31 Ιουλίου 2012

Η πρόταση του ΚΚΕ για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων

Με το μανδύα της προστασίας
του υδατικού περιβάλλοντος
και της καλής κατάστασης
ων υδατικών σωμάτων,
μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού,
ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα

Ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ την περασμένη Τετάρτη στη Λάρισα


Το οξυμένο πρόβλημα του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας αποτελεί ένα από τα εμβληματικά παραδείγματα του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί η χώρα μας. Αρκεί κυριολεκτικά να σκεφτούμε γιατί εδώ και 3 δεκαετίες δεν... λύνεται το πρόβλημα της αναβάθμισης των υδατικών πόρων της Θεσσαλίας, για να βγάλουμε γενικότερα ασφαλή συμπεράσματα για το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Αξίζει πραγματικά να προβληματιστούμε και να εντοπίσουμε ποια είναι η πραγματική αιτία, ο πραγματικός ένοχος για τη σημερινή κατάσταση.Μήπως υπάρχει άγνοια των αναγκών της περιοχής, συνολική έλλειψη υδατικών πόρων στη χώρα μας, αδυναμία προσδιορισμού τεχνικών και οργανωτικών λύσεων, αμφιβολία για τα θετικά αποτελέσματα από την υλοποίηση έργων και πολιτικών που θα καλύψουν ουσιαστικά το υδατικό έλλειμμα της Θεσσαλίας;Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα ζητήματα έχουν απαντηθεί και αναλυθεί πριν από δεκαετίες σε επιστημονικό επίπεδο.Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ανισόμετρη κατανομή των βροχοπτώσεων και απορροών που υπάρχει μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ελλάδας και το σημαντικό πλεόνασμα που παρουσιάζει το επιφανειακό υδατικό δυναμικό της Αιτωλοακαρνανίας, ακόμα και μετά την εκτροπή 600 εκατ. κυβ. νερού προς τη Θεσσαλία και μάλιστα χωρίς να συνυπολογίσουμε τα υπόγεια ύδατα της περιοχής.

Οι υδατικοί πόροι της ευρύτερης λεκάνης του Αχελώου παρουσιάζουν υπερεπάρκεια σε σχέση με τις επιβαλλόμενες ζητήσεις για όλες τις χρήσεις. Τα έργα μερικής εκτροπής μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Με σαφήνεια έχουν επίσης προσδιοριστεί τα πολλαπλά οφέλη από την ολοκλήρωση και συνδυασμένη ενεργοποίηση ενός συνόλου τεχνικών έργων υλοποίησης και αξιοποίησης της μερικής εκτροπής ποσοτήτων νερού του ποταμού Αχελώου προς τη Θεσσαλία.
Αναφερόμαστε ενδεικτικά στα φράγματα και στους υδροηλεκτρικούς σταθμούς της Μεσοχώρας και της Συκιάς, στη σήραγγα εκτροπής και στα σύνοδα αναρρυθμιστικά έργα τα οποία σε συνδυασμό με τα περιβαλλοντικά έργα ανασύστασης και διατήρησης της λίμνης Κάρλας και Σμοκόβου μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά ώστε:
  • Να αντιμετωπιστεί το οξύ πρόβλημα της υποβάθμισης της ποσότητας και ποιότητας των υπόγειων υδροφορέων της Θεσσαλίας.
  • Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υποβάθμισης των εδαφών σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας.
  • Να αναβαθμισθεί η ποιότητα και να εξασφαλισθεί η αναγκαία ποσότητα νερών στον ποταμό Πηνειό ώστε να προστατευθούν οι οικολογικές λειτουργίες του και η αξιόλογη φυσική περιοχή των εκβολών του (δέλτα Πηνειού).
  • Να εξασφαλισθεί η ύδρευση των μεγάλων αστικών συγκροτημάτων της Θεσσαλίας (κυρίως Λάρισας και Βόλου).
  • Να εξασφαλισθεί και να αυξηθεί η άρδευση των ανεπαρκώς σήμερα αρδευομένων εκτάσεων της Θεσσαλίας.
  • Να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας με την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου υδροδυναμικού καθώς και την πολλαπλή κοινωνική ωφέλεια των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων που διαφυλάσσουν πολύτιμους υδατικούς πόρους στους υδροταμιευτήρες τους κατά τη χειμερινή περίοδο, για να τους διαθέσουν κατά τη θερινή.
Πρόκειται για έργα που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην αξιοποίηση των εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, στην κάλυψη σύγχρονων διατροφικών αναγκών, στην προστασία του περιβάλλοντος, στη μείωση του εμπορικού ελλείμματος της χώρας σε αγροτικά προϊόντα. Θα μπορούσαν, ιδιαίτερα, να συμβάλλουν σε συνδυασμό με τη βελτίωση του υπάρχοντος αρδευτικού δικτύου και την αξιοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης νερού, στην εξάλειψη του προβλήματος της πλημμελούς άρδευσης των αροτριαίων καλλιεργειών, οι οποίες τροφοδοτούν εγχώριες βιομηχανικές μονάδες (π.χ. εκκοκκιστήρια, εργοστάσια μεταποίησης τροφίμων, μονάδες επεξεργασίας ζάχαρης, σιτηρών, τυποποίησης οσπρίων). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βιομηχανικός άξονας Λάρισας - Βόλου και οι αντίστοιχες ΒΙΠΕ.
Ο πραγματικός ένοχος
Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το ερώτημα: Ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο στην κάλυψη των οξυμένων λαϊκών αναγκών σχετικά με το νερό στη Θεσσαλία και γενικότερα στη χώρα μας;
Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε τον πραγματικό ένοχο. Πρόκειται για τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης και της ΕΕ που υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, όπως και η σημερινή τρικομματική συγκυβέρνηση. Πρόκειται για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα.
Στο επίκεντρο της αστικής πολιτικής στο θέμα που εξετάζουμε βρίσκονται οι οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ για το νερό, για την «απελευθέρωση» του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, για την Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο, του 2000, για τα νερά με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη από το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.
Ετσι δεν εστιάζει ούτε στα τεχνικά έργα και στις πολιτικές εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων ούτε στην αναγκαιότητα προστασίας των δασών που συμβάλλουν καθοριστικά στον εμπλουτισμό των υδροφορέων. Αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της παραγωγής, όπως των τροφίμων και της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Σ' αυτό το πλαίσιο εισάγει τη λεγόμενη αειφόρο διαχείριση των υδατικών πόρων, την ανάκτηση του κόστους για τις υπηρεσίες νερού, την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων και των εξαρτώμενων χερσαίων.
Φαινομενικά πρόκειται για μια αδιέξοδη διαχειριστική λογική που οδηγεί στην προστασία των σημερινών διαθέσιμων υδάτινων πόρων, οι οποίοι θα φθίνουν, ενώ συνεχώς διευρύνονται οι κοινωνικές ανάγκες και δε διασφαλίζεται η αύξηση της προσφοράς νερού στο μέλλον.
Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.
Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την τεχνική δυνατότητα ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου νερού με διαχωρισμό των χρήσεών του, τα συστήματα ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης νερού για οικιακή χρήση, τα συστήματα περισυλλογής βρόχινου νερού, την αλλαγή μεθόδων άρδευσης, την επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής, τα δασονομικά και τα φυτοτεχνικά έργα, τις δασώσεις και τις αναδασώσεις.
Ομως η αύξηση της τιμής του νερού συμβαδίζει με τα σχέδια των μονοπωλίων σ' ολόκληρη την ΕΕ για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που δεν αφορά μόνο τις μεγάλες εταιρείες αλλά και τις μικρότερες (ΔΕΥΑ). Ιδιωτικοποίηση που θα οδηγήσει σε νέες δραματικές αυξήσεις των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο και αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού με γνώμονα την κερδοφορία των συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στις προτεραιότητες της σημερινής συγκυβέρνησης και εξειδικεύονται στο πλαίσιο του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.
Αρνητικές συνέπειες για το λαό
Η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2000/60 για το νερό που οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της μεταφοράς νερού προς τη Θεσσαλία αποτελεί επίσης το όχημα για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020, η οποία έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του ΠΟΕ για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
Στην ίδια κατεύθυνση δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους κινούνται οι προτάσεις ίδρυσης και οργάνωσης πρότυπων οικολογικών αγροκτημάτων και η εφαρμογή των Κωδίκων Ορθής Γεωργικής Πρακτικής σε βάρος των φτωχών αγροτών.
Αντίστοιχα υποκριτική και αντιλαϊκή είναι η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που στην πράξη νομιμοποιεί τη ρύπανση και μεταθέτει το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων στα λαϊκά στρώματα.
Κορυφαίο ελληνικό παράδειγμα, η τραγωδία του Ασωπού και της Μεσσαπίας στη Βοιωτία, στην Αττική και στην Κεντρική Εύβοια, που οι αρμόδιες κρατικές αρχές κρατούν ανώνυμες τις γνωστές πηγές βιομηχανικής ρύπανσης, η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καταντήσει κωμωδία και οι καλλικρατικοί δήμοι διανέμουν ακατάλληλο νερό στους δημότες.
Ορατές είναι οι αρνητικές συνέπειες για το λαό και από την προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας». Εκτός από τις απανωτές αυξήσεις των τιμών για τη λαϊκή οικογένεια και την κατεδάφιση των σχέσεων πλήρους - σταθερής εργασίας στον κλάδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιβράδυνση στην ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών.
Οι ιδιώτες επενδυτές προτιμούν τα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα και τους μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς που έχουν υψηλότερο ποσοστό κέρδους και ταυτόχρονα αυτή η κατεύθυνση ενισχύεται πολύμορφα από το κράτος. Την ίδια στιγμή εντείνεται η διαπάλη για την ιδιωτικοποίηση σημαντικών δημόσιων υποδομών, όπως της Λίμνης Πλαστήρα και του φράγματος Σμοκόβου για τη λειτουργία υδροηλεκτρικού σταθμού.
Γενικότερα μέσα στη ζούγκλα της απελευθερωμένης καπιταλιστικής αγοράς αυξάνεται η διαπάλη ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου (κατασκευαστικούς, ενεργειακούς, τραπεζικούς, τουριστικούς ομίλους κλπ.) για το ποια έργα, ποιες υποδομές θα υλοποιηθούν, ποιες θα είναι οι προτεραιότητες. Αυτή η διαπάλη δεν εκφράζεται μόνο στο ζήτημα της προώθησης των έργων μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου. Καλύπτει όλες τις σχετικές με τη θεματολογία του νερού δραστηριότητες, όπως τα έργα επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και αποχετευτικών δικτύων, τον εξοπλισμό νέων κτιρίων με σύγχρονες συσκευές χαμηλής υδατικής κατανάλωσης, τις εθελοντικές συμφωνίες μεταξύ ιδιωτικών ομίλων και μεγάλων καταναλωτών. Αφορά επίσης τους όρους υλοποίησης των δημόσιων έργων υποδομής με τις ληστρικές για το λαό ΣΔΙΤ και τις Συμβάσεις Παραχώρησης προς όφελος των μονοπωλίων.
Οι εργαζόμενοι, εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι της Θεσσαλίας δεν μπορούν να περιμένουν καμιά θετική εξέλιξη από μια στημένη διαβούλευση πάνω σε σχέδια διαχείρισης τα οποία βασίζονται και προωθούν εξορισμού την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της αστικής τάξης, δηλαδή την πολιτική που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Τα τρία νέα εναλλακτικά σχέδια που προτείνουν στο πλαίσιο της διαβούλευσης οδηγούν τελικά σε μείωση των αρδεύσιμων καλλιεργειών και σημαντική μείωση της μεταφοράς νερού στη Θεσσαλία σε σχέση με τις προηγούμενες κρατικές προβλέψεις των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης παρακάμπτει ακόμα και συμπεράσματα της δικής του ειδικής μελέτης για τη γεωργική πολιτική, η οποία τεκμηριώνει τα οφέλη από την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων.
Οι επικλήσεις στην προστασία του περιβάλλοντος τόσο από τη συγκυβέρνηση όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής διαχείρισης του νερού είναι υποκριτικές και αποπροσανατολιστικές.
Η υλοποίηση του συνόλου των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου
Η υλοποίηση του συνόλου των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου και η συνδυασμένη διαχείριση των υδατικών πόρων της υδρολογικής λεκάνης του Αχελώου και του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας μπορεί να συμβάλει στην προστασία του περιβάλλοντος αφού διασφαλίζει:
1) Τη διατήρηση των υγροτόπων και τη σταδιακή αναβάθμιση ποτάμιων και παρόχθιων οικοσυστημάτων του Πηνειού χάρη στη μείωση των απολήψεων κατά τη θερινή περίοδο. Ταυτόχρονα δημιουργείται η δυνατότητα εκτροπής μέρους των πλημμυρικών παροχών προς τον Πηνειό τη χειμερινή περίοδο, που αποτελούν έναν από τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής τα επόμενα χρόνια.
2) Την αποκατάσταση της υδρολιθογεωλογικής λεκάνης της Θεσσαλίας και τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδατικών συστημάτων της αξιοποιώντας και περιφερειακά εγγειοβελτιωτικά έργα. Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα αφού η σημερινή υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και η ταπείνωση της στάθμης συνοδεύεται με αύξηση της υφαλμύρωσης (πχ ανατολικά κράσπεδα της Κάρλας), εκδήλωση καθιζήσεων στην Ανατολική Θεσσαλία (πχ περιοχή Ριζόμυλου - Στεφανοβίκι) και υποβάθμιση ζωνών υδροληψίαςμεγάλων πόλεων.
3) Τη δραστική επιτάχυνση της ανασύστασης και διατήρησης της λίμνης Κάρλας, με ανάπτυξη των οικοσυστημάτων της περιοχής. Σαν αντεπιχείρημα αναφέρεται συχνά η περιβαλλοντική απαίτηση η απόληψη νερού από ένα ποτάμιο σώμα να μην υπερβαίνει το 50% της διαθέσιμης ροής του τη θερινή περίοδο. Ομως είναι φανερό ότι η εκταμίευση ποσότητας των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων στο φράγμα Συκιάς, μπορεί να επιμεριστεί τεχνικά στη θερινή και στη βροχερή περίοδο, υπηρετώντας τους προαναφερόμενους στόχους.
Οι υδατικοί πόροι της ευρύτερης λεκάνης του Αχελώου παρουσιάζουν υπερεπάρκεια σε σχέση με τις επιβαλλόμενες ζητήσεις για όλες τις χρήσεις. Τα έργα μερικής εκτροπής μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού
Ωστόσο μέσα στο σημερινό πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της ΕΕ, τα έργα εκτροπής δεν πρόκειται να διασφαλίζουν μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ούτε την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οσο προχωρά η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού και η«απελευθέρωση» της ενέργειας, όσο προχωρά η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όσο κλιμακώνεται η αναδιάρθρωση που κλείνει σύγχρονες μονάδες όπως της Βιομηχανίας Ζάχαρης, όσο εντείνεται η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, κανένα μεγάλο τεχνικό έργο δεν πρόκειται να αντιστρέψει την επιδείνωση της κατάστασης του λαού. Ακόμα και αν υλοποιηθεί, θα το χρυσοπληρώσει ο λαός και θα ωφεληθούν ελάχιστα από το αποτέλεσμά του οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας.
Σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους κρατικούς φορείς θα διασφαλίσει:
  • Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
  • Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (πχ αναβάθμιση της κτηνοτροφίας).
  • Την ύδρευση με ελεγμένο, ποιοτικό, φθηνό νερό.
  • Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών.
  • Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
  • Την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδρασή τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης.
  • Τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων.
Αγωνιστικές διεκδικητικές πρωτοβουλίες σε 4 συμπληρωματικές κατευθύνσεις
Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, το ΚΚΕ καλεί και στηρίζει αγωνιστικές διεκδικητικές πρωτοβουλίες σε 4 συμπληρωματικές κατευθύνσεις:
1) Για την αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, την επάρκεια και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που προωθεί η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Για την κατοχύρωση των υδατικών πόρων σαν λαϊκή περιουσία.
Ο ενιαίος κρατικός φορέας θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις.
2) Για την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης της επάρκειας και της ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, από τον αρμόδιο κρατικό φορέα. Εργων που στη Θεσσαλία δεν περιορίζονται στο γνωστό σύνολο υποδομών για την υλοποίηση και αξιοποίηση της μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, αλλά αφορούν τη διευθέτηση και ανόρθωση όλων των λεκανών απορροής (πχ των ποταμών Καλέντζη και Καράμπαλη), τη συγκράτηση νερών στην ορεινή ζώνη, τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, τα έργα αναβάθμισης του αρδευτικού δικτύου στο θεσσαλικό κάμπο. Εργων που συνδέονται άρρηκτα με την απαίτηση για σημαντική αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων και τη διασφάλιση της ποσότητας των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων σε ετήσια βάση.
3) Τη συγκρότηση ενιαίου φορέα προστασίας των δασών και τη μετατροπή τους σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων δασικών ιδιωτικών εκτάσεων, την αναδάσωση των καμμένων περιοχών.
4) Τον αγώνα για να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, να μην πουληθεί καμιά μονάδα, να μην προχωρήσει ο διαχωρισμός των δικτύων, να αποπερατωθούν οι ημιτελείς υδροηλεκτρικοί σταθμοί, να καταργηθεί το «πράσινο τέλος» ΑΠΕ, να υπάρξει άμεση μείωση κατά 30% της τιμής του ρεύματος.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.


10 σχόλια:

  1. Παρόλο που συμφωνώ με την γενικότερη ανάλυση περί του υδατικού ζητήματος, το κόμμα στο ζήτημα του Αχελώου έχει τραγικά αντι-επιστημονική άποψη. Είμαι πολιτικός μηχανικός και υπ. διδάκτορας στο γνωστικό αντικείμενο της διαχείρισης των υπόγειων και επιφανειακών υδατικών πόρων και όπως όλοι οι σοβαροί επιστήμονες του αντικειμένου είμαι προφανώς ενάντια σε κάθε μεγάλου εύρους ανθρώπινη παρέμβαση σε υδατικούς πόρους. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι οποιαδήποτε μείωση παροχής σε ποτάμι έχει καταστροφικές συνέπειες τόσο περιβαλλοντικά στα κατάντι του σημείου παρέμβασης όσο και στις εκβολές του ποταμού (διαβρώσεις κοντινών παραλιών λόγω μείωσης φερτών υλικών, μείωση θερμοκρασίας νερού, μείωση θρεπτικών συστατικών που καταλήγουν στη θάλασσα κλπ). Τα πλεονεκτήματα που θα αποκομίσουν από την άλλη οι αγροτικοί πληθυσμοί της Θεσσαλίας δεν μπορούν να υπερσκελίσουν τις προαναφερθείσες συνέπειες, περιβαλλονυτκά αλλά και οικονομικά. Η μόνη λύση η επιτέλους ορθολογική (ή μάλλον σκέτο) κατάστρωση εθνικού σχεδίου διαχείρισης υδατικών πόρων. Συγκεκριμένα, η μόνη λύση που προκρίνεται είναι ο τεχνητός εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων της Θεσσαλίας με τέτοιο τρόπο που θα ανεβάσει τη στάθμη αλλά και θα μετατοπίσει ξανά το μέτωπο υφάλμυρου νερού προς τη θάλασσα, κάτι που δεν απαιτεί την οπισθοδρομική επιστημονικά και πολιτικά εκτροπή ενός τεράστιου ποταμού (και συνήθως προερχόμενη από την υπερφίαλη και πομπώδη σχεδόν κομπλεξική κακώς εννοούμενη ανάπτυξη-growth του καπιταλιστικού-καταναλωτικού τρόπου αντιμετώπισης παρόμοιων ζητημάτων τύπου πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι). Τι στάση θα πάρει το κόμμα απέναντι στο κίνημα των ντόπιων (και όχι μόνο) που παλεύουν ενάντια στα ΜΑΤ που ως άλλος στρατός κατοχής (α-λα Κερατέα) πάνε να επιβάλουν την καταστροφή του περιβάλλοντός (τους) και την ριζική αλλαγή του τόπου τους και ουσιαστικά την κλοπή του τοπικού τους πλούτου που είναι (και) το νερό? Γιατί η εκτροπή του Αχελλώου εκτός των άλλων θα γίνει (αν γίνει) μέσα σε αυτό το σύστημα που έρχεται, την ιδιωτικοποιημένη δηλαδή αγορά νερού... Απλά κάποιες σκέψεις που πάντα ήθελα να πω και να ακούσω τον αντίλογο. Απλά μου φαίνεται περίεργο το κόμμα να έχει μία ομολογουμένως αντι-επιστημονική πρόταση διαχείρισης ενός φυσικού αγαθού, άραγε μόνο και μόνο για να διατηρήσει τις σε γενικές γραμμές καλές σχέσεις με τους Θεσσαλικούς αγροτικούς πληθυσμούς???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδιαφέρουσα άποψη του Civil! Φυσικός είμαι, δεν μπορώ να πάρω επιστημονική θέση. Θα ήθελα να ακούσω και αντίλογο αν υπάρχει.

      Διαγραφή
  2. Παρότι συνάδελφος, δεν έχω καμιά επαφή με τα τεχνικά ζητήματα του συγκεκριμένου θέματος, παρόλα αυτά έχω κάποιες απορίες.
    1. Δεν αμφισβητώ τις αρνητικές επιπτώσεις της εκτροπής, ( δεν είμαι σε θέση άλλωστε) αλλά αν τις αντιπαραθέσουμε με τις θετικές προς τα που θα γύρει η ζυγαριά? Δεν υπάρχουν αντισταθμιστικά έργα που μπορούν να μειώσουν αυτές τις επιπτώσεις που περιγράφεις? Το ρωτάω αυτό γιατί γνωρίζω καλά τις τεράστιες ανάγκες του κάμπου για νερό.
    2. ‘Οταν μιλάς για εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, εννοείς ποσοτικό?? Αν ναι, από πού??
    3. Οι αντιδράσεις του κόσμου θα πρέπει να καμφθούν με δίκαιες αποζημιώσεις και όχι φυσικά με καταστολή. Όταν το δίκαιο το ενός αντικρούεται με το γενικότερο δίκαιο πρέπει να βρίσκουμε τη χρυσή τομή με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον της περιοχής. Φυσικά η πλήρης αποκατάσταση των θιγμένων θα πρέπει να αποφασιστεί έγκαιρα και να πραγματοποιηθεί ΑΜΕΣΑ!
    Δυστυχώς η ανάπτυξη πολλές φορές έχει δυσμενείς αλλά αναπόφευκτες περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις,. Και ο λιγνήτης πχ δεν είναι και ότι καλύτερο, αλλά πόσο έχει προσφέρει στην (φθηνή) παραγωγή ρεύματος!.
    Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να γίνουν σωστές επιστημονικές μελέτες για να μήν έχουμε μια νέα…. Κάρλα!!
    Πάντως τις επιστημονικές σου απόψεις και ενστάσεις επί του θέματος μπορείς να τις καταθέσεις και κατευθείαν στο κόμμα. Νομίζω πως σίγουρα θα ακουστούν , και ίσως εκεί πάρεις, και περισσότερες, και πιο εμπεριστατωμένες απαντήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 1-Δυστυχώς όταν μιλάμε για ένα τέτοιας έκτασης εγχείρημα και μάλιστα για ποταμό, ό,τι μελέτη και να κάνεις οι αρνητικές συνέπειες είναι ανυπολόγιστες. Φαντάσου ότι μιλάμε για εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να γεννηθεί και να ζήσει ένα ποτάμι ζωντανός οργανισμός μαζί με τις παρόχθιες περιοχές το οποίο αν το αφαιρέσεις ξαφνικά χαλάς μια γενικότερη πολύπλοκη ισορροπία. Από την άλλη το καινούριο ποτάμι που θα δημιουργήσεις όσο και να το μελετήσεις δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την φύση (προσοχή δεν δίνω καμία μεταφυσική έννοια στον όρο, εννοώ τους φυσικούς νόμους και την εξέλιξη) και ελιναι καταδικασμένο να έχει διαρροές και να είναι ουσιαστικά ένα τεχνητό αυλάκι. Για να μην μακρυγορώ, ας αναφέρω μία μόνο αρνητική συνέπεια η οποία είναι σχεδόν αδύνατο να εξισορροπηθεί. Ένα ποτάμι κατά το μήκος του εμπλουτίζει τον υδροφορέα για αρκετά χιλόμετρα πλάτος, όταν του ελαχιστοποιήσεις την παροχή η στάθμη πέφτει τραγικά. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Και θα μου πεις μα γιατί να μην κάνουμε τεχνητό εμπλουτισμό μετά??? Το οποίο είναι αστείο και θυμίζει το ανέκδοτο αυτό ( http://www.youtube.com/watch?v=O7MQirlpx7M ) αφού μπορούμε να κάνουμε απευθείας εμπλουτισμό στον Θεσσαλικό κάμπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 2-Εννοώ ναι ποσοτικό εμπλουτισμό με μικρού εύρους προσωρινές διευθετήσεις ρεμάτων, αλλά και την χρησιμοποίηση των επεξεργασμένων νερών βιολογικού καθαρισμού που υπάρχουν. Συνάδελφος διδάκτορας ο οποίος είναι και μηχανικός της ΕΥΑΘ μου είπε ότι κάνουν δοκιμαστικές γεωτρήσεις εμπλουτισμού με νερό από το τελικό στάδιο επεξεργασίας στον βιολογικό καθαρισμό Μαλγάρων για να δουν πώς ανταποκρίνεται ο υδροφορέας με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 3-Δεν συμφωνώ με το θέμα των αντιδράσεων και την πρότασή σου να "καμφθούν" με ανταλάγματα. Υπάρχει ένα ηθικό θέμα εδώ πέρα που έχει να κάνει με τον σεβασμό στο περιβάλλον εννοώντας το οικοσύστημα, αλλά και τον άνθρωπο σαν μέλος αυτού. Έχει δικαίωμα ο κάτοικος της περιοχής να απολαύσει τον φυσικό πλούτο της περιοχής του? Π.χ. σε ενδεχόμενη πρόταση εκμετάλλευσης της τεράστιας δυναμικής ενέργειας του νερού με δημιουργία φράγματος και υδροηλεκτρικού εργοστασίου από τον εκεί δήμο ή την περιφέρεια, ποιος θα αποφασίσει αν είναι ηθικό να κλέψουμε τον πλούτο αυτόν από την περιοχή αυτήν και να την στείλουμε με άλλο τρόπο σε μια άλλη περιοχή η οποία είχε το μεγαλύτερο ποτάμι της χώρας και το στερεύει κάθε χρόνο. Γιατί δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει, αν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε: στα βιβλία μαθαίνουν τα παιδιά (και μάθαμε) κι εμείς ότι ο Πηνειός είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας από άποψη νερού! Μπα. Ψέματα! Θα ήταν το μεγαλύτερο ποτάμι της Ελλάδας αν σταματούσαν για ένα χρόνο ολόκληρο η άρδευση του κάμπου και οι παρόχθιες γεωτρήσεις νόμιμες και μη! Αν μετρηθεί το νερό στις εκβολές θα γελάει ο κόσμος! Και είμαι και Λαρισαίος και ξέρω την εικόνα του "μεγαλύτερου" ποταμού της Ελλάδας του καλοκαιρινούς μήνες. Το ποτάμι που τραγουδήθηκε, υμνήθηκε και από τα αρχαία χρόνια αναφέρεται σαν πηγή ζωής, αύριο το μεσημέρι να σας πάω βόλτα να περπατήσουμε να το διασχίσουμε με τα πόδια... Και ας αφήσω το παράδειγμα του φράγματος που ΚΑΙ για τα μεγάλα φράγματα η επιστημονική κοινότητα έχει πλέον αλλάξει πλεύση και εναντιώνεται, ας μιλήσουμε πχ για πρόταση της εκεί περιφερειας για τουριστική ανάπτυξη, οικοτουρισμό, αγροτουρισμό κλπ. Ποιος θα τους πει όχι? Ας αφήσουμε μάλιστα και γενικότερα το οικονομικό του θέματος, έχει το δικαίωμα ο κάτοικος της περιοχής γηγενής ή μη, που η δουλειά του εξαρτάται ή όχι από το ποτάμι και το τοπίο και το οικοσύστημα ή όχι, έχει δικαίωμα να απολαμβάνει το τοπίο γύρω του? Πόσο μάλλον όταν δεν έχει γίνει ακόμα το αυτονόητο! Η λογική χρήση του νερού. Η βελτιστοποίηση της διαχείρισης των αποθεμάτων της Θεσσαλίας. Περνάτε από τον εθνικό δρόμο στα Τέμπη. Είναι δυνατόν να ποτίζονται ακόμα χωράφια με μπεκ????? Και μάλιστα μέρα μεσημέρι? Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελεγχος για το αυτονόητο??? Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν υποδομές σε έναν τέτοιας έκτασης κάμπο για πότισμα με σταγόνες, για δημιουργία δεξαμενών ανά κάποια στρέμματα για να συγκρατεί το βρόχινο νερό ή να αποθηκεύουν νερό οι αγρότες τους μήνες πριν το καλοκαίρι ωστε να σώσουν την σοδειά τους σε περίπτωση ανάγκης? Είναι δυνατόν να μην υπάρχει έλεγχος των παράνομων γεωτρήσεων, να μην υπάρχει συστηματική παρατήρηση της στάθμης του υδροφορέα, να μην υπάρχει οργανωμένη ανά περιοχή ή νομό ή δήμο επιλογή του τι καλλιέργεια θα βάλει ο καθένας ανάλογα με το τι αποθέματα νερού θα έχουμε τα επόμενα χρόνια? Είναι δυνατόν οη Ολλανδία, οι Κάτω Χώρες που ανοίγεις τη βρύση και βγαίνει αλάτι να έχουν αχανείς καλλιέργειες και μεις με μια τόσο πλούσια χώρα ακόμα και υδρολογικά να πρέπει να εκτρέψουμε το 2ο μεγαλύτερο ποτάμι???? Ας τα λύσουμε πρώτα όλα αυτά, ας δούμε αν με την εξοικονόμηση σώζουμε την κατάσταση και μετά ας συζητήσουμε αν θα ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταλήγοντας μετά από αυτήν την άναρχη και πρόχειρη απάντηση θέλω να πω ουσιαστικά... Ναι! Αν σε καθεστώς σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό ή εν πας περιπτώσει σε ένα σύστημα που ο φυσικός πλούτος είναι δημόσιος και οι χρήστες του μέσου (νερό) ενημερωμένοι και μορφωμένοι και ευαισθητοποιημένοι και όντως το κράτος σαν τελευταία εναλλακτική μετά από μεγάλη διαβούλευση και φυσικά μετά από εξονυχιστική μελέτη των Πολυτεχνείων της χώρας και της επιστημονικής κοινότητας αποφασίσει να κάνει εκτροπή του 2ου μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, ε τότε πάμε! Μέσα! Ζήτω! Αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μπορεί να αβαντάρει σε αυτό το σύστημα με αυτούς που μας κυβερνάνε και ΝΑΙ και με αυτούς τους αγρότες και τους γεωπόνους και τους έμμισθους δημοσιουπαλληλοεπιστημονίσκους της δεκάρας που έχουμε για συμβούλους της εκάστοτε κυβέρνησης (ναι σαν αυτούς που δίνουν άλλοθι άδεια να γίνεται ΧΥΤΑ στην Κερατέα και αναζήτηση χρυσού με χρήση αρσενικού στην Χαλκιδική) την δημιουργία ενός τέτοιου εκτρώματος! Θα φάνε τα άπειρα λεφτά με υπερκοστολογήσεις κλπ, θα διαλύσουν το φυσικό τοπίο αλλά και την οικονομία της μιας περιοχής, θα αλλάξουν ακόμα και τα δεδομένα της περιοχής υποδοχής, όπου θα έχει σαν αποτέλεσμα την ακόμα πιο άλογη χρήση του πλέον ξανά "άφθονου" νερού μέχρις ότου τελειώσει κι αυτό... Και μετά θα παιδιά μας θα ακούνε από τον τότε υποψήφιο πρωθυπουργό το σχέδιο για την ανασύσταση του Αχελώου με την κωδική ονομασία Κάρλα 2...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το ΚΚΕ πρέπει για ηθικούς λόγους και για επιστημονικούς λόγους να απαιτήσει και να προτείνει λέω εγώ ένα εθνικό σχέδιο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων της Ελλάδας στο οποίο θα εμπεριέχεται και η λύση στο πρόβλημα του μεγαλύτερου κάμπου της χώρας, αλλά να παλέψει πάσει θυσία για την ακύρωση στην σχεδίαση και την πράξη της ύβρης που λέγεται ΕΚΤΡΟΠΗ ΑΧΕΛΩΟΥ... Και ας χάσει ψήφους από τους αγρότες. Στις τελευταίες εκλογές δεν φοβήθηκε να πει την αλήθεια με το αναμενόμενο κόστος, ας μη φοβηθεί ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να και μια αγγλόφωνη γενική άποψη ενός καθηγητή του ΕΜΠ... Άσχετα με την πολιτική τοποθέτησή του ή το γεγονός πως η κριτική του γίνεται ακόμα και με το επιχείρημα πως η εκτροπή είναι ενάντια στις περιβαλλοντικές της Ε.Ε. έχει αρκετά χρήσιμα στοιχεία...
    https://itia.ntua.gr/~kimon/ACHELOOS_KH.doc

    Εδώ κάποιες προτάσεις εναλλακτικές για το πρόβλημα του κάμπου οι οποίες τίθενται σε ανταγωνισμό με την εκτροπή.
    http://www.springerlink.com/content/rv425t4g2344w436/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν ειμαι ειδικος,τουριστας ειμαι.περασα απο μεσοχωρα και εκεινον τον υδροηλεκτρικο σταθμο που δε δουλεψε ποτε και τωρα ειναι αχρηστος.ειδα νεκρα.νεκρα στη φυση,νεκρα και στον πλυθησμο.ποιοι αντιδρουν? τον πιτσιρικο της Λουκας ειδα.δεν ειδα κατοικους.πιστευω οτι δεν υπαρχουν κατοικοι εκει περα.ενα βοσκο συνατησα και ερημα χωρια.διορθωσε με,αν κανω λαθος.επειδη οπου ακουω μκο και οικολογους,βγαζω σπυρια,τεινω να πιστεψω,πως το ολο σκηνικο εχει να κανει με τη μη διαχειριση του προβληματος,προς οφελος της αγροτικης παραγωγης και οχι των αγροτων,οπως το παρουσιαζεις. απο την αλλη,σε αλλο ταξιδι,ειδα τη λιμνη πλαστηρα.μεγαλο εργο και παρεμβαση,αλλα επιτυχημενο,οπως λενε.αρα,δεν ειναι ολες οι μεγαλες παρεμβασεις,εξ ορισμου αποτυχιες και αρνητικες.το κκε,πρεπει να καταλαβεις,οτι εχει μια θεση σταθερη,απεναντι στο τι θελει και τι περιμενει απο την παραγωγικη βαση της χωρας. η,μαλλον καλυτερα,πως σχεδιαζει να αναπτυξει τις παραγωγικες δυνατοτητες της χωρας.ετσι,λεει ναι στην υπαρξη βιομηχανιας στην ελλαδα. αν εσυ μου πεις,οτι υπο το υπαρχον πλαισιο,αυτη η βιομηχανια ειναι στα χερια των κεφαλαιοκρατων,επιτεινει την αντληση υπεραξιας των εργατω,διαιωνιζει την ταξικη καταπιεση,αρα δεν μπορει το κκε να ζητα βιομηχανικη αναπτυξη της χωρας,στο τωρα,τι να πω? μαλλον οτι δεν καταλαβαινομαστε! αυτα τα λιγα και αντιεπιστημονικα απο μενα,αλλα στο ειπα,δεν ειμαι ειδικος.αγροτικη παραγωγη θελω,ωστε να μπορει αυτος ο λαος,να εχει τη δυνατοτηα να σταθει στα ποδια του,οταν το αποφασισει.
      γιωργος.

      Διαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.