Απλές αλήθειες

Πρωτοσέλιδα το «Βήμα» σήμερα μας μιλάει για τους σχεδιασμούς των επικυρίαρχων της Ε.Ε που θα έχουν θύμα τα ελληνικά λαϊκά στρώματα με επιδίωξη πάντα να μείνουν αλώβητα τα κέρδη των πλουτοκρατών.
Και συμπληρώνει το ρεπορτάζ της φυλλάδας: «Η Αθήνα, γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση διαφωνίας της με τις εισηγήσεις των κοινοτικών στελεχών θα υποχρεωθεί στη συνέχεια να λάβει τα ίδια μέτρα από το Συμβούλιο των υπουργών της ζώνης του ευρώ, το οποίο θα αποφασίσει ερήμην της Ελλάδας, δεν αναμένεται να προβάλει σοβαρές αντιρρήσεις».
Αυτό που δεν μας λέει η λαχανοφυλλάδα είναι ότι η αστική μας κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά αφού περασμένος κυβερνητικός θίασος έχει υπογράψει την συμφωνία της Λισαβόνας που παραχωρεί το δικαίωμα στους ξένους νταβατζήδες να καθορίζουν την ελληνική οικονομική πολιτική για μας χωρίς εμάς, χωρίς έστω την γνώμη του πολιτικού προσωπικού των ντόπιων καπιταλιστών.

Με αφορμή αυτό το δημοσίευμα έχει την αξία του να επαναφέρουμε ένα άλλο άρθρο της ίδιας φυλλάδας που δημοσιεύτηκε στο Κυριακάτικο φύλλο της. Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ μας παρουσιάζει το ντόπιο εφοπλιστικό κεφάλαιο έτοιμο να αναλάβει τον ρόλο «εθνικού σωτήρα» και να δανείσει την ελληνική κυβέρνηση με λιγότερο ληστρικό επιτόκιο, απ’ ότι οι ξένοι τοκογλύφοι.

Εδώ να σημειώσουμε ότι η «εφοπλιστική οικογένεια» είναι ότι πιο αισχρό, βρόμικο και εγκληματικό έχει να επιδείξει η ελληνική πλουτοκρατία. Χωμένοι μέχρι τον λαιμό στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών, στην διακίνηση όπλων, στο δουλεμπόριο, οι εφοπλιστές και με την ολόπλευρη διαχρονική συμπαράσταση των αστικών κυβερνήσεων –θαλλασοδάνεια, επιδοτήσεις, απαλλαγή από την φορολογία κ.λ.π- έχουν δει την περιουσία τους να αυξάνετε με αστρονομικούς ρυθμούς.

Και επανερχόμαστε στο δημοσίευμα της φυλλάδας του Ψυχάρη: «Σύντομα η χώρα μας θα προσφύγει σε νέο δανεισμό αναζητώντας μεγάλα ποσά (άνω των 20 δισ. ευρώ) και προσφέροντας ένα επιτόκιο που εκτιμάται ότι θα υπερβαίνει το 4%- τη στιγμή που η Κύπρος, για παράδειγμα, δανείζεται με 1,5%- για να χρηματοδοτήσει τον προϋπολογισμό και το χρέος της.
Με δεδομένο ότι μόνο η ρευστότητα των ελλήνων εφοπλιστών εκτιμάται πως υπερβαίνει τα 250 δισ. δολάρια γίνεται απολύτως κατανοητός ο τρόπος που θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν οι απαραίτητοι πόροι, χωρίς να συνυπολογίζονται τα κεφάλαια των Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, αυτά των ομογενών, αλλά και όλων των μικροκαταθετών που έχουν τα χρήματά τους στις τράπεζες, με επιτόκιο που κυμαίνεται μεταξύ 1% και 2%».

Τι καταλαβαίνουμε και απ’ αυτό το δημοσίευμα; Αυτό που κουραστήκαμε να γράφουμε τόσες φορές. Δηλαδή ότι λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν. Αλλά αυτά βρίσκονται στα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών.
Με πρώτους και καλύτερους τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές.
Και αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς αλλά το παραδέχονται και οι ίδιοι.

Ένα απλό παράδειγμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το Ενεργητικό του τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα ανερχόταν στα τέλη του 2000 στα 233 δισ. Ευρώ.
Αφού ακολούθησε μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι άλλη μία της ΝΔ, σύμφωνα πάντα με τα δικά τους στοιχεία στα τέλη του 2009, το σύνολο του Ενεργητικού του τραπεζικού τομέα, δηλαδή ο συνολικός πλούτος που έχουν στα θησαυροφυλάκια τους οι Τράπεζες, υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας στο αστρονομικό ποσό των 579 δισεκατομμυρίων ευρώ!

Οση ακριβώς είναι η εκτίναξη του δημόσιου χρέους, κοντά στα 300 δισ. δηλαδή, τόση (και λίγο παραπάνω!) είναι η αύξηση του αμύθητου πλούτου που ομολογούν ότι απέσπασαν οι τράπεζες μέσα στην αντίστοιχη δεκαετία!

Και οι υπόλοιποι καπιταλιστές τα προηγούμενα χρόνια δεν έμειναν παραπονεμένοι. Όπως είχε γράψει και σε ρεπορτάζ του στην «Ελευθεροτυπία» ο Β. Γεωργάς (31/5/2008): «Χρυσή πενταετία» για τις ελληνικές επιχειρήσεις ήταν η περίοδος από το 2003 μέχρι και το 2007, καθώς στο διάστημα αυτό τα κέρδη και οι πωλήσεις των εταιρειών έσπασαν διαδοχικά ρεκόρ και αναρριχήθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα της ιστορίας.
Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια η έκρηξη των μεγεθών ήταν τόσο εκκωφαντική που «ακούστηκε» σε όλη την Ευρώπη, αφού τα κέρδη επιχειρήσεων και τραπεζών σχεδόν διπλασιάστηκαν, παρουσιάζοντας ρυθμούς αύξησης δεκαπλάσιους του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Την ίδια θεαματική αύξηση είχαν και τα κέρδη των εφοπλιστών, που σήμερα θέλουν να παρουσιαστούν σαν «εθνικοί σωτήρες».
Κι αυτό γιατί οι ντόποιοι πλουτοκράτες όλα τα τελευταία χρόνια είχαν συσσωρευμένη υπερκερδοφορία που στηρίχθηκε στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων και στα απίστευτα προνόμια που τους προσφέρθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Καμιά κυβέρνηση, διαχρονικά δεν έβαλε φρένο στις ορέξεις των πλουτοκρατών. Αντίθετα. Υλοποιούσε κάθε τους επιθυμία. Και φτάσαμε στο σημείο γελοιότητας, μάλιστα, να βλέπουμε χτες τον Βγενόπουλο, έναν στυγνό καπιταλιστή, στην τηλεόραση, να μας κάνει «μαθήματα χρηστής διοίκησης της ελληνικής οικονομίας»!!!!

Το έχουμε γράψει δεκάδες φορές. Οι οικονομικές κρίσεις είναι σύμφυτες με το καπιταλιστικό σύστημα. Τώρα που η κρίση που αγκάλιασε και τον ελληνικό καπιταλισμό (αυτή τη «νησίδα ανάπτυξης», που διαφήμιζαν οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα) αποτελεί για τους κεφαλαιοκράτες μια ευκαιρία για δύο πράγματα. Πρώτον για να τσακιστούν τα εργατικά δικαιώματα και να τρομοκρατηθεί ο «αδαής λαός» για να απεμπολήσει και τα τελευταία δικαιώματα που του έχουν απομείνει και δεύτερον για να κονομήσουν τα παράσιτα του χρηματιστικού κεφαλαίου που τζογάρουν στο χαρτί «οικονομικής αδυναμίας» της κυβέρνησης.

Τα πράγματα είναι απλά. Το ζητούμενο είναι ποιος θα πληρώσει αυτή την κρίση που δημιούργησαν οι καπιταλιστές.
Το κεφάλαιο ή ο κόσμος της εργασίας. Και αυτό εξαρτάτε απ’ τους συσχετισμούς δυνάμεων των δυο στρατοπέδων που παίρνουν μέρος στον διαρκεί ταξικό πόλεμο. Αν δεν κλιμακώσουμε την πάλη μας με μορφές αγώνα που θα αναγκάσει το κεφάλαιο να «πονέσει» δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι θα αναστραφεί αυτή η κατάσταση που βιώνουμε.

Βαθύ Κόκκινο