Πανικός, χυδαιότητα και στρεψοδικία

Η αλήθεια πονάει. Και τεκμήριο της δύναμης της αλήθειας στην ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στο κοινοβούλιο είναι η πανικόβλητη όσο και αξιοθρήνητη αντίδραση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καραγιαννίδη. Σε ένα κατάπτυστο άρθρο, το οποίο, αναστυλώνοντας για μια ακόμα φορά τις ιταμές πρακτικές του Αυριανισμού (και μάλιστα στο υποτίθεται "high profile" Red Notebook), επιχειρεί να συνδέσει την κυρία Παπαρήγα με την "ακροδεξιά" δια του φωτογραφικό-τιτλικού συνειρμού, ο κύριος Καραγιαννίδης προδίδει την τεράστια αμηχανία του κόμματός του γράφοντας, ανάμεσα σε άλλα:

«Δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα» μας είπε η πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ. Μας ρώτησε μάλιστα τι είναι η ανθρωπιστική κρίση και γιατί επιμένουμε σε αυτή την περιγραφή εμείς του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγα πως όταν υπάρχει κόσμος χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά, και αυτή η εξέλιξη μειώνει την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου του μέχρι του σημείου να πεθαίνουν άνθρωποι, κι όταν αυτή η εξέλιξη αφορά εκατομμύρια πολίτες στη χώρα, τότε μάλλον πρόκειται περί ανθρωπιστικής κρίσης.

Επειδή η μόνιμη τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνεται στον "ελάχιστο κοινό παρανομαστή", να μιλά δηλαδή λες και απευθύνεται σε πολιτικά αγράμματους και ηθικά εξαχρειωμένους ανθρώπους, λειτουργεί και για να παράξει αυτήν ακριβώς την πολιτική και ηθική εξαχρείωση, είναι απαραίτητο να θυμήσουμε τα εξής:

Πρώτον, η κυρία Παπαρήγα δεν λέει σε κανένα σημείο της ομιλίας της ότι «Δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα», όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο κύριος Καραγιαννίδης, και αυτό μπορεί ευκολότατα να διαπιστωθεί και από το βίντεο και από το γραπτό κείμενο της ομιλίας. Αυτό που λέει η κυρία Παπαρήγα, και που είναι εξαιρετικά απλό να το καταλάβει και μαθητής δημοτικού, είναι ότι η "ανθρωπιστική κρίση" είναι ένας πολύ κουτοπόνηρος και στρεψόδικος τρόπος του να παρουσιαστούν τα συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης ως συμπτώματα που αφορούν κάτι άλλο από τον καπιταλισμό. Συνεπώς, η κυρία Παπαρήγα, και το ΚΚΕ σύσσωμο, λέει ότι η επίκληση της "ανθρωπιστικής κρίσης" είναι, ανάμεσα σε άλλα, μέσο αθώωσης και συγκάλυψης της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος.

Κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει πως η αντίρρηση στον όρο "ανθρωπιστική" δεν αφορά τις υλικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα (που είναι βεβαίως ταξικές και όχι γενικώς "ανθρωπιστικές" συνέπειες) αλλά τις οικονομικές αιτίες της κρίσης και τον τα ξικότατο καθορισμό των θυμάτων της, ο κύριος Καραγιαννίδης προσποιείται με τον χυδαιότερο των τρόπων πως η κυρία Παπαρήγα, και κατ' επέκταση το κόμμα της, αδιαφορεί για αυτές ακριβώς τις υλικές συνέπειες: "υπάρχει κόσμος χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά, και αυτή η εξέλιξη μειώνει την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου του μέχρι του σημείου να πεθαίνουν άνθρωποι, κι όταν αυτή η εξέλιξη αφορά εκατομμύρια πολίτες στη χώρα τότε μάλλον πρόκειται περί ανθρωπιστικής κρίσης", μας ανακοινώνει ειρωνικά και περισπούδαστα.

Το ότι αυτό είναι χοντροκομμένο προπαγανδιστικό κολπάκι για μωρούς και μωρά αποδεικνύεται βέβαια από το τι λέει η κυρία Παπαρήγα στην ίδια αυτή ομιλία:

Θέλω, πραγματικά, να φέρετε ένα παράδειγμα, όχι του 21ου αιώνα, του 20ού, του 19ου αιώνα που η κρίση και η διέξοδος από την κρίση, την καπιταλιστική κρίση (ανεξάρτητα από το ποια κόμματα ήταν στις κυβερνήσεις) δε συνοδεύτηκε από τα εξής συνυφασμένα φαινόμενα: Πρώτον συνειδητά επεξεργασμένα μέτρα υποτίμησης, πλήρους απαξίωσης της αξίας της εργατικής δύναμης. Αφαίρεση κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Πλήγματα στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στα κατώτερα μεσαία στρώματα. Δεύτερον, καταστροφή και ενός μέρος του κεφαλαίου, και ενός μέρους των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Οι κατεστραμμένοι καπιταλιστές, βεβαίως, δεν πεθαίνουν στην ψάθα, δεν πάνε στα συσσίτια. Η υποτίμηση, η απαξίωση της αξίας της εργατικής τάξης και των όποιων κατακτήσεων είχε, είναι αληθινή καταστροφή, η οποία είναι και ως ένα βαθμό ανεπίστρεπτη, για μια γενιά ή και για δεύτερη γενιά.
[...]
Καλλιεργείτε τη λογική ότι πρέπει να αρκείται στα ψίχουλα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Δράμα είναι η ανεργία, δράμα είναι να περνάς το χειμώνα σου χωρίς θέρμανση, τα είχαμε και παλιότερα αυτά, αλλά ο λαός μπορεί να υποτασσόταν, μπορεί να μην πάλευε αλλά ζητούσε περισσότερα, καταλάβαινε ότι είχε δικαίωμα για περισσότερα. Τώρα περνάτε την αντίληψη ότι δεν έχει ούτε το δικαίωμα. Λέει ο κ. Σαμαράς, δώσαμε το μέρισμα, 500 ευρώ εφάπαξ σε 300.000 οικογένειες. Και 50 λεπτά να πάτε το πετρέλαιο θα υπάρχουν οικογένειες που δεν θα μπορούν να το αγοράσουν. Οταν το πετρέλαιο έκανε 50 και 60 λεπτά το λίτρο είχαμε άλλες συντάξεις κι άλλους μισθούς. Και δεν υπήρχαν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, μην το ξεχνάμε.
[...]
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά και στην πλάτη μας ποια κατάσταση έχουμε σήμερα. Εχουμε παγκόσμια δραματική υποχώρηση και προσωρινή ήττα.

Αυτά απλώς για το τι είπε η κυρία Παπαρήγα, και αν έχει ανάγκη μαθημάτων για το αν "υποφέρει ο λαός" απ' τον κύριο Καραγιαννίδη. Αφήνοντας εντελώς έξω το τι κάνει το κόμμα της κυρίας Παπαρήγα έμπρακτα για αυτά τα ζητήματα, και τι κάνει το κόμμα του κυρίου Καραγιαννίδη. Πράγμα στο οποίο αναφέρθηκε άλλωστε έτσι κι αλλιώς η κυρία Παπαρήγα, λέγοντας το προφανές: τίποτε δεν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά εξόν από δημόσιες σχέσεις, χάπενινγκ και ρητορεία στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στη χειρότερη δίνει γη και ύδωρ ανοιχτά στο κεφάλαιο.

Έρχεται λοιπόν ο κύριος Καραγιαννίδης να "σώσει" την αμήχανη κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ πώς; Με τη συκοφαντία και την στρεψοδικία χειρίστου είδους. Να τη "σώσει" προσποιούμενος πως το ζήτημα που έθεσε η κυρία Παπαρήγα για την στρεβλότητα της συριζαϊκής γραμμής περί "ανθρωπιστικής κρίσης" σημαίνει πως η ίδια και το ΚΚΕ δεν αποδέχονται πως υπάρχουν τρομακτικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα από την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Αλλά δεν είναι το ΚΚΕ που δεν το κατανοεί αυτό. Άλλος γελοιοποιεί με ξεδιάντροπα πολιτικάντικο τρόπο τα προβλήματα του ελληνικού λαού, και αυτό ακριβώς ανέδειξε η κυρία Παπαρήγα στην ίδια αυτή ομιλία:

Σήμερα το πρωί άκουσα τον κ. Χρυσόγονο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει το εξής, στη συνέχεια της λογικής του κ. Τσίπρα που λέει, συνάντησα μια γυναίκα και μου είπε και τα μισά να κάνετε εμείς θα είμαστε ευχαριστημένοι... Τι είπε ο κ. Χρυσόγονος; Πρέπει, λέει, να αντιμετωπίσουμε την «ανθρωπιστική κρίση». Δεν ξέρω, πού το βρήκατε αυτόν τον όρο, αλλά εν πάση περιπτώσει. Λέει λοιπόν: «Θα δώσουμε επίδομα ενοικίου στους ξεσπιτωμένους, για να πάνε να νοικιάσουν κάποια σπίτια σε υποβαθμισμένες περιοχές» Πόσοι είναι οι άστεγοι; Λένε για καμιά εικοσαριά χιλιάδες. Αυτό είναι η έξοδος απ' την «ανθρωπιστική κρίση»;

Κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, δεχόμαστε πως η αλήθεια πονάει. Δεχόμαστε πως ήταν βαριά όσα σας έπεσαν στο κεφάλι απ' το στόμα της κυρίας Παπαρήγα. Κατανοούμε ότι, όπως κάθε τσαρλατάνος και δημοκόπος, βρίσκεστε σε δύσκολη θέση μετά από τέτοια πλήγματα. Μια συμβουλή: Επιλέξτε τη σιωπή. Είναι σοφότερος δρόμος απ' την ακόμα μεγαλύτερη αυτογελοιοποίηση στην οποία σας οδηγούν τέτοιου είδους "απαντήσεις."

Κάτι τελευταίο, κύριε Καραγιαννίδη: Οι κομμουνιστές δεν είναι "αντι-ΣΥΡΙΖΑ." Πολύ ψηλά τον πήρατε τον αμανέ και θεωρείτε ότι εκπροσωπείτε κάτι κοσμοϊστορικό. Αντικαπιταλιστές είναι, απλώς, όπως κάθε σοσιαλιστής. Κι εσείς έχετε προ πολλού διαλέξει πλευρά με αυτό στο οποίο αντιτίθενται οι σοσιαλιστές. Μην καυχιέστε λοιπόν τόσο για την ιστορική σας σημασία. Σαν εσάς χιλιάδες οι σοσιαλδημοκράτες, δηλαδή οι διαφθορείς του σοσιαλισμού, σε όλον τον κόσμο. Δεκαετίες τώρα. 

Πηγή: Lenin Reloaded