30 Ιουνίου 2013

Ανεργία και “εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης”. Πραγματικά, “φτάνει πια”;

“Φτάνει πιά! στον εφιάλτη της ανεργίας απαντάμε με νέες συνεργατικές δομές”, το σύνθημα αφίσας του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο εκδήλωσης/συζήτησης “για τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης στους εργασιακούς χώρους (συνεταιρισμοί κολεκτίβες εργασίας, ανακατειλλημένοι εργασιακοί χώροι)”.

Το πρώτο ερώτημα αφορά την αντιστοιχία ή την αναντιστοιχία του αρχικού προστακτικού “φτάνει πια!” με το υπόλοιπο μέρος του συνθήματος.

Βλέποντας κανείς αυτό το “φτάνει πια!” σε μια αφίσα με θέμα την ανεργία, θα περίμενε ότι ακολουθεί κάποιο διεκδικητικό πλαίσιο για το δικαίωμα στην εργασία που παρά τη συνταγματική του “κατοχύρωση” (αυτό δεν είναι “συνταγματικό πραξικόπημα”; δεν είναι μήπως ζήτημα δημοκρατίας;) ισοπεδώνεται κάτω από την κυριαρχία (την αναγκαστικά τυφλή κυριαρχία) της προσφοράς και της ζήτησης, την καθολική κυριαρχία του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για την μέγιστη καπιταλιστική κερδοφορία, την καταστροφή της μικρής παραγωγής, την μονοπωλιακή συγκέντρωση του κεφαλαίου, και συνθλίβεται ανάμεσα στις μυλόπετρες της καπιταλιστικής κρίσης.

Αντί όμως για τη διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλειά, τη διεκδίκηση των δικαιώματος των ανέργων στη ζωή, στην τροφή, στη στέγαση, στην υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία των παιδιών τους, τον πολιτισμό κλπ, το ηχηρό “φτάνει πια!” ακολουθείται από την πρόταση – “απάντηση στον εφιάλτη της ανεργίας”- προς τους 1,5 εκατομμύρια ανέργους να απεμπολήσουν τα κοινωνικά τους δικαιώματα και τη διεκδητική πάλη γι’ αυτά και να στραφούν σε “συνεργατικά εγχειρήματα” κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες και πραγματικούς όρους οι οποίοι τους έριξαν στον καιάδα της ανεργίας.

Μπροστά στα χιλιάδες λουκέτα που βάζουν τα μικρομάγαζα, ο ΣΥΡΙΖΑ “απαντά” προτείνοντας στους ανέργους να ανοίξουν … μαγαζιά! πλήν όμως “συνεργατικά”
. Απέναντι στις χιλιάδες απολύσεις και τα εργοστάσια που κλείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την περίπτωση του “ανακατειλημμένου εργασιακού χώρου” της ΒΙΟΜΕΤ, όπου οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε δυνατή η “ανακατάληψη” δεν χαρακτηρίζουν τις γενικές συνθήκες της βιομηχανικής παραγωγής και της καπιταλιστικής κρίσης, απέναντι συνολικά στο ζήτημα της ανεργίας σαν ζήτημα κοινωνικό, ζήτημα της ταξικής πάλης που εκ των πραγμάτων θέτει όρους ριζικού, σοσιαλιστικού κοινωνκού μετασχηματισμού, ζήτημα πάλης ανάμεσα στην καπιταλιστική και την κοινωνική ιδιοκτησία των παραγωγικών δυνάμεων, ο ΣΥΡΙΖΑ “απαντά” μετατοπίζοντάς το σε από οικονομική άποψη αναγκαστικά περιορισμένα συλλογικά εγχειρήματα η τύχη των οποίων, επίσης αναγκαστικά, καθορίζεται από τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, νομοτελειών που τα αποτελέσματα τους βιώνουν σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι με τον χειρότερο τρόπο.

Σε ποιον απευθύνεται λοιπόν το “φτάνει πιά!” του συνθήματος; Μάλλον αποκλειστικά σε όποιον βλέποντας την αφίσσα θα νομίσει επηρεασμένος από την “επικοινωνιακή” ηχηρότητα, ότι πρόκειται πράγματι για κάποια “ριζοσπαστική απάντηση” σ’ ένα ζήτημα που βαραίνει ασφυκτικά ολόκληρη την εργατική τάξη και κάθε εργαζόμενο, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για την παράκαμψη του αληθινού προβλήματος, για την εκτροπή από τα διεκδικητικά “εγχειρήματα” σε “εγχειρήματα” ανώδυνα για τις πηγές και τα αίτια του προβλήματος, περιορισμένα σε σκόρπιες κοινωνικές μικροκλίμακες και σε συνολικό κοινωνικό επίπεδο αδιέξοδα.

*

Αλήθεια ποιον και τι θίγει αυτού του είδους ο “ριζοσπαστισμός”; Με ποια εξουσία πρόκειται να συγκρουστεί, με ποιες κατεστημένες πραγματικές οικονομικές σχέσεις έρχεται να βρεθεί αντιμέτωπος, ποιον βάζει απέναντί του και του φωνάζει “φτάνει πια”; Στην πραγματικότητα κανέναν.

Απέναντι σε ποια εξουσία, με άλλα λόγια, έρχεται αντιμέτωπο το γεγονός, και ποιες σχέσεις παραγωγής και κατανομής ανατρέπονται από το γεγονός ότι στα 10 ατομικά μπακάλικα που κλείνουν ανοίγει ένα συνεργατικό; Ή από το γεγονός ότι σ’ ένα εργοστάσιο εγκαταλειμένο από τον ιδιοκτήτη του αναλαμβάνουν οι εργάτες το συλλογικό εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας του;

Πόσα περιθώρια επιτυχίας, και επιτυχίας με τι κόστος, έχουν παρόμοια εγχειρήματα στις συνθήκες όπου στο εμπόριο κυριαρχούν τα μονοπωλιακά συγκροτήματα του χρηματιστικού κεφαλαίου διασυνδεμένα με τα βιομηχανικά και τραπεζικά μεγαθήρια, και όπου στην παραγωγή τις βιομηχανίες κλείνει ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός κι όχι η ανικανότητα ή η “κακή προαίρεση” των ιδιοκτητών τους, άσχετα αν αυτοί “χρεοκοπούν” ή απλώς τοποθετούν τα συσσωρευμένα κέρδη τους σε άλλες επενδυτικές σφαίρες;

Πόσα τέτοια “εγχειρήματα” χωράνε μέσα στα όρια της προσφοράς και της ζήτησης, και πόσοι από τους 1,5 εκατομμύρια ανέργους μπορούν (και με τι όρους) να απασχοληθούν μέσα σ’ αυτά τα όρια με “εγχειρήματα” σαν κι αυτά;

Σε τι θίγονται -και πώς στην πραγματικότητα δεν ανακυκλώνονται- τα αίτια στα οποία οφείλεται η ανεργία, είτε πρόκειται για τα “σταθερά” της επίπεδα σε συνθήκες καπιταλιστικής “ανάπτυξης” είτε για την έξαρση της σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης;

*

Καμιά “απάντηση στον εφιάλτη της ανεργίας” δεν συνιστούν λοιπόν τα εγχειρήματα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν τέτοια, και εφόσον τα προβάλλει σαν τέτοια όχι μόνο δεν συνιστούν “απάντηση” αλλά αντίθετα συνιστούν ριζικό αποπροσανατολισμό από κάθε πραγματική απάντηση που δεν μπορεί παρά να είναι απάντηση διεκδικητική για τα δικαιώματα των ανέργων, για το δικαίωμα στη δουλιά, για την επιβολή των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων των ικανών να διασφαλίζουν αυτό το δικαίωμα ενάντια στις σημερινές σχέσεις που μόνιμα, διαρκώς κι αδιάκοπα, το καταστρατηγούν, το αντιστρατεύονται και το καταργούν.

Ο αποπροσανατολισμός δεν έγγειται στο εγχείρημα καθαυτό. Δεν υπάρχει “αποπροσανατολισμός” στο ίδιο το γεγονός ότι μια ομάδα ή ομάδες ανθρώπων ενώνονται για τη δημιουργία ενός καταναλωτικού συνεταιρισμού κλπ. Δεν υπάρχει “αποπροσανατολισμός” ούτε και στο ίδιο το γεγονός ότι οι εργάτες της ΒΙΟΜΕΤ μπροστά στο φάσμα της ανεργίας αποφάσισαν παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες να λειτουργήσουν οι ίδιοι με μορφή παραγωγικού εργοστασιακού συνεταιρισμού το εγκαταλειμένο εργοστάσιο.

Ο αποπροσανατολισμός αρχίζει από τη στιγμή που παρομοια “εγχειρήματα” εμφανίζονται σαν λύση στο πρόβλημα που τα έθεσε σε κίνηση, από τη στιγμή που εμφανίζονται σαν παράκαμψη από τη λύση που αντικειμενικά δεν είναι άλλη από την ενιαία κοινωνική ιδιοκτησία των σύγχρονων και ώριμων γι’ αυτήν παραγωγικών δυνάμεων. Αρχίζει έτσι, με αυτή τη μορφή κι από αυτή την ιδεολογική αφετηρία ο αποπροσανατολισμός απέναντι στην συνολική πρόκληση του παρόντος. Αλλά προεκτείνεται και στο μέλλον από τη στιγμή που η αυτοδιαχείριση δεν προβάλλεται σαν βαθμίδα της εργατικής-δημοκρατικής κλιμάκωσης του ενιαίου κοινωνικού-παραγωγικού σχεδιασμού, αλλά σαν κύτταρο ενός “σοσιαλισμού” της προσφοράς και της ζήτησης, “σοσιαλισμού” του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ξεχωριστές “αυτοδιαχειριζόμενες” μονάδες, “σοσιαλισμού” μέσα από τον οποίο καθημερινά θα αναπαράγονται οι όροι των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων και των “παρενεργειών” τους, ή και -ακόμα χειρότερα- σαν “κοινωνικός τομέας” της οικονομίας ο οποίος μπορεί “αρμονικά” να συνυπάρξει με τον “τομέα” της μονοπωλιακής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας .

*

Διαφορετικά η συνεργατικότητα υπό τον όρο της πραγματικής λαϊκής αλληλεγγύης αντί της συγκαλυμένης επιχειρηματικότητας θα μπορούσε να αποτελέσει διεκδικητικό εφαλτήριο χωρίς να χάνει το κέντρο του στόχου.

Η πάλη των εργατών της ΒΙΟΜΕΤ για την επιβίωση θα μπορούσε να συμβάλει στη διάσωση παραγωγικών δυνάμεων που στην πραγματικότητα ανήκουν σε όλους τους εργαζομενους, καθώς και στον συνολικό αγώνα για την απαλλαγή της εργατικής τάξης από την τάξη των “αφεντικών”, στον συνολικό αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση.

Ιδιαίτερα αν δεν περιοριζόταν στην “ανακατάληψη εργασιακών χώρων” για τους οποίους τα “αφεντικά” έχασαν το ενδιαφέρον τους και τους εγκατέλειψαν, αλλά επεκτεινόταν σε όλη την κοινωνική έκταση: κι εκεί όπου το σταμάτημα της παραγωγής δεν ισοδυναμει καθόλου με απώλεια του καπιταλιστικού “ενδιαφέροντος”, ακόμα κι εκεί όπου το καπιταλιστικό “ενδιαφέρον” συναρτημένο με τη συνεχιζόμενη και ανοδική κερδοφορία είναι υπαίτιο και για την ανεργία και για την αποδιάρθρωση του συνόλου των εργασιακών σχέσεων και για την εξαθλίωση ακόμα κι αυτών που εργάζονται…

…Όμως τότε η κραυγή “φτάνει πιά!” θα είχε ουσιαστικό νόημα και περιεχόμενο ακόμα κι αν δεν διατυπωνόταν με ηχηρά λόγια αλλά έμπρακτα, με όρους δηλαδή ανάπτυξης της ταξικής πάλης.



22 σχόλια:

  1. Καλησπέρα ! Θα ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα για την ΒΙΟΜΕΤ .
    Καταρχήν ποιες είναι οι συνθήκες,όπως αναφέρει το άρθρο , κάτω από τις οποίες έγινε πραγματοποιήσιμη η επαναλειτουργία της βιομηχανίας ;Υπήρξε κάτι ιδιαίτερο που ευνόησε την επαναλειτουργία της ;
    Οπωσδήποτε , στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας , ακούγεται τουλάχιστον περίεργο να ζητοκραυγάζει κανείς για μια τέτοια αυτοδιαχιεριζόμενη κατάσταση , καθώς για να διατηρηθεί η λειτουργία της ΒΙΟΜΕΤ , αναγκαστικά θα πρέπει να λειτουργήσει και αυτή με όρους καπιταλιστικής εταιρείας . Από την άλλη όμως μπορεί κανείς να θεωρήσει πως μια τέτοια πράξη είναι ένα μικρό βήμα , όσων αφορά το πάρσιμο από τους εργάτες μιας μονάδας από τους καπιταλιστές . Και επιπλέον , μπορεί κάποιος να πει , πως από το να μην είχαν οι εργάτες καθόλου δουλειά , τουλάχιστον τώρα έχουν κάτι και μάλιστα έχουν και τη βιομηχανία στα χέρια τους .Υπάρχουν πουθενά κάποια στοιχεία που να δείχνουν για το πως λειτουργεί αυτή τη στιγμή η ΒΙΟΜΕΤ ;
    Επίσης , μια βιομηχανία ή μια εταιρεία , κλείνει , όταν τα "αφεντικά" χάνουν το ενδιαφέρον τους και την εγκαταλείπουν , δηλαδή με άλλα λόγια , παύουν να έχουν την κερδοφορία που είχαν και ορισμένοι , κυρίως μικρότεροι , ίσως να έχουν και κάποιες απώλειες όσων αφορά τα ήδη συσσωρευμένα τους κέρδη . Θα ήταν δυνατόν και οι εργαζόμενοι σε αυτές , να κάνουν κάτι σαν την ΒΙΟΜΕΤ ; Τώρα , θα μου πει κανείς , πόσες ΒΙΟΜΕΤ μπορούν να γίνουν και σε τι πλαίσιο θα λειτουργήσουν μέσα στον καπιταλισμό .... Τι είναι τελικά καλύτερο τη δεδομένη στιγμή ; Δεν υπάρχει αμφιβολία , πως πρέπει να γίνει αλλαγή στο σύστημα και να περάσει η παραγωγή , στα χέρια των εργατών . Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει σταδιακά με πολλές ΒΙΟΜΕΤ ; Έχω μπερδευτεί και εγώ και επειδή βλέπω πως η κατάσταση έχει φτάσει εδώ και πολύ καιρό στο απροχώρητο και πως θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο , με πολλά περισσότερα βάρη στη πλάτη του λαού , τι θα ήταν εφικτό να γίνει . Τα λέω όλα αυτά γιατί στη συναναστροφή μου με τον κόσμο , δεν βλέπω διάθεση για αλλαγή , παρατηρώ μια αναμονή και μια μη κατανόηση των θέσεων του ΚΚΕ καθώς αν κάποιος δεν διαβάζει τις θέσεις του από πρώτο χέρι , τις διαβάζει εντελώς διαστρεβλωμένες από τους υπόλοιπους χώρους . Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μακροσκελλές της ερώτησης μου , αλλά δεν μπορούσα να την αναπτύξω διαφορετικά .
    Άρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για τις συνθήκες της επαναλειτουργίας, από όσο ξέρω το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκε από τον τελευταίο του ιδιοκτήτη (μια πολυεθνική) που φέρεται ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την μετέπειτα τύχη του.
    Τέτοιες συνθήκες δεν νομίζω ότι ισχύουν γενικά, λχ δεν ισχύουν σε περιπτώσεις μετεγκατάστασης μιας βιομηχανίας όπου η εταιρία θέλει να μεταφέρει και τον μηχανολογικό εξοπλισμό, ή σε περιπτώσεις όπου κλείνει μια μονάδα από πολλές ομοειδείς μιας εταιρίας, ή σε περιπτώσεις όπου υπάρχει συμφέρον από την αξιοποίηση του ίδιου του ακινήτου (η πάλκο λχ μεταφέρθηκε το 2004 σε άλλη βαλκανική χώρα και το κτίριο έγινε "πολιτιστικός πολυχώρος"). Έτσι κατά κάποιο τρόπο το συγκεκριμένο εγχείρημα λειτουργεί να το πω έτσι: "συναινετικά", και δεν μπορεί να δώσει την εικόνα της σκληρότατης σύγκρουσης που θα προξενούσε ένα αντίστοιχο εγχείρημα σε αντίθεση με τις επιδιώξεις της όποιας ιδιοκτήτριας εταιρίας...

    Σχετικά με τη σημερινή λειτουργία του εργοστασίου, κι εμένα αυτό θα με ενδιέφερε να ακούσω πάνω απ' όλα (δηλ. οικονομικά δεδομένα), αλλά συνήθως τις σχετικές εκδηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις επί του θέματος μονοπωλεί ο ιδεολογικός χαρακτήρας των τοποθετήσεων, και το ζήτημα μένει σε αμφισβητήσιμες διαβεβαιώσεις για υπέρβαση των σχέσεων της αγοράς κλπ.

    Ως προς τη γενικότητα του ζητήματος θα μπορούσα να πω ότι, όπως το βλέπω, για να περάσει η παραγωγή στα χέρια των εργατών απαιτούνται δυο πράγματα: η εργατική πολιτική εξουσία και η εργατική-κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Η πολιτική εξουσία είναι προϋπόθεση για μια τέτοια ριζική αλλαγή και τη σταθεροποίησή της. Οι δυο πλευρές της όμως δεν είναι καθόλου ανεξάρτητες η μια από την άλλη και κανείς (μιλώντας εντελώς αφηρημένα και θεωρητικά) δεν θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να προκαθορίσει ποια από τις δυο πλευρές θα προηγηθεί χρονικά σαν φάση μέσα σε μια διαδικασία αποτελώντας το μέσο για την πραγμάτωση και της άλλης πλευράς ως την εκπλήρωση όλων συνολικά των αναγκαίων προϋποθέσεων.

    Δεν ξέρω πάντως αν εκφράζομαι κατανοητά, ούτε αν τα όσα έγραψα δίνουν περισσότερες απαντήσεις από όσα ερωτηματικά μπορεί να προκαλούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τα πραγματα στην βιομετ ειναι αρκετα απλα.
    ανεξαρτητα σε ποιον "ανηκει" η εν λογο εταιρεια αναγκαστικα λειτουργει στον καπιταλισμο. οποτε θα λειτουργει με τους ορους του.
    παμε ποιο κατω. απο την στιγμη που λιτουργεις την βιομετ, πρεπει να παρεις πρωτες υλες. δημοσιος φορεας παραγωγης δεν υπαρχει οποτε θα τις παρεις απο τους καπιταλιστες, ακομα και απο το εξωτερικο να βρεις καποιον κρατικο φορεα με πλοια καπιταλιστων θα τις φερεις. αν εσυ ησουν ο προηγουμενος καπιταλιστης θα αφηνες αμαχητη να γινει αυτο;
    ακομα και αν το αφησεις για τον α ή β λογο, πως το κατηλημενο εργοστασιο θα συναγωνιστει τις πολυεθνικες του χωρου; περα ομως απο το τελειως πρακτικο της λειτυργιας του εργοστασιου (παραγωγη, σχεδιασμος, ερευνα, εξελιξη, αλλαγες μηχανων, διοικηση, δικτυο διανομης κτλ) υπαρχει και το "νομικο" ζητημα. οταν οριζεσαι ως συνεχεια του εργοστασιου, αναλαμβανεις εκτος απο τα καλα και τα ασχημα οπως πχ χρεη. οι εργατες-μετοχοι του εργοστασιου ειναι πλεον υπευθυνοι απεναντι στον νομο για διαφορα πραγματα.
    για να μην ακουσω περιεργα περι αργεντινης, εκει (1) ενα μονο εργοστασιο μεχρι περισυ ειχε μεινει σε αυτο το περιεργο καθεστως και αυτο γιατι πριν εγκαταληφθει απο τους "ιδιοκτητες του" ειχε γινει εκσυγχρονισμος του και συντηρειτε με κρατικες ενισχυσεις και παραγγελιες, ειναι κοινως διασωληνομενο και ανα πασα ωρα πεθαινει.
    για τα υπολοιπα μην τα συζηταμε καν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4027.html
    Το μέλλον μας δεν είναι ο σοσιαλισμός είναι ο νέος κόσμος ο συνεταιρισμός!
    Τσέχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατανοητά όλα αυτά και οπωσδήποτε η ΒΙΟΜΕΤ ή η κάθε ΒΙΟΜΕΤ θα λειτουργεί μέσα στον καπιταλισμό . Καταλαβαίνω πως όλα τα άλλα περί αυτοδιαχείρησης κτλ κτλ είναι "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" ...
    Μπορεί όμως να έρθει κάποιος να σου πει , εντάξει , και σοσιαλισμό να έχουμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα , ορισμένες πρώτες ύλες , για να λειτουργήσεις τη βιομηχανία σου , θα τις πάρεις από καπιταλιστές αν και εφόσον δεν μπορέσεις να τις παράξεις εδώ . Οπότε εν μέρη , πάλι με καπιταλιστικούς όρους δεν θα αναγκαστείς να διαπραγματευτείς και να δουλέψεις ; Είναι οι συνθήκες τέτοιες , που θα σε αναγκάσουν , εκτός και αν , ο σοσιαλισμός κερδίσει στην πλειοψηφία της υφηλίου. Οπότε και τώρα οι συνθήκες είναι τέτοιες , που θ αναγκάσουν τους εργάτες της ΒΙΟΜΕΤ , να δουλέψουν το εργοστάσιο σε ένα καπιταλιστικό πλαίσιο , όσον αφορά τη παραγωγή αλλά όχι τις σχέσεις των εργαζομένων μέσα στο εργοστάσιο . Συνεπώς , θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τη ΒΙΟΜΕΤ σαν μια μικρή θετική εξέλιξη και να την υποστηρίξουμε ; Αρκεί βέβαια , η μάχη των εργατών , να μη μείνει μόνο στα πλαίσια λειτουργίας την εν λόγω Βιομηχανία , αλλά να ενταθεί και εκτός . Είναι πιστεύετε αυτό έστω και μια μικρή κατάκτηση ;
    Άρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. στο σοσιαλισμο ο σχεδιασμος θα γινεται κεντρικα, σε επιπεδο κλαδου της οικονομιας, επιχειρησης κλπ.Τις "διαπαραγματευσεις" με τους καπιταλιστες θα τις κανει το εργατικο-λαικο σοσιαλιστικο χρατος με γνωμονα την εξυπηρετηση των λαικων συμφεροντων και μονο και οχι την κερδοφορια μιας επιχειρηρης, μιας ομαδας εργατων η δεν ξερω και γω τι αλλο.Η ΒΙΟΜΕΤ ειναι απλα νμαι συντομη "παρενθεση" που δημιουργει αυταπατες για το τι μπορει αν γινει σε συνθηκες καπιταλιστικης κρισης και πως μπορουν οι εργατες σαν ταξη και οχι σαν ομαδες να διεκδικησουν οτι τους ανηκει, δηλαδη σχεδον τα παντα αφου αυτοι παραγουν ολο τον πλουτο (οι εμποροι τον μεταπωλουν και φυσικα στον σοσιαλισμο θα παψουν να υπαρχουν ακριβως επειδη ειναι παρασιτικο στρωμα).Καμια ΒΙΟΜΕΤ δεν μπορει να "Σταθει" για πολυ σε συνθηκες μονοπωλιακου καπιταλισμου με οξυτατες αντιθεσεις μεταξυ των μονοπωλιων, ξενων και ντοπιων.Στο σταδιο αυτο της ολοκληρωσης του καπιταλιστικου συστηματος, η συγκεντροποιηση, το μαζεμα δηλαδη σε λιγα καπιταλιστικα χερια, ολοκληρων κλαδων της οικονομιας παιρνει καταιγιστικους ρυθμους, ακομη και αν εχουν ολη την καλη θεληση οι εργατες της ΒΙΟΜΕΤ να μεινουν "εκει" γρηγορα θα γονατισουν,εξαλου οταν παρελαβαν το "παραιτημενο" εργοστασιο, στις αποθηκες του υπηρχαν προιοντα αξιας 300000 ευρω, αυτα εβαλαν υποθηκη για ν α αγορασουν καποια υλικα να συνεχισουν την λειτουργια του, το ερωτημα ειναι, πως θα συνεχιοσυν να πουλανε οτι παραγουν?Με τι μορφη?Εταιρικη?Αν ναι, τοτε πρεπει να κανουν ΑΕ, ο νομος απαιτει να καταθεσουν ενα σεβαστο ποσο, αν δεν κανω λαθος 200000 ευρω ωστε να γινουν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΕ, αλλιως ενας τους θα πρεπει να φερεται ως ιδιοκτητης πραγμα δυσκολο γιατι δημιουργει αλλα προβληματα.Με λιγα λογια οπως και να γινει, αυτοι "κληρονομησαν" μια φαληρημενη επιχειρηση, εχασαν εκατομυρια δεδουλευμενων, ισως λιγο να αντεξουν να λειτουργησουν το εργοστασιο, αλλα συντομα θα οδηγηθουν στην αναγκη να το "δωσουν" πισω, ειτε στον ιδιο ειτε σε αλλο ιδιοκτητη και αφου πρωτα θα το εχουν κανει ισως και βιωσιμο.Το προβλημα δεν λυνεται με τετοιες "νησιδες" στα πλαισια του μονοπωλιακου καπιταλισμου, αλλα με την συνολικη ανατροπη του και την κοινωνικοποιηση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΡΑΓΩΓΗΣ, την εργατικη λαικη εξουσια, τον κετνρικο σχεδιασμο, την εξοδο απο καθε ιμπεριαλιστικο οργανισμο που αναγκαστικα βαζει τροχοπεδη σε αναπτυξη προς οφελος του λαου.

      Τασος

      Διαγραφή
    2. το "καλο" μετην ελλαδα ειναι οτι εχει αυταρκεια. το θεμα ειναι ομως οτι αλλιως διαπραγματευεσαι ακομα και ως σοσσιαλιστικη χωρα με το εξωτερικο, γιατι εσυ εχεις και κατι που θελουν να τους πουλησεις και εσυ μπορεις και σε καλυτερες τιμες σε σχεση με αλλους. εχεις π.χ. τις λεγομενες σπανιες γαιες αλλα και αλλα.
      επομενως δεν ειναι ιδια η διαπραγματεση μιας μεσαιας επιχειρησης, καταχρεομενης, που παει να μπει σφηνα και με ενα σοσσιαλιστικο κρατος που εχει και "διαπραγματευτικα ατου.
      θετικη εξελιξη οπως τους σερνουν τους εργαζομενους, φυσικα και δεν ειναι, καποια ακομα παραδειγματα εβαλε και ο τασος
      οταν πας να εφαρμοσεις μοντελο που απετυχε ακομα και εκει που εφαρμοστηκε (αργεντινη) και μαλιστα μηχανιστικα, η αποτυχια ειναι δεδομενη. επειδη κιολας κανενας απο αυτους που σπρωχνουν τους εργαζομενους σε αυτη την κινηση δεν θα διακινδυνεψει το τομαρι του.
      η εταιρεια που παρατησε με χρεη το εργοστασιο δεν επαθε και τπτ.
      ομως οι εργαζομενοι που θα την αναλαβουν θα παθουν

      Διαγραφή
  6. Στο συνεταιριστικο εγχειρημα της BIOME παιρνουν μερος οι 38 από του 70 εργαζομενους του εργοστασιου δηλ το 54% και αν τους συγκρινουμε με τους 220 που απασχολουσε συνολικα η Φιλκεραμ είναι περίπου το 17%. Επισης το εγχειρημα βασιζεται στο υπαρχον στοκ μηχανηματα κλπ που εχουν εγκαταλειφθει από τον εργοδοτη τα οποια όμως δεν ανηκουν στους 38 αλλα στους 70. Ζητουν κι ένα δάνειο 1 εκ €

    Συνεπως περα από το ότι λειτουργει στα πλαισια του καπιταλισμου κλπ
    - Δεν είναι λυση που αφορα το συνολο των εργαζομενων μιας χρεοκοπημενης εταιριας
    - Είναι μια λυση που οφελει καποιους (τους πιο καπατσους ?) σε βαρος του συνολου.
    - Μετατρεπει μια μειοψηφεια των εργαζομενων σε μικροαστους-αφεντικα και πλασαρεται σαν αντιδοτο στην ανεργια και βασιζεται στην καπιταλιστικη αρχη αρπαξε να φας και κλεψε να χεις

    Ορισμενες πληροφοριες εδώ
    http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/9642/viome-paremvasi-toy-syndikatoy-himikis-viomihanias-v-elladas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από το λινκ του 902 που παρέθεσες: "..Στο πλαίσιο της παραπέρα όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, όπου προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε ολοένα και λιγότερα χέρια, τέτοια φαινόμενα εγκατάλειψης επιχειρήσεων, μπορεί να εμφανιστούν και άλλα. Διάφορες δυνάμεις, αστικής διαχείρισης αλλά και οπορτουνιστικές, καλλιεργούν στους άνεργους εργάτες την αυταπάτη ότι διέξοδος από τη φτώχεια είναι να αναλάβουν οι ίδιοι να επαναλειτουργήσουν τα κουφάρια των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, με τη στήριξη και την προστασία του κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς..." Μιλάμε για λογική που θυμίζει τον Λασάλ. Είμαστε σε καλό δρόμο! Μόνο 150 χρόνια πίσω...

      Διαγραφή
    2. Και ο κομμουνισμός βασίζεται στον Μαρξ και Ένγκελς που επίσης είναι 130 χρόνια πίσω. Επίσης ο καπιταλισμός είναι 200 χρονών πίσω τι θέλεις να πεις με αυτό? Η ιστορία σταμάτησε? Η εξουσία στα μέσα παραγωγής άλλαξε? Παραδέξου τουλάχιστον τόση ώρα ότι είσαι οπορτουνιστής και μην το παίζεις αγαθούλης για την Βιομετ. -ΦΙΛΑΚΙΑ-

      Διαγραφή
    3. Μάλλον παρανόησες τα γραφόμενά μου. Διάβασε ποιος ήταν ο Λασάλ, ποια θεωρία πρέσβευε, πως του άσκησε έντονη κριτική ο Μάρξ και μετά ξαναέλα για τα φιλάκια. Δεν ασκώ κριτική στην ανάρτηση του 902, αλλά στη λογική των οπορτουνιστικών δυνάμεων και των δυνάμεων αστικής διαχείρισης που αναφέρει η ανάρτηση του 902, η οποία μοιάζει πάρα πολύ με τη λογική του Λασάλ και των λασαλικών εντός του ενιαίου γερμανικού σοσιαλιστικού κόμματος.

      Διαγραφή
    4. Έχεις δίκαιο. Δεν κατάλαβα αρχικά την διατύπωση σου. Ξέρω ποιος ήταν ο λασαλ. Τα φιλάκια είναι ψευδώνυμο και όχι μέσω προσβολής. Αλλά και πάλι η λογική της στροφής στο πίσω δεν ταιριάζει γιατί η αστική ιδεολογία και εξουσία με τις διάφορες εκφράσεις της δεν έχει καταργηθεί.
      -ΦΙΛΑΚΙΑ-

      Διαγραφή
  7. Δεν ξέρω αν είναι μορφή "άγχους", εμμονής ή αντίθετα αναγκαιότητας, αλλά πιστεύω ότι από πολύ καιρό (20ετία) υπάρχει -από τη σκοπιά όχι μόνο του παρόντος αλλά και του μέλλοντος της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων- ένα μη απαντημένο ζήτημα περιφρούρησης της παραγωγικής βάσης της χώρας που είναι καρπός της δουλειάς των εργατών κι όλων των εργαζόμενων, ζήτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί χωρίς την ευθεία αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και των "δικαιωμάτων" της.
    Εδώ ένα εργοστάσιο κλείνει γιατί δεν είναι "ανταγωνιστικό' ενώ μπορεί να δουλέψει για τις λαϊκές ανάγκες, και το αφήνουν να σκουριάσει. Γιατί να σκουριάσει; Αύριο δε θα λείπει από τον καπιταλιστή αλλά από την εργατική τάξη στην προσπάθειά της να χτίσει τη ζωή της για τον εαυτό της. Αλλού ένα εργοστάσιο το μαζεύουν και το πάνε αλλού. Γιατί να το πάνε αλλού; Το ίδιο το εργοστάσιο υπάρχει χάρη στη δουλειά των εργαζόμενων κι οχι χάρη στην καπιταλιστική ιδιοκτησία του. Μήπως δεν θα 'πρεπε να βγει ούτε μια βίδα από μέσα;
    Τέτοια ερωτήματα, που παρά την επίγνωση ότι οι άμεσες ανάγκες της ζωής κι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου κάνουν πολύ δύσκολες τις κατά τα άλλα "αυτονόητες" απαντήσεις, με κάνουν να αντιμετωπίζω το θέμα με τον τρόπο που το αντιμετωπίζω. Θεωρώντας ταυτόχρονα ότι για να ανέβει ένα κίνημα στο ύψος της αναγκαιότητας που αντιμετωπίζει, χρειάζεται και να υπερβεί τα όρια εντός των οποίων δεν αμφισβητούνται έμπρακτα οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές σχέσεις.
    Έχω ξαναπροσπαθήσει να τα διατυπώσω αυτά και στο τέλος κάθε προσπάθειας σημειώνω -όπως και τώρα- ότι βέβαια "έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια λέω": Κι αυτή η επισήμανση όμως δεν αποσκοπεί να ακυρώσει τα ερωτήματα ούτε τις αναγκαίες και δυνατές απαντήσεις σ' αυτά.
    συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. συνεχεια
    Για το ειδικότερο θέμα της ανάρτησης -σημειώνοντας ότι πέρα από τους συνεταιρισμούς στα πλαίσια του καπιταλισμού, η ανώτερη μορφή συνεταιρισμού είναι ο ίδιος ο σοσιαλισμός σαν κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών (ενν: των άμεσων παραγωγών)- να θυμήσω και τα σχετικά του Μαρξ από την ιδρυτική διακήρυξη της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών ("1ης Διεθνούς"), γραμμένα το 1864. Αναφορά σε "παιδικές αρρώστιες" θα πει κανείς. Μόνο που αν έχει δίκηο κι ο Χέγκελ ότι μέχρι την ενηλικίωσή του κάθε άτομο διατρέχει όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας, τότε κι η "παιδική αρρώστια" μιας ιστορικής φάσης του εργατικού κινήματος αναγκαστικά θα ξαναεμφανίζεται στις αντιλήψεις και στη δραστηριότητα κάθε γενιάς σαν στάδιο της δικής της ωρίμανσης, οπότε ας μην είμαστε τόσο απαξιωτικοί όσο συχνά είμαστε για ό,τι έχει "λυθεί" από παλιά και για την κάθε "παιδική αρρώστια". Συνεχίζω και τελειώνω με τα λόγια από την Ιδρυτική Διακήρυξη και συγγνώμην αν θεωρηθεί ότι φλυαρώ:

    "Υπήρχε [σμ: τα προηγούμενα 15 χρόνια] και μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη της πολιτικής οικονομίας της εργασίας ενάντια στην πολιτική οικονομία του κεφαλαίου.
    Εννοούμε το συνεταιριστικό κίνημα, ιδιαίτερα τα συνεταιριστικά εργοστάσια που ιδρύθηκαν με τις προσπάθειες λίγων τολμηρών «χεριών» (hands), χωρίς καμιά υποστήριξη. Η αξία των μεγάλων αυτών κοινωνικών πειραματισμών είναι αδύνατο να υπερεχτιμηθεί. Στην πράξη, κι όχι με επιχειρήματα, απόδειξαν ότι η παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα και σε αρμονία με τις επιταγές της σύγχρονης επιστήμης, μπορεί να πάει μπροστά χωρίς την ύπαρξη μιας τάξης αφεντικών (masters) που χρησιμοποιεί μια τάξη εργατών, ότι τα μέσα εργασίας δε χρειάζεται να μονοπωληθούν σαν μέσα κυριαρχίας πάνω στον εργάτη και σαν μέσα εκμετάλλευσης του ίδιου του εργάτη, και ότι όπως η δουλειά του σκλάβου, όπως η δουλειά του δουλοπάροικου, έτσι και η μισθωτή εργασία δεν είναι παρά μια μεταβατική και κατώτερη κοινωνική μορφή, που είναι προορισμένη να εξαφανιστεί μπρος στη συνεταιρισμένη εργασία, που εκπληρώνει το έργο της θεληματικά, με ρωμαλέο πνεύμα και με χαρούμενη καρδιά. [...]

    [...] Ταυτόχρονα η πείρα της περιόδου 1848-1864 απόδειξε χωρίς αμφισβήτηση ότι η συνεταιριστική εργασία, όσο θαυμάσια κι αν είναι σαν αρχή και χρήσιμη στην πράξη, αν περιοριστεί μέσα στο στενό κύκλο των συμπτωματικών προσπαθειών των χωριστών εργατών, δε θα μπορέσει ποτέ να σταματήσει τη γεωμετρική ανάπτυξη του μονοπωλίου και ν’ απελευθερώσει τις μάζες, είτε ακόμα και να ελαφρύνει αισθητά το βάρος της αθλιότητάς τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο καλοδιάθετοι ευγενείς, φιλάνθρωποι αστοί φαφλατάδες και μια χούφτα πονηροί πολιτικοί οικονομολόγοι μετατράπηκαν μονομιάς σε εκθειαστές του ίδιου εκείνου συστήματος συνεταιριστικής εργασίας που είχαν προσπαθήσει να το πνίξουν στη γένεσή του, που το είχαν χλευάσει σαν ουτοπία ονειροπόλου και που το είχαν αναθεματίσει σαν αίρεση σοσιαλιστή. Για ν’ απελευθερώσει τις εργαζόμενες μάζες, η συνεταιριστική εργασία πρέπει να αναπτυχθεί σε εθνικές διαστάσεις και να προαχθεί με εθνικά μέσα. Όμως οι αφέντες της γης και οι αφέντες του χρήματος θα χρησιμοποιούν πάντα τα πολιτικά τους προνόμια για την υπεράσπιση και τη διαιώνιση των οικονομικών μονοπωλίων τους. Αντίς να προωθούν τη χειραφέτηση της εργασίας, θα εξακολουθούν να βάζουν στο δρόμο της κάθε δυνατό εμπόδιο. Ο λόρδος Πάλμερστον μίλησε μέσα από την ψυχή τους, όταν στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής φώναζε χλευαστικά στους συνήγορους του νομοσχεδίου για τα δικαιώματα των Ιρλανδών ενοικιαστών γης ότι: «Η Βουλή των Κοινοτήτων είναι μια βουλή γαιοχτημόνων».

    Γι’ αυτό, το μεγάλο καθήκον της εργατικής τάξης είναι σήμερα η κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κείμενο του Μαρξ για την συνεταιριστική εργασία, στην ιδρυτική διακήρυξη της 1ης Διεθνούς Ένωσης των Εργατών, είναι από τις καλύτερες απαντήσεις. Ilief

      Διαγραφή
  9. Με κάθε σεβασμό στον κόπο, στις αγωνίες και τον αγώνα των εργατών. Και στους ποιο ηρωικούς αγώνες που θα χρειαστεί να κάνουν για την συνέχεια.

    1) Κανένας καπιταλιστής δεν αφήνει την επιχείρησή του αν είναι "ανταγωνιστική" ή αν έχει προοπτικές να γίνει "ανταγωνιστική".

    2) Κανένας κληρονόμος του καπιταλιστή δεν αφήνει την επιχείρησή που κληρονόμησε για τους ίδιους λόγους.

    3) Ο καπιταλιστής μπορεί να έφυγε, το ιδιοκτησιακό καθεστώς παραμένει το ίδιο. Ακόμα του ανήκει.(αυτό το κρατάμε για ποιο κάτω).

    4)Ερώτηση: Οι εργάτες με την διαχείριση θα παραιτηθούν από τα δεδουλευμένα τους;

    5)Παρά την «συλλογική ιδιοκτησία», η επιχείρηση «ανταγωνίζεται» τις άλλες με όρους αγοράς. Που σημαίνει ότι για να επιβιώσει χρειάζεται να έχει φθηνό κόστος ανά μονάδα προϊόντος.

    6) Το φθηνό κόστος ανά μονάδα προϊόντος, σημαίνει οι εργάτες παρά τα απλήρωτα μεροκάματα που αναγκαστικά θα κάνουν τον πρώτο καιρό, θα πρέπει να αγοράσουν πρώτες ύλες, ρεύμα, να επισκευάσουν ή να αγοράσουν μηχανήματα. Ποια αστική επιχείρηση θα τους τα δώσει-παρέχει; Με τι χρήματα-όρους;

    7) Κανένας προμηθευτής δεν θα κάνει νταλαβέρια με νέους ιδιοκτήτες που μπορεί από την μία μέρα στην άλλη να κλείσει και τα λεφτά από τις προμήθειες να «πετάξουν». Άρα θα ζητήσει όλα τα λεφτά μετρητοίς ΜΠΡΟΣΤΑ.

    8) Το κράτος που αναπτύσσεται η επιχείρηση είναι το αστικό κράτος. Ως εκ τούτου, ο αστός μπορεί να πάρει τραπεζικό δάνειο με ευνοϊκότερους όρους, ποιο φθηνό ρεύμα, πρώτες ύλες και με καλύτερες «εγγυήσεις» από το αστικό κράτος. Πως θα γίνει μία επιχείρηση που ξεκινά με χειρότερους όρους, όχι να γίνει «ανταγωνιστική» αλλά απλώς βιώσιμη, σε περιβάλλον των «νόμων της αγοράς»;

    9) To κράτος είναι το αστικό κράτος. Ο αστός μπορεί να χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του στον επιχειρηματικό κόσμο, στον κρατικό μηχανισμό για να βρει πελατεία ή για να ανοιχθεί στις «αγορές» και σίγουρα, πολύ ποιο εύκολα από τους εργαζόμενους. Η αγορά είναι «δικό τους παιχνίδι» και το ξέρουν καλύτερα.

    10) Aν και όταν και με όσους κόπους και ηρωικές θυσίες των εργατών η επιχείρηση καταφέρει να στηθεί κάπως στα πόδια της, ο καπιταλιστής λόγω ιδιοκτησιακού καθεστώτος γυρίζει και διεκδικήσει ΚΑΙ την λειτουργία της πίσω.

    Από το blog του TRASH
    ( http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5379.html )
    Από τον σοσιαλισμό σε μία μόνο χώρα στο σοσιαλισμό σε έναν μόνο χώρο

    ( http://fadomduck2.blogspot.gr/2011/07/blog-post_20.html )
    Το παράδειγμα της Ζανόν
    Δουλεύοντας χωρίς αφεντικά: Πόσο εφικτό στον καπιταλισμό;

    ( http://fadomduck2.blogspot.gr/2011/07/applebees.html )
    Με αφορμή την "applebee's".Ιlief

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς τα απολιθώματα, εγώ θα πάω με την πρωτοπόρα τάση του τΣύριζα...

    http://www.marxismos.com/greece-menu/greece-politics-menu/greece-politics-kke-menu/greece-politics-kke-conferences-menu/1802-anoixto-gramma-stoys-syntrofoys-toy-kke.html

    "Ο σταλινισμός είναι αντικομμουνισμός"
    "Το ΑΑΔΜ είναι τέκνο του σταλινικού ρεφορμισμού"
    "Επιστροφή στον Λένιν!"

    Πεθαίνω...

    - Άρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστας Κάππος Αθήνα, 28 Ιουλίου 2004

      (..)Ο Αντισταλινισμός είναι δειλός αντικομουνισμός

      Ο Θανάσης Γιαλκέτσης (Θ.Γ.) άλλοτε στέλεχος της ιδεολογικής επιτροπής του Κ.Κ.Ε. παρουσιάζει στην «Κυριακάτικη» Ελευθεροτυπία (25.7.2004) τρία κείμενα που ουσιαστικά λένε ότι δεν ήταν ο Στάλιν που εφάρμοσε «τρομοκρατικές μεθόδους», αλλά τον δρόμο τον έστρωσε ο Λένιν. Κατ’ αρχήν δεν κατάλαβα ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί αυτή η παράθεση. Μήπως ότι εμείς είμαστε κατά της Δημοκρατίας, κατά της Ελευθερίας; Δηλαδή ότι εμείς είμαστε αντιδημοκρατικοί, ενώ στα αφεντικά που υπηρετεί ο Θ.Γ. είναι δημοκράτες; Ας είναι.

      Ο Ιταλός ιστορικός Μάσιμο Σαλβαντόρι γράφει ανάμεσα στ’ άλλα: «Παρ’ όλα αυτά όμως -και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο- τα όπλα και τα εργαλεία που δημιουργήθηκαν από τον πρώτον (Λένιν) ήταν αυτά που κατέστησαν παντοδύναμο τον δεύτερο (Στάλιν)». Και σε άλλο σημείο γράφει: «Ήταν εκείνος που μετά την κατάληψη της εξουσίας διέταξε την διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης, την κατάργηση των άλλων κομμάτων, την καταπίεση των Μενσεβίκων, των αναρχικών, των Σοσιαλοεπαναστατών».

      Ο Κώστα Παπαϊωάννου (γιος του άλλοτε Δ/ντη της Βιομηχανικής Σχολής του Πειραιά που σπούδαζε και ζούσε στο Παρίσι και τροφοδοτούσε τον πατέρα του με αντικομουνιστικά κείμενά του που τα δημοσίευσε στο περιοδικό της Σχολής «Σπουδές» και δεν ακούστηκε καμία φωνή του ενάντια στη δικτατορία του 1967) συμπληρώνει: «Ο Λενιν και ο Τρόσκι τρία χρόνια αργότερα» διατάσσουν τον βομβαρδισμό των εξεγερμένων της Κονστάνδης και ο Λέννιν διακηρύττει: «τα επαναστατικά μας δικαστήρια πρέπει να τουφεκίζουν αυτούς που θα υποστηρίζουν δημόσια τον μενσεβικισμό».

      1. Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που κυοφορεί μια καινούργια» (Κ. Μαρξ Κεφάλαιο Τόμος 1ος, σελ. 776, έκδοση Σύγχρονη Εποχή), εκτός αν διαφωνεί ο Θ.Γ. μετά την αποχώρησή του από το Κ.Κ.Ε.

      2. Οι συγγραφείς που παρουσιάζονται δεν αναφέρουν λέξη για την ένοπλη εισβολή στη Σοβιετική Ρωσία δεκατεσσάρων Ιμπεριαλιστικών χωρών μαζί και της Ελλάδος για να καταπνίξουν την Οκτωβριανή Επανάσταση στην κούνια της.

      3. Παραπονιούνται για τη διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης, δεν τους είδα όμως ποτέ να παραπονούνται για τη διάλυση της Βουλής στην Ισπανία το 1936 καις τη Χιλή ο 1973.

      4. Αναφέρεται ότι ο Λένιν υπόδειξε στα δικαστήρια να εκτελούνται όσοι υποστηρίζουν δημόσια το μενσεβικισμό. Αυτό δεν το έχω δει πουθενά. Μάλιστα πρόσφατα διάβασα μια βιογραφία του Λένιν από τη γαλλίδα Ιστορικό Έλεν Καρέρ ντ’ Ενκός (ο Λένιν έκδοση Εστία) που αποτελείται από 530 σελίδες και αναφέρεται στα αρνητικά του Λένιν και δεν λέει τίποτα τέτοιο.

      Τέλος γράφουν ενάντια στο Στάλιν. Γι’ αυτό έχουμε κάνει αυτοκριτική. Δεν ζητάμε από τους αστούς ιδεολόγους να κάνουν το ίδιο για την ένοπλη παρέμβαση των Εγγλέζων το 1944 στην Αθήνα, που είχε σαν αποτέλεσμα να μας πνίξουν στο αίμα. Το μόνο που ζητάμε είναι να μην λένε τον Γεώργιο Παπανδρέου που είναι υπεύθυνος για την ένοπλη επέμβαση «Γέρο της Δημοκρατίας». Αλλά μιας και αναφέρονται στο ζήτημα έχουμε να πούμε τα εξής: Η στάση απέναντι στον Στάλιν είναι Λυδία λίθος για να κρίνουμε αν ένας είναι κομουνιστής ή όχι. Όποιος τάσσεται εχθρικά προς τον Στάλιν είναι δειλός αντικομουνιστής. Θυμάμαι γι’ αυτό το φίλο μου τον Νίκο Κοτζιά. Κριτική και αυτοκριτική για τον Στάλιν είναι δεκτή, αλλά όχι ξεθεμέλιωμα των πάντων και ταύτιση με τον Χίτλερ. Αν δεν υπήρχε ο Σοβιετικός Λαός με επικεφαλής τον Στάλιν η γερμανική σημαία μπορεί να κυμάτιζε ακόμα στην Ακρόπολη. Αυτά και καλά κρασιά! (..)Ilief

      Διαγραφή
    2. -ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ-όπως και το προηγούμενο σχόλιο 1 Ιουλίου 2013 - 5:38 μ.μ.

      - Άρης
      Ο Στάλιν "πονάει" όλους τους αστούς. Δεν είναι τυχαίο πως η συντριπτική πλειοψηφεία αυτών λοιδωρούν τον Στάλιν.
      Ούτε μιλάνε για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας, για την εκβιομηχάνιση της χώρας(μία πρωην αγροτική χώρα έγινε 2η σε όγκο προϊόντων πριν τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο), ούτε για την νίκη επί του φασισμού.

      Από το blog του TRASH
      ( http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/12/blog-post_27.html )
      Ξανά για τον Στάλιν
      (..)Σύμφωνα με την αστική εκδοχή της ιστορίας, ο Στάλιν ήταν ..."δικτάτορας"!

      Και αυτό γιατί, επί ηγεσίας του καταδικάστηκαν ή εκτελέστηκαν (επειδή, όπως οι ίδιοι αστοί ιστοριογράφοι υποστηρίζουν, δεν "ελέγχονταν" από τον ίδιο):

      • Σειρά πρωτοκλασάτων στελεχών του ίδιου του μπολσεβίκικου κόμματος και του κρατικού μηχανισμού (Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν κλπ)
      • Η στρατιωτική ηγεσία της ΕΣΣΔ (Τουχασέφσκι κλπ)
      • Δύο κατά σειρά διοικητές των μυστικών υπηρεσιών (Γιεζώφ, Γιάκοντα)

      Λογικά θα πρέπει να ήταν ο πιο αποτυχημένος "δικτάτορας" όλων των εποχών!

      Αφού όπως μας οι ίδιοι οι αστοί μας λένε, δεν "έλεγχε" τον κομματικό και κρατικό μηχανισμό, τον ...στρατό(!!), ούτε και τις ...μυστικές υπηρεσίες(!!!) της ΕΣΣΔ!!!!!!!!
      Και μπαίνει το ερώτημα:

      Εάν είναι εναντίον σου,
      • η κομματική γραφειοκρατία
      • ο κρατικός μηχανισμός
      • ο στρατός
      • οι μυστικές υπηρεσίες
      ποιος μπορεί να έχει τόση δύναμη ώστε να σου δώσει την εξουσία, που οι αστοί υποστηρίζουν πως ο σ.Στάλιν κατείχε (εφόσον φυσικά δεν λένε παραμύθια και για αυτό, όπως υποστηρίζουμε εμείς);

      Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, μόνο μία μπορεί να είναι, για αυτό και δεν την θέτει κανείς.
      Ο ΛΑΟΣ!

      Αλλά αν "κυριαρχείς" λόγω της λαϊκής στήριξης, ενάντια σε όλες τις εξουσιαστικές κρατικές δομές, τότε...
      ...τι διάολο "δικτάτορας" μπορεί να είσαι;
      Η λέξη δεν σημαίνει ακριβώς αυτόν που εκμεταλλευόμενος τις κρατικές δυνάμεις ποδηγετεί τον λαό; (..) Ilief

      Διαγραφή
    3. -ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ-
      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1921-1923.html )
      Κρατική βία και καταστολή λίγο πριν και λίγο μετά την εκλογή του Στάλιν ως ΓΓ. Τα στοιχεία για τα έτη 1921-1923

      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1921-1939.html )
      Οι εκτελέσεις 1921-1939
      Getty/Naumov, The Road to Terror, σ. 67.

      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1-4-1936.html )
      "Είναι πολλοί...": Στάλιν-Γιεζόφ, Ολομέλεια ΚΕ, 1-4 Ιούνη 1936


      (..)Στοιχεία J Arch Getty και Oleg Naumov, αρχεία GARF: άσκηση βίας ανά έτος μέχρι την Πλατφόρμα Ριούτιν. Συλλήψεις, καταδίκες, εκτελέσεις, φυλάκιση, εξορία. The Road to Terror, αρχική έκδοση 1998, Yale University Press σ. 67:(..)

      Η έρευνα Getty/Naumov συνέτριψε τους ισχυρισμούς Conquest στην ακαδημαϊκή κοινότητα σε ό,τι αφορά υπολογισμούς θυμάτων για την περίοδο 1936-38.(..)

      "Αρχεία GARF": Gosudarstvennyi Arkhiv Rossiskoi Federatsii, το βασικό αρχείο της κεντρικής κρατικής διοίκησης της Ρωσία (..)

      Ο Arch Getty ΜΟΝΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αντιθέτως, έχει πολύ αρνητικές εκτιμήσεις για τον Στάλιν. Δεν είναι αερολόγος της «ελληνικής αριστεράς»

      Τα στοιχεία των ρωσικών αρχείων αποδεικνύουν πέραν λογικής αμφιβολίας δύο πράγματα:

      α) Ότι είναι μύθευμα η ιδέα του Στάλιν ως μανιακού και σαδιστή δολοφόνου. Με την εξαίρεση των ετών 1937-38, όπου έχουμε μια κάθετη αύξηση βίας, η κρατική βία στην δεκαετία του 20 και του 30 είναι σχεδόν παντού μικρότερη από ό,τι πριν αναλάβει.

      β) Ότι είναι μύθευμα η ύπαρξη "σχεδίου" πίσω από την τρομοκρατία της περιόδου 1936-38, ότι δηλαδή ο Στάλιν είχε προσχεδιάσει τις εκκαθαρίσεις στελεχών και άλλων. Τόσο τα ίδια τα στατιστικά, όσο και σειρά ενδείξεων από τα αρχεία όπως η συνομιλία με Γιεζόφ και που ήταν άκρως απόρρητη, δείχνουν ότι ο Στάλιν είχε πολλές αμφιβολίες και ενστάσεις για την "σκληρή" αντιμετώπιση διαφωνούντων τουλάχιστον ως την υπόθεση Τουχατσέφσκι τον Ιούνιο του 1937.

      Τα "ευχαριστώ" στον Αντώνη – LR, για τον χρόνο και τις μεταφράσεις που διαψεύδουν τα επίσημα ιδεολογήματα της «κυβερνώσας αριστεράς».Ilief

      Διαγραφή
    4. Ilief πιστεύω να κατάλαβες ότι ειρωνευόμουνα τους τσυριζαίους με το post μου. Μη παίζουμε μπουνιές και μεταξύ μας ρε παιδιά.

      - Άρης

      Διαγραφή
    5. - Άρης
      Διαβάζω τακτικά το blog και τα σχόλιά σου. Δεν υπήρχε κίνδυνος παρεξήγησης. Ήταν φανερό πως το έγραψες με ειρωνική διάθεση για την πρωτοπόρα τάση του Σύριζα.

      Τα σχόλιά
      1 Ιουλίου 2013 - 5:38 μ.μ.
      1 Ιουλίου 2013 - 6:02 μ.μ.
      1 Ιουλίου 2013 - 6:07 μ.μ.

      ήταν απάντηση στο "Ο σταλινισμός είναι αντικομμουνισμός". Ιlief

      Διαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.