Η «νέα εποχή διαπραγμάτευσης»

Ξεκινά «νέα εποχή διαπραγμάτευσης». Αυτό υποστηρίζουν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν. Από τι καθορίζεται αυτή η «νέα εποχή»; Από το «στιλ» της διαπραγμάτευσης. Για παράδειγμα, η διαπραγμάτευση ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη και αυτά των θεσμών Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ (δηλαδή η τρόικα) δεν ξεκινάει στην Αθήνα αλλά στις Βρυξέλλες και βαφτίστηκε «Brussels Group» (Ομάδα των Βρυξελλών). Επίσης, είναι, λένε, διαπραγμάτευση «ομολόγων», δηλαδή δεν συνομιλούν οι υπουργοί με κατώτερα στελέχη αυτών των θεσμών. Με λίγα λόγια, αλλάζουν το φαίνεσθαι και ο τρόπος, όμως δεν μας λένε τίποτα για την ουσία. Όλα αυτά είναι χρήσιμα και επικοινωνιακά για να μπορεί να ξεγελαστούν ο λαός, οι εργαζόμενοι, αποπροσανατολιζόμενοι από το πραγματικό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης, των αντιπαραθέσεων και των συμβιβασμών.

Η ουσία είναι ότι και πριν και τώρα η διαπραγμάτευση γίνεται με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου και με δεδομένο τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας. Στη δεδομένη στιγμή το ελληνικό κεφάλαιο διεκδικεί χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής έτσι ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει κρατική ενίσχυση και με «ζεστό» χρήμα στις επενδύσεις του. Αυτό είναι το «τέλος της λιτότητας» που επιδιώκουν.

Όσον αφορά τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από ορισμένα ψίχουλα, που απευθύνονται μόνο σε όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, πολύ πίσω από τις άμεσες ανάγκες επιβίωσης, ανάλογα με αυτά που προωθούσε και η προηγούμενη κυβέρνηση, με οδηγό το λεγόμενο «πλαίσιο κοινωνικής ένταξης», που βασίζεται στις κατευθύνσεις της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Κατά τ' άλλα, όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο μένει ανέπαφο, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται η πολιτική της συγκυβέρνησης και βεβαίως οι διαπραγματεύσεις της με τους «εταίρους». Από την άλλη, βεβαίως, η κυβέρνηση αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο είναι έτοιμη να φορτώσει στο λαό και την αντιπαράθεσή της με τη Γερμανία, για λογαριασμό των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων αλλά και των υπερατλαντικών συμμαχιών της. Έτσι, προωθεί τον εσωτερικό δανεισμό, δεσμεύοντας αποθεματικά Ταμείων, οργανισμών, νοσοκομείων, υποχρηματοδοτεί κρατικές δομές, Τοπική Διοίκηση κ.λπ., την ίδια στιγμή που επικαλείται τον πατριωτισμό του λαού για να πληρώσει τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ και να υπομένει νέα μέτρα λιτότητας στο όνομα, δήθεν, της αξιοπρέπειας!

Αλήθεια, τι διαφορετικό θα φέρει η αλλαγή «στιλ» διαπραγμάτευσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα; Θα βιώνουν τις ίδιες συνθήκες «λιτού βίου» αλλά θα ξεχνιούνται με το κουτόχορτο της «εθνικά υπερήφανης» στάσης, την ίδια ώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα παίρνουν «ζεστό» κρατικό χρήμα, θα αυξάνουν τα κέρδη τους και θα κανονίζουν τις μπίζνες τους με γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αμερικανικά και ρωσικά κεφάλαια. Τόσο, δηλαδή, «νέα εποχή» που έχει την ίδια πικρή γεύση με την παλιά.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 13 Μάρτη 2015. (τα λινκ προστέθηκαν από εμάς)