Σχετικά με την αγάπη του ΚΚΕ για το ευρώ και την ευρωζώνη

Πρέπει να γίνει μου φαίνεται ολυμπιακό άθλημα, η παράφραση ή η σκοπίμως μερική παράθεση ή η μερική απόκρυψη θέσεων και δηλώσεων μελών και στελεχών του ΚΚΕ. Η παράφραση που θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο έχει να κάνει με την διαστρέβλωση της θέσης του ΚΚΕ σχετικά με την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μεταξύ των υποστηρικτών του Ευρώ και εκείνων του εθνικού νομίσματος. Η εν λόγω γκαιμπελιά αποτελεί παλιά κατασκευή(θυμάμαι την επικαλούνται από εποχή Αλέκας), όμως αυτές της μέρες δείχνει να γίνεται μια προσπάθεια επανά-διάδοσης της στα τουίτερ τα φέησμπουκ και παντού αλλού...

"ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΜΟΡΦΟΣ “ΣΥΜΜΑΧΟΣ” ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ “ΔΡΑΧΜΟΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ” Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ"(από ίσκρα)

Παραφράζουν λοιπόν την θέση μας, υποστηρίζοντας ότι το ΚΚΕ δια στόματος Κουτσούμπα τάσσεται [ξεδιάντροπα] υπέρ του Ευρώ και κατά της δραχμής. Είναι τίμιο κάποιος να διαφωνήσει με μια οποιαδήποτε θέση του ΚΚΕ-κάποιοι έχουν και ταξική υποχρέωση να το κάνουν- δεν είναι τίμιο όμως να διαφωνήσει με κάτι που το έχει εκ του πονηρού βαφτίσει ο ίδιος θέση του ΚΚΕ(παραφράζοντας, λαϊκίζοντας, πετσοκόβοντας, υπεραπλουστεύοντας σε σημείο να χαθεί το πραγματικό νόημα, παίρνοντας αποσπασματικά κάποιες φράσεις ή βάζοντας αποπροσανατολιστικές επικεφαλίδες) με σκοπό να εξυπηρετήσει την Α ή τη Β σκοπιμότητα.

Τι πραγματικά λέει το ΚΚΕ; Πολύ απλά ότι η χειραφέτηση του ελληνικού λαού δεν έχει να κάνει με το αν του επιτρέψουν να έχει εθνικό νόμισμα ή αν τον θέλουν να μείνει στο ευρώ, αφού το νόμισμα αυτό καθ αυτό, δεν είναι η βάση της οικονομίας, δεν εγγυάται ούτε πιο δίκαιη διανομή πλούτου ούτε από μόνο του αποτελεί κάποιο βήμα προς τον σοσιαλισμό, ούτε καν, απλά και μόνο με εθνικό νόμισμα πρόκειται να απεξαρτηθεί-απεμπλακεί η χώρα από την ΕΕ. Αυτός είναι και ο λόγος που το ΚΚΕ δεν μιλάει έτσι απλά για έξοδο από ευρώ ούτε αφηρημένα για έξοδο από την ΕΕ, αλλά για αποδέσμευση από Ε.Ε Νάτο και λοιπούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με εργατικό έλεγχο, συγκεντροποίηση της παραγωγής και λαϊκή εξουσία.


Και επειδή το κόμμα, η τεσπά αυτοί που το αποτελούν, και πείρα έχουν και δεν είναι χαζοί, υπάρχει λόγος που επιμένουν σε αυτή τη θέση, ότι δηλαδή με την αλλαγή απλά νομίσματος ο λαός δεν μπορεί τίποτα καλό να περιμένει, κάποια πράγματα μάλιστα θα χειροτερέψουν κιόλας, αφού αυτή η αλλαγή νομίσματος δείχνει να αποτελεί Plan B της αστικής τάξης(ή προς το παρόν κάποιας μερίδας της). Και όταν λέμε Plan B, εννοούμε εναλλακτική επιλογή καπιταλιστικής διαχείρισης, διέξοδο σε πιθανό πολιτικό αδιέξοδο της αστικής πολιτικής εξουσίας, σχέδιο σωτηρίας της, σχέδιο αποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζών, ανάχωμα στην ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων τους, και γενικά καθένα από αυτά και όλα μαζί. Και δεν είναι τυχαίο που διάφορες αριστερές πλατφόρμες, κάποιοι εξωκοινοβουλευτικοί, διάφορες συνιστώσες, σταδιολόγοι κάθε είδους[1], προβάλλουν το πέρασμα στη δραχμή ως πανάκεια, ως κάτι επαναστατικό, ως μια νίκη του λαού απέναντι στα συμφέροντα και στα αρπαχτικά. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η "αριστερή όψη του ευρωσκεπτικισμού"(γιατί υπάρχει και δεξιά και άκροδεξιά όψη του ευρωσκεπτικισμού(Λεπέν και τα ρέστα) που λέει περίπου τα ίδια) με αυτόν τον τρόπο εκφράζει ανοιχτά την βλακεία της εξυπηρετώντας χωρίς να το θέλει εκείνη την μερίδα της αστικής τάξης που στηρίζει την έξοδο από το ευρώ, ή αν το κάνει εσκεμμένα. Και δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν συνειδητά ή ασυνείδητα(ή υποσυνείδητα) προετοιμάζει το έδαφος για την έξοδο από το ευρώ διαφημίζοντας την, και κάνοντας ελκυστική για τον λαό μια επιλογή που στην ουσία είναι επιλογή της αστικής τάξης ή έστω ενός μέρους αυτής. Όπως δεν είχε και τόση σημασία αν το Σύριζα πραγματικά πίστευε ότι μπορούσε να αλλάξει την Ε.Ε προς το φιλολαϊκό ή αν απλά και χυδαία κορόιδευε τον λαό, διότι κάποια πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και η εγκληματική βλακεία μπορεί να είναι βλακεία αλλά είναι και εγκληματική(αν και εγώ προσωπικά κάνω δίκη προθέσεων και είμαι καχύποπτος απέναντι στις προθέσεις όλων αυτών).

Στο χορό αυτόν λοιπόν που παραδοσιακά αυτοί οι χώροι σέρνουν το λαό και που πιθανά να δημιουργήσει μια η περισσότερες αποχρώσεις του πάλαι ποτέ Σύριζα, το ΚΚΕ δεν θα πιάσει το μαντήλι και δεν θα μπει στον κύκλο -ή στη λούπα αν προτιμάτε- διότι ως κομμουνιστικό κόμμα έχει ευθύνη απέναντι στις εργατικές μάζες να μη συμβάλει στον αποπροσανατολισμό τους. Αυτοί που διαφημίζουν την έξοδο από το ευρώ ως πανάκεια -γνωρίζοντας ότι σε δύσκολους καιρούς οι λαοί έχουν μια τάση προς την ρομαντική ενατένιση του "ένδοξου παρελθόντος"- είναι οι ίδιοι που μέχρι μόλις πριν λίγους μήνες διαφήμιζαν την κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία θα σχηματίζονταν με κορμό το Σύριζα και θα έσκιζε τα μνημόνια-μέσα στο νάτο και στην ΕΕ- φέρνοντας ευημερία στον τόπο, ουράνια τόξα και ροζ μεταξωτές κορδέλες. Τελικά τα μνημόνια αναγεννήθηκαν από τις στάχτες μας, οι μεταξωτές κορδέλες έγιναν φύκια, και η ευημερία[για όσο παραμένουμε παγιδευμένοι στους δικούς τους σχεδιασμούς] βρίσκεται κάπου εκεί στην άκρη του ουράνιου τόξου κρυμμένη μέσα σε ένα τσουκάλι...άντε ας είναι στην αριστερή άκρη.

Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν θα πάμε ούτε με τους μεν-τους δραχμολάγνους-ούτε με τους δε- τους ευρωλάγνους, όπως και πρωτύτερα, παρά τις όποιες πιέσεις, δεν επιλέξαμε μεταξύ αριστερής και δεξιάς διαχείρησης, δηλαδή όπως φάνηκε στην πράξη μεταξύ αριστερού και δεξιού μνημονίου.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

[1] Ότι και καλά η έξοδος από το ευρώ αποτελεί ένα στάδιο προς το μετασχηματισμό του καπιταλισμού στο αντίθετο του...