Όλα τώρα αρχίζουν !

1.

Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή δεν είναι οι “τεχνικές [και τεχνητές] λεπτομέρειες” της κατάστασης. Γι’ αυτές συζητάμε ήδη εδώ και καιρό, και σίγουρα θα συνεχίσουμε να συζητάμε και στο μέλλον.

2.

Αυτό που είναι επιτακτικό αυτή τη στιγμή [πριν βυθιστούμε τελείως στην κρίση, και ο αγώνας για -απλή- επιβίωση, ο αγώνας για ένα κομμάτι ψωμί, μας απορροφήσει τελείως] είναι ένα διπλό ερώτημα, που ίσως έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να συζητήσουμε και/ή να στοχαστούμε:

• Πού βρισκόμαστε;
• Πού θέλουμε να πάμε;

3.

Στην Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει ένα τεραστίας κλίμακας πείραμα κοινωνικής μηχανικής ή, μάλλον, ανθρωπολογικής κοινωνικής μηχανικής. Όταν βγούμε απ’ τον δοκιμαστικό σωλήνα στον οποίο μας έχουν πετάξει -αν ποτέ βγούμε-, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο γύρω μας.
Ούτε εμείς θα είμαστε το ίδιο μ’ αυτό που είμαστε τώρα!

4.

Όσο διδακτικό κι αν είναι το να κάνουμε συγκρίσεις με παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος, άλλο τόσο αποπροσανατολιστικό είναι να μείνουμε σ’ αυτές. Αυτό που θα βιώσουμε, αυτό που ήδη βιώνουμε, δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Οπότε, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

5.

Το κοινωνικό/οικονομικό/πολιτισμικό σύστημα που κυριαρχεί στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, το σύστημα που γεννήθηκε πριν από δύο περίπου αιώνες και που διαρκώς επεκτείνει την κυριαρχία του, έχει όνομα. Λέγεται καπιταλισμός. Δεν λέγεται ούτε “νέα τάξη” ούτε “παγκοσμιοποίηση”. Λέγεται καπιταλισμός. [Ή, ορθότερα, καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.] Η κοινωνική κατάσταση στην οποία κάποιος αγοράζει την εργατική δύναμη κάποιου άλλου. Τελεία και παύλα.

6.

Το ότι αυτό το σύστημα παίρνει, κατά καιρούς, διαφορετικές μορφές είναι γεγονός. Οι μορφές αυτές όμως σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν την ουσία του, που είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Τη σημερινή του μορφή θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε χρηματιστικό καπιταλισμό [ή κερδοσκοπικό ή όπως αλλιώς θέλουμε]. Εμφανίστηκε σε όλο του το μεγαλείο πριν από είκοσι χρόνια, όταν κατέρρευσαν τα καθεστώτα του “υπαρκτού κρατικού καπιταλισμού”, και όταν η Κίνα εντάχθηκε κι αυτή στη λεγόμενη “οικονομία της αγοράς”.

7.

Δύο λέξεις κλειδιά για την κατανόηση του χρηματιστικού καπιταλισμού είναι οι εξής:

• εγγύηση
• επισφάλεια

Εγγύηση των κερδών για τους μεγάλους “παίκτες” [τράπεζες (βλ. τα σχέδια διάσωσής τους μετά την κρίση του 2008), πολυεθνικές επιχειρήσεις κ.λπ.], και
Επισφάλεια για όλους τους μικρούς “παίκτες”, δηλαδή για όλους εμάς. Επισφάλεια σημαίνει: μη δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, μη δικαίωμα στην περίθαλψη, μη δικαίωμα στη σύνταξη, μη δικαίωμα στην υγεία, μη δικαίωμα στην παιδεία, μη δικαίωμα στον πολιτισμό, μη δικαίωμα στην κοινωνικότητα, εν ολίγοις μη δικαίωμα στη ζωή.

8.

Στόχος και επιδίωξη; Η δημιουργία ενός ασπόνδυλου “ανθρώπου”, ενός νέου ανθρωπολογικού τύπου, η δημιουργία ενός ανθρώπου δίχως ιδιότητες, ενός ανθρώπου τρομοκρατημένου, πεινασμένου, μίζερου, υποταγμένου. Ενός ανθρώπου που δεν θα ξεχωρίζει από τον βούρκο μέσα στον οποίο θα ζει και θα κινείται.

9.

Κάπου εδώ βρισκόμαστε. Ας πάμε παρακάτω.

10.

Το παρακάτω σημαίνει ένα πράγμα: πού θέλουμε να πάμε;
Οι επιλογές μας -ως συνήθως- είναι δύο:

• Ή να υποταχτούμε
• Ή να αγωνιστούμε ενάντια και σ’ αυτό που μας έχουν ήδη επιβάλλει και σ’ αυτό που θέλουν σήμερα να μας επιβάλλουν.

11.

Αν υποταχτούμε, υποταχτήκαμε. Δεν θα υπάρξει γυρισμός! Για κανέναν!

12.

Πώς να αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτό που μας έχουν ήδη επιβάλλει και σ’ αυτό που θέλουν να μας επιβάλλουν;
Απλό, απλούστατο.
Να αρνηθούμε να γίνουμε ο ανθρωπολογικός βούρκος της κοινωνικής μηχανικής τους.
Να αναδείξουμε ό,τι πιο ανθρώπινο έχουμε μέσα μας, δηλαδή ό,τι πιο κοινωνικό.
Την αλληλεγγύη μας προς όσους έχουν ανάγκη [ανεξάρτητα από φυλές, χρώματα, "κοινότητες", καθοδηγητές, ινστρούχτορες κ.ο.κ.]
Το χαμόγελό μας και την ευγένειά μας προς όλους όσους συναντάμε στους δρόμους, στη δουλειά, στα λεωφορεία, στις πλατείες.
Την άρνησή μας να καταναλώσουμε τα σκουπίδια κάθε είδους που μας σερβίρουν [τρόφιμα/σκουπίδια, πολιτισμικά σκουπίδια, σκουπίδια "ενημέρωσης", φαρμακολογικά σκουπίδια, χημικά σκουπίδια, οικολογικά σκουπίδια, σκουπίδια γενικώς...]
Την αυτοοργάνωσή μας επί παντός του κοινωνικού. Στη δουλειά, στην πολυκατοικία, στη γειτονιά, στο σχολείο, στην πλατεία, στη διασκέδαση, παντού! Να τσακίσουμε την αντικοινωνικότητα και την εξατομίκευση που μας επιβάλλουν!
Όλοι στους δρόμους! Όλοι στις διαδηλώσεις! Όλοι στην Αγορά!
Γιατί, τίποτα δεν είναι προς πώληση, τίποτα δεν είναι προς αγορά! Τον ωφελιμισμό τους [την κυρίαρχη ιδεολογία του καπιταλισμού] ας τον χώσουν -επιτέλους- εκεί που ξέρουν! Σε λίγο θα μας υποχρεώσουν να πληρώσουμε και το σκοινί με το οποίο θα μας κρεμάσουν. Και τα έξοδα της κηδείας μας!

Αδέλφια στα όπλα!

Όλα τώρα αρχίζουν!

Χ. Μόρφος

http://theamapati.wordpress.com