65 χρόνια απο την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα ....

Ηταν 6 του Αυγούστου του 1945, ώρα 01:37, όταν τρία αμερικανικά ανιχνευτικά αεροπλάνα «Β-29» απογειώθηκαν από τη νήσο Τινιάν. Μια ώρα αργότερα στις 02:45, θα τα ακολουθήσει ένα άλλο, βομβαρδιστικό «Β-29», που στην πλώρη του με μαύρα γράμματα έγραφε «Enola Gay». Ηταν το όνομα της μητέρας του 29χρονου κυβερνήτη του, σμηνάρχου Πολ Τίμπετς, ο οποίος θεώρησε σωστό μ' αυτό ακριβώς το όνομα να βαφτίσει το σκάφος. Μαζί με τον Π. Τίμπετς, το πλήρωμα του «Ενόλα Γκέι» ήταν δωδεκαμελές, ενώ στην κοιλιά του αεροσκάφους μεταφερόταν κάτι το εντελώς καινούριο: Μόνο μια βόμβα, που δεν περιείχε κοινή εκρηκτική ύλη, αλλά ουράνιο 235. Επρόκειτο για μια ατομική βόμβα, που την είχαν βαφτίσει «Little boy» («Αγοράκι») και η αποστολή του πληρώματος του «Ενόλα Γκέι» ήταν να τη ρίξει πάνω σε πραγματικό στόχο, στην πόλη Χιροσίμα.

Στις 07:09 από τα ανιχνευτικά «Β-29» αναγγέλλεται ότι «ο ουρανός είναι αίθριος πάνω από τη Χιροσίμα». Στις 08:11 η πόλη φαινόταν καθαρά από τα μέλη του πληρώματος του «Ενόλα Γκέι». Δυόμισι λεπτά αργότερα, ο κυβερνήτης Τίμπετς διατάζει το σκοπευτή του, επισμηναγό Τόμας Φίρμπι, ν' αφήσει τη βόμβα στο κενό.

Ωρα 08:15...... Το «Little boy» εγκαταλείπει το «Enola Gay» και 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους αεροπόρους που φοράνε γυαλιά οξυγονοκολλητών. Επειτα, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό.

Ο τραγικός απολογισμός ?
269.446 νεκροί, απο τους οποίους οι 70.000 στιγμιαία  κατα την έκρηξη, ενώ οι υπόλοιποι πέθαναν τα επόμενα χρόνια απο διάφορες μορφές καρκίνου λόγω της ραδιενέργειας !

Ο στόχος του ατομικού αυτού υπερόπλου, δεν ήταν η Ιαπωνία όπως προσπάθησε ύστερα απο μερικές ώρες να δικαιολογηθεί ο πρόδρος των ΗΠΑ, Χάρυ Τρούμαν ..... καθώς η ηγεσία της Ιαπωνίας είχε ήδη συνθηκολογήσει και απέμενε το τυπικό της παράδοσης. Στόχος τους ήταν ολόκληρη η ανθρωπότητα, καθώς ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το μονοπώλιο που είχε στον πυρηνικό οπλισμό προκειμένου να εκφοβίσει τους λαούς της Γης και ειδικότερα το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα το οποίο είχε κατακυριεύσει τον πλανήτη και την Σοβιετική Ένωση !

Ο εκβιασμός αυτός των λαών της γης, φάνηκε ξεκάθαρα μέσα απο τον λόγο του Χάρυ Τρούμαν, μερικές ώρες μετά την ρήψη της ατομικής βόμβας .....

«Ατομική βόμβα, βόμβα συνδυασμένη με τη βασικήν δύναμιν του σύμπαντος, τη δύναμιν εκ της οποίας και ο ήλιος αντλεί την ιδικήν του, εξαπελύθη εναντίον εκείνων που έφεραν τον πόλεμον εις την Απω Ανατολήν... Εδαπανήσαμεν 2.000 εκατομμύρια δολάρια διά την πρωτοφανούς μεγέθους εις την ιστορίαν επιστημονικήν αυτήν κερδοσκοπίαν και ενικήσαμεν... Θα προβώ εις περαιτέρω μελέτας και θ' απευθύνω και άλλας συστάσεις προς το Κογκρέσον ως προς τον τρόπον καθ' ον η ατομική δύναμις θα αποβή μέσον πανίσχυρον και αναγκαστικής επιδράσεως προς διατήρησιν της παγκοσμίου ειρήνης».

Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, 

δεν είχε ακόμα τελειώσει....

Τρεις μέρες μετά, στις 9 του Αυγούστου 1945, ώρα 02:56 ξεκίνησαν άλλα τρία «Β-29». Τα δύο από αυτά έχουν αποστολή να ρίξουν όργανα καταγραφής της έκρηξης στην πόλη που θα βομβαρδιστεί, να φωτογραφήσουν και να κινηματογραφήσουν το γεγονός. Το τρίτο, με το όνομα «Bocks' Car», με 13μελές πλήρωμα και με κυβερνήτη τον Τσαρλς Σουίνι, μεταφέρει μια βόμβα μήκους 3 μέτρων και 24 εκατοστών, με μέγιστη διάμετρο 1 μέτρο και 35 εκατοστά, που ζυγίζει 4.500 κιλά και είναι βαμμένη κίτρινη με πτερύγια μαύρα. Αυτή η βόμβα, που φέρει το όνομα «Fat man», αν και είναι το ίδιο καταστρεπτική μ' αυτήν που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, δεν περιέχει ουράνιο 235, αλλά το ατομικό της φορτίο αποτελείται από πλουτώνιο, ένα υπερ-ουρανικό στοιχείο, που δεν υπάρχει στη φύση. Η διαταγή που είχε δοθεί ήταν ο «Fat man» να ριχτεί στην ιαπωνική πόλη Κοκούρα, κι εφόσον αυτό δεν ήταν δυνατό ως δεύτερος στη σειρά στόχος οριζόταν το Ναγκασάκι.

Ωρα 11:01 της 9ης του Αυγούστου 1945. Ο «Fat man» απελευθερώνεται από την κοιλιά του σκάφους. Υστερα από 52,5 δευτερόλεπτα, φτάνει στο σημείο εκρήξεως και κονιορτοποιεί οποιοδήποτε εμπόδιο σε μια έκταση τριών με τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων από το σημείο μηδέν και προκαλεί σοβαρές ζημιές στον υλικό πολιτισμό σε τριπλάσια έκταση, ενώ μια ορμητική καταιγίδα φωτιάς κατακαίει κι αποτεφρώνει τα πάντα....... (προσθέτοντας ακόμα 150.000 νεκρούς στον τραγικό απολογισμό).

Σήμερα, 65 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα και την θηριωδία των Αμερικάνων, συνεχίζουν να κλιμακώνονται οι πολεμικοί εξοπλισμοί λόγω των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων. Περισσότερες από 30.000 πυρηνικές κεφαλές συνεχίζουν να υπάρχουν  σε ολόκληρο τον κόσμο. Η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων συνεχίζει να υπάρχει. Οι συμφωνίες μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας για μείωση των πυρηνικών κεφαλών δεν οδηγούν φυσικά στην κατάργηση των πυρηνικών όπλων.....