Η Δεξιά επιτίθεται ιδεολογικά

Άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ

Σουηδία. Δανία. Γαλλία. Βέλγιο. Αυστρία. Ολλανδία. Ελβετία. Ιταλία. Νορβηγία. Ουγγαρία. Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα εισβάλλουν εκλογικά στα αντίστοιχα κοινοβούλια. Η Ευρώπη του 2010 αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα με την Ευρώπη του 1930. Αυτή τη φορά όμως δεν έχουμε ανατρεπτικά και βίαια ακροδεξιά κινήματα που καταλαμβάνουν πραξικοπηματικά την εξουσία. Εχουμε κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή μέσω εκλογών, όπου συμμετέχουν στην άσκηση της εξουσίας το κάνουν μέσω συμμαχιών με άλλα δεξιά κόμματα (Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία, Δανία) και συχνά βρίσκονται ακόμη στην αντιπολίτευση, όπου όμως και από τη θέση αυτή κατορθώνουν να επηρεάζουν αισθητά την πολιτική ζωή των αντίστοιχων χωρών.

Επεσε και το σοσιαλδημοκρατικό οχυρό της Σουηδίας την Κυριακή. "Το σοκ ήταν βαθύ: Η Σουηδία, η κοιτίδα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και το πιο πολιτικά ορθό έθνος της Ευρώπης, ψήφισε και έβαλε στη Βουλή ένα ακροδεξιό κόμμα, του οποίου τα παλαιότερα μέλη συνήθιζαν να ντύνονται με ναζιστικές στολές" γράφουν οι "Τάιμς" του Λονδίνου, εμφανώς ... αναστατωμένοι.


"Η Σουηδία εντάχθηκε στο πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο κλαμπ της Ευρωζώνης: τους αντιισλαμιστές που αισθάνονται ότι αντλούν δύναμη από τη διάθεση του έθνους. Προκαλούν τα κοινωνικά ταμπού συνδέοντας τους ξένους με το βίαιο έγκλημα και ισχυρίζονται ότι είναι οι σημαιοφόροι ενός νέου πατριωτισμού" προσθέτει η βρετανική συντηρητική εφημερίδα.

Οι επίσης βρετανικοί "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" συμφωνούν στις εκτιμήσεις με τους "Τάιμς", αλλά δεν δείχνουν να ανησυχούν καθόλου για την εξέλιξη αυτή. "Η Σουηδία απλώς εναρμονίζεται με μια πανευρωπαϊκή τάση εκμετάλλευσης εκ μέρους ακροδεξιών κομμάτων του διογκούμενου αισθήματος κατά των μεταναστών σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς" αναφέρουν σε κύριο άρθρο τους. "Είναι ένα αίσθημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν τα κατεστημένα κόμματα" υποστηρίζει.

Η υπόθεση όμως δεν περιορίζεται σε εκτιμήσεις. Αυτά που προβάλλονται ως αιτίες της ήττας των Σουηδών σοσιαλδημοκρατών θίγουν τα θεμέλια τόσο της ιδεολογίας όσο και των συμμαχιών της σοσιαλδημοκρατίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

"Εχοντας συμμαχήσει με τους Πράσινους και την Αριστερά της Αριστεράς (σ.σ. εννοεί τους πρώην κομμουνιστές που έχουν εξαιρετικά μετριοπαθείς θέσεις), οι σοσιαλδημοκράτες δεν ανανέωσαν καθόλου το πρόγραμμά τους που συνίσταται στην υπεράσπιση του κράτους πρόνοιας παλαιού τύπου, το οποίο είναι εγγυητής ενός κοινωνικού συμβολαίου που εξασφαλίζει σε όλους τους Σουηδούς το τρίπτυχο παιδεία, υγεία, σύνταξη" γράφει π.χ. η γαλλική "Μοντ" σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρό της.

"Ξεπερασμένα" θέματα δηλαδή η παιδεία, η υγεία και οι συντάξεις κατά την εφημερίδα - ακριβώς τη στιγμή που μαίνεται η επίθεση για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης και επιχειρείται η συρρίκνωση των συντάξεων! Και φταίει η συμμαχία των σοσιαλδημοκρατών με τους αριστερούς και τους οικολόγους που δεν τους αφήνει να... "απελευθερωθούν" από αυτές τις "μονομανίες" της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας!


Σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει εξαπολυθεί μια ιδεολογική και πολιτική επίθεση της Δεξιάς με σκοπό να εκμεταλλευθεί την ήττα των Σουηδών σοσιαλδημοκρατών για να δείξει ότι η αιτία της ήττας είναι τα ίδια τα ιδανικά, οι αξίες και οι αρχές των σοσιαλιστικών ιδεών. Θέλουν δηλαδή να εκμηδενίσουν ιδεολογικά τη σοσιαλδημοκρατία.

Στο πλαίσιο αυτό η γερμανική Δεξιά επιχειρεί να νομιμοποιήσει πολιτικά την Ακροδεξιά, εμφανίζοντάς την ως απολύτως "αξιοπρεπή", ισότιμη με τα υπόλοιπα κόμματα.

Ανατριχιάζει κανείς διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο άρθρο της δεξιάς γερμανικής εφημερίδας "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε" στο προχθεσινό της φύλλο, όπου γράφει μεταξύ άλλων:

"Στη Σουηδία αρνούνταν τα κόμματα επί πολύ καιρό υπό την ηγεμονία των σοσιαλδημοκρατών ακόμη και να αναγνωρίσουν νέες πολιτικές δυνάμεις. Τροτσκιστικές ή σταλινικές κεφαλές εν συγχύσει θεωρούνταν στην Αριστερά πλήρως άξιοι συνασπισμού μαζί τους, ενώ αντιθέτως οι αγκιτάτορες της εχθρότητας κατά των ξένων θεωρούνταν παρίες της Δεξιάς ... Ακριβώς τώρα είναι η ώρα μιας επιτυχημένης "αστικής" κυβέρνησης, στην οποία μπορεί να καθιερωθεί ένα δεξιό εναλλακτικό κίνημα"!

"Δεξιό εναλλακτικό κίνημα" λοιπόν η Ακροδεξιά επειδή πάντα κατά τη γερμανική εφημερίδα "οι ψηφοφόροι της στη Σουηδία είναι όπως πιθανόν και οι ψηφοφόροι όλων των πνευματικών συγγενών τους στην Ευρώπη, τόσο αστοί όσο έπρεπε να ξαναγίνουν οι αστοί και επιπλέον τόσο αστοί όσο έχουν γίνει οι σοσιαλδημοκράτες"!