Δεν ειναι ζητημα σεξ....Μητσο, δεν φταις!

Αναδημοσίευση απο Ελληνικό Καφενείο 
Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος

Οι ειδικοί στην σεξουαλική παρενόχληση λένε ότι η σχέση ενός εργοδότη με μια υπάλληλο του δεν είναι ζήτημα σεξ(=ισότιμης ανταλλαγής ηδονής) αλλά ζήτημα εξουσίας.

Οι ειδικοί των τραπεζικών σχέσεων λένε ότι η σχέση δανειστή με δανειζόμενο δεν είναι ζήτημα εξουσίας αλλά ζήτημα σεξ(=ισότιμης ανταλλαγής ηδονής).

Ό Μήτσος λαμβάνει την ευχαρίστηση της καλοπέρασης από την χρήση του δανείου του και ο κ. Τραπεζίτης την ευχαρίστηση της καλοπέρασης από την κερδοφορία των τόκων του.

Ως εκτούτου τα αποτελέσματα που απορρέουν από την ισότιμη αυτή σχέση βαρύνουν τουλάχιστον εξίσου και τους δυο (μη σου πω περισσότερο το Μήτσο, που «τα θελε» κιόλας!).

Θα μας τρελάνουν;

Ωραία έχουμε από τη μια μεριά τον Μήτσο με τα απωθημένα, τα όνειρα, τους υπολογισμούς, τις επιθυμίες άντε και τις ανάγκες του .....

Κι απ την άλλη τον κ.Τραπεζίτη:

-με τις ορδές των υπαλλήλων, λογιστών, δικηγόρων, οικονομολόγων ..... και επιστημονικών συνεργατών

-με τις ογκώδεις εγκαταστάσεις και τις άπειρες ώρες διοικητικών συμβουλίων όπου μπορεί με άνεση, ψυχραιμία και γνώση να χαράξει την τραπεζική του πολιτική

-με τις άφθονες χρηματοδοτήσεις διαφημιστικών καμπανιών από κάθε ανεξάρτητο και αντικειμενικό ΜΜΕ για να προβάλλει, να πείσει και να ξυπνήσει τις εν υπνώσει επιθυμίες του Μήτσου για τα τραπεζικά προϊόντα του

-με τα σμήνη από καλλίφωνες τηλεφωνήτριες-μανούλες στο επιθετικό marketing- για να διεγείρουν, με την απαλή φωνούλα τους και κατ οίκον κλήσεις στον κουρασμένο Μήτσο (συνήθως τις μεσημεριανές ώρες), τις καταναλωτικές του φαντασιώσεις με εορτοδάνεια, διακοποδάνεια κλπ

-με τα σεντόνια των χρηματοδοτούμενων άρθρων, ενημερωτικών εκπομπών, έγκυρων αναλυτών και με το αζημίωτο καλόπιστων εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων για να καθησυχάσει τους φόβους της κοινωνίας ότι όχι κανένα πρόβλημα από την δανειοδότηση του Μήτσου ίσα – ίσα που μελέτες δείχνουν αύξηση των επενδύσεων τόνωση της ανάπτυξης, ευημερία, αφθονία και γενικά παν αγαθό.

Και ρωτάω σ αυτή τη σχέση τραπεζίτη-Μήτσου ποιος έχει την εξουσία;
(δεν απαντώ γιατί όπως λέει και ο κ.Παπανδρεου είμαστε στην επανάσταση του αυτονόητου)

Αφού λοιπόν την εξουσία την έχει ο τραπεζίτης κι η σχέση δεν είναι ισότιμη πως για τα αποτελέσματα αυτής της σχέσης (τραπεζική και οικονομική κρίση) ευθύνεται ο Μήτσος (που «τα θελε» κιόλας) κι όχι ο τραπεζίτης;

Γιατί το λογαριασμό στο Μήτσο και γκαλό γκουράγιο ενώ για το τραπεζίτη ηθική και οικονομική αποζημίωση (μην μου πείτε ότι όλες οι κυβερνητικές κινήσεις της τελευταίας διετίας δεν αποσκοπούν στην σωτηρία των τραπεζών με δημόσιο χρήμα και άνευ αλλαγής ιδιοκτησίας) φροντίδα και proderm; (τραυματική εμπειρία –ξέρεις τι είναι να δεχθείς δανειοληπτική επίθεση από το Μήτσο; Μεγάλο σοκ!)

Όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί έχουν επιθυμίες, ανάγκες, όνειρα που ρέουν ανεξέλεγκτα και γι αυτό διαμορφώνουν θεσμούς, δομές εξουσίας για να χαλιναγωγούν τις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις σε κοινωνικά επωφελείς ενέργειες που λέγονται πολιτικές.
Οι θεσμοί και οι δομές εξουσίας διαχειρίζονται τις πολιτικές, λογοδοτούν και τιμωρούνται για την ανεπάρκεια ή την αποτυχία τους.

Κι είναι κατάντια για το πολιτικό μας σύστημα να διεκδικεί την ασυλία, την ατιμωρησία και την ανευθυνότητα με δικολαβίστικες μπαρούφες ότι «εμείς δεν φταίμε γιατί εσείς μας ψηφίσατε» ξεχνώντας ( οι ταγοί της δημοκρατίας τρομάρα τους!) ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχει η έννοια του ανεύθυνου άρχοντα, ο λαός εκλεγεί πρόσωπα που φέρουν την αποκλειστική ευθυνη,λογοδοτουν και τιμωρούνται για τις πράξεις τους και ότι ο βαθμός που αυτό σήμερα δεν συμβαίνει με την εξάντληση όλης της αυστηρότητας προς το λαό δείχνει και την απόσταση της κοινωνίας μας από το δημοκρατικό κεκτημένο.

Ως εκ τούτου Μήτσο (που τα θελες κιόλας):
Δεν φταις! Δεν φταις!Δεν φταις!

Φταίνε εκείνοι που κατείχαν και διαχειρίστηκαν την εξουσία (πολιτικοί, τράπεζες, ΜΜΕ) που πρέπει να λογοδοτήσουν σε σένα, να τιμωρηθούν και να σε αποζημιώσουν!

Μήτσο ξεκόλλα…Δεν φταις!

ΥΓ1: -Ο υπερδανεισμός της τελευταίας δεκαετίας δεν προήλθε από το πουθενά (και σίγουρα όχι από την δανειοληπτική απληστία του Μήτσου) αλλά ήταν συντονισμένη οικονομική και τραπεζική πολιτική με προσδιορισμένα μέσα και συγκριμένους στόχους, υπόγραφες και ονοματεπώνυμα.

-Το παιχνίδι δεν λέγεται ελευθερία της βούλησης και της σκέψης αλλά διαμόρφωση της σκέψης και των επιθυμιών και βρίσκεται εξολοκλήρου στα χεριά της εξουσίας. Αν δεν ασκούμε και το ελάχιστο δικαίωμα να την τιμωρούμε όταν το παίζει με καταστροφικό για την κοινωνία τρόπο τότε μιλάμε για την απόλυτη υποταγή!

-Μήτσο θυμάσαι το χρηματιστήριο; Και τότε δέχθηκες μια συντεταγμένη επίθεση της εξουσίας(κόμματα, τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες, αναλυτές, ΜΜΕ- όλοι πέσαν πάνω σου για να επενδύσεις σε «φούσκες»). Μετά ήρθε η καταστροφή και δεν τους τιμώρησες! Και τώρα το πληρώνεις!

Το δις εξ αμαρτειν ΠΙΑ (χρηματιστήριο, ευρώ, ολυμπιακοί, υπερδανεισμός- μη σου πω τετράκις!) όχι ουκ ανδρός σοφού, αλλά για πάντα και αιωνίως βλάκας