Αναδημοσίευση από Αγκάρρα
Πηγή: ΚΟΜΕΠ – 2005
Αναλύοντας την ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα με γνώμονα τη λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό, τη θέση του Λένιν για το σύνθημα των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», το ΚΚΕ κατέληξε στην εξής εκτίμηση:
Η ΕΕ αποτελεί μια προωθημένη καπιταλιστική Ενωση, δηλαδή μια προωθημένη μορφή συμμαχίας των καπιταλιστικών κρατών στην Ευρώπη, η οποία ακολούθησε διάφορα στάδια στην εξέλιξή της. Ηγετικός της πυρήνας υπήρξε η γαλλογερμανική συνεργασία, γνωστή και ως «άξονας», με στόχο τη μεταπολεμική ενίσχυση των μονοπωλίων της, εν μέρει και απέναντι στη στενότερη αμερικανοβρετανική («αγγλοσαξωνική») συμμαχία. Γενικότερα, ήταν η οικονομική και πολιτική συμμαχία των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της Δύσης για τη θωράκιση του καπιταλισμού απέναντι στο σοσιαλιστικό τμήμα της Ευρώπης, στον κίνδυνο της σοσιαλιστικής προοπτικής στη Δυτική Ευρώπη.
Η πορεία της ΕΟΚ προς την ΟΝΕ (ΕΕ) εκφράζει τα κοινά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών-μελών της, έχει ως κίνητρο και στόχο τη μεγέθυνση των μονοπωλίων τους σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, περιοδικών οικονομικών κρίσεων, ανακατατάξεων στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης (εμφανίσθηκαν τα λεγόμενα «θαύματα» της Ιαπωνίας, των «Ασιατικών τίγρεων» κλπ.). Είναι συμμαχία των κρατών-μελών της ΕΕ για μια γενική αναπροσαρμογή στους όρους πληρωμής της μισθωτής εργασίας, με αφαίρεση κατακτήσεων που είχαν επέλθει σε τελείως διαφορετικές εγχώριες και διεθνείς συνθήκες συσχετισμού μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας απέναντι σε εκείνες του κεφαλαίου.
Είναι πορεία κοινών στοχεύσεων του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων που εδρεύουν στα κράτη της Ευρώπης και ταυτοχρόνως είναι και πορεία ανταγωνισμών μεταξύ τους, μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης, μεταξύ των μονοπωλίων τους. Και αυτό, γιατί η αδήριτη ανάγκη της συμμαχίας τους για να ανταπεξέλθουν στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, δεν αναιρεί την καπιταλιστική ανισομετρία, τον ανταγωνισμό, τις αντιθέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης, την εθνο-κρατική οργάνωση πάνω στην οποία στηρίζεται η καπιταλιστική συσσώρευση.
Το πιο συνεκτικό στοιχείο αυτής της διακρατικής καπιταλιστικής συμμαχίας (Ενωσης) είναι η κοινή γραμμή για την εφαρμογή πολιτικών που νομιμοποιούν τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης σε σχέση με τα νέα επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας της. Επομένως αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν: Την υστέρηση των μισθών έναντι της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, τις αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, την πληρωμή άμεσα, ως εμπόρευμα, των απαιτούμενων για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης κ.ά. (ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση)
Πηγή: ΚΟΜΕΠ – 2005
Αναλύοντας την ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα με γνώμονα τη λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό, τη θέση του Λένιν για το σύνθημα των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», το ΚΚΕ κατέληξε στην εξής εκτίμηση:
Η ΕΕ αποτελεί μια προωθημένη καπιταλιστική Ενωση, δηλαδή μια προωθημένη μορφή συμμαχίας των καπιταλιστικών κρατών στην Ευρώπη, η οποία ακολούθησε διάφορα στάδια στην εξέλιξή της. Ηγετικός της πυρήνας υπήρξε η γαλλογερμανική συνεργασία, γνωστή και ως «άξονας», με στόχο τη μεταπολεμική ενίσχυση των μονοπωλίων της, εν μέρει και απέναντι στη στενότερη αμερικανοβρετανική («αγγλοσαξωνική») συμμαχία. Γενικότερα, ήταν η οικονομική και πολιτική συμμαχία των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της Δύσης για τη θωράκιση του καπιταλισμού απέναντι στο σοσιαλιστικό τμήμα της Ευρώπης, στον κίνδυνο της σοσιαλιστικής προοπτικής στη Δυτική Ευρώπη.
Η πορεία της ΕΟΚ προς την ΟΝΕ (ΕΕ) εκφράζει τα κοινά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών-μελών της, έχει ως κίνητρο και στόχο τη μεγέθυνση των μονοπωλίων τους σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, περιοδικών οικονομικών κρίσεων, ανακατατάξεων στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης (εμφανίσθηκαν τα λεγόμενα «θαύματα» της Ιαπωνίας, των «Ασιατικών τίγρεων» κλπ.). Είναι συμμαχία των κρατών-μελών της ΕΕ για μια γενική αναπροσαρμογή στους όρους πληρωμής της μισθωτής εργασίας, με αφαίρεση κατακτήσεων που είχαν επέλθει σε τελείως διαφορετικές εγχώριες και διεθνείς συνθήκες συσχετισμού μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας απέναντι σε εκείνες του κεφαλαίου.
Είναι πορεία κοινών στοχεύσεων του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων που εδρεύουν στα κράτη της Ευρώπης και ταυτοχρόνως είναι και πορεία ανταγωνισμών μεταξύ τους, μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης, μεταξύ των μονοπωλίων τους. Και αυτό, γιατί η αδήριτη ανάγκη της συμμαχίας τους για να ανταπεξέλθουν στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, δεν αναιρεί την καπιταλιστική ανισομετρία, τον ανταγωνισμό, τις αντιθέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης, την εθνο-κρατική οργάνωση πάνω στην οποία στηρίζεται η καπιταλιστική συσσώρευση.
Το πιο συνεκτικό στοιχείο αυτής της διακρατικής καπιταλιστικής συμμαχίας (Ενωσης) είναι η κοινή γραμμή για την εφαρμογή πολιτικών που νομιμοποιούν τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης σε σχέση με τα νέα επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας της. Επομένως αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν: Την υστέρηση των μισθών έναντι της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, τις αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, την πληρωμή άμεσα, ως εμπόρευμα, των απαιτούμενων για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης κ.ά. (ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.
Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog
ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.
Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.