.org/).
    Δες επίσης και εδώ:
    «Ο μύθος του Δημοσίου ως του μεγάλου ασθενούς»
    (http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2010/2010_08_13.html)
    Από το site του Τάκη Φωτόπουλου (τακτικού αρθρογράφου της ΕΛΕΥΘΕΡΘΤΥΠΙΑΣ) όπου
    693.000 το 1989, 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
    768.009 το 2010, 15% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

    2. Ταξικό και όχι πελατειακό είναι το κράτος. Άρα πελατειακός καπιταλισμός και όχι πελατειακό κράτος.
    Δες τι έλεγε και ο ΓΑΠ (ανακαλύπτοντας την Αμερική) το 2008: http://www1.rizospastis.gr/page.do?id=9250&publDate=8%2F1%2F2008&direction=&pageNo=5
    Ο όρος «πελατειακό κράτος» είναι σαν το ξύδι που είπαμε γλυκάδι και σαν τον καπιταλισμό που τον βαφτίσαμε αγορές.
    Γι αυτό και ο Σύριζα κοπανάει συνέχεια τα περί πελατειακού κράτους το οποίο θα καταργήσει. Δηλαδή τίποτα. Είναι ο όρος που τον βολεύει να μην κάνει λόγο για καπιταλισμό και για να θάψει την υπάρχουσα πελατεία στην «καμένη γη» που θα βρει.
    Δες και εδώ ενδιαφέρον: http://olympia.gr/2012/11/29/%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/
    Θα μπορούσαμε επίσης να μιλάμε για κορπορατικό κράτος (μουσολινικά καθεστώτα), αφού μεταπολιτευτικά οι μεγάλες Ομοσπονδίες στη
    χώρα μας ήταν ή άλλη όψη των αστικών κομμάτων.
    3. Για φτώχεια εδώ: http://www1.rizospastis.gr/page.do?id=13898&publDate=19%2F2%2F2012&direction=&pageNo=27
    4. Και για Ρωσία, σήμερα και πριν, εδώ: http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/columnPage.do?publDate=1/9/2012&columnId=1821

    Αυτά και καλά κουράγια.

    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστω φιλε για την ιδιαιτερα ουσιαστικη συμβολη σου, ολα αυτα θα τα λαβω υποψη στο επομενο μέρος.

      Διαγραφή
  5. Χαίρομαι που τα βρήκες χρήσιμα και γρήγορα.
    Να είσαι καλά.
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και άλλα στοιχεία
    Για τις ΗΠΑ, ο υπεράνω κομμουνιστικής υποψίας Μάικλ Κουρ στο "Ηλίθιοι Λευκοί"

    από ( http://www.scribd.com/doc/82809633/Michael-Moore-%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%AF )

    (..)Και αν δεν με πιστεύετε, τότε επιτρέψτε μου να σας παραθέ-σω ορισμένα ουδέτερα, αντικειμενικά στατιστικά στοιχεία γιανα διαπιστώσετε πόσο καλά την περνάνε όσοι βρίσκονται στην
    κορυφή.

    * Από το 1979 μέχρι σήμερα(2002), το πλουσιότερο 1% της χώραςέχουν δει τις αποδοχές τους ν' αυξάνονται κατά 157%•εσείς που ανήκετε στο εισοδηματικά κατώτερο 20% ουσιαστικά βγάζετε εκατό δολάρια λιγότερα το χρόνο (αποπληθωρισμένα) απ' όσα βγάζατε στην αυγή της εποχής Ρέιγκαν.

    * Οι διακόσιες πλουσιότερες εταιρείες του κόσμου έχουν δει τα κέρδη τους να αυξάνονται κατά 362,4% από το1983. Οι συνολικές πωλήσεις τους είναι τώρα μεγαλύτερες από το συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν όλων των κρατών του κόσμου - εξαιρουμένων δέκα.

    * Μετά τις πρόσφατες συγχωνεύσεις των τεσσάρων μεγαλύτερων αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών, τα κέρδη τους έχουν εκτοξευθεί κατά 146% — στη διάρκεια μιας, όπως μας είπαν, «ενεργειακής κρίσης».

    * Για τον τελευταίο χρόνο για τον οποίο υπάρχουν στοιχεία, σαράντα τέσσερις από τις κορυφαίες ογδόντα δύο αμερικανικές εταιρείες δεν πλήρωσαν το καθιερωμένο ποσοστό του 35% του φόρου που πρέπει να πληρώνουν οι επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, το 17% των εταιρειών δεν πλήρωσαν ΚΑΘΟΛΟΥ φόρους - και επτά απ' αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της General Motors, έπαιξαν με τον φορολογικό κώδικα, μαγειρεύοντας τα έξοδα και τις φορολογικές πιστώσεις, μέχρι που η κυβέρνηση κατέληξε να τους οφείλει εκατομμύρια δολάρια! -ΣΥΝΕΧΕΙΑ-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. -ΣΥΝΕΧΕΙΑ- ( http://www.scribd.com/doc/82809633/Michael-Moore-%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%AF#outer_page_81 )

      * Άλλες 1.279 επιχειρήσεις, με περιουσιακά στοιχεία πάνω από διακόσια πενήντα εκατομμύρια δολάρια, δεν πλήρω-σαν καθόλου φόρους και δήλωσαν μηδέν εισόδημα για το1995 (τον πιο πρόσφατο χρόνο για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία)
      Μας εξαπατούν με τόσους πολλούς τρόπους που αν τους κατέγραφα όλους, ίσως να με κατηγορούσαν για υποκίνηση σε στάση. Αλλά ποιος ασχολείται; Η Mercedes Benz, η οποία έχει αρνηθεί επανειλημμένα να συμμορφωθεί με τους αμερικανικούς κανονισμούς κατανάλωσης και ρύπων, τιμωρήθηκε με πρόστιμο γι' αυτή την παραβίαση του νόμου, αλλά συνέλαβε ένα μεγαλοφυές σχέδιο. Για τα έτη 1988 και 1989 η εταιρεία αφαίρεσε από τους φόρους της τα εξήντα πέντε εκατομμύρια δολάρια που είχε πληρώσει σε πρόστιμα ως «κανονικές δαπάνες λόγω...εμπορικών ή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων». Αυτό σημαίνει ότι εγώ κι εσείς πληρώσαμε εξήντα πέντε εκατομμύρια δολάρια για να μπορούν ένα μάτσο πλούσιοι να κυκλοφορούν με με-γάλα, πολυτελή αυτοκίνητα και να καταστρέφουν τα πνευμόνια μας. Ευτυχώς η Εφορία κατάλαβε την απάτη και απέρριψε τον ισχυρισμό τους.

      Η πετρελαϊκή εταιρεία Halliburton ίδρυσε μια θυγατρική στα νησιά Κέιμαν στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πετρέλαιο στα νησιά Κέιμαν. Ούτε υπάρχουν διυλιστήρια ή κέντρα διανομής. Τι έκανε, λοιπόν, εκεί η θυγατρική της Halliburton; Η κυβέρνηση ήταν, για προφανείς λόγους, καχύποπτη. Από το 1996 ως το 1998 δεκατέσσερις διαφορετικές φορολογικές αγωγές κατατέθηκαν κατά της Halliburton και των θυγατρικών της. Σε μια περίπτωση η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η Halliburton χρησιμοποίησε τις θυγατρικές αυτές για ν' αποφύγει να πληρώσει φόρους τριάνταοκτώ εκατομμυρίων δολαρίων. Και δεν είναι οι μόνες επιχειρήσεις που θέλησαν να εξαπατήσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

      Έξι μεγάλες αμερικανικές ασφαλιστικές έχουν τώρα την έδρα τους στις Βερμούδες, περιλαμβανομένων και των ασφαλιστικών γιγάντων Chubb,Hartford, Kemper, Liberty Mutual και άλλες.

      Η Accenture,πρώην Andersen Consulting, πρόσφατα «μετακόμισε» στις Βερμούδες για να μην πληρώνει φόρους. Πρόκειται, απλά, για μια μετακίνηση στα χαρτιά — εξακολουθούν να διατηρούν τα γραφεία τους σε όλη τη χώρα και όλοι πηγαίνουν το πρωί στη δουλειά τους και κάνουν ό,τι έκαναν πάντα για την Andersen. Μόνο η «έδρα» της μετακινήθηκε. Δεν θα σ' άρεσε κι εσένα να ξυπνήσεις αύριο το πρωί και να δηλώσεις ότι «μετακόμισες» στα Φίτζι, παρόλο που εξακολουθείς να βλέπεις την Τοπέκα έξω απότο παράθυρο σου; Σύμφωνα με εκτιμήσεις του περιοδικού Forbes οι φορολογικοί παράδεισοι κοστίζουν στον μέσο Αμερικανό πάνω από δέκα δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο ( και πρέπει εμείς να καλύψουμε τη διαφορά, είτε πληρώνοντας παραπάνω φόρους, είτε απολαμβάνοντας λιγότερες δημόσιες υπηρεσίες ). -ΣΥΝΕΧΕΙΑ-Ilief

      Διαγραφή
    2. -ΣΥΝΕΧΕΙΑ- από ( http://www.scribd.com/doc/82809633/Michael-Moore-%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%AF )

      (.. )Αντί όμως να μαζεύει τα χρήματα αυτά που κλέβονται από εμάς, πώς περνάει τελευταία τον καιρό της η Εφορία; Αποφάσισε να κυνηγήσει εσένα.

      Ακριβώς. Ύψωσε τη λευκή σημαία' εγκαταλείπουν τις προσπάθειες τους ν' αναγκάσουν τους πλούσιους να πληρώσουν τους φόρους τους. Η νέα πολιτική τους είναι να εστιάσουν τις προσπάθειες τους σ' εκείνους που βγάζουν τα λιγότερα. Σύμφωνα με στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας του Κονγκρέσου (General Accounting Office), οι φορολογικοί έλεγχοι σε όσους βγάζουν λιγότερα από είκοσι πέντε χιλιάδες δολάρια το χρόνο έχουν διπλασιαστεί, ενώ σ' αυτούς που βγάζουν παραπάνω από εκατό χιλιάδες δολάρια έχουν μειωθεί κατά 25%

      Τι σημαίνει αυτό για τα δημόσια έσοδα; Είχε ως αποτέλεσματη μείωση κατά 26% του συνόλου των φόρων που πληρώνουν οι επιχειρήσεις, ενώ οι φόροι που πληρώνεις εσύ, ο μέσος Αμερικανός, αυξήθηκαν κατά 13% τουλάχιστον.

      Στη δεκαετία του'50, τα φορολογικά έσοδα από τις επιχειρήσεις αποτελούσαν το 27% των συνολικών εσόδων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει κάτω από το 10%. Και ποιος πλήρωσε τη διαφορά; Εσύ και η δεύτερη δουλειά σου(..)

      (..)Σπουδαία τα λάχανα, όμως! Αυτό συμβαίνει με κάθε νέα, πρωτοποριακή εφεύρεση - αναρίθμητοι επιχειρηματίες μπαίνουν στο παιχνίδι για να κάνουν την τύχη τους, και στο τέλος παραμένουν μόνο λίγοι μέτριοι αλλά αδίστακτοι.

      Είναι αυτό που ονομάζεται Κ-Α-Π-Ι-Τ-Α-Λ-Ι-Σ-Μ-Ο-Σ.

      Το 1919,είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψη του αυτοκινήτου, υπήρχαν εκατόν οχτώ κατασκευαστές αυτοκινήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δέκα χρόνια αργότερα, ο αριθμός αυτός είχε περιοριστεί στις σαράντα τέσσερις μεγάλες αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Στο τέλος της δεκαετίας του '50 ο αριθμός είχε πέσει στις οχτώ, και σήμερα διαθέτουμε συνολικά 2,5. Έτσι λειτουργεί το σύστημα μας. Αν δεν σας αρέσει, μπορείτε να μετακομίσετε στον... στην... διάβολε, πού μετακομίζει κανείς στις μέρες μας;
      Α, ναι, φυσικά - στις Βερμούδες! (..)Ilief

      Διαγραφή
    3. POE
      τα στοιχεία από
      - Μπογιοπουλο «ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ»
      - Μάικλ Μουρ (όχι Κουρ) "Ηλίθιοι Λευκοί" να σου φανούν χρήσιμα.Ilief

      Διαγραφή
  7. Οργασμός πληροφοριων, ευχαριστω φιλοι και συντροφοι!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ομιλίες των υπερασπιστών του συστήματος, των σοσιαλδημοκρατών και λοιπών συγγενών -ακολούθων, για τον «άλλο δρόμο ανάπτυξης», για «κοινωνική οικονομία», για «στρεβλώσεις στην αγορά», στην αρχή φέρνουν γέλια. Μετά περνάνε από το μυαλό εικόνες από ντοκυμοντέρ για τους καρχαρίες. Ίσως να μην υπάρχει άλλο ζώο που να εξηγεί καλύτερα την «φύση» του κεφαλαίου.

      Οι καρχαρίες είναι παμφάγοι. Τρώνε κυριολεκτικά τα πάντα. Στο στομάχι τους έχουν βρεθεί σακούλες σκουπιδιών, κονσέρβες ξύλα, ζώα της στεριάς. Οι καρχαρίες επιτίθονται και προς το ίδιο το είδος τους. Αν κάποιος τραυματιστεί, οι άλλοι καρχαρίες θα τον κατασπαράξουν. Αν βρουν μικρότερα καρχαριοειδή και πεινάνε θα τα φάνε. Συγγένιες και λοιπά δεν λογαριάζονται καθόλου. Αν δεν βρουν τροφή κοντά τους, είναι διατεθειμένοι για ταξίδι δεκάδων μιλίων μακρυά. Αρκεί να θυμούνται πως εκεί θα βρουν τροφή.

      Έχουν τις «κουστωδίες» τους. Μικρότερα ψάρια τα οποία αναλαμβάνουν να τους απαλλάξουν από τα τσιμπούρια, με «αμοιβαίο όφελος» δηλαδή. Τα οποία τρώνε οτι περισσέψει ή μάλλον ότι προλάβουν από το γεύμα του καρχαρία. Αν όμως τύχει και περάσουν από το στόμα του πεινασμένου καρχαρία, ο τελευταίος θα διακόψει την «αρμονική συμβίωση» οριζοντίως και καθέτως.

      Οι εξωραϊσμοί, οι κατηχήσεις των υπηρετών της αστικής τάξης, προσπαθούν να κρύψουν την «διαρκή πείνα» του Κεφαλαίου. Η εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζουν τα επιτελεία των επικοινωνιολόγων, των «ειδικών», των «κ.Καθηγητών», και λοιπών υπηρετών των αστικών μέσων ενημέρωσης, είναι ανεπαρκής μπροστά στην ολοφάνερη, «φύση του καρχαρία». Ilief

      Διαγραφή
  8. Μεγαλο το κουραγιο σου συντροφε, ομως εδω εχουμε εναν τυπο που ο δημοσιος "σοβιετικος" κορβανας τον πληρωνει ως καθηγητη παν/μιου κι αυτος απλως σαχλαμαριζει. Η ειδικη ιστορικη μορφη του εγχωριου αστικου καθεστωτος συμπυκνωνεται και στους κ.Μελετοπουλους. Απ'την αλλη αρκει να πουμε οτι το "σοβιετικο" ειναι η πληρης αρνηση του αστικου. Και η δυναμικη του δεν ειναι μονο η κυριως το κοινωνικο του προσωπο, οσο η ικανοτητα του να μεταμορφωσει μια καθυστερημενη ασιατικη αυτοκρατορια, σε μια υπερσυγχρονη υπερδυναμη σε μολις 20 χρονια, η οποια συνετριψε την χιτλερικη Γερμανια σε ΟΛΑ τα επιπεδα. Ο κ.καθηγητης ειναι απλως τεμπελης και κουτοπονηρος, υποτασσοντας την επιστημοσυνη του στις αναγκες προπαγανδας, της κυριαρχης ελιτ, που φορτωνει την χρεωκοπια του δημιουργηματος της στις εργαζομενες ταξεις. Χτυπα τον σαν χταποδι. ΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εύγε και απο εμένα Poe!!!Congrats!!Επίσης πρώτη φορά βλεπω τόσο top σχόλια!Μπράβο και στους σχολιαστές λοιπόν!JACK

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και άλλα

    Ποιοί παίρνουν τις αγροτικές επιδοτήσεις. Πρωι - πρωι πριν την αυγούλα, λόρδοι της Αγγλίας, μανατζερς πολυεθνικών της γεωργίας, πάνε στα χωράφια και σκάβουν. Επειδή είναι εργατικά παιδιά, η ΕΕ τους ανταμοίβει με κάποιες μικρές επιδοτησούλες.

    ( http://www.zcommunications.org/farm-subsidies-the-report-card-by-devinder-sharma )
    ZNet Commentary Farm Subsidies: The Report Card November 27, 2005 By Devinder Sharma

    (..)Britain's Queen Elizabeth II is not a farmer, but she is amongst the highest recipient of agricultural subsidies. In 2003-04, she received nearly US $ 1.31 million in farm payments. Her son and heir apparent to the British throne, Prince Charles, received more than US $ 480,000 as agricultural support for his personal estate, the Duchy of Cornwall, and the Duchy's Home Farm. (..)


    Ο ΣΕΒ και η Ελλάδα πρότυπο για την Γερμανία. Όχι, δεν είναι τρολιά, αλλά δημοσιεύσεις την εποχή της ισχυρής Ελλάδας

    ( http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=667637 )
    Δηλώσεις Ντίτερ Χουντ
    «Πάγωμα» αποδοχών και μείωση ασφαλιστικών εισφορών επιθυμούν οι γερμανοί εργοδότες

    (..)«Εργοδοτική γραμμή» στα πρότυπα του ΣΕΒ έδωσε την Τετάρτη ο πρόεδρος της Oμοσπονδίας των Γερμανικών Εργοδοτικών Οργανώσεων Ντίτερ Χουντ, υποστηρίζοντας τη μεταφορά επιχειρήσεων σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους και την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις.

    Ο κ. Χουντ τάχθηκε κατά της αύξησης του ΦΠA από 16 σε 19% από 1ης Iανουαρίου του 2007, που έχει εξαγγείλει η νέα γερμανική κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι η γερμανική οικονομία αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια πρόβλημα χαμηλής ανάπτυξης που επιδεινώνεται με την αύξηση του φόρου.
    O πρόεδρος της γερμανών εργοδοτών τόνισε ότι η ελληνική οικονομία έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια και εμφανίζει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ανέφερε ότι κύρια αιτία της υστέρηση ξένων επενδύσεων προς την Ελλάδα είναι το υψηλό, σε σχέση με την Aνατολική Eυρώπη, κόστος εργασίας.(..)

    ( http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=140743 )
    (..) Οι Γερμανοί ζητούν μαθήματα
    Την επόμενη Τετάρτη έρχεται στην Αθήνα ο γερμανός υπουργός Οικονομικών για να δει τον ημέτερο κ. Ν. Χριστοδουλάκη, με τον οποίον τα είπαν και την περασμένη εβδομάδα στη Φραγκφούρτη. Δεν γνωρίζω βεβαίως τι θα πουν, αλλά ξέρω ότι ο πρόεδρος του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Φραγκφούρτης Βολφ Κλινστ συνέστησε στον κ. Χριστοδουλάκη να παραδώσει στον γερμανό ομόλογό του «μαθήματα περιορισμού των κρατικών ελλειμμάτων». Ενδεχομένως να έκανε χιούμορ, αλλά μάλλον σοβαρά ανέφερε σε μια κλειστή συνάντηση ότι οι Βρυξέλλες ήσαν πολύ ευγενικές με τη Γερμανία. «Για τα ελλείμματά μας έπρεπε να μας εγχειρίσουν νότα» είπε ο γερμανός βιομήχανος. (..)Ilief

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ καλό το άρθρο και πάλι. Εύγε Φραγκίσκο. ;)

    - Άρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αυτο μου την "σπαει" ρε παιδια... λεει ο αλλος την μαλ...κια του και πρεπει να του γυρισεις 10 σελιδη εργασια για να τον αντικρουσεις. Ακουει ο αλλος σοβιετικη δημοκρατια και φανταζεται δρακους και φιδια. Δεν ξερει τι ειναι σοβιετικη δημοκρατια και γινοταν εκει αλλα μονο τα """"ντοκυματερ"""" του ΒΒC οτι πεθαιναν χιλιαδες ανθρωποι στα γκουλακ και οτι ο Σταλιν ηταν αιμοσταγής δικτάτωρ που ειχε κατσει στον σβερκο του λαου

    το αντιμετωπιζω και εγω ο ιδιος στν δουλεια μου με τον καθενα που λεει το μακρυ του και το κοντο του που διαβαζει σε τυχαρπαστα σαιτ και πρεπει να του εξηγησεις και παλι δεν καταλαβαινει

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.