Η μοναρχία, το ΚΚΕ, ο Πορτοσάλτε και το Zombie Wedding

Τρεις αντι-καπιταλιστές ακτιβιστές οι οποίοι ετοίμαζαν ένα θεατρικό δρώμενο με τίτλο "Zombie Wedding" - RIGHT ROYAL ORGY – RUMPY PUMPY AND GUILLOTINES, στο οποίο ουσιαστικά θα "εκτελούσαν" δια της γαλλικής μεθόδου της γκιλοτίνας, τον πρίγκηπα Ανδρέα, συνελήφθησαν απο τις βρετανικές αρχές το βράδυ της Παρασκευής.

Όπως διαβάζουμε στην Guardian (διαμέσω του aformi.gr) :

... οι παραπάνω συντελεστές του θεατρικού έργου, συνελήφθησαν και κρατούνται στο αστυνομικό τμήμα του Lewisham. Αξιωματικοί συνέλαβαν τον καθηγητή Chris Knight, ηγετικό μέλος της ομάδας G20 Meltdown, έξω από το σπίτι του στο Brockley, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο γύρω στις 18:15, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα.

Επίσης συνελήφθησαν οι σύντροφοι του Knight,  Camilla Power και Πάτρικ Macroidan, ο οποίος ήταν ντυμένος σαν δήμιος, είπε ο ακτιβιστής Mike Raddie, του βόρειου Λονδίνου, που ήταν μαζί τους.

Οι τρεις ακτιβιστές προετοίμαζαν να μεταφέρουν τα θεατρικά σκηνικά, συμπεριλαμβανομένης μιας αυτοσχέδιας λαιμητόμου και ομοιώματα, στο κεντρικό Λονδίνο, όταν τρία αυτοκίνητα και δύο φορτηγά της αστυνομίας κατέφθασαν στο σπίτι του Knight στο Brockley, είπε ο Raddie.

Εργατική Πρωτομαγιά

Η εργατική Πρωτομαγιά είναι η Παγκόσμια ετήσια γιορτή των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου.

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

36 χρονια απο τις 30 Απριλιου1975 και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της ΣΑΙΓΚΟΝ

Αναδημοσίευση από το http://usematrix.blogspot.com

36 Χρόνια πριν οι Βιετναμέζοι έγραψαν την δικιά τους ιστορία.Νίκησαν και ταπείνωσαν τον πανίσχυρο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.


Οι Αμερικανοί εγκαταλείπουν άρον άρον με ελικόπτερα την Αμερικανική πρεσβεία στην Σαϊγκόν. http://www.cpv.org.vn


Στις 30 Απριλίου 1975,οι Βιετκόνγκ καταλαμβάνουν τη Σαϊγκόν, τερματίζοντας την κατοχή του Βιετνάμ.
Είναι μια μέρα γιορτής για τους Βιετναμέζους, γνωστή ως μέρα της Απελευθέρωσης.


Δυνάμεις των Βιετκόνγκ καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο
Tan Son Nhat στις 30 Απριλίου 1975-http://www.cpv.org.vn

Εμπόδιζαν τα άλογα να χέσουν!

Γραφει ο Sofistis

Ομολογώ....
ότι αυτό με πείραξε πιο πολύ απ όλα σε τούτο το βασιλικό γάμο.
Κάνανε λέει ενέσεις καταστολής στα άλογα για να μην ξεφύγουν από την διάταξη της βασιλικής πομπής και προ παντός να μην ανασηκώσουν την ουρά και χέσουν καθ οδόν βασιλιάδες και πρίγκιπες, πρωθυπουργούς και πάσης φύσεως σελέμπριτις ελεεινής μορφής, καθώς και χιλιάδες ηλίθιους και κρετίνους που επονομάζονται λαός και διαγκωνίζονται στις άκρες των δρόμων για να χειροκροτήσουν το θλιβερό θέαμα.. Φανταστείτε δηλαδή που καταντήσαμε..
Να εμποδίζουν τα πιο όμορφα, ερωτικά και περήφανα ζώα, τα άλογα, να χέσουν! Τι ντροπή αλήθεια..
Να τα εμποδίζουν δηλαδή να κάνουν την ανάγκη τους, αλλά και αυτό που όλοι θα περιμέναμε να κάνουν, ως ζώα με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, εφόσον δεν το κάνουν οι άνθρωποι. Να χέσουν κάθε συμμετέχοντα και παρακολουθούντα για να δώσουν έτσι κάποιο νόημα στην χρυσοποίκιλτη γελοιότητα και ματαιοδοξία..

Ο χάρτης των κυρίαρχων αστικών Media της Ελλάδας

Έτσι για να γνωρίζουμε, ποιών τις απόψεις μας πλασάρουν ως ελεύθερη ενημέρωση !

(κλικ για μεγέθυνση)

Παραλήρημα Μπεγλίτη εναντίον των Blogs (Βίντεο)

Αναδημοσίευση απο Βαθύ Κόκκινο

Ο Πάνος Μπεγλίτης είναι βουλευτής Κορινθίας του ΠΑΣΟΚ και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας.
Στο βίντεο που παραθέτουμε παρακολουθούμε την επίθεση του ενάντια στην μπλοκόσφαιρα με αφορμή ανάρτηση κάποιου μπλογκ που θεώρησε ότι τον έθιγε. Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του στην οποία έλεγε ότι: «Κατέθεσα μήνυση, δια του δικηγόρου μου Σωτήρη Κοσσιέρη, για συκοφαντική δυσφήμιση κατά παντός υπευθύνου, των συντακτών, των διαχειριστών και των ιδιοκτητών του blogspot korinthix. Με την ανακοίνωσή μου της 27ης Απριλίου, η αντίδρασή μου υπήρξε άμεση. Ήταν μια αντίδραση που στέλνει ένα πολιτικό μήνυμα. Που επιχειρεί να υπερασπιστεί όχι μόνο την τιμή ενός πολιτικού, αλλά και του απλού πολίτη που βρίσκεται ανυπεράσπιστος απέναντι σε ανεξέλεγκτους ανώνυμους κύκλους υποτιθέμενης πληροφόρησης και ενημέρωσης του κοινού».

Δεν είναι τυχαία αυτή του η κίνηση και εντάσσετε σε κυβερνητικό σχέδιο. Θυμηθείτε περασμένη ανάρτησή μας στην οποία αναρωτιόμαστε αν σχεδιάζει η κυβέρνηση να προσπαθήσει να φιμώσει την μπλοκόσφαιρα.

Ο Πρετεντέρης και τα όρια της κοροϊδίας (του)...

Αναδημοσίευση απο το Αξιοπρέπεια και Αντοχή

    «Τα καθεστωτικά ΜΜΕ παρακμάζουν εδώ και χρόνια και η πτώση τους θα είναι φαντασμαγορική και θορυβώδης. Πανικόβλητοι οι νταβατζήδες της διαπλοκής βάζουν τα πρόθυμα σκυλιά τους να γαβγίζουν όλο και πιο πολύ, σε μια προσπάθεια να θυμίσουν κάτι από την παλιά τους δόξα και να πείσουν πως είναι δυνατοί ακόμα».

Προφητικός ο pitsirikos, έγραψε πρωταπριλιάτικα τον ιδανικό πρόλογο για ό,τι θα διαβάσουμε παρακάτω. Την τέλεια αφορμή μας δίνει ο Γ. Πρετεντέρης με το πρόσφατο άρθρο του «Τα όρια της κοροϊδίας», στο οποίο «αισιοδοξεί» πως το «πολιτικό σχέδιο περιθωριακών ακραίων κομματικών στοιχείων» για κατάρρευση των κυρίαρχων ελληνικών ΜΜΕ θα... αποτύχει!

 

Και η… κοροϊδία μόλις αρχίζει…

Μα ποιός τολμά να μιλά για "υπηρέτες του συστήματος";;; Το ότι παραμονές εκλογών ο «εθνικός εργολάβος» και αφεντικό σου, Γ. Μπόμπολας, είχε κατ’ ίδιαν συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και υπουργούς της κυβέρνησης, εντάσσεται στα πλαίσια της αρρωστημένης φαντασίας του «περιθωρίου». Η επίσης κατ’ ιδίαν συνάντησή σου με τον υπ. Οικονομικών προ ελαχίστων ημερών (βλ. φωτό), επίσης αποτελεί μία αρρωστημένη φαντασιακή πλάνη. Είναι ξεκάθαρο ότι σε αυτές τις πριβέ συναντήσεις σε πολυτελή εστιατόρια και ξενοδοχεία, οι συμμετέχοντες συζητούν για μπάλα, γκόμενες και ψάρεμα…

ΡΑΝΤΕΒΟΥ την ΚΥΡΙΑΚΗ 1η ΜΑΗ - Ολες οι Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ

Οι 72 Συγκεντρώσεις του Π.Α.ΜΕ. σε όλη την Ελλάδα

ΑΤΤΙΚΗ

Αθήνα, 10.00 π.μ., Σύνταγμα
Πειραιάς, 11.00 π.μ., πλατεία Κοραή
Λαύριο, 10.00 π.μ., πλατεία Μεταλλορύχων
Ελευσίνα, 10.00 π.μ., πλατεία Ηρώων

Σαλαμίνα, 11.00 π.μ., πλατεία Εθν. Αντίστασης

Μέγαρα, 10.00 π.μ., πλατεία Ηρώων

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Πάτρα, 10.00 π.μ., στην πλατεία Γεωργίου
Αίγιο, 11.00 π.μ., στην πλατεία Λαύρας
Καλαμάτα, 11.00 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Πύργος, 10.30 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Τρίπολη, 10.30 π.μ., στην πλατεία Πέτρινου
Σπάρτη, 10.30 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Κόρινθος, 10.30 π.μ., στα Περιβολάκια
Ναύπλιο, 10.30 π.μ., στην πλατεία Φιλελλήνων

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ
Αγρίνιο, 10.00 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Μεσολόγγι, 10.00 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Ναύπακτος, 10.00 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Χαλκίδα, 11.00 π.μ. στην παραλία (Στρογγυλό)
Αλιβέρι, 10.00 π.μ. στην πλατεία Πολυτεχνείου
 Ιστιαία, 10.30 π.μ. στην κεντρική πλατεία
Λαμία, 10.00 π.μ., στην πλατεία Πάρκου
Λιβαδειά, 10.30 π.μ., στην κεντρική πλατεία
Αμφισσα, 10.00 π.μ., πλατεία Λαού
Θήβα, 10.30 π.μ., Πεζόδρομος

Ταινιοπροτάσεις (για περίεργα γούστα)

1. Eraserhead (1977) - David Lynch

Ο Henry ζει σε ένα περίεργο βιομηχανικό περιβάλλον (το οποίο μοιάζει να έχει βγει από βιντεοκλίπ των Rammstein). Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα ζωντανό ή πράσινο (πέρα από τα διάφορα άτομα που είτε εισβάλλουν στη ζωή του Henry είτε απλά τον περιστοιχίζουν και από το σάπιο φυτό που ο Henry έχει στο μικρό κλειστοφοβικό του σπίτι).

Μία ακόμη δυστοπική ταινία ή απλά οι φόβοι του δημιουργού για την αστικοποίηση, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και την πατρότητα? Όπως και να το δει κανείς (και με γνώμονα το γεγονός ότι το χειρότερο που μπορεί να κάνει ο θεατής με μια ταινία του Lynch είναι να προσπαθήσει να την εκλογικεύσει/ αναλύσει/ εξηγήσει) μία πολύ καλή ταινία -η πρώτη μεγάλου μήκους του Lynch-η οποία έδωσε από πολύ νωρίς σημεία γραφής για αυτό το τεράστιο ταλέντο.

2. Tetsuo (1989) - Shinya Tsukamoto

Μία συνηθισμένη βόλτα στο μετρό καταλήγει σε μεγάλη περιπέτεια για τον ήρωα της ταινίας αφού βρίσκεται κυνηγημένος από μία παράξενη γυναίκα (η οποία μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο επίπεδο της κόλασης του Δάντη). Στη συνέχεια ο ήρωάς μας διαπιστώνει ότι σιγά σιγά μετατρέπεται σε μέταλλο (δεν μακραίνουν τα μαλλιά του ούτε νιώθει μια ακατανίκητη έλξη για μπύρα, αλλά το σώμα του αποκτά μεταλλικά μέρη). Κατά κάποιο τρόπο η ταινία (τουλάχιστον στο μυαλό μου) συνδέεται θεματικά με την προηγούμενη, επίσης ασπρόμαυρη και ατμοσφαιρική αλλά με αισθητική που παραπέμπει σε ασιατικό θρίλερ/κομικ/video game (είναι όντως δύσκολο να περιγραφεί).

Η εμπειρία των συγχωνεύσεων σχολείων στην Πορτογαλία

Αναδημοσιεση απο Κοκκινο Ανεμο

Τα αρνητικά αποτελέσματα από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων στην Πορτογαλία παρουσιάζει η εθνική ομοσπονδία εκπαιδευτικών της χώρας (FENPROF), σε επιστολή της στο ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Στην επιστολή αναφέρεται στη συγχώνευση 1.933 σχολικών μονάδων στην Ελλάδα και σημειώνει: «Αυτά τα μέτρα έχουν εφαρμοστεί επίσης στην Πορτογαλία, με πολύ αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα της εκπαίδευσης». Στη συνέχεια ενημερώνει για την εμπειρία των συγχωνεύσεων σχολείων στην Πορτογαλία παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία, όπως:
Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας είχε αποφασίσει να κλείσουν «όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με λιγότερους από 21 μαθητές» και «έκλεισαν περισσότερα από 701 σχολεία το 2010, χωρίς να λάβουν υπόψη τη διαφορετική πραγματικότητα κάθε σχολείου και τις συνέπειες που έχει το κλείσιμο χωρίς διακρίσεις στην ερήμωση της επαρχίας». Επίσης, το 2010, «αγνοώντας τις απόψεις των σχολικών κοινοτήτων και των τοπικών αρχών» αποφάσισε τη συγχώνευση «σχεδόν 200 προπαρασκευαστικών σχολείων και σχολείων δευτεροβάθμιας σε 48 τεράστια "σχολικά συγκροτήματα"», μη λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά παράγοντες. Μάλιστα, αναφέρει πως «η κυβέρνηση τελικά αναγνώρισε ότι αυτή η αναδιάρθρωση έχει επιτρέψει τη μείωση 5.000 δασκάλων στο σύστημα κατά το 2010-'11».
Τέλος, η FENPROF συμπληρώνει πως από μια μελέτη που έκανε κατέληξε στο συμπέρασμα πως «η συγχώνευση των σχολείων με τις διαφορετικές ιστορίες και τους πολιτισμούς (σε μερικές περιπτώσεις φυσικώς απομακρυσμένα), σε τεχνητές "οργανικές μονάδες", οδηγεί σε απανθρωποποιημένους χώρους και σε απρόσωπες σχέσεις, καθώς επίσης και σε αυξανόμενες συγκρούσεις, στη γραφειοκρατία και στο συγκεντρωτισμό».

Χριστιανισμός, δουλεία και ιδιοκτησία

Από το Αφορμή

Του GEM DE Ste. Croix
Με την ευκαιρία του χριστιανικού Πάσχα (…που πέρασε!) το aformi  δημοσιεύει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μεγάλου μαρξιστή ιστορικού Croix, Ο χριστιανισμός και η Ρώμη, Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2005. Σε αυτό ο Croix καταρρίπτει τους ισχυρισμούς ότι δήθεν ο χριστιανισμός επέφερε καλυτέρευση της θέσης των δούλων. Και ακόμα παρουσιάζει τις θέσεις των πατέρων της εκκλησίας για την ιδιοκτησία.

Σε αυτό το σημείο, πριν προχωρήσω στη στάση των Πα­τέρων στο θέμα της ιδιοκτησίας, θα κάνω μια παρέκβαση και θα ασχοληθώ με τη στάση των πρώτων χριστιανών στο ειδικό πρόβλημα της δουλείας. Αυτό φυσικά αποτε­λεί εν μέρει μια πτυχή του ευρύτερου ζητήματος της ιδιο­κτησίας, διότι, στην κλασική αρχαιότητα, οι δούλοι αξιο­λογούνταν πολύ ψηλά στην κλίμακα των περιουσιακών στοιχείων που θεωρούνταν τότε απαραίτητα για την καλή διαβίωση. Η βασική διαφορά οργάνωσης ανάμεσα στην οι­κονομία του αρχαίου κόσμου και τη δική μας είναι ότι, στην αρχαιότητα, oι ιδιοκτήτριες τάξεις αντλούσαν το πλεόνα­σμα τους, που τους έδινε τη δυνατότητα να ζουν όπως ε­πιθυμούσαν, όχι από την εκμετάλλευση της ελεύθερης μισθωτής εργασίας (η οποία ήταν σχετικά σπάνια και ποτέ δεν είχε μεγάλη σημασία για την οικονομία) αλλά από την ανελεύθερη εργασία -κυρίως αυτή των αργυρώνητων δούλων, άλλα και σε κάποιο βαθμό των δουλοπάροικων (όπως οι Σπαρτιάτες είλωτες ή η πλειονότητα των πάροικων [coloni] της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) ή των υ­ποδούλων για χρέη. Φυσικά, ένα μεγάλο μέρος της αγρο­τικής παραγωγής και βιοτεχνίας προερχόταν από μικρούς ανεξάρτητους χωρικούς και τεχνίτες. Αλλά όποιος επιθυ­μούσε να ζήσει ως ευγενής και να έχει χρόνο για ενασχο­λήσεις όπως την πολιτική ή τη φιλοσοφία ή απλώς για μια ζωή με απολαύσεις έπρεπε να βασίζεται κυρίως στην εκμετάλλευση της εργασίας των δούλων. (Δεν υπήρχε ε­ναλλακτική λύση, έκτος από την εκμίσθωση γης ή σπιτιών σε ενοικιαστές).

Η Nokia "ενώνει τους ανθρώπους" και ο Καρλ Μαρξ

Αναδημοσιευση απο Βαθυ Κοκκινο

...Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής, δηλαδή τις σχέσεις παραγωγής, δηλαδή όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Αντίθετα, η αμετάβλητη διατήρηση του παλιού τρόπου παραγωγής αποτελούσε τον πρώτο όρο ύπαρξης όλων των προηγούμενων βιομηχανικών τάξεων. Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τις προηγούμενες. Διαλύονται όλες οι στέρεες, σκουριασμένες σχέσεις με την ακολουθία τους από παλιές σεβάσμιες παραστάσεις και αντιλήψεις κι όλες οι καινούργιες που διαμορφώνονται παλιώνουν πριν προλάβουν να αποστεωθούν. Καθετί το κλειστό και στάσιμο εξατμίζεται, καθετί το ιερό βεβηλώνεται και στο τέλος οι άνθρωποι αναγκάζονται ν' αντικρίσουν με νηφάλιο μάτι τη θέση τους στη ζωή και τις αμοιβαίες σχέσεις τους.

Η ανάγκη να μεγαλώνει ολοένα την πώληση των προϊόντων της κυνηγά την αστική τάξη πάνω σ' όλη τη γήινη σφαίρα. Είναι υποχρεωμένη να φωλιάζει παντού, να εγκαθίσταται παντού, να δημιουργεί παντού σχέσεις.

The Dude και η κατάντια του κομμουνιστικού κινήματος στο Αμέρικα

Αλέξανδρος Δελάρτζ

 

πρότυπο προκομμένου ανθρώπου. μη δείτε την ταινία με την
κοπέλα σας

 Τα'χα κάποτε με μια νεαράν κι εγώ, που έπαιρνε νοίκια από τρία (3) διαμερίσματα και είχε και κάτι οικοπεδάκια στη Θέρμη. Που οι μικροαστικές φρούδες πασοκικές της ελπίδες, είμαι σίγουρος, θα την έπειθαν ότι κάποτε θα πάρουν αξία και θα βγάλει λεφτά με τα τσουβάλια.

Η αποφράς εκείνη μέρα που η σχέση μας πήρε την κάτω βόλτα (κι έτσι εχάσαμε την προίκα αλλά μας εκέρδισε το κίνημα, τρομάρα μας) ήταν όταν καθίσαμε ομού να ιδούμεν μιαν ταινίαν όπως κάμνουν όλα τα νεανικά ζευγάρια είς τον κολοφώνα του έρωτός τους.

Η ταινία αυτή ήτο η απόλυτη κάλτ ταινία Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι (1998) των Ήθαν & Τζόελ Κοέν, μην λέμε άλλα στοιχεία, τα ξέρετε. Μια απ' τις πιο λατρεμένες ταινίες της γενιάς μου, έμελλε να με χωρίσει eventually απ' την πόντια με τα οικόπεδα στη Θέρμη και ταυτόχρονα να με σπρώξει στα τρίσβαθα της ταξικής πάλης. Εδώ η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα έριξε γεμάτα κι έπιασε άδεια. Η (πρώην) κοπέλα μου τη μίσησε την ταινία, εγώ πάλι δεν χόρταινα να τη βλέπω ξανά και ξανά, το ένα έφερε το άλλο, και να' μαι τώρα εδώ να σας το διηγούμαι. 

Παιδεία και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το παράδειγμα της Δανίας.

Αναδημοσιευση απο Κοκκινο Ανεμο

Πέρασαν κιόλας σχεδόν 4 μήνες από το ξεκίνημα του "Καλλικράτη". Ήδη κάποια γεύση έχουμε πάρει όλοι. Ειδικά δε στο ζήτημα της παιδείας οι προθέσεις έχουν γίνει σαφείς και από την πλευρά της κυβέρνησης. Επίσης έχει αρχίσει και διαγράφεται το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η "τοπική αυτοδιοίκηση.
Αποφάσισα λοιπόν να ξαναανεβάσω ένα άρθρο από το Π.Α.ΜΕ εκπαιδευτικών έτσι για να θυμηθούμε . Δείτε τι λέει, βγαλτε εσείς τα συμπεράσματα σας και αποφασίστε να ενισχύσετε το Π.Α.ΜΕ. Γυρίστε την πλάτη σε αριστεροδεξιούς ψάλτες του συστήματος και σε ψευτοεπαναστάτες - πασαδόρους.

Ευρωπαϊκή Ενωση, κυβέρνηση και τοπική διοίκηση αποτελούν τους κύριους πυλώνες για την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Της πιο άγριας και συντονισμένης επίθεσης από τη μεριά του κεφαλαίου ενάντια σε όλες τις κατακτήσεις που το λαϊκό κίνημα πέτυχε σε άλλες εποχές, με πρότυπο τις κατακτήσεις των λαών στις χώρες όπου χτιζόταν ο σοσιαλισμός. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν έχει πάτο και είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος που αποτελεί και τη μοναδική δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο σ' αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη και να ανοίξει την προοπτική για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, το σοσιαλισμό για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Η πτωτική τάση της δημοτικότητας του καπιταλισμού

Γράφει ο Fred Weston

Σε μια πρόσφατη έκδοση του Economist (7 Απρ 2011) περιλαμβάνεται ένα άρθρο που διαμαρτύρεται για την «εξασθενημένη δημοτικότητα του καπιταλισμού". Δε χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς ιδιαίτερα εφυής για να καταλάβει ότι τριάντα ή περισσότερα χρόνια περικοπών στην κοινωνική πρόνοια, εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων και συνεχούς πίεσης στους εργασιακούς χώρους, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους στην αμφισβήτηση του συστήματος που είναι υπεύθυνο για αυτές τις πολιτικές, δηλαδή του καπιταλισμού.

Το άρθρο αυτό ξεκινάει ως εξής: «Η αύξηση του χρέους και η μείωση της παραγωγής είναι τα συνήθη μέτρα αποτίμησης του κόστους της οικονομικής κρίσης. Αλλά μια νέα παγκόσμια δημοσκόπηση δείχνει μια άλλη, ίσως πιο σοβαρή ζημιά: τη μειούμενη δημόσια υποστήριξη του καπιταλισμού.»(Η δημοσκόπηση στην οποία αναφέρεται το άρθρο είναι διαθέσιμη εδώ.)

Οι πιο έξυπνοι στρατηγοί του κεφαλαίου λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τέτοιες δημοσκοπήσεις για έναν πολύ καλό λόγο. Καταλαβαίνουν ότι, εάν τα εκατομμύρια των ανθρώπων θεωρούν πως το σύστημά τους είναι καλό, δηλαδή παρέχει επαρκείς συνθήκες διαβίωσης και φαίνεται ικανό να εξασφαλίσει ένα καλό μέλλον, τότε αισθάνονται πως το σύστημά τους είναι ασφαλές. Η καπιταλιστική τάξη δεν κρατά στην εξουσία απλώς και μόνο με τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, την αστυνομία, τον στρατό και τη δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το εκπαιδευτικό σύστημα.

Φράουλες και αίμα

Αναδημοσίευση απο Βυσσινόκηπο

Πριν τρία χρόνια (18-21 Απριλίου 2008) έγινε μια απεργία 1.500 δούλων εργατών γης στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας Ηλείας, την οποία ακολούθησαν πογκρόμ και λιντσαρίσματα σε βάρος τους από την πλευρά των δουλοκτητών και των τραμπούκων τους. Μέρες που είναι των Παθών, κι αφού κάποιοι από εμάς δεν ακολουθούν το «χριστιανικό» (βλ. αστικό) εορτολόγιο, ας θυμηθούμε κάποια από τα πάθη της εργατικής τάξης που έλαβαν χώρα τότε και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέχρι σήμερα:

«Στην περιοχή της Μανολάδας γίνεται εκτεταμένη καλλιέργεια φράουλας, με αποδέκτες του προϊόντος την εγχώρια και ξένη αγορά», όπως αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια (βλ. λήμμα «Νέα Μανολάδα Ηλείας», στη Βικιπαίδεια). Στην περιοχή αυτή παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της εγχώριας παραγωγής της φράουλας (περίπου το 90%). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, η Νέα Μανωλάδα είχε 1.522 έλληνες κατοίκους, στους οποίους θα πρέπει να προσθέσουμε σήμερα περίπου 2.500 μετανάστες που αποτελούν το κύριο εργατικό δυναμικό της περιοχής, δεδομένου ότι απασχολούνται ως εργάτες στις διάφορες αγροτικές επιχειρήσεις, κυρίως στα φραουλοχώραφα. Αυτοί, όμως, δεν αναφέρονται στα επίσημα αρχεία και θα έμεναν στην αφάνεια, αν δεν συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια ορισμένα αιματηρά γεγονότα που αποκάλυψαν το άγριο καθεστώς της υπερεκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας που ασκείται σε βάρος τους από τους έλληνες νεοτσιφλικάδες της περιοχής. Έτσι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε όσα γεγονότα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην περιοχή αυτή, θα πρέπει να μελετήσουμε τις παραγωγικές σχέσεις της προαναφερόμενης «εκτεταμένης καλλιέργειας», δηλαδή τις σχέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών των φραουλοχώραφων και των μισθωτών καλλιεργητών τους, δουλοκτητικές σχέσεις που στάζουν στην κυριολεξία αίμα. Αυτό το αίμα ρέει και ποτίζει τις φράουλες της Νέας Μανωλάδας εδώ και πολλά χρόνια, αν και το γεγονός αυτό με το πλήθος των εγκληματικών επεισοδίων που το συνοδεύουν και αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα των παραπάνω σχέσεων άρχισαν να δημοσιεύονται μόλις εδώ και τέσσερα χρόνια, δηλαδή από το Μάη του 2007, με διάφορα ρεπορτάζ αριστερών δημοσιογράφων.

26 Απριλίου 1937 - Guernica

Η βομβαρδισμένη Γκουέρνικα

Στις 26 Απρίλη 1937 και ενώ μαινόταν στην Ισπανία ο Εμφύλιος Πόλεμος, τμήματα της ναζιστικής γερμανικής Luftwaffe (Condor Legion) και της ιταλικής φασιστικής Aviazione Legionaria, βομβαρδίζουν στα πλαίσια της επιχείρησης Rügen, επι τρεις ολόκληρες ώρες την Γκουέρνικα, μια μικρή αλλά ιδιαίτερα ιστορική πόλη της Βασκωνίας, και την ισοπεδώνουν οδηγώντας στο θάνατος περίπου 1.650 ανυπεράσπιστους αμάχους.

Το γεγονός αυτό της βάρβαρης και απάνθρωπης καταστροφής της Γκουέρνικα στα πλαίσια δοκιμών της πολεμικής μηχανής του Άξονα, προκάλεσε την αγανάκτηση όχι μόνο των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου, αλλά και όσων είδαν και κατανόησαν την σημασία της πράξης αυτής. Δεν αποτελούσε μονάχα μια επέμβαση της Γερμανίας και της Ιταλίας, στο πλευρό του δικτάτορα Φράνκο κατά των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας, αλλά ήταν και ένα σήμα κινδύνου, ένα απο τα πρώτα επεισόδια θα λέγαμε ενός πολέμου που ακολουθούσε και έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρώπη και την ανθρωπότητα από τη φονική ναζιστική πολεμική μηχανή.

Η σαραντάχρονη δικτατορία του Φράνκο που κράτησε μέχρι το 1977 (ο ίδιος ο Φράνκο πέθανε το 1975) εμπόδισε την όποια ιστορική έρευνα γύρω απο την υπόθεση της σφαγής της Γκουέρνικα. Η επίσημη εκδοχή της εθνικιστικής προπαγάνδας, ήταν πως η πόλη πυρπολήθηκε από τους κομμουνιστές, εξυπηρετώντας φυσικά με αυτόν τον τρόπο τους σκοπούς της διακυβέρνησής του. Το ερώτημα όμως που απασχολούσε τους ιστορικούς για αρκετά χρόνια, ήταν εαν ο βομβαρδισμός πραγματοποιήθηκε με τη συναίνεση των εθνικιστών του Φράνκο ή αν οι Γερμανοί και Ιταλοί έδρασαν ανεξάρτητα, κάνοντας μια πρώτη δοκιμή των μεθόδων καταστροφής απο αέρος, στοιχείο που θα παίξει ιδιαίτερο ρόλο στις επιχειρήσεις του Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολούθησε. Η άποψη που έχει επικρατήσει σήμερα είναι πως για τη σφαγή υπήρξε συγκατάθεση του ισπανικού καθεστώτος, πράγμα που σημαίνει πως η ευθύνη βαραίνει και τις 3 πλευρές.

Θαυμάσια τα νέα [και] από τις ΗΠΑ

• Αναδημοσιευση απο Βαθυ Κοκκινο
  
  Θαυμάσια τα νέα [και] από τις ΗΠΑ, όπου οι εργάτες συνεχίζουν να εξαθλιώνονται σε καθημερινή βάση, ώστε έτσι να γίνουν αρκετά ανταγωνιστικοί, ώστε να μας συμφέρει και εμάς τους "κακόμοιρους" κεφαλαιοκράτες να επενδύσουμε εκεί. Εδώ και μερικά στατιστικά, για όσους αρέσκονται στους αριθμούς, από το BusinessInsider:
  
  Μόνο το 45,4% των Αμερικανών απασχολούνταν το 2010 - το χαμηλότερο επίπεδο από το 1983.
  Μόνο το 66,8% των Αμερικανών ανδρών απασχολούνταν πέρυσι - το χαμηλότερο επίπεδο στην ιστορία των ΗΠΑ.
  Ο αριθμός των παιδιών που ζουν στη φτώχεια έχει αυξηθεί κατά 2 εκατομμύρια περίπου κατά τα τελευταία 2 χρόνια.
  Σύμφωνα με το αμερικανικό Bureau of Labor Statistics, η μέση διάρκεια της ανεργίας στις ΗΠΑ είναι τώρα στο σημείο-ρεκόρ όλων των εποχών: 39 εβδομάδες.
  Υπάρχουν 10% λιγότερες "μεσαίας τάξης θέσεις εργασίας" στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα από ότι υπήρχαν πριν από μια δεκαετία.
  Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν χάσει κατά μέσο όρο 50.000 παραγωγικές θέσεις εργασίας κάθε μήνα από την ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001.
  Στις ΗΠΑ, το ένα τέταρτο του συνόλου των εσόδων καταλήγει στις τσέπες του 1% του πληθυσμού.

Ο Καπιταλισμός ως παγκόσμιο σύστημα (μέρος Ε & ΣΤ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Το Σύγχρονο Παγκόσμιο Σύστημα ως Καπιταλιστική Παγκόσμια Οικονομία

Παραγωγή, Υπεραξία και Πόλωση

Του Immanuel Wallerstein

Μετάφραση / παρουσίαση : Αντισώματα

Συνέχεια απο το "Ο Καπιταλισμός ως παγκόσμιο σύστημα (μέρος Γ & Δ)"

 

Υπάρχουν τάξεις στο καπιταλιστικό σύστημα, αφού υπάρχουν σαφώς άτομα που τοποθετούνται διαφορετικά στο οικονομικό σύστημα, με διαφορετικό επίπεδο εισοδήματος και με διαφορετικά συμφέροντα. Για παράδειγμα είναι προφανώς προς το συμφέρον των εργατών να ζητούν αύξηση στους μισθούς τους, ενώ είναι το ίδιο προφανές ότι το συμφέρον των εργοδοτών είναι να μειώνουν τους μισθούς, τουλάχιστον σε γενικό επίπεδο. Όμως, όπως είδαμε, οι μισθωτοί εργάτες περιβάλλονται απο νοικοκυριά. Δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε οτι οι εργάτες ανήκουν σε μια τάξη ενώ τα άλλα μέλη του νοικοκυριού τους ανήκουν σε κάποια άλλη. Είναι λοιπόν τα νοικοκυριά κι όχι τα άτομα που ανήκουν σε τάξεις. Τα άτομα που θέλουν να αλλάξουν τάξη, συχνά συνειδητοποιούν πως πρέπει να φύγουν απο το νοικοκυριό που ζούν και να ενταχτούν σε κάποιο άλλο, αν θέλουν να πετύχουν αυτή την επιδίωξη. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι όμως και, σε καμμιά περίπτωση, αδύνατο.

Οι τάξεις ωστόσο, δεν είναι και οι μόνες ομάδες στις οποίες τα νοικοκυριά τοποθετούν τον εαυτό τους. Ανήκουν επίσης σε ομάδες δύναμης (status groups) ή ομάδες ταυτοτήτων (η ένοια της ομάδας δύναμης αναφέρεται πιο πολύ στο πως την βλέπουν οι άλλοι απο «αντικειμενική» άποψη, ενώ η έννοια της ταυτότητας αναφέρεται κυρίως στο πως την βλέπουν οι ίδιοι που ανήκουν στην ομάδα σαν «υποκειμενική» άποψη, αλλά όπως και νά’χει, οι ομάδες αυτές αποτελούν μια θεσμική πραγματικότητα του παγκόσμιου συστήματος). Οι ομάδες δύναμης ή οι ταυτότητες είναι ετικέτες μέσα στις οποίες γεννιόμαστε, ή τουλάχιστον πιστεύουμε οτι γεννιόμαστε. Είναι γενικά δύσκολο να μπεί κανείς μέσα σε αυτές τις ομάδες εθελοντικά, αν και όχι αδύνατο. Αυτές οι ομάδες δύναμης ή ταυτότητες είναι οι διάφοροι πληθυσμοί ή « λαοί » (peoples) των οποίων όλοι είμαστε μέλη: έθνη, φυλές, εθνοτικές ομάδες, θρησκευτικές κοινότητες, αλλά και φύλα και σεξουαλικές προτιμήσεις.

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΣΑΜΟ

Διήμερο εκδηλώσεων αφιερωμένων στην Εργατική Τάξη και το Επαναστατικό Κίνημα στις 6 και 7 Μαΐου σε Καρλόβασι και Βαθύ αντίστοιχα, διοργανώνουν η Νομαρχιακή Επιτροπή Σάμου του ΚΚΕ και το Νομαρχιακό Συμβούλιο της ΚΝΕ.

Κεντρικό σύνθημα των εκδηλώσεων είναι: «Με το Π.Α.ΜΕ και την κοινωνική συμμαχία, να γίνει ο λαός δύναμη ανατροπής και εξουσίας».

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 Μαΐου –ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ (Αίθουσα εκδηλώσεων Δήμου Καρλοβάσου) 7 μ.μ. • Χαιρετισμοί: ΚΚΕ – ΚΝΕ

Το ικρίωμα των υδάτων

Ας είναι αναστάσιμο το σημερινό φύλλο. Στον ταπεινό καθημερινό βίο αβίωτο των σημερινών ανθρώπων ο γολγοθάς είναι διαρκείας. Η αναμενόμενη ανάσταση αργεί. Γράφω Μ. Πέμπτη. Κι όταν θα διαβάζομαι, σύντροφοι, ίσως γύρω να μυρίζει η τσίκνα απ' τ' αρνί όπου υπάρχει για να ψηθεί. Ανάμεσα σε σφαγμένους άλλωστε γυρίζει ο οβελίας. Είναι η κουλτούρα του της σύναξης, της άνοιξης, του κοινού τραπεζιού που σώζει την ανάσταση εντός κι εκτός μας. Δεν είναι όμως ξόρκι στο Γολγοθά.
Θα μείνω στα καρφιά της «ειδησεογραφίας». Το ψωμί μου έβγαλα 35 χρόνια έτσι. Τα λόγια της ποίησης σήμερα είναι βαριά. Ασήκωτα. Γίνονται προσωπικά και συλλογικά χιλιάδες χρόνια τώρα. Κι όμως, τόσο με κάλλος διατυπωμένα που κι ο πιο μακρινός απ' τα γράμματα δεν τα πειράζει. Τα λέει μέσα του ως έχουν: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»...
Μπορεί το νερό να γίνει ικρίωμα και πάνω του να πεθάνει η γη κι οι άνθρωποι; Ναι, απαντάει η στυγνή είδηση. Στη μαρτυρική Ιαπωνία του τσουνάμι και του σεισμού, του λιμού, του λοιμού και του καταποντισμού, όπως μάθαμε τον ορισμό του πολέμου στη νομική σχολή, χύνουν στη θάλασσα χιλιάδες τόνους ραδιενεργού ύδατος. Το περίσσευμα του κακού των ανθρώπινων έργων, του κέρδους. Κι έτσι γίνεται ικρίωμα ο ωκεανός και λόφος για σταυρωμένους ακόμα κι αγέννητους. Γιατί πώς να σταματήσεις το κύμα, την κίνηση των νερών...

21 Απρίλη 1963 - Η πορεία ειρήνης "Μαραθών-Αθήναι"

21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, η ώρα είναι 8 το πρωί: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο βουλευτής της Αριστεράς, ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Παντού η περιοχή είναι «σπαρμένη» με ασφαλίτες και χωροφύλακες για τη διαφύλαξη «του νόμου και της τάξης». Σύμφωνα με το «νόμο», όπως τον έχει υπαγορεύει η κυβέρνηση Καραμανλή, η μαραθώνια πορεία ειρήνης είναι «παράνομη» και η τέλεσή της έχει απαγορευτεί. Ρητά...

ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ με πολιτικά έχουν φτάσει στη στροφή της Ραφήνας, για να προστεθούν στις τάξεις των χωροφυλάκων. Εκεί ακριβώς ο Λαμπράκης δέχεται το πρώτο χτύπημα. Τραμπούκοι και ένστολοι πέφτουν επάνω του με λύσσα. Ο Λαμπράκης συνεχίζει. Ξεδιπλώνει την αφίσα με το σύνθημα «42 χιλιόμετρα Μαραθώνας - Αθήνα». Και προχωρά...

ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ, ο Λαμπράκης και οι μαραθωνοδρόμοι, που τον συνοδεύουν, αποτίουν φόρο τιμής στον τάφο των πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Οι χωροφύλακες επιτίθενται στους δημοσιογράφους που καλύπτουν την πορεία. Ο Λαμπράκης συνεχίζει... 

"Ενας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται..." (ή μήπως ένας Στάλιν;) ή Ξανά προς το χείλος του Κομμουνιστικού Γκρεμού

Από Αλέξανδρο Δελάρτζ

Ο άνθρωπος που μας γλίτωσε
από τον Κομμουνιστικόν Κρημνόν

Τέτοιες μέρες πριν σαραντατέσσερα χρόνια, κάτι τανκς πιάσαν όλα τα καίρια σημεία στις μεγάλες πόλεις κι ένας τύπος με οξεία και εκνευριστικότατη φωνή διήγγειλε ότι η Ελλάς ετέθη επί της χειρουργικής κλίνης. Είχαμε την περιβόητη χούντα, τη δικτατορία των Συνταγματαρχών. Δεν θα τα ξαναπούμε, τα ξέρετε λίγο πολύ.

Παρατήρησις 1η. Ο δικτάτωρ είχε ίσως το πιο συνηθισμένο ονοματεπώνυμο στην Ελλάδα, και Γιώργος και Παπαδόπουλος, πώς λέμε Τζων Σμιθ. Δεν είχε κάτι το εξτρίμ, κάτι το πιασάρικο, ένα απολύτως συνηθισμένο όνομα, στη μέση της στρατιωτικής ιεραρχίας, η επιτομή της μετριότητας, άρα της βλακείας. Ο Παπαδόπουλος βεβαίως τόσο βλαξ δεν ήταν, ο Πατακός ήταν. Ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για την κατάλληλη δουλειά, και μια χαρά ευοδώθηκαν τα σχέδια του διεθνούς κεφαλαίου στην περιοχή ενώ αυτός έκαμνε εσωτερική πολιτική με χορούς, τραγούδια, χοροεσπερίδες και μπόλικο κυνηγητό, σώζοντας την λατρεμένη μας πατρίδα από τον Κομμουνιστικόν κρημνόν. Πλάκα πλάκα, απ' αυτόν κόλλησα την καθαρεύουσα στην πιο γελοία -φυσικά- εκδοχή της. Από όλους μπορείς να κερδίσεις!

το όχημα της σύγχρονης πολιτικής σκέψης

Παρατήρησις 2α. Η χούντα καθιέρωσε έναν προσφιλή στα καθ' ημάς όρον, τη λέξη “δικτατορία” την οποία χρησιμοποιεί και ο Μαρξ, ούτω και προκαλεί μιαν αρχικήν αποστροφή το άκουσμα της φράσης “δικτατορία του προλεταριάτου”. Θα μας πάρουν τα σπίτια. Θα πρέπει να εξηγήσουμε εδώ ότι ο όρος “δικτατορία” είναι επιστημονικός-πολιτικός. Βεβαίως έχει φορτιστεί αρνητικά, αλλά κατα τ'άλλα δεν σημαίνει άλλο παρά εξουσία και επομένως οποιεσδήποτε συγχίσεις και ταυτίσεις είναι ουχί μόνον ατυχείς αλλά και ανιστόρητες. Η δικτατορία του προλεταριάτου είναι μια μορφή δημοκρατίας κατά την οποία η δομή και το νομικό εποικοδόμημα του μηχανισμού “κράτος” ανήκει, εκφράζει και προωθεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξεως που είναι πρώτης τάξεως! Όπως επίσης και η λαθροχειρία της χρήσεως της λέξης “επανάσταση”. Η “εθνοσωτήριος” που μας έσωσε από τον Κομμουνιστικόν Κρημνόν, είναι η απόλυτη γελοιοποίηση της έννοιας. Αλλά ευτυχώς βρέθηκαν μέχρι σήμερα αρκετοί που διέσωσαν τη φήμη της λέξεως μέσω της καθημερινής γυμναστικής.

Απ' την Ανάσταση ...στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Λιάνα Κανέλλη

Πέρασαν σχεδόν 45 χρόνια κι ακόμα ηχεί σ' αυτιά μου η φράση του Παπαδόπουλου «πριν από την επανάστασιν η χώρα ευρίσκετο ενώπιον γκρεμού. Σήμερον η χώρα κάνει ένα βήμα - άλμα (;) - προς τα εμπρός!...». Ημουνα στην Πρώτη Γυμνασίου και 21η Απριλίου δεν πήγα ποτέ στην εκδρομή στους Αγίους Αποστόλους. Θα ήταν και με λεωφορείο, η παρθενική της εφηβείας μου, μεγάλο πράγμα εκείνα τα χρόνια... Το Πάσχα, η Ανάσταση, εκείνο το μεγαλειώδες και βαθύτατα επαναστατικό «θανάτω θάνατον πατήσας», μας πήρε λίγο καιρό της πιτσιρικαρίας της εποχής να συνειδητοποιήσουμε ότι είχε μολυνθεί από την «εθνοσωτήριον». Ο πατέρας μου έκλαψε τους αγώνες του, η μάνα μου τη χαμένη προίκα της κι εγώ με την αδερφή μου, αντιεπικοινωνιακά μικρότερη τρία χρόνια, είχα εμπιστοσύνη στα νιάτα μου με την παντοδυναμία που εμπνέει η υγεία, η διαμόρφωση της ζωής, το σπαρτάρισμα της εφηβικής φρεσκαδούρας.
.
Με σχεδόν μισόν αιώνα στην πλάτη έχοντας ζήσει ζωή, δράστης κι όχι θεατής, αυτά τα βιώματα δεν σβήνονται απ' το πετσί του μυαλού μου. Είμαι αυτά κι άλλα τόσα διαμορφωτικά, όπως όλοι σχεδόν οι άνθρωποι της Γης οι λιγότερο ή περισσότερο αλαφροΐσκιωτοι κι αντιστεκόμενοι στο μέσα τους κτήνος. Για παράδειγμα, θυμάμαι από την 22α Απριλίου του '67 το όνομα Ελής, συλληφθέντος και μεταφερθέντος στον Ιππόδρομο, εκεί που κείται σήμερα το ...υπό κατάρρευση Ωνάσειο Ιδρυμα. Αυτή τη μνήμη την έχω από τότε συνυφασμένη με μια εικόνα που σήμερα ακόμα στο κεφάλι μου είναι ίδια κι απαράλλαχτα οδυνηρή σαν ποίημα μαχαίρι.

Ταινιο-προτάσεις

1. La battaglia di Algeri (1966) - Gillo Pontecorvo

To χρονικό του ξεσηκωμού του Αλγερινού λαού ενάντια στους Γάλλους αποικιοκράτες. Η ταινία εστιάζει στην κατάσταση που επικρατούσε στο κέντρο της αλγερινής πρωτεύουσας και στον τρόπο που έδρασαν οι διάφορες ομάδες εκεί καθώς και την δράση των αρχών και τις προσπάθειές τους να καταπνίξουν την εξέγερση. Πολύ καλή σκηνοθεσία, φωτογραφία αλλά και ερμηνείες, ακόμη και από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς. Από τις καλύτερες ταινίες που έχουμε δει.


2. Τα σταφύλια της οργής (1940) - John Ford

Η οικογένεια Joad εγκαταλείπει την κατασχεμένη από την τράπεζα γη της στην Οκλαχόμα και αναζητά μια καλύτερη τύχη στην γη της επαγγελίας, την Καλιφόρνια. Με λίγα λόγια το θέμα της ταινίας είναι η εσωτερική μετανάστευση και μέσα από την οδύσσεια της οικογένειας βλέπουμε μία Αμερική, που με το ρατσισμό και την ξενοφοβία της δεν διαφέρει και τόσο από τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στη σύγχρονη πολιτισμένη Ευρώπη.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του John Steinbeck, η ταινία αποτελεί ορόσημο του αμερικάνικου κινηματογράφου και φιγουράρει σχεδόν σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ο John Ford είναι αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου και τόσο το όνομά του όσο και το καστ της ταινίας υπόσχονται μια πολύ καλή εμπειρία. Όσοι όμως έχουν διαβάσει το βιβλίο μάλλον θα απογοητευτούν.

Δείτε στην...TV.

Εφημερίδα Οδηγητής (Απριλίου)
Κόκκινος Άνεμος

Τι συμβαίνει τελικά στην Κούβα;

Από Αμπελοφιλοσοφίες

Στην αρχή διάβασα αυτό απο το in.gr(19-4-11)

~~~

“Το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας πρότεινε βελτιώσεις στις ευρείες πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις του προέδρου Ραούλ Κάστρο χωρίς να ταχτεί εναντίον τους.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα, οι 1.000 σύνεδροι εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις προτάσεις του Κάστρο για περικοπή των κυβερνητικών θέσεων εργασίας, μεγαλύτερη ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ενίσχυση της παραγωγικότητας, χωρίς η χώρα να αποκλίνει από τις βασικές σοσιαλιστικές αρχές που ακολουθεί από το 1959.”

~~~

Μετά χαράς διαπιστώνω ότι άνοιξε ενας γόνιμος διάλογος, πριν καλά καλά ολοκληρώσω το άρθρο, σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον της Κούβας, του τελευταίου θα έλεγα οχυρού, σε μια εποχή που η “Ρωμαική αυτοκρατορία” της εποχής μας, δείχνει να έχει απλώσει τα δίχτυα της σε ολο τον κόσμο. Παρόλο που στα σχόλια ειπώθηκαν αρκετά, θα ήθελα να παραθέσω ακόμα μια δυο σκέψεις σχετικά με τις προτάσεις του συνεδρίου στην Κούβα.

Λίγα λόγια για την υπεραξία

Από το Τάξεις και Ηθική

 

    Ο πυρήνας της μαρξικής στοιχειοθέτησης της εκμετάλλευσης της εργατικής από την αστική τάξη, είναι η έννοια της υπεραξίας. Αν αυτή η έννοια κατανοηθεί από σύσσωμη την εργατική τάξη, στην αλληλόσχεσή της με την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αυτό θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την εξέλιξη και την ατσάλωση του ταξικού εργατικού κινήματος. Ευθύς εξαρχής, από τις πρώτες του οικονομικές μελέτες, ο Μάρξ αναρωτήθηκε από πού προέρχεται το κέρδος στην παραγωγή. Εμείς μαθαίνουμε πως υπάρχουν σε μια παραγωγική διαδικασία, αφενός το κόστος της, που διακλαδώνεται σε εργατικούς μισθούς και έξοδα για μηχανήματα-πρώτες ύλες, αφετέρου τα έσοδά της, που καρπώνεται ο καπιταλιστής πουλώντας τα προιόντα που παρήχθησαν. Η διαφορά, μαθαίνουμε, εσόδων-κόστους, είναι το κέρδος, το οποίο ''δικαιούται'' ο καπιταλιστής, επειδή ''έκανε τον κόπο'' να ''χαρίσει θέσεις εργασίας'' στους εργάτες του και να ξοδέψει χρήματα για την αγορά των κατάλληλων μέσων παραγωγής.

 

   Το ότι αισθανόμαστε πως ο καπιταλιστής ''δικαίως'' πουλά τα προιόντα που παρήχθησαν σε τιμή τέτοια, έτσι ώστε να καλύπτει τα έξοδά του σε μισθούς και σε μέσα παραγωγής και να βγάζει και κάποιο κέρδος, δεν λέει τίποτα για το πως γεννάται το ίδιο το κέρδος. Δεν πρόκεται για εθιμικό δίκαιο, μετά την παραγωγική διαδικασία, προκύπτει αξία μεγαλύτερη από αυτήν που εισήχθη στην παραγωγή. Πχ ο καπιταλιστής ξόδεψε 5 σε μισθούς και 8 σε μέσα παραγωγής, άρα 13, και πούλησε βγάζοντας 16, άρα έβγαλε κέρδος 3. Το κέρδος αυτό, προέκυψε, μας λέει ο μαρξισμός, από την απόσπαση ''υπεραξίας''.

Στα 1,63 τρις δολάρια οι παγκόσμιες αμυντικές δαπάνες του 2010, εν μέσω λιτότητας!

Μείωση του ρυθμού αύξησης των αμυντικών δαπανών παρατηρήθηκε το 2010, σύμφωνα με δημοσίευμα του MarketWatch.

Οι συνολικές αμυντικές δαπάνες έφτασαν το 2010 τα 1,63 τρισ. δολάρια, σημειώνοντας αύξηση 1,3%, που ήταν πάντως μικρότερη από την αύξηση των προηγούμενων ετών.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο υιοθετούν συνεχώς μέτρα λιτότητας, τα ποσά αυτά παραμένουν προκλητικά για την παγκόσμια ύφεση.
Πολλές χώρες στην Αφρική και την Νότια Αμερική αύξησαν τις αμυντικές τους δαπάνες κατά 6%, αν και οι μικροί τους προϋπολογισμοί δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση.

Από τις δέκα χώρες με τους μεγαλύτερους αμυντικούς προϋπολογισμούς την τελευταία δεκαετία, μόνο η Κίνα και οι ΗΠΑ αύξησαν σημαντικά τις αμυντικές τους δαπάνες.

Καταβαράθρωση με ή χωρίς αναδιάρθρωση

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Στοιχείο πρώτο:
Το Μάρτη του 2010, στο τελευταίο δάνειο πριν την υπαγωγή της Ελλάδας στο «μηχανισμό στήριξης» και στο μνημόνιο, το επιτόκιο εκτινάχτηκε στο 6,3%. Το τοκογλυφικό αυτό επιτόκιο αποτέλεσε και την αφορμή που επικαλέστηκε η κυβέρνηση για να καταφύγει στην «τρόικα».
Οπως δικαιολογήθηκε, το ύψος του επιτοκίου καθιστούσε πλέον επικίνδυνα ασύμφορη τη χρηματοδότηση της χώρας από τις διεθνείς αγορές. Η προσφυγή στο «μηχανισμό στήριξης» δικαιολογήθηκε με το επιχείρημα ότι η «βοήθεια» προς την Ελλάδα θα ανάγκαζε τις «αγορές» να μειώσουν τις πιέσεις και να προχωρήσουν στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού.

Το αποτέλεσμα:

• Στα τέλη του 2010, τα περίφημα «σπρεντς» δανεισμού της Ελλάδας έκλεισαν πάνω από τις 1.000 μονάδες βάσης. Δηλαδή εάν η Ελλάδα έβγαινε για δανεικά στις διεθνείς χρηματαγορές στα τέλη του χρόνου θα δανειζόταν με ένα επιτόκιο της τάξης του 12,7%!
• Χτες μόλις τα «σπρεντς» εκτινάχτηκαν στις 1.100 μονάδες, που σημαίνει ένα επιτόκιο δανεισμού της τάξης του 14%!

Αυτές ήταν οι «ευεργετικές» συνέπειες του «μηχανισμού στήριξης» και του μνημονίου:
Από τη στιγμή που η Ελλάδα προσέτρεξε στις αγκάλες τους το αποτέλεσμα ήταν το επιτόκιο δανεισμού της χώρας να έχει υπερδιπλασιαστεί (!) σε σχέση με το ήδη ληστρικό επιτόκιο που η Ελλάδα δανειζόταν πριν καταφύγει στο «μηχανισμό» και την «τρόικα».

Αμερικάνικα φυτίλια στην Μέση Ανατολή

Φουντώνουν σταδιακά οι αναταραχές και στην Συρία, που όπως δείχνουν τα πράγματα θα αποτελέσει την τέταρτη κατα σειρά χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου θα υπάρξει "λαϊκή εξέγερση", γνήσια ή προσχεδιασμένη, την οποία στην συνέχεια - φυσικά και - θα στηρίξει η φιλανθρωπική ιμπεριαλιστική μηχανή του ΝΑΤΟ, είτε με στρατιωτική, είτε με πολιτική ... εισβολή ! Ακολουθεί κατα πόδας η Υεμένη, για την οποία υπάρχουν σενάρια εισβολής των Αμερικάνων ήδη απο το 2010, ενώ στο Μπαχρέιν όπου η γνήσια λαϊκή αντίδραση δεν ήταν μέρος των σχεδίων τους ή δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα, ήδη έχει πνιγεί στο αίμα απο την συμμαχική Σαουδαραβική ηγεσία και έχει ξεχαστεί απο τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ... Ο λαός του Μπαχρέιν μάλλον δεν συγκινεί κανέναν ιμπεριαλιστή !

Όπως διαβάζουμε λοιπόν στις αστικές φυλλάδες, καμια 20αριά χιλιάδες αντικυβερνητικοί διαδηλωτές, στην πλειοψηφία τους μέλη των φυλών Φαστάρα και Μπάνι Χάλεντ, κατέλαβαν χθες το κέντρο της πόλης Χόμς στην Συρία όντας οπλισμένοι, και βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις δυνάμεις ασφαλείας και καταστολής, οι οποίοι άνοιξαν πυρ εναντίον τους, με αποτέλεσματα αρκετούς νεκρούς και τραυματίες ... Νωρίτερα είχε υπάρξει εξαγγελία του σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, για αντικατάσταση της νομοθεσίας περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης μέχρι το τέλος της εβδομάδας από νέο νομοθετικό πλαίσιο καθώς και για προώθηση ορισμένων μεταρρυθμίσεων, όπως η ελεύθερη σύσταση πολιτικών κομμάτων.

Απο την χθεσινή ομιλία της Αλ. Παπαρήγα

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της συγκέντρωσης

Στην ομιλία της, στη χτεσινή συγκέντρωση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε:«Αυτήν την κρίσιμη στιγμή αποδέκτης της ομιλίας μας είναι αποκλειστικά και μόνο ο λαός. Επιθυμούμε να προκαλέσουμε σκέψεις, ερωτήματα και προβληματισμούς για τη διέξοδο υπέρ του λαού σε βάρος των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Επιθυμούμε να πείσουμε για την άμεση ανάγκη ο λαός τώρα να πάρει την ιστορική απόφαση, να δώσει πρωτοφανή μαζικότητα και αποτελεσματικότητα στους ταξικούς αγώνες, στην πολιτική πάλη. Μαζί με το ΚΚΕ, σε συνεργασία και συμπαράταξη.

Υπάρχει το καινούριο στοιχείο: Η σκληρή εμπειρία, από την οικονομική καπιταλιστική κρίση και τη διαχείρισή της. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που, όταν ερωτώνται ποιο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, εμπιστεύονται, απαντούν κατηγορηματικά κανένα από τα δύο. Ιδιαίτερα στα εργατικά λαϊκά στρώματα που δεν έχουν κόψει το δεσμό τους με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Εχουμε και εμείς ευθύνη να σας πείσουμε, αλλά έχετε και εσείς ευθύνη, γιατί είτε από πίστη, είτε από ελπίδα, είτε από συνήθεια, τους έχετε δώσει τη δυνατότητα να κυβερνούν και να ισχυρίζονται ότι έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση. Δεν φτάνει να καταδικάζετε τα δύο κόμματα, γιατί τα θεωρείτε ανάλγητα, μακριά από το λαό, ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση, που δε λένε την αλήθεια ή δεν ξέρουν να κυβερνήσουν. Ορισμένες επικρίσεις μπορεί να έχουν κάποια βάση, όμως δεν αποτελούν την ουσία του προβλήματος.

Τι είναι βία (για να μην ξεχνάμε).

Γραφει ο Γιωργος Βαγιωνης

Βία είναι… να μην μπορείς να σπουδάσεις το παιδί σου γιατί δεν έχεις χρήματα μετά τις περικοπές στο μισθό σου.

Βία είναι… να πεθαίνει ο πατέρας σου γιατί δεν έχεις λεφτά να τον βάλεις μια ιδιωτική νοσοκόμα σε ένα διαλυμένο νοσοκομείο.

Βία είναι… να παίρνεις σύνταξη 400 ευρώ και να δίνεις τα 200 ευρώ στο τηλέφωνο, νερό και ρεύμα.

Βία είναι… να βλέπεις το γείτονα σου να ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει.

Βία είναι… να σου χρεώνουν την αποτυχία μια πολιτικής που εσύ ποτέ δεν επέλεξες (αφού δεν σε ρώτησαν).

Firefox και η τέχνη της προπαγάνδας

Από Αλέξανδρο Δελάρτζ

ετεροχρονισμένη σοσιαλιστική προπαγάνδα 

Όσοι τσιμπήσατε και νομίζετε ότι πρόκειται δια άρθρον περί του προσφιλούς browser σας την έφερα. Εξακολουθήσατε όμως την ανάγνωσιν, θα βρείτε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το σημερινό μας θέμα.

Η προπαγάνδα έχει ετυμολογία από το λατινικό ρήμα propago που σημαίνει εκτείνω, μεγενθύνω, αυξάνω. Κατα μιαν άλλην πανουσική προσέγγιση, είναι κάτι “πριν τον πάγο”, δηλαδή πριν δημιουργηθεί πάγος και αποκλειστούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, η προπαγάνδα αναλαμβάνει την καθυστέρηση του σχηματισμού πάγου, ήτοι τη δημιουργία συνθηκών ζεστασιάς ανάμεσα στις παγωμένες καρδιές των ανθρώπων. Αλλά μάλλον οι κατ' εξοχήν προπαγανδισταί, ποτέ δεν το' δαν έτσι.

 

Η προπαγάνδα είναι τέχνη, υψηλή μάλιστα. Χοντρά-χοντρά θα έλεγε κανείς ότι είναι η οργανωμένη προσπάθεια εκ μέρους μιας αρχής (της κρατικής εξουσίας, ενός κόμματος, μιας οργάνωσης) να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερο οπαδούς, υποστηρικτές μέλη. Π.χ. σου λέω εγώ τώρα δα “ψήφισε Παπαρήγα, είμαστε και οι πρώτοι, yeeeeaaah, λαϊκή εξουσία τώρα, ούγκα ούγκα. Τι; δεν μας υποστηρίζεις, ουυυυ, βλάκα, ηλίθιε, άχρηστε πράκτορα του ιμπεριαλισμού, φασισταριό, γκέι κλπ” κι εσύ μου απαντάς “ρε δεμπαναγα... καραγκιόζη, ρομποτάκι, παίζεις την κασέτα” κλπ κλπ. Δηλαδή κάνω προπαγάνδα, αλλά αποτυγχάνω στο στόχο μου γιατί πολλοί με βρίζουν με τη μέθοδο που ακολουθώ. Κι όχι μόνο δεν πετυχαίνω το στόχο μου, όχι μόνο δεν εξασφαλίζω και μια ουδετερότητα απ' τον άλλον, που κι αυτό κέρδος είναι μια και λιγοστεύω τα εμπόδια, αλλά δημιουργώ και εχθρούς. Άρα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η μέθοδος.

Οι Φινλανδοί προτιμούν την επιστροφή στο ναζιστικό τους παρελθόν ...

 Από Erodotos Weblog

Με καταμετρημένο το 99% των ψήφων η Εθνική Συμμαχία καταλαμβάνει 44 έδρες στο κοινοβούλιο (-6) και ποσοστό 20,4%, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα 42 (-3), με ποσοστό 19,1%, οι Αληθινοί Φινλανδοί 39 (+34), με ποσοστό 19%, το Κέντρο 35 (-16) με ποσοστό 15,8%, η Αριστερή Συμμαχία 14 (-3) με ποσοστό 8,1%, οι Πράσινοι 10 (-5) με ποσοστό 7,2%, το Κόμμα του Σουηδικού Λαού 9 έδρες και ποσοστό 4,3%, οι Χριστιανοδημοκράτες 6 έδρες (-1) και ποστοστό 4% και 1 έδρα με ποσοστό 0,4% πάει σε άλλο κόμμα.

Μεγάλη ήταν η ήττα για το Κεντρώο Κόμμα της πρωθυπουργού Μαρί Κιβινιέμ, που έχασε 16 έδρες και αναδεικνύεται σε τέταρτη δύναμη στο κοινοβούλιο. Η ίδια, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα τόνισε ότι το κόμμα προφανώς υπέστη φθορά από τα οκτώ χρόνια που ήταν στην κυβέρνηση, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από τη θέση της ως αρχηγός του κόμματος. Η “Εθνική Συμμαχία” έχασε σημαντικό μέρος της δύναμής του, ωστόσο η εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης αναμένεται να ανατεθεί στον 39χρονο Γίρκι Κατάινεν. Από τα δύο άλλα κόμματα που συμμετείχαν στην απερχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού, οι Πράσινοι έχασαν πέντε έδρες και πέφτουν στις 10 ενώ το Λαϊκό Σουηδικό Κόμμα διατηρεί τις 9 έδρες του.

Γ. ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΩ ΕΡΙΞΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ, ΤΩΡΑ ΤΗ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ!

Αναδημοσιευση απο το ISKRA

Η ΤτΕ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ!

Είναι γνωστό πως η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν αποτελεί μόνο τον εποπτικό φορέα των τραπεζών της χώρας, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Εδώ και αρκετά χρόνια, η ΤτΕ δρα ως συνδικαλιστικός εκφραστής, των συμφερόντων όχι μόνο του εγχώριου αλλά και τους διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

Εάν κάποιος ανατρέξει σε παλαιότερες εκθέσεις της ΤτΕ, θα δει πως εδώ και καιρό η ΤτΕ ζητούσε τη λήψη μέτρων αναλόγων με αυτά του Μνημονίου.

Για αυτό το λόγο άλλωστε η ΤτΕ, χαιρέτισε περίπου ως σωτήριο γεγονός την υπαγωγή της Ελλάδας στην κρεατομηχανή της τρόικα. Και αυτό για δύο λόγους:

Πρώτον, για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών, δηλαδή του εγχώριου και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

Δεύτερον, η ΤτΕ, αντιλαμβάνεται το Μνημόνιο ως εργαλείο πειθάρχησης σε ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές: «Η Συμφωνία Στήριξης... θα επέβαλλε πειθαρχία στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, θα προσέφερε τεχνογνωσία στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής και θα διευκόλυνε τη δημοσιονομική προσαρμογή», σημείωσε τη Μ. Δευτέρα, κατά την ομιλία παρουσίασης της Έκθεσής του για το 2010, ο Διοικητής της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλος.

Που 'σαι Μακάρθι, να τους θαυμάσεις...

Αναδημοσιευση απο Κοκκινο Ανεμο

Ένα από τα πολλά αντικομμουνιστικά "φρούτα" στην εποχή της δημοκρατίας και στη χώρα - μητρόπολη της ελευθερίας, τις ΗΠΑ, είναι το "Ιδρυμα μνήμης για τα θύματα του Κομμουνισμού".
Το εν λόγω Ίδρυμα ανακάλυψε πως κάποιοι μαθητές ηλικίας 14 -15 ετών σε κάποιο Δημοτικό σχολείο, χρησιμοποίησαν ρητά των Φιντέλ Κάστρο και Μάο Τσε Τούνγκ σε αφίσες που αναρτήθηκαν σε αίθουσα του σχολείου. Και δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια ο Πρόερος του ιδρύματος φρόντισε να ενημερώσει, μέσω της ιστοσελίδας του Ιδρύματος για τα τεκτενόμενα και να βγει οτη γύρα για ενίσχυση του αντικομμουνιστικού αγώνα

«Παρακαλούμε να μας βοηθήσετε να εξαπλωθεί η αλήθεια για τον κομμουνισμό, με το πρόγραμμα σπουδών για τον κομμουνισμό - ένα σχέδιο με 13 μαθήματα, από το Μαρξ στο Μάο. Παρακαλούμε να εξετάσετε τη δυνατότητα δωρεάς στο Ιδρυμα μας - 500, 100, 50, 25 δολάρια ή ό,τι μπορείτε να αντέξετε οικονομικά - σήμερα». Πληρώοτε, να γεμίσουμε τα μυαλά των παιδιών σας, ψέμα και χυδαιότητα, να τα δηλητηριάσουμε όσο είναι μικρά με τον σντικομμουνισμό. Όσα συμβαίνουν στην Αμερική, και σίγουρα θα δώσουν και... ιδέες στους Ευρωπαίους αντικομμουνιστές, επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά το φόβο τους για κείνο το "φάντασμα" που 20 χρόνια μετά την ανατροπή του Σοσιαλισμού, συνεχίζει να πλανιέται και να εμπνέει νέους ανθρώπους κάνοντας τους καπιταλιστές να χάνουν το ύπνο τους...

Τα γιαούρτια, μοιάζουν τώρα παρωνυχίδα μπροστά στις μολότοφ και στα καδρόνια

Από το Βαθύ Κόκκινο

Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να καταλάβεις ότι κυοφορούνται καταστάσεις που το πολιτικό αστικό σύστημα δεν θα μπορέσει να τις διαχειριστεί. Η κοινωνία βράζει. Η μνημονική κυβέρνηση, πειθήνιο όργανο ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση τεράστιες μάζες του πληθυσμού και η συμμορία του πολιτικού απατεώνα ΓΑΠ δείχνει αποφασισμένη να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση για όσο καιρό βρίσκεται στην εξουσία. Μόνο που αυτή την φορά η παραλυτική αστική νομιμότητα αρχίζει να αμφισβητείται –και σε κάποιες φορές μαζικά- ενώ η βία έπαψε να είναι μονοπώλιο του κράτους και η λαϊκή αντιβία έκανε την εμφάνισή της.

Χαρακτηριστικό το σημερινό άρθρο του Παντελή Καψή στο «Βήμα». Παραθέτουμε την εισαγωγή του: «Για τον μέσο πολίτη το πουλόβερ έχει αρχίσει ήδη να ξηλώνεται. Τα σημάδια είναι παντού. Στην Κόρινθο όπου σχεδόν ανενόχλητοι είκοσι οδηγοί εισβάλλουν σε αστυνομικό τμήμα και καίνε κλήσεις. Στο Πέραμα όπου συνδικαλιστές αναποδογυρίζουν περιπολικό με αστυνομικούς. Στην Κερατέα όπου μήνες τώρα διεξάγεται ένα αντάρτικο κατά της Αστυνομίας, με την Πολιτεία να δείχνει ανίκανη να αντιδράσει. Στα διόδια και στο Σύνταγμα όπου ατιμωρητί οι «Δεν πληρώνω» προπηλακίζουν όσους δεν θέλουν να παραβιάσουν τον νόμο».

Ο καλαμαράς του ΔΟΛ φυσικά στο πόνημα του, ασκεί πολεμική σε όσους δεν δέχονται αδιαμαρτύρητα να γυρίσουν στον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα που μας στέλνει η κυβέρνηση του ΓΑΠ-Τσολάκογλου και συνιστά σε υπουργούς και κυβερνητικούς βουλευτές να στηρίζουν τις επιλογές γιατί όπως γράφει: «πίσω πια δεν υπάρχει. Μόνο μπροστά...».

ΚΚΕ : Παρέμβαση για την Κερατέα και την διαχείρηση των απορριμάτων

Ανακοίνωση εξέδωσε η Κομματική Οργάνωση Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Κερατέα. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία βρίσκονται αντιμέτωποι με τα χωρίς τελειωμό άγρια αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν το λαό στην πτώχευση. Η προώθηση του αντιλαϊκού σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική είναι μέρος αυτής της πολιτικής. Της πολιτικής που προσφέρει τα πάντα στο μεγάλο κεφάλαιο. Ο αγώνας του λαού της Λαυρεωτικής εκφράζει τη δίκαιη αντίθεση στα αντιλαϊκά σχέδια για τη διαχείριση των απορριμμάτων και έχει υπόβαθρο την αγανάκτηση για την κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία.

Οι συνεχιζόμενες, με εντολή της κυβέρνησης, για πάνω από τέσσερις μήνες επιχειρήσεις καταστολής και τρομοκράτησης των ΜΑΤ σε βάρος του λαού της περιοχής φανερώνουν, για μια ακόμη φορά, ότι η κυβέρνηση είναι αδίστακτη, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απαιτούμε άμεση απόσυρση των δυνάμεων καταστολής από την Κερατέα και ολόκληρη τη Λαυρεωτική.
Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει ως δίκαιο τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή του ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ και των άλλων εγκαταστάσεων επεξεργασίας απορριμμάτων, απαιτώντας να μην ξεκινήσει καμία εργασία στην περιοχή. Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ όχι μόνο ανέδειξε το πρόβλημα, αλλά αποκάλυψε τους ενόχους, τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που έχουν εγκληματικές ευθύνες για τη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης.

Ο ΣΚΑΪ και το ψέμα του

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι επίδοξοι συκοφάντες του ΚΚΕ σπάνε τα μούτρα τους στην προσπάθεια να πλήξουν τη σχέση του Κόμματος με το λαό, να σπείρουν με ψέματα την αμφιβολία και τη σύγχυση. Στο προχτεσινό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, τα «παπαγαλάκια» του Αλαφούζου ωρύονταν υστερικά ότι «το ΚΚΕ, με απόφαση μάλιστα της Κεντρικής του Επιτροπής, δε δημοσιοποιεί τα στοιχεία ισολογισμών από τη διαχείριση της κρατικής επιχορήγησης, όπως κάνουν τα άλλα κόμματα».

Επειδή ο ΣΚΑΪ και τα άλλα αστικά ΜΜΕ εξασκούνται συχνά πυκνά στην αντιΚΚΕ προπαγάνδα, ανακαλύπτοντας άλλοτε σχέσεις του Κόμματος με τη «Γερμανός», άλλοτε άρνηση του ΚΚΕ για έλεγχο στα οικονομικά του και πάει λέγοντας, τους διευκολύνουμε στο δαιμόνιο «ρεπορτάζ» τους, επαναδημοσιεύοντας στη στήλη τους ισολογισμούς που κάθε χρόνο δημοσιεύει το ΚΚΕ στην έντυπη έκδοση του «Ριζοσπάστη». Οι συγκεκριμένοι ισολογισμοί αφορούν το 2009 (δημοσιεύτηκε στις 28/2/2010, σελ. 29) και το 2010 (δημοσιεύτηκε στις 27/2/2011, σελ. 28). Το είπαμε και χτες, το ξαναλέμε σήμερα: Το ψέμα, όπως και η προσπάθεια να σπιλωθεί το ΚΚΕ, έχουν κοντά ποδάρια.

Ριζοσπάστης

Ανθρωποφαγία

Από Αμπελοφιλοσοφίες

Έβλεπα σήμερα στην τηλεόραση τον Γ.Κύρτσο να λέει τα εξής(ελεύθερη μεταφορά των λεγόμενων του γιατί δεν θυμάμαι ακριβώς πως το είπε)

“Πρέπει να προσέχουμε τώρα με τις αποκρατικοποιήσεις να μην γίνει το ίδιο που έγινε με την Ολυμπιακή. Απο τα χρήματα που πήρε το δημόσιο(σιγά να μην τα πήρε το δημόσιο) για την πώληση της Ολυμπιακής τα περισσότερα κατέληξαν μεσω των ασφαλιστικών ταμείων ως αποζημιώσεις στους εργαζόμενους, αυτή τη φορά κάτι τέτοιο πρέπει να αποφευχθεί…“

Δηλαδή τι ζητάει ο κανίβαλος; Ζητάει αυτή τη φορά, να μην χρυσωθεί ούτε καν το χάπι όπως είχε γίνει με την Ολυμπιακή. Δηλαδή δεν φτάνει που οι αγοραστές θα κερδοφορούν απο παραγωγικές δομές που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα των ελλήνων εργαζομένων και θα ξεπουληθούν για ενα κομμάτι ψωμί, αλλά απο αυτό το κομμάτι ψωμί ο Κυρ. Κύρτσος ζητάει να μην δωθούν καν μερικά ψίχουλα στους εργαζόμενους, έστω για να τους κλείσουν το στόμα. Προφανώς οι κύριοι της πλουτοκρατίας, δεν φοβούνται πια την αντίδραση του λαού, αφού βλέπουν ότι δεχόμαστε ολο αυτό το αποκαλυπτικό σκηνικό που περνάει μπροστά απο τα μάτια μας, με χαρακτηριστική απάθεια οι περισσότεροι.

Η Κερατεα & το ΑΛΗΘΙΝΟ Διλημμα: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ η ΦΑΣΙΣΜΟΣ ;

Γραφει ο Celin

Διαβαζω εδω για τον πολεμο στην Κερατεα.
Οποιος παρακολουθει τα γεγονοτα εκει,εχει αντιληφθει πια οτι το Sorικο Καθεστως,επιθυμει νεκρο.
Και νομιζω οτι θα προτιμουσε ο νεκρος να ανηκει στις ταξεις των ματατζηδων. Ακομα κ ολο το αδικο του κοσμου να ειχαν οι Κερατιωτες,καμια κυβερνηση αποτελουμενη απο πολιτικους κ οχι απο πορνες των εργολαβων, δε θα εξακολουθουσε να διατηρει εκει τα στρατευματα κατοχης, τρομοκρατωντας τους πολιτες, εισβαλλοντας στα σπιτια κ βασανιζοντας, ακομα κ σφιγγοντας τα γεννητικα οργανα των πολιτων
(απο οτι ακουσα στο ραδιοφωνο),
ριχνοντας χημικα με αποτελεσμα να αποβαλλουν εγκυες γυναικες,
δερνοντας, απειλωντας για νεους Γρηγοροπουλους.