29 Δεκεμβρίου 2015

Η νεοφιλελεύθερη βλακεία-μικρές αστικές «παρανοήσεις»




Ακούμε συχνά, από κυβερνητικούς κύκλους, από τα MME και από συζητήσεις γύρω μας, ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε ένα πιο μικρό και ευέλικτο κράτος, ένα κράτος λιγότερο γραφειοκρατικό και περισσότερο λειτουργικό, ένα κράτος χωρίς κηφήνες, μη συνεχνιακό, λιγότερη κρατική παρέμβαση στις ζωές μας, κλπ κλπ. Οι «διακηρύξεις» αυτές συνοδεύονται συνήθως και από άλλες δηλώσεις τύπου, «η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετία» και άλλα τέτοια όμορφα και Αδωνικά πλασμένα.

Ο Λένιν έλεγε για το κράτος, πως είναι ένας μηχανισμός στην υπηρεσία της κυρίαρχης τάξης, με την βοήθεια του οποίου, η εκάστοτε άρχουσα τάξη, υποτάσσει τις υπόλοιπες τάξεις κάτω από τα δικά της συμφέροντα. Αυτό γίνεται είτε με το μαλακό – πείθοντας δηλαδή η άρχουσα τάξη ότι το δικό της καλό, συμβαδίζει με το γενικότερο καλό - είτε με το ζόρι, χρησιμοποιώντας η άρχουσα τάξη το μονοπώλιο της κρατικής βίας(στις διάφορες της εκφάνσεις) για να καταστείλει τυχόν «παρεκκλίσεις». Παράλληλα, υπάρχουν και ένα σωρό προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, όπως είναι για παράδειγμα το σχολείο, που αναλαμβάνουν να μυήσουν και να προετοιμάσουν τις συνειδήσεις των μαθητών, έτσι ώστε η κρατούσα κατάσταση να γίνει αντιληπτή ως «φυσική», «αναγκαία» και «αναπόδραστη».



 Στην σοσιαλιστική κοινωνία, και συγκεκριμένα στο τελικό στάδιο του ώριμου κομμουνισμού, που θα έχουν στην πράξη καταργηθεί οι τάξεις –άρα και η πάλη τους- το κράτος με αυτή του τη μορφή δεν θα χρειάζεται, και για αυτό θα μαραζώσει και θα εξαφανιστεί. Μερικοί μπερδεύονται και θεωρούν ότι η κατάργηση του κράτους, που υπόσχονται οι κομμουνιστές, ταυτίζεται με κάποιου είδους κατάργησης κάθε οργανωμένης κοινωνικής δομής, και συνεπώς επικράτησης της αναρχίας(με την κακή έννοια). Η μαρξιστική λενινιστική θεωρία πάντως –στο βαθμό που μπορώ να την κατανοήσω- δεν εννοεί αυτό, αλλά αυτό που περιγράψαμε παραπάνω, την κατάργηση του κράτους ως εξουσιαστικό μηχανισμό επιβολής της μιας τάξης πάνω στην άλλη/ες.

Στο παρόν σύστημα, στο καπιταλιστικό, η άρχουσα τάξη, η αστική, επιβάλλεται με νύχια και με δόντια στην εργατική τάξη, και εργαλείο της σε αυτήν την επιβολή είναι και ο κρατικός μηχανισμός. Με γνώμονα, λοιπόν, την λενινιστική ερμηνεία του κράτους, βλέπουμε ότι το κράτος, ως μηχανισμός επιβολής, κάθε άλλο παρά πιο μικρό γίνεται! Παρατηρούμε ότι η κρατική καταπίεση και καταστολή, η παρακολούθηση και ο έλεγχος της ζωής των πολιτών, ειδικά τώρα στην περίοδο της κρίσης έχει αυξηθεί, τόσο σε κεντρικό επίπεδο(Ε.Ε), όσο και σε εγχώριο. Και αν κοιτάξουμε που αποσκοπούν αυτές οι πολιτικές, θα παρατηρήσουμε ότι είναι ενισχυτικές όσον αφορά στην μεγάλη επιχειρηματικότητα, δηλαδή στις πολυεθνικές και στα μονοπώλια. Αβάσταχτη φορολόγηση του φτωχού λαού και καταπάτηση των μικρομεσαίων, προς όφελος του τραπεζικού κεφαλαίου. Ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας –η οποία για να μην ξεχνιόμαστε είναι περιουσία που στήθηκε με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού- υπέρ της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή της ανάπτυξης των πολυεθνικών καπιταλιστικών ομίλων. Στοχευμένη εγκατάλειψη και περικοπές στους χώρους της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της εκπαίδευσης, αφενός προς όφελος της επιχειρηματικότητας στους χώρους αυτούς –αφού με το που θα υποβαθμιστούν οι κρατικές υπηρεσίες θα ανοίξουν οι αντίστοιχες αγορές για τους ιδιώτες- και αφετέρου για εξοικονόμηση πόρων, ώστε να εξοφληθούν οι πάσης φύσεως χρηματοπιστωτικοί τοκογλύφοι.

Απολύσεις, κατασχέσεις, περικοπές μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, προλεταριοποίηση, και γενικά οτιδήποτε χρειάζεται για να αποδυναμωθεί η θέση του εργαζόμενου απέναντι στον εργοδότη, ώστε ο δεύτερος να έχει στη διάθεση του, φτηνό, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, εργατικό δυναμικό.
Όλα τα παραπάνω, ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να τα πραγματοποιήσει χωρίς την δυναμική παρέμβαση του κράτους. Συνεπώς, οι φιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες διακηρύξεις περί λιγότερης κρατικής παρεμβατικότητας είναι υποκριτικές. Στην πραγματικότητα το καπιταλιστικό σύστημα εξαρτάται από το καπιταλιστικό κράτος, τόσο σε καιρούς ειρήνης, για την προώθηση ευνοϊκών προς τους καπιταλιστές μεταρρυθμίσεων και διαιτησία ανάμεσα στις τάξεις(ώστε οι αστοί να είναι πάντα αυτοί που κερδίζουν το πέναλτι στην δύσκολη στιγμή), όσο και σε καιρούς πολέμου, όπου με στρατιωτικά μέσα πια, προωθούνται τα συμφέροντα τους. Το κράτος όμως χρησιμεύει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και σε προεπαναστατικές περιόδους, ή σε περιόδους ανοδικής πορείας του εργ. κινήματος όπου προχωρά σε βίαιες καταστολές απργιακών και άλλων κινητοποιήσεων. Διάλυση εργατικών οργανώσεων, προβοκάτσιες, φυλακίσεις, εξορίες, παρακολουθήσεις και βασανισμοί αγωνιστών.

Όσοι λοιπόν από τον απλό λαό, παπαγαλίζουν τα περί «λιγότερου κράτους», «πιο ευέλικτου» κράτους, και νομίζουν ότι αυτό είναι υπέρ τους, πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα σημαίνει.

- Λιγότερες κρατικές παροχές προς τους πολίτες(ενώ την ίδια στιγμή θα αυξάνονται οι παροχές και οι διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο).

- Απολύσεις στον κρατικό τομέα, που πέρα από τους κρατικούς υπάλληλους που χάνουν τις δουλειές τους, σημαίνει ταυτόχρονα αποδυνάμωση των παροχών για το σύνολο των πολιτών(υγεία, εκπαίδευση, ΔΕΚΟ), αλλά και φτωχοποίηση εν γένει των φτωχών και μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Αφού οι υπάλληλοι που θα χάσουν τις δουλείες τους, ή που οι μισθοί τους θα περικοπούν -προς όφελος πάντα του μεγάλου κεφαλαίου- δεν θα ψωνίσουν από τα εμπορικά, δεν θα κάνουν διακοπές, δεν θα βγουν έξω να διασκεδάσουν, αλλά θα περιοριστούν στα απολύτως απαραίτητα.

- Ξεπούλημα κρατικής περιουσίας και υποδομών(αεροδρόμια, λιμάνια, συγκοινωνίες, δημόσιες υπηρεσίες) για κομμάτι ψωμί σε ιδιώτες, οι οποίοι θα κάνουν απόσβεση της επένδυσης σε χρόνο μηδέν και η κερδοφορία τους θα αρχίσει σχεδόν την επόμενη μέρα.



Συμπέρασμα: Ο καπιταλισμός, στο βαθμό που "απαξιώνει" το κράτος, το απαξιώνει, όχι επειδή δεν το έχει απόλυτη ανάγκη, αλλά το κάνει μόνο και μόνο επιφανειακά, και για να δικαιολογήσει μια σειρά από αντιλαϊκές πολιτικές. Όσον αφορά στον παρεμβατισμό, το κράτος παρεμβαίνει με αρνητικό τρόπο στις ζωές των καθημερινών ανθρώπων, και με θετικό τρόπο στις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Το βέβαιο είναι ότι η καπιταλιστική κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς το καπιταλιστικό κράτος, είτε στην νεοφιλελεύθερη της μορφή, είτε στην σοσιαλδημοκρατική, είτε στην ακραία δικτατοκρική/φασιστική. Όλα τα παραπάνω για κάποιους μπορεί να μοιάζουν στοιχειώδη, όμως ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη δεν σημαίνει ότι είναι «ευρέως γνωστά», στο κάτω κάτω οι μηχανισμοί χειραγώγησης κάνουν καλά τη δουλειά τους ώστε να μην μας αφήνουν να δούμε ούτε τα αυτονόητα.



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

18 σχόλια:

  1. Πολύ καλό κείμενο!
    Θα επιβεβαιώσω στην βάση και των δικών μου γνώσεων, την αντίληψη σου για το πως εννοεί ο Μ-Λ την κατάργηση του κράτους.
    Πέρα από αυτό να συμπληρώσω ότι χωρίς κράτος (καταστολή - χειραγώγηση), έτσι κι αλλιώς η αστική εξουσία δεν αντέχει σχεδόν καθόλου, όπως και κάθε αντίστοιχο σύστημα.
    Παράδειγμα είναι η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών, και γενικά η μικρή ανάταση που είχαμε το 10-11. Χωρίς κράτος (αστυνομία, δικαστήρια, ΜΜΕ, κρατικές δομές που τα θρέφουν και τα συντηρούν ιδεολογικά και αλλιώς), και παρακράτος θα είχε σταματήσει η απεργία ή το κύμα απεργιών και κινητοποιήσεων; Μάλιστα μπορεί να είχε εξαπλωθεί κιόλας!

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σωστες παρατηρησεις..
    επετρεψε μου να προσθεσω μια αλλη παραμετρο.
    Λογω του μεγεθους και της φυσης του,το Κρατος σαν οικονομικη οντοτητα εχει δυο πολυτελειες που δεν (μπορουν να)εχουν οι καπιταλιστικες επιχειρησεις
    α)την πολυτελεια των μεγαλων διαθεσιμων ποσων προς επενδυση,τοσο σε χρημα οσο και σε ανθρωπινο δυναμικο
    β)την πολυτελειας της αναμονης μεχρι(και αν) αποδωσουν αυτες οι επενδυσεις.
    Και τα δυο αυτα στοιχεια τα εχουν εκμεταλευτει κατα κορο οι καπιταλιστικες επιχειρησεις.
    Η εκτατικη εκμεταλευση της οικονομιας εγινε με βασικο χρηματοδοτη-υποστηρικτη το Κρατος.
    Υπαρχει κανεις που να πιστευει οτι θα μιλαγαμε σημερα για βρετανικο Καπιταλισμο,χωρις την υποστηριξη του βρετανικου Στεμματος και του Στρατου/Ναυτικου του?
    Αλλα και στο εντατικο τομεα,το οτι μιλαμε πχ σημερα εδω, το οφειλουμε στο αμερικανικο υπουργειο Αμυνας,οχι στον Τζομπς ή στον Γκεϊτς.
    Ποια καπιταλιστικη επιχειρηση θα επενδυε σε μια ιδεα τοσο εξωπραγματικη οσο η διασυνδεση υπολογιστων, στα τελη της δεκαετιας του 1960?
    Τελος,ακομα πιο βασικα,ο Καπιταλισμος σαν συστημα οφειλει την επικρατηση του στο Κρατος.
    Οταν στην αρχη του,ηταν δυσκολο να "πεισει" τους αγροτες να αφησουν τα χωραφια τους και μια σχετικα ευκολη ζωη για χαρη των 12-16ωρων δουλειας σε ενα εργοστασιο, επενεβει το κρατος ανεβαζοντας την τιμη του ψωμιου και απαγορευοντας το κυνηγι στους αγροτες,στερωντας τους ετσι τα βασικα ειδη διατροφης τους.
    Η μετακινηση προς τις πολεις ηταν μετα θεμα χρονου.
    Αρα πολυ σωστα επισημανεις:η απαξωση ειναι μονο επιφανειακη και για επικοινωνιακους λογους.
    Η σχεση τους ειναι τοσο παλια οσο και ο Καπιταλισμος ο ιδιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχεις μια συγχυση! το κρατος στον καπιταλισμο δεν λειτουργει ανεξαρτητα απο αυτον. μια κυβερνηση καπιταλισμου (ακομα και "αριστερη") λειτουργει για να τον εξυπηρετει. υπαρχει για να κανει αυτα που δεν θελει ή δεν μπορει να κανει ο καπιταλσιτης.
      δεν θελει ας πουμε να νομοθετει, θελει να ειναι στα παρασκηνια, δεν θελει να εχει αυτος τον πρωτο λογο φανερα (εκτος απο ειδικες περιπτωσεις οπως η απεργια στο λιμανι το 03 που γνωστος εφοπλιστης εδινε εντολες στους λιμενομπατσους).
      το κρατος του ηνωμενου βασιλειου πηγαινε "ανταυτου" γιατι πλεον στον συγχρονο κοσμο δεν μπορει να εχει η πολυεθνικη επισημο στρατο.
      στην τελικη γιατι αυτο το κρατος ειναι δημιουργημα των αστων για να υπηρετει αυτη την ταξη.
      αυτο δεν θελει ή δεν μπορει να καταλαβει ο οποιοσδηποτε οπορτουνιστης που θελει -και καλα- να φερει τον σοσσιαλισμο μεσα απο αστικες κυβερνησεις...

      Διαγραφή
    2. 1) LΕΝΙΝ "ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ".
      Δεν υπαρχει "ουδετερο κρατος" ή αλλιως "κρατος-εργαλειο".

      Το παραδεχθηκε και ο Κατρουγκαλος της Πρωτης Περιοδου Συριζα μιλωντας με συνδικαλιστες του ΠΑΜΕ: "Αλλο η εξουσια και αλλο η Κυβερνηση"


      2) Στο μυαλο σου ειχες την Αγγλια. Πολλοι ταυτιζουν τις καπιταλιστικες σχεσεις παραγωγης με την βιομηχανια.
      Ομως καπιταλιστικες σχεσεις παραγωγης πρωτοεμφανιστηκαν στις Ιταλικες Πολεις της Αναγεννησης. Το εγραψε ο Μαρξ. Οι πρωην δουλοπαροικοι μετεπειτα εργατες ήταν ελευθεροι με μια διπλη εννοια.

      Ελευθεροι να διαλεξουν αφεντικο (ως δουλοπαροικοι ανηκαν σε εναν φεουδαρχη) αλλα και "ελευθεροι" απο μεσα παραγωγης (στη συγκεκριμενη περιπτωση γη). Ο καπιταλισμος τους "χαρισε την ελευθερια"(και την πεινα)

      Στις Ιταλικες Πολεις εμφανιστηκαν οι Τραπεζες. Το εμποριο με την Ανατολη χρειαζονταν πλοια, τα πλοια πολλα χρηματα,
      και τα πολλα χρηματα διαθεσιμων πολλων κατοχων κεφαλαιων. Η συμφωνια δανεισμου γινονταν σε τραπεζι και απο εκει το ονομα τραπεζα

      Μετα την ανακαλυψη της Νεας Γης ηρθε η διαλυση των καπιταλιστικων σχεσεων παραγωγης ή αλλιως Η γνωστη Καταρρευση του Υπαρκτου Καπιταλισμου. Οι αστοι ιστορικοι δεν την αναφερουν για προφανεις λογους.

      @Κωστας
      Συμφωνω σε αρκετα που γραφεις.

      Να προσθεσω το " ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΚΟΤΑ " του Καρλ Μαρξ
      Κανει κριτικη στον τοτε ας τον πουμε οπορτουνισμο των Λασαλικων μικροαστων που εγραψαν στην πολη της Γκοτα. Περιγραφει χαρακτηριστικα της ανωριμης(τημετα τον καπιταλισμο) και της ωριμης κομμουνιστικης κοινωνιας η οποια πατα στα δικα της ποδια.
      Παραλληλα δινει μια γερη σφαλιαρα σε ολους εκεινους που διαχωριζαν την παραγωγη απο την διανομη. Η διανομη ειναι παραγωγη της Παραγωγης. Δεν ειναι ισοδυναμες.

      Απο τα πιο απλα και παραλληλα κορυφαια κειμενα του Μαρξ που καταλαβαινει μαθητης Β ταξης Λυκειου. Το γιατι δεν το καταλαβαινουν ολοι αυτοι που κανουν "φιλικη κριτικη" προς το ΚΚΕ ειναι θεμα δικη τους αντιληψης και επιδιωξεων

      @Poe
      Μια μικρη διορθωση
      Στην ωριμη κομμουνιστικη κοινωνια αντι για
      "Στην σοσιαλιστική κοινωνία, και συγκεκριμένα στο τελικό στάδιο του ώριμου κομμουνισμού".

      Νικ. -π

      Διαγραφή
    3. Αυτό με την κατάρρευση του υπαρκτού καπιταλισμού μου άρεσε!
      Να φανταστώ εννοείς την αναζωογόνηση των φεουδαρχικών σχέσεων παραγωγής και της δουλοκτησίας, πάνω στα πτώματα των ινδιάνων και των μαύρων στην βάση της αποικιοκρατίας;

      Κώστας

      Διαγραφή
    4. @Κώστας

      Οι αστοι ιστορικοι θεωρουν πως η ιστορια πηγαινει "ομαλα" προς την "προοδο" με "τελευταιο σταδιο" τον καπιταλισμο.
      Τα ιστορικα γεγονοτα για αλλη μια φορα τους διαψευδουν. Επισημαινω στα γρηγορα δυο

      Η Καταρρευση του Υπαρκτου Καπιταλισμου, η υποχωρηση των καπιταλιστικων σχεσεων παραγωγης και ενισχυση των αντιστοιχων της φεουδαρχιας στις Ιταλικες Πολεις της Αναγεννησης

      Το δευτερο που επισημαινεις για τις ΗΠΑ αφορα το "περιεργο" φαινομενο ο καπιταλισμος να "ξεπηδησει" οχι απο την φεουδαρχια αλλα την..δουλοπαροικια ειδικα στις πολιτειες του Νοτου!

      Νικ. -π

      Διαγραφή
  3. Το κρατος ειναι ο συλλογικος καπιταλιστης και ειναι φτιαγμενο για να υπηρετει τα συφεροντα των καπιταλιστων. Το μασκαρεμα του με Αστικα κοινοβουλια και εκλογες ειναι ο απαραιτητος φερετζες ωστε βλεποντας ο απλος ανθρωπος τα πολλα κομματα που φτιαχνει ο καπιταλισμος να ζει με την αυταπατη οτι εχει δημοκρατια και μπορει και διαλεγει ενω στην πραγματικοτητα ζει σε Αστικη δικτακτορία. Οταν δουνε τα ζορια ανετα πανε σε ανοιχτη Στρατιωτικη δικτακτορια. Αντιθετα το προλεταριατο για να χτισει την δικη του εξουσια πρεπει να καταστρέψει αυτο το κρατος για να προχωρήσει στην δικτακτορια του προλεταριατου η οποια συνεχίζεται και στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού γιατι η Ταξικη παλη υπαρχει με αλλες μορφες. Η Αστικη ταξη που ηττηθηκε αλλα δεν συντριφθηκε συνεχιζει να υπαρχει σαν ατομα και παντα θελει να παρει πισω οτι εχασε. Εμφανιζεται λοιπον με την προβια του δηθεν φιλου...δηλαδη του Οπορτουνιστη. Αρα το προλεταριατο πρεπει να εχει το κρατος του για να τους συντριψει. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. άς μου εξηγήσει κάποιος φίλος του ΚΚΕ, στη φάση του ''παλλαϊκού κράτους'' (μιάς φάσης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ την εποχή του Μπρέζνιεφ και κατά τη δεκαετία '70), γιατί υπήρχε ''κράτος'' και μηχανισμοί καταστολής, και μάλιστα έντονοι ;
    σε μιά φάση τέτοιας οικονομικής και πολιτικοκοινωνικής ανάπτυξης, προφανώς οι 'ιμπεριαλιστικές επιβουλές' δέν είναι επαρκείς για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους !


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Lee:
      Το "παλλαϊκό κράτος" δεν ήταν κάποια φάση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά ένας εφημισμός για την σχεδιαζόμενη κατάργηση της δικτατορίας του προλεταριάτου από τα αντεπαναστατικά στοιχεία τα οποία είχαν ανέλθει στο τιμόνι της ΕΣΣΔ, την περίοδο Χρουτσώφ.
      Η έκφραση "παλλαϊκό κράτος" είναι μαρξιστικά αντίφαση εν τοις όροις εξάλλου, αφού το κράτος είναι όργανο επιβολής ταξικής κυριαρχίας (της αστικής τάξης στον καπιταλισμό, της εργατικής στον σοσιαλισμό).

      -Εντελώς άτοπη η άποψη πως "οι 'ιμπεριαλιστικές επιβουλές' δέν είναι επαρκείς για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους (των μηχανισμών αυτοάμυνας του σοσιαλιστικού κράτους)".
      Το γεγονός πως οι ιμπεριαλιστές πέτυχαν τελικά τον στόχο τους, καθιστά περιττή και παράλογη κάθε συζήτηση για το πόσο "πραγματικές" και επικύνδινες ήταν τελικά οι "επιβουλές" τους.

      Διαγραφή
    2. ελα τωρα και εσυ @TRASH, δεν καταλαβαινεις που το παει;
      υπηρχε κρατος που δεν αφηνε (ακομα και επι χρουτσοφ) που δεν αφηνε την ατομικη ιδιοκτησια στα μεσα παραγωγης, δεν αφηνε να υπαρχουν Lifo, δεν ειχε "βημα" η σωτη, δεν μπορουσες να βγεις στην κοκκινη πλατεια και να φωναξεις "ο συντροφος μπρεζνιεφ ειναι μαλακας" (θεικη λουφα και παραλλαγη), δεν μπορουσες να δεις νταλας και δυανστεια!
      ασε που επρεπε το σοβιετικο κρατος να αφηνει τις μκο να κανουν ροζ επαναστασεις ή να αφηνει τους πρακτορες να κανουν παρτυ οπως στη βουδαπεστη και να εχουμε χιλιαδες κομμουνιστες σφαγμενους αλλα οδησο και πουτανες τυπου φεμεν να βγαζουν σελφι την ωρα που οι αλλοι καιγονται.
      πλακα κανεις τωρα; δικιο εχει ο lee. στην επαναστατικη ελλαδα, θα κυριαρχησουμε με διαταγματα και παρακλισεις και αν εχουμε αποβαση στο σχοινια (αλα κολπο των χοιρων, ξερω οτι δεν ειναι σωστο ορθογραφικα) απο αστικα κρατη και λευκοφρουρους, δεν θα παρουμε τα οπλα, θα ανοιξουμε το καραβι και θα κανουμε μπιτς παρτυ!
      ρε δεν %$%$%$ με τον καθε παπαρα φιλελε πρωτοχρονιατικα

      Διαγραφή
    3. 7.50 Τις καρεκλας το Ποδαρι ξεκαρεκλοποδαριαστηκε. Αντε καλο ΠΑΣΧΑ. Ζαβαρακατρανεμια....................ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. δέν κατάλαβες, αγαπητέ τρας: εγώ αναφέρομαι στο ΚΚΕ της δεκαετίας του '70 ! μπορείς να βρείς στα κιτάπια σου (αλλιώς, μπορώ να σου βρώ εγώ στα δικά μου) τίς ΚΟΜ ΕΠ και τα ''προβλήματα της ''ειρήνης'' (ναί, ναί ... ειρήνη είχαμε ...) και του σοσιαλισμού'' εκείνης της εποχής ! λιβάνιζαν τον Μπρέζνιεφ, και προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα (αυτό που λές και είπα κι εγώ ήδη : ότι ''παλλαϊκό κράτος'' δέν μπορεί να υπάρχει).

      άν στη δεκαετία του '70 είχε δημιουργηθεί ο σοσιαλιστικός άνθρωπος, άν η παραγωγή αγαθών ήταν τέτοια ώστε να εκπληρώνει τις βασικές αλλά και τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων, κι αν οι εξοπλισμοί ήσαν επαρκείς (αυτοί τουλάχιστον ήσαν ...), τότε κανείς δέν θα μπορούσε να απειλήσει ένα τέτοιο καθεστώς. Σού θυμίζω ότι στη Γαλλία το ΚΚΓ του ζώρζ μαρσαί όχι μόνον υπήρχε, αλλά και λάμβανε ποσοστά περίπου 25%, κατέχοντας μάλιστα την πανίσχυρη σέ ζέ τέ, ενώ στην ιταλία το κόμμα του μπερλινγκέρ, με όλες τις ενστάσεις και διαφωνίες ως προς την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, ελάμβανε μέχρι και 34% - κοινώς, στην ευρώπη υπήρχαν πολλοί πολλοί μαρξιστές.

      το ερώτημα είναι : ΓΙΑΤΊ το ΚΚΕ αντιλήφθηκε την ''δεξιά στροφή'' 20 χρόνια αργότερα (μήν πώ και 30 μάλιστα, τώρα που τα ξαναϋπολογίζω) ; η μαρξιστική ανάλυση των υποτιθεμένων κομμουνιστών έχει δηλαδή διαφορά φάσεως 30 ετών ; αυτό εννοούσε ο μάρξ κι ο λένιν ; όταν μιλούσαν εκείνοι για ''διαλεκτική'', στο ΚΚΕ διάβαζαν ''δυσλεκτική'' ; εξ απλής περιεργείας ερωτώ - κι αν μπορείς, απαντάς !

      Διαγραφή
  5. Και μία παρατήρηση δική μου επί της ουσίας της σχέσης κράτους-καπιταλισμού.
    Κράτος δεν είναι το "κράτος πρόνοιας" που μπορεί ή όχι να υφίσταται κατά περίπτωση. Κράτος είναι ο μηχανισμός βίαιης επίβολης της κυρίαρχης τάξης σε μια ταξική κοινωνία.
    Κοινώς, ο στρατός, τα δικαστήρια, η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες, οι φυλακές. Πράγματα που και ο πιο λαλημένος νεοφιλελές δεν ζητά ποτέ (μα ποτέ!!!) το περιορισμό ή πολύ περισσότερο την κατάργηση τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, τους καθαρα μηχανισμους επιβολης δεν τους αμφισβητουνε ποτε...
      τις περικοπες στις παροχες ζητανε μονο

      Διαγραφή
  6. Χρόνια σας Πολλά και Καλή Αγωνιστική Χρονιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ..καθυστερημενα μεν,εντος χρονου δε:
    Καλη χρονια σε ολους και καλη δυναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα χρονια πολλα λεγονται μεταξυ ανθρωπων που εχουνε κοινες αποψεις οποτε και οι ευχες ειναι με καλη προθεση και γινονται αποδεκτες. Ακομα και απο εχθρους γινονται αποδεκτες τυπικα. Εκει που δεν γινονται αποδεκτες ειναι οταν προκειται για εχθρους που ερχονται με την προβια του δηθεν φιλου για να σε δολοφονησουνε πισωπλατα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.