16 Νοεμβρίου 2016

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΟΠΟΙ

Αναδημοσίευση Dies Brumalis


Η εκλογή του Ντ. Τραμπ ως 45ου προέδρου των ΗΠΑ έδωσε την εντύπωση πως αιφνιδίασε την Ευρώπη, που υποκρινόμενη την αθώα εκδηλώνει με ευγένεια τη  ανησυχία της για ανθρωπιστικού  χαρακτήρα προβλήματα που συνδέονται με την επικράτηση του Τραμπ.
            Στη δική μας γωνιά, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια ενδυνάμωσης της εικόνας της για τον πολιτικό της ρόλο, δίνοντάς του διαστάσεις δυσανάλογες της σημασίας του και ψυχογραφώντας υπουργούς πρώην και νυν, μαζί με τους «αγώνες»  για συγκρότηση του Εθνικού Ραδοτηλεοπτικού Συμβουλίου, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της πλαστής αντιπαλότητας κυβέρνησης αντιπολίτευσης, εξελίχτηκαν  σε μείζονα θέματα.   
           Και κάπου, σαν ψίθυρος, οι συνομιλίες με διακριτικότητα και οι καλοπροαίρετες(;) ελπίδες μας για λύση του κυπριακού μας υπενθυμίζουν το μείζον πρόβλημά μας που θέλουμε να μένει στη σκιά και το περιθώριο ώσπου η έκρηξή του να μας συμπαρασύρει.
               Κι όλες αυτές οι ειδήσεις και η διαχείρισή τους στις κοινωνίες της ευημερούσας δύσης, στις οποίες ξεφυτρώνουν όλο και περισσότερο οικονομικά και εθνικά γκέττο κι ενώ για χιλιάδες εργαζόμενους η ανεργία ή υποαπασχόληση αποτελούν τις μοναδικές εφικτές  προοπτικές κι ενώ πληθαίνουν οι εστίες πολέμου που με την ευγενική χορηγία της δύσης (ΗΠΑ και ΕΕ) δημιουργούνται, δεν δείχνουν παρά πώς  η πολιτική εξουσία συνεχίζει να  είναι και φορέας τελικά μιας ιδεολογίας για την οποία η απόλυτη αξία είναι η «επικοινωνία» που γίνεται αντιληπτή αυτόνομα και ως αυτοσκοπός.
               Και μεις  ψυχανεμιζόμαστε πως οδεύουμε προς νέες κοινωνικές σχέσεις και  νέα κοινωνική οργάνωση, το πραγματικό περιεχόμενο των οποίων παραμένει για μας σκοτεινό και αινιγματικό κι έτσι πορευόμαστε στα σκοτεινά, όμοια τυφλοί, χωρίς να κατανοούμε γεγονότα ούτε να αντιλαμβανόμαστε τις σκοπιμότητες και στο τέλος βρισκόμαστε με υποστηρικτές και συμμάχους που κανονικά καθόλου δεν θα έπρεπε να επιθυμούμε.
               Και ξαναπιάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για την εκλογή του Τραμπ, ανίχνευση των προθέσεων των εκλογέων του και κινδυνολογίες για την πολιτική που θα εφαρμόσει, ξεχνώντας πως οι εκλογές στις αστικές μας δημοκρατίες ήταν και παραμένουν μια μορφή νομιμοποίησης του συστήματος, μέσω της κινητοποίησης του πληθυσμού  με σκοπό την υποστήριξη του καθεστώτος και την καλλιέργεια  θετικών στάσεων και αντιλήψεων σε σχέση με το πολιτικό σύστημα  και τη θέση των εκλογέων σ’  αυτό, εξασφαλίζοντας συνάμα και την πολιτική σταθερότητα, αξία ανεκτίμητη για όσους κατέχουν πολιτική εξουσία. Εξάλλου το εκλογικό σώμα δεν είναι παρά μια αφαίρεση,  μάλλον ένα στατιστικό σύνολο που δύσκολα μετατρέπεται σε πολιτικό υποκείμενο. Τότε έχουν σημασία για τους εργαζόμενους οι πολιτικές επιλογές μέσω εκλογών, αν πίσω από τη νόμιμη και κοινοβουλευτική δράση υπάρχει η οργάνωση της εργατικής τάξης, έτοιμη να μπει σε ενέργεια μόλις  χρειαστεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι ποσοστώσεις και οι αριθμοί των εκλογών, αν και πολλαπλώς ερμηνευόμενοι, το πολύ να καταδείχνουν την ύπαρξη κοινωνικών εντάσεων και αναγκών –προειδοποίηση για την άρχουσα τάξη. Γι’ αυτό,  επειδή τα αστικά μας καθεστώτα ομνύουν στη δημοκρατία και στον αυξανόμενο ρόλο του απλού ανθρώπου στις κρατικές υποθέσεις κι είναι περήφανα για  τις δυνατότητες που δίνουν στους πολίτες τους να εισβάλλουν στον κλειστό κύκλο των κυβερνώντων, όταν γίνεται αντιληπτή από την άρχουσα τάξη η ύπαρξη μιας γενικής δυσαρέσκειας, που ακόμα δεν είναι απειλητική, δεν προκρίνεται ο αποκλεισμός τους από την πολιτική αλλά εντείνεται η χειραγώγησή τους. Εν πρώτοις, θα πρέπει η διάθεση  και πρόθεση του εκλογικού σώματος να αναγνωριστεί προκειμένου να δαμαστεί καθοδηγώντας το σε ελεγχόμενα μονοπάτια. Δημιουργούνται λοιπόν τέτοιες κοινωνικές και πολιτικές αξίες και θεσμικές πρακτικές που οριοθετούν το πεδίο της πολιτικής διαδικασίας, έτσι ώστε δημοσίως να συζητούνται και να επιλύονται εκείνα τα ζητήματα που είναι ασφαλή για το σύστημα, ενώ τίθενται εκτός πολιτικής άλλα. Μ’ αυτόν τον τρόπο καθορίζονται και ποιες είναι  οι επιτρεπόμενες συγκρούσεις, σε ποιους τομείς επιτρέπεται αγώνας για τη μεταβολή του συσχετισμού των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων. Κι όσο το εκλογικό σώμα  περιορίζει την κριτική του στους θεσμούς εξουσίας του καπιταλιστικού συστήματος, αναζητεί τις αιτίες για την ένδειά του στους τρόπους και την τακτική που ασκείται η αστική κυριαρχία αφήνοντας στο απυρόβλητο την οικονομική δομή τόσο πιο εύκολο για την κυρίαρχη εξουσία να χρησιμοποιεί εμπρηστικότερες ταμπέλες σαν κράχτες για το εκλογικό σώμα που κάθε φορά θα κρύβουν τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυρίαρχη τάξη και που μεταστρέφονται τελικά στις πιο αντιδραστικές.
Το εκλογικό λοιπόν σώμα των ΗΠΑ ζητούσε να χτυπηθεί το σύστημα, καληώρα όπως στη χώρα μας, και του προσφέρθηκε η καρικατούρα του αντισυστημικού, με αποκλίσεις από τον ορθό πολιτικό λόγο, την πουριτανική ηθική, το ωραίο της αισθητικής  κλπ. αναστέλλοντας για …την επομένη φορά την όποια αμφισβήτηση του συστήματος. Αν όμως κάτι δείχνουν αυτές οι εκλογές των ΗΠΑ δεν είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που δείχνουν και στην Ευρώπη. Η αστική δημοκρατία υποτάσσεται στην ανάγκη του ιμπεριαλισμού να τσακίσει τις μάζες, και όσο έχει την ικανότητα να τις χειραγωγεί στρέφει τη δυσαρέσκειά τους σε εθνικιστικές και φασίζουσες επιλογές που τις προσφέρει αφειδώς, μέχρις που να αποδειχτεί ανεπαρκής σ’ αυτό το ρόλο και ξεκάθαρα ν’ αντικατασταθεί με τη δικτατορία και το φασισμό.

6 σχόλια:

  1. O Oμπάμα ήταν ότι είναι όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, ένας αχυράνθρωπος που ρόλο είχε να κάνει την εικόνα και τις πράξεις της αστικής τάξης πιο ευκολοχώνευτα.

    Το γεγονός όμως ότι και οι 2 μεριές του κεφαλαίου στις ΗΠΑ, διάλεξαν αυτή τη φορά κυνικούς και αχώνευτους υποψηφίους αντιπροσώπους, νομίζω πρέπει να μας ανησυχεί πολύ.
    Αν ο "καλούλης" Ομπάμα έφερε αυτά: https://spasmenoparathyroblog.wordpress.com/2016/11/12/obama-report/ ,
    πάει να πει ότι το "ξεφάντωμα" που θα κάνουν οι ιμπεριαλιστές στις πλάτες των λαών από δω και πέρα, δεν τους ενδιαφέρει πλέον να το κρύψουν ή πιστεύουν ότι δεν έχει νόημα να κάνουν κάτι τέτοιο.

    Ο απροκάλυπτος φασισμός τώρα, νομίζω θα έρθει μόνο όταν αρχίσει να υπάρχει αντίδραση από τα κάτω, ή κάποιο μεγάλο διακύβευμα, πράγματα που μέχρι τώρα δεν φαίνονται. Η επόμενη κρίση λογικά θα τα βγάλει στη φόρα αυτά.

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέρα από το τι θα βγει ο Τραμπ τελικά όλη η αντι Τραμπ υστερία που επικράτησε και επικρατεί δείχνει ότι μάλλον δε θέλανε να βγει. Η Κλίντον ήτανε η "μιλημένη", που θα συνέχιζε το ίδιο βιολί με τον Ομπάμα (πόσο αριστερός και αυτός) σαν να μην άλλαξε τίποτα. Ο Τραμπ είναι λίγο απρόβλεπτος και μπορεί να χρειαστεί και κανένα φροντιστήριο για το πώς έχουν τα πράγματα με αποτέλεσμα να χαθεί χρόνος και μπορεί να μην είναι και τόσο πρόθυμος να "παίξει μπάλα". Στο τέλος δεν περιμένω θεαματικές αλλαγές αλλά οι φιλελεύθεροι κλάψανε πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καποιοι κυκλοι ισχυροι βρισκονται και πισω απ τον τραμπ
      οσο για την αντιτραμπ υστερια
      ειναι επειδη μερος του λαου δεν τον ηθελε
      και εννοειται καποια συμφεροντα τα οποια δεν βλεπουν με καλο ματι την προσσεγιση του σε τουρκια ρωσια

      ο τραμπ επισης τους εξυπηρετει γιατι μποριε να χρησιμευσει και ως αποδιοπομπαιος τραγος

      Διαγραφή
    2. Δεν τον ήθελε αλλά αυτό το μέρος να μάθει ότι δε θα γίνεται πάντα το δικό του και να αποδεχτεί ότι δε θα βγαίνει πάντα αυτό που θέλει αυτό. Δεν καταλαβαίνω τη λογική του όταν γίνεται το δικό μου να ρε φίλε, δημοκρατία, όταν όχι δε δέχομαι το αποτέλεσμα, δεν είναι ο πρόεδρός μου και τέτοια. Είναι για κλωτσιές όλοι αυτοί. Και μαύρη μέρα και ηλιθιότητες, γιατί μέχρι τώρα τους άρεσε που έτρωγε βόμβες όλη η Μέση Ανατολή με τους σωστούς που θέλανε αυτοί. Το ξαναλέω, δεν περιμένω τίποτα αλλά φτάνει με τις ανοησίες του καθενός. Μπορεί να είναι και αυτός που θα τα ρίξουνε, είδατε τις προσεγγίσεις, δεν λειτουργούν, πάμε για πόλεμο. Δεν ξέρω, όλα είναι ανοιχτά. Με Χίλαρι πάντως και όλη αυτή την κλίκα η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη.

      Διαγραφή
    3. Είναι πάρα πάρα πολλά τα λεφτά Πόε, τρέχουν πολλά ήδη για να τα χαλάσει κάποιος, δεν παίζουν αυτοί.

      Διαγραφή
  3. Εδώ στείλανε τον Kennedy κάτω από τα ραδίκια που τον είχανε οι Αμερικάνοι πολίτες εικόνισμα, αν δεν παίξει με τους κανόνες τους στην εξωτερική πολιτική, Ρωσία και λοιπά, στον Τραμπ θα κολλήσουν ?...λέω εγώ.

    Ntina

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.