Το Κόμμα επωμίζεται το σύνθετο και δύσκολο καθήκον να ανανεώσει και να διευρύνει τις δυνάμεις του, κυρίως στις παραγωγικές ηλικίες, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους, να διευρύνει την ιδεολογική - πολιτική επιρροή του, την επίδρασή του στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα και τα λαϊκά κινήματα σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα, όσο και ευρύτερα.
Οι αντικειμενικοί παράγοντες, που επιδρούν στη διαμόρφωση του σημερινού συσχετισμού ανάμεσα στις δύο αντίπαλες τάξεις, δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να εξετάσουμε σε βάθος τις υποκειμενικές μας αδυναμίες, να μετρήσουμε δείκτες βελτίωσης, με βάση τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε κατάματα αδυναμίες, νέες δυσκολίες και να βρούμε τρόπους επίλυσης προβλημάτων που κυρίως σχετίζονται με:
Την ανασύνταξη του κινήματος, αξιοποιώντας τις εστίες αντίστασης που υπάρχουν μέσα στην εργατική τάξη, στα άλλα λαϊκά στρώματα, ενισχύοντας την πορεία της ταξικής πάλης, με βάση την πείρα που έχει συσσωρευτεί αυτά τα χρόνια.
Την οικοδόμηση του Κόμματος, ως επαναστατικής πρωτοπορίας, με ανανέωση και ισχυροποίηση των δεσμών του με εργατικές λαϊκές μάζες, ηλικιακά ενεργές και δυναμικές, με Οργανώσεις σε όλους τους σημαντικούς τόπους δουλειάς και κλάδους, σε στρατηγικής σημασίας υποδομές για την οικονομία, δικτυωμένου σε όλες τις εργατικές - λαϊκές γειτονιές και τους τόπους σπουδών στις πόλεις, αλλά και στην ύπαιθρο, με παράλληλες δυνατές Οργανώσεις της ΚΝΕ.
Πιο συγκεκριμένα, οπωσδήποτε, αυτά τα ζητήματα θα εξεταστούν αναλυτικά και στην πορεία προς το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Στη συνεδρίασή της, η ΚΕ έκανε έλεγχο της δράσης της, από την άποψη της προώθησης των καθηκόντων που έβαλε το 19ο Συνέδριο, τις εκκρεμότητες που υπάρχουν και καθόρισε τον προγραμματισμό δράσης του Κόμματος για το επόμενο διάστημα.
Η ΚΕ πήρε υπόψη τη συζήτηση που προηγήθηκε αυτόν το μήνα στα όργανα και τις ΚΟΒ, με βάση την πρώτη Ανακοίνωση της ΚΕ για τις εκλογές και κατέληξε σε εκτιμήσεις και καθήκοντα της ιδεολογικοπολιτικής πάλης που προκύπτουν από τη συζήτηση αυτή.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Η ΚΕ ενέκρινε την έκθεση των εκτιμήσεων και συμπερασμάτων που προέκυψαν από την εκλογή μάχη της 20ής Σεπτέμβρη, με βάση τη συζήτηση που προηγήθηκε, μετά τις εκλογές στα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ καθώς και στις ΚΟΒ και ΟΒ. Κατά τη συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ επιβεβαιώθηκαν τα βασικά συμπεράσματα της ΚΕ, έτσι όπως εκφράστηκαν με την πρώτη ανακοίνωσή της. Υπάρχει συμφωνία των μελών και στελεχών του Κόμματος και της ΚΝΕ. Στα όργανα και τις ΚΟΒ έγινε ουσιαστική συζήτηση. Σήμερα, κατανοείται καλύτερα από τι κυρίαρχα καθορίζεται η εκλογική συμπεριφορά: Οτι είναι έκφραση της ιδεολογικής χειραγώγησης από την αστική εξουσία. Οτι ο λαός ψηφίζει για πρωταγωνιστικό ή ρυθμιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κυβέρνησης. Ακόμα και Κομμουνιστικά Κόμματα εγκλωβίζονται με αυτό το πολιτικό κριτήριο, για χρόνια. Το να ψηφίσει κάποιος ΚΚΕ, ως πράξη πολιτικής συσπείρωσης στο δρόμο της ανατροπής, είναι σε σημαντικό βαθμό πράξη ανατρεπτική σε μη επαναστατικές συνθήκες, όταν δεν είναι απλά μία ψήφος διαμαρτυρίας. Δίνεται σε αυτές τις συνθήκες η δυνατότητα να συνειδητοποιηθεί βαθύτερα από όλο το κομματικό δυναμικό ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς, στο επίπεδο του εργατικού - λαϊκού κινήματος που βρίσκεται σε υποχώρηση, η ανάγκη οικοδόμησης γερού επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, η συνεχής ανανέωση των γραμμών του και των δεσμών του με ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, ο συντονισμός της δράσης του κομμουνιστικού - εργατικού κινήματος σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Και άρα σε αυτά είναι που πρέπει να στραφεί όλη η προσοχή και η δράση μας, ξεπερνώντας γρήγορα ελλείψεις και αδυναμίες, έτσι όπως εντοπίστηκαν στο 19ο Συνέδριο. Ιστορικά, έχει παρατηρηθεί ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αρχικά, υπάρχει υποχώρηση του κινήματος, πρώτα απ' όλα εξαιτίας της απότομης αύξησης της ανεργίας, που αποδυναμώνει το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, κυριαρχούν η απογοήτευση, ο φόβος, ενώ σε πολιτικό επίπεδο ενισχύονται οι σοσιαλδημοκρατικές, οπορτουνιστικές αυταπάτες ή οι φασιστικές, που, αντίστοιχα, είτε παθητικοποιούν το κίνημα, είτε το εκτρέπουν σε δρόμους ανώδυνης και προσωρινής διαμαρτυρίας ή σε αντιδραστική φασιστική ενσωμάτωση. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εφεδρείες στο κίνημα, διάφορες εστίες αντίστασης, που πρέπει να ενισχυθούν, να βγουν στην επιφάνεια και να εκφραστούν με δυναμισμό. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να το κάνει αυτό. Εγινε βήμα στη μεγαλύτερη συνειδητοποίηση ότι, από την άποψη αυτή, μεγαλώνει η ευθύνη του Κόμματος, όλων των μελών και στελεχών μας. Να βοηθήσουμε να εκφραστούν οργανωμένα αγωνιστικές διαθέσεις, με διακριτές, συντονισμένες ενέργειες, πολύμορφες και συγκρουσιακές. Να πρωτοστατήσουμε στη σύγκρουση με τη μοιρολατρία και το φόβο, την απογοήτευση, το συντηρητισμό. Να δώσουμε τη μάχη της μαζικοποίησης του οργανωμένου εργατικού κινήματος, ώστε η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να νιώσει από την πρώτη στιγμή την ανερχόμενη λαϊκή πίεση. Ο λαός δεν έχει δοκιμάσει ακόμα τη δύναμή του, επομένως δεν πρέπει να υπάρχει απογοήτευση για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Η επισήμανση και η συνειδητοποίηση ότι δε φτάνει μόνο να λέμε ότι «επιβεβαιωθήκαμε», ότι «έχουμε δίκιο», χωρίς να πηγαίνουμε σε βάθος τη συζήτηση, στην ουσία της πολιτικής μας πρότασης, ότι μέναμε στο «τους δοκίμασες...», χωρίς να εξηγούμε συνεχώς και εκλαϊκευμένα γιατί «Με το ΚΚΕ υπάρχει λύση», ποια είναι αυτή κ.λπ., πρέπει να αξιοποιηθεί κυρίως από δω και πέρα. Ο αρνητικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται μόνο στο 3ο μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα. Κυρίως, συνίσταται στη συντηρητικοποίηση ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων, στην εμπέδωση της λαθεμένης και επικίνδυνης αντίληψης πως: ό,τι και να κάνει ο λαός τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Μαζί με τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε ισχυρός πυλώνας του αστικού πολιτικού συστήματος, με αλλεπάλληλα μέτρα κατάργησης των όποιων κατακτήσεων είχε ο λαός. Ξέπλυνε την κρίση του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος της σοσιαλδημοκρατίας, που εγκαταλείφθηκε από εργατικές - λαϊκές μάζες. Κυρίως, η αρνητική για το λαό προσφορά του και η θετική για το καπιταλιστικό σύστημα εκδηλώνεται με την ανάδειξή του σε εργοδοτική εργατοπατερική δύναμη, η οποία ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό μηχανισμούς του παλιού ΠΑΣΟΚ, μηχανισμούς της ΕΕ και της καπιταλιστικής εργοδοσίας. Η στάση του αυτή είναι που προετοίμασε το έδαφος για να περάσουν τα επόμενα χρόνια πολύ σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Κατά τη συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ αναδείχτηκαν ζητήματα που πρέπει να πάρουμε υπόψη, όπως:
Ζητήματα που έχουν να κάνουν με το πώς αντιλαμβάνονται εργαζόμενοι, νέοι, γυναίκες, την επίθεση που γίνεται από αστική και οπορτουνιστική σκοπιά στο «σύστημα», για «ρεμούλα», «λαμόγια», «επαγγελματίες πολιτικούς», συλλήβδην για όλα τα κόμματα της Βουλής κ.λπ., μια αντιδραστική, δηλαδή, αντίληψη που επηρεάζει νεολαία, γυναίκες, γενικότερα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Εντοπίστηκε ότι χρειάζεται περισσότερο να αναδεικνύουμε πλευρές της δικής μας αντίληψης για τον ταξικό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος, των αστικών θεσμών, για τη βαθύτερη αιτία της διαπλοκής κομμάτων - κυβερνητικών παραγόντων, με προμήθειες, άμεσες σχέσεις με καπιταλιστές, εντός και εκτός της χώρας. Σε αντιπαράθεση με αυτά, χρειάζεται καλύτερη εκλαΐκευση της θέσης μας για την εργατική εξουσία, τις αρχές δόμησής της, στη βάση συνέλευσης όλων των εργαζομένων στο χώρο εργασίας τους, αντιπροσώπευσης για τα παραπάνω όργανα μέχρι τα κεντρικά, ανακλητότητα των εκλεγμένων, την αρχή ότι όλες οι εξουσίες απορρέουν από τα ίδια όργανα, υπόκεινται στον εργατικό έλεγχο κ.λπ.
Εντοπίστηκε η μεγάλη θολούρα που υπάρχει σε σχέση με το πώς αντιλαμβάνονται το τι είναι σύστημα: Αλλος εννοεί τα κανάλια, άλλος τα κόμματα, άλλος τη Βουλή κ.λπ. Αναδεικνύεται η ανάγκη έντασης της συζήτησης για το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του, με όλους τους θεσμούς του, κυρίως όμως στον τόπο δουλειάς, στην οικονομία, εκεί που παράγεται η υπεραξία και γίνεται πιο κατανοητή και χειροπιαστή η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Να οξύνουμε την ιδεολογική πάλη σε σχέση με το αστικό πολιτικό σύστημα, αναδεικνύοντας ότι η ατομική πολιτική επιλογή της αποχής από τις εκλογές δεν φθείρει γενικά την αστική εξουσία. Να εξηγηθεί καλύτερα ότι η ψήφος στο ΚΚΕ δεν είναι ψήφος για να αλλάξει ο συσχετισμός εντός της Βουλής. Είναι ψήφος πολιτικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ και ως τέτοια ενισχύει την ταξική πάλη. Δεν πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής η ένταση της προσπάθειας, το τελευταίο διάστημα, εξωραϊσμού απ' όλα τα κόμματα του συστήματος των κρατικών και πολιτικών θεσμών του καπιταλισμού. Ολοι αναφέρονται στην «έκφραση της λαϊκής βούλησης» μέσω εκλογών ως «γιορτή της δημοκρατίας», στις «δημοκρατικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες», στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως «εγγυητή του πολιτεύματος» κ.λπ. Αποκρύπτεται ότι όλοι αυτοί οι θεσμοί - με την εξειδίκευσή του ο καθένας - έχουν στόχο τη μακροημέρευση του καπιταλισμού. Τα δημοψηφίσματα και οι συνεχείς εκλογές, όταν το σύστημα ζορίζεται, υπηρετούν την ανανέωση της χειραγώγησης του λαού, η οποία προβάλλεται ως «λαϊκή συναίνεση» στην αντιλαϊκή πολιτική. Τα διάφορα τερτίπια των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, με προεξάρχουσα το προηγούμενο διάστημα την πρόεδρο της Βουλής, υπηρετούν την κοροϊδία και τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως εκφραστής του «έθνους και της ενότητάς του» υπηρετεί την προβολή της αναγκαιότητας της ταξικής συνεργασίας. Τα ίδια υπηρετούν και τα ιδεολογήματα περί «πολιτικής σταθερότητας», περί αντιμετώπισης της διαφθοράς και της διαπλοκής, περί σωτήρων, περί «νέου» - παλιού» κ.λπ. που αναπαράγονται συνεχώς και πρέπει να αποτελούν μέτωπα της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης.
Ερχεται, πολύ συχνά, στις συζητήσεις το μπέρδεμα που γίνεται ανάμεσα σε αυτό που λέει το ΚΚΕ για τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, με την παραγωγική ανασυγκρότηση που λένε τα υπόλοιπα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, αλλά και η ΧΑ, οι συγχύσεις γύρω από την εθνικοποίηση, κρατικοποίηση, τον κρατικό καπιταλισμό που παρουσιάζονται ως συνώνυμα της κοινωνικοποίησης κ.λπ. Γεγονός που επισημαίνει την ανάγκη έντασης της ιδεολογικής και πολιτικής δουλειάς, με μεγαλύτερη ανάλυση.
Εμφανίζονται μεγάλες συγχύσεις για την ΕΕ, την ταύτιση της ΕΕ με την Ευρώπη, την έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, τα οικονομικά - πολιτικά ενδεχόμενα, τις προϋποθέσεις που μπορεί να γίνει επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Δηλαδή, δεν εξηγείται καθαρά ότι είμαστε σταθερά ενάντια στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, επειδή είναι ενώσεις ιμπεριαλιστικές. Στο ζήτημα της αποδέσμευσης από αυτές, πρέπει να προτάσσουμε το ποια τάξη θα το κάνει, σε τι συνθήκες, π.χ. επαναστατικές ή μιας αναδιάταξης των καπιταλιστικών ενώσεων χωρίς άλλες επιπτώσεις, δηλαδή η σημασία που έχει, ποια εξουσία θα την κάνει, για να είναι πραγματικά σε όφελος του λαού κ.λπ.
Και στην προεκλογική περίοδο και στη μετεκλογική, τώρα, είναι εντυπωσιακή η επίθεση και κυρίως η ταύτιση γνωστών αστών, ακροδεξιών, αριστερών, οπορτουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, ενάντια στο Κόμμα, κυρίως όσον αφορά το σοσιαλισμό, τη στρατηγική μας στόχευση, όχι μόνο μέσω της συκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του παραδοσιακού χοντρού αντικομμουνισμού, αλλά από τη σκοπιά της διαστρέβλωσης - μέχρι εκχυδαϊσμού - των θέσεών μας ότι δήθεν το σοσιαλισμό - κομμουνισμό τον βάζουμε ως άμεσο σκοπό μέσα στις αστικές βουλευτικές εκλογές. Στην κατεύθυνση αυτή, ιδιαίτερα συμβάλλουν οι αποχωρήσαντες και διαγραμμένοι από το Κόμμα, που είναι στον «Εργατικό Αγώνα», στο «Σύλλογο Κορδάτου», στη «Νέα Σπορά» κ.α. Ακόμα και όταν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα πολιτικής ζύμωσης του σοσιαλισμού, την αντιδιαστέλλουν με τη γραμμή υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών στον καπιταλισμό μέσω της ταξικής πάλης. Αναπαράγουν τη λογική των σταδίων, της συμμετοχής ή στήριξης κυβέρνησης στο έδαφος της οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου κ.λπ.
Το ζήτημα ιδιαίτερα των μεταναστευτικών - προσφυγικών ροών βρέθηκε στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Το Κόμμα μας ανέδειξε ότι τόσο οι αιτίες των ροών αυτών όσο και ο τρόπος αντιμετώπισής τους φέρουν τη σφραγίδα των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και γι' αυτό η πάλη απέναντι στις συνέπειες αυτής της κατάστασης δεν μπορεί παρά να δείχνει και να βάζει στόχο αυτές τις αιτίες. Τόσο οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις, που γίνονται με στόχο το μοίρασμα των αγορών, όσο και η εγκατάλειψη των εξαθλιωμένων προσφύγων και μεταναστών στην τύχη τους ή ακόμα και η βίαιη καταστολή τους αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο αυτού του συστήματος, που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στην επιδίωξη του καπιταλιστικού κέρδους. Στην εκλογική περίοδο, επέδρασε και η φασιστική δημαγωγία της Χρυσής Αυγής, αλλά και άλλων δυνάμεων, για τον αποπροσανατολισμό του λαού. Σε μη εκλογικές συνθήκες, μπορούμε καλύτερα να αναδείξουμε ζητήματα στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος σε σχέση με τον πόλεμο, που όλο και περισσότερο γίνονται επίκαιρα.
Με βάση τη συζήτηση που έγινε στα όργανα και τις ΚΟΒ του Κόμματος και της ΚΝΕ, χρειάζεται παραπέρα και συνολικά να ενισχυθεί η συζήτηση, η σύσκεψη, η επαφή με λαϊκές δυνάμεις, καθημερινά και όχι μόνο σε μεγάλα πολιτικά γεγονότα ή εκλογικές μάχες, το τράβηγμά τους στην καθημερινή πάλη, στην οργάνωση, στη χρέωση στο κίνημα, στη συστηματική επαφή με το «Ριζοσπάστη», το πόρταλ, την ΚΟΜΕΠ, τις θέσεις μας, το βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής» κ.λπ.
Να βελτιωθεί ουσιαστικά, αποτελεσματικά η οργανωτική δουλειά και ειδικότερα για τις νεότερες ηλικίες μέσα στο Κόμμα, αλλά και γενικότερα με τις εργατικές μάζες. Είναι από τα θέματα όπου πρέπει να βελτιωθεί αποφασιστικά η καθοδηγητική δουλειά των οργάνων, των ΚΟΒ και να είναι πιο απαιτητικός και ουσιαστικός ο έλεγχος.
Να συστηματοποιηθεί η ιδεολογική - πολιτική δουλειά με τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις εργαζόμενες και τις νέες εργατικής - λαϊκής καταγωγής, με συσκέψεις, εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και άλλες μορφές, με προσαρμογές και αξιοποίηση της Ιστορίας του Κόμματος, της προσφοράς του στην πάλη για χειραφέτηση, τη θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό. Να αξιοποιηθεί το υλικό που αφορά τις γυναίκες σε φυλακές και εξορίες, άρθρα στην ΚΟΜΕΠ κ.λπ.
ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Οπως είχαμε εκτιμήσει, από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων, το ζητούμενο των εκλογών δεν ήταν η κομματική σύνθεση της κυβέρνησης που θα σχηματιζόταν. Σωστά εκτιμήσαμε ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση προέκυπτε - και ανεξάρτητα από τη σημερινή ή αυριανή σύνθεσή της - θα υπηρετούσε τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης στην Ελλάδα και των ξένων συμμάχων της. Επιλογές που δεν περιορίζονται ή δεν καθορίζονται στενά μόνο από τα μνημόνια. Οι στρατηγικοί στόχοι της άρχουσας τάξης, για πέρασμα της καπιταλιστικής οικονομίας στη φάση της ανάπτυξης και για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην ευρύτερη περιοχή της Ν/Α Ευρώπης, επιδιώκονται σε συνθήκες που οι εκτιμήσεις δείχνουν απαισιόδοξα σημάδια σχετικά με την πορεία της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Επισημαίνουν το ενδεχόμενο νέας κρίσης (έκθεση ΔΝΤ) αλλά και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οξυνση που δεν αφορά μόνο τον άξονα Ουκρανίας - Μ. Ανατολής (Συρία), όπου διεξάγεται διαπάλη ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης σχετικά με το μέλλον της (Γαλλία - Γερμανία). Αφορά ακόμα τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται γύρω από τα δύο μεγάλα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, τη Διατλαντική και τη Διειρηνική Συμμαχία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί η πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το επόμενο διάστημα, ενώ κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης αποτελούν σημαντικούς κρίκους σύνδεσης της κυβέρνησης με τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις. Γίνεται ολοένα και πιο καθαρό ότι η στήριξη του κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση γίνεται με κριτήριο τη δυνατότητα να προωθηθούν γρήγορα οι αναγκαίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, εξασφαλίζοντας την ευρύτερη εργατική - λαϊκή συναίνεση. Επίσης, έγινε ακόμα πιο σαφής, από το ταξίδι στις ΗΠΑ, η στενή διασύνδεση της κυβέρνησης διεθνώς με το αμερικανικό κέντρο, αλλά και με το γαλλικό στο πλαίσιο της ΕΕ, που αποτελούν δύο από τα βασικά διεθνή στηρίγματά της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συντελούνται και οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην αναμόρφωση και την αναδιάταξή του.
Στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, ήδη διακρίνουμε τα εξής νέα στοιχεία:
Το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, μαζί με τις δεδομένες σχέσεις του με την αμερικανική κυβέρνηση (Δημοκρατικοί των ΗΠΑ). Αυτές οι σχέσεις εξηγούν και τα έστω ακόμα περιορισμένα ανοίγματα προς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΟΤΑΜΙ. Στη διαδικασία προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα φαίνεται ότι πρωταγωνιστούν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα Γαλλίας και Ιταλίας. Η καθαρή πλέον στήριξη του ευρωμονόδρομου από τον ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε την «αντινεοφιλελεύθερη» επιχειρηματολογία του, επαναφέροντάς την ως τεχνητή διαχωριστική γραμμή, αντικαθιστώντας την «αντιμνημονιακή», την οποία υιοθετούν ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ΧΑ.
Η αστική τάξη εξακολουθεί να χρειάζεται ένα εκλογικά δυνατό φιλελεύθερο αστικό κόμμα, ικανό να αντικαταστήσει το σοσιαλδημοκρατικό στη διακυβέρνηση. Απ' αυτήν την άποψη, σε εξέλιξη είναι η αναμόρφωση της ΝΔ, οι διεργασίες για την ανάδειξη νέου προέδρου της, που δεν είναι ζήτημα κυρίως διαπάλης μεταξύ ηγετικών της προσώπων, αλλά σχετίζονται με το προς τα πού θα βαρύνει το ιδεολογικό - πολιτικό της στίγμα, προς το λεγόμενο «κεντροδεξιό» χώρο ή προς τον «εθνικιστικό», τον ανοικτά και απροκάλυπτα αντικομμουνιστικό, τον εθνικιστικό - ναζιστικό, διάφορες τάσεις παλαιοβασιλικές, δικτατορικές, τάσεις που για χρόνια βασικά συνενώνονταν στη ΝΔ.
Η διαμόρφωση του λεγόμενου κεντροδεξιού χώρου σχετίζεται και με εκείνη του λεγόμενου κεντροαριστερού, στον οποίο επιχειρεί να ηγηθεί από το ΠΑΣΟΚ η Φ. Γεννηματά.
Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η δοκιμή συσπείρωσης αστικών εκσυγχρονιστικών πολιτικών, πανεπιστημιακών, τεχνοκρατικών δυνάμεων - ΠΟΤΑΜΙ, Ενωση Κεντρώων - απαλλαγμένων από προηγούμενους δεσμούς με μεσαία στρώματα που θίγονται από τους εκσυγχρονισμούς. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν διαθέτουν κομματική βάση δυσκολεύει και την εκλογική τους διείσδυση.
Οπωσδήποτε, χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για τα κέντρα ή και για επιχειρηματικούς ομίλους που στήριξαν τέτοιες δυνάμεις, σε συνδυασμό και με το ρόλο της ήδη κραυγαλέας αντικομμουνιστικής ρητορείας του Λεβέντη.
Παρ όλο που η δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και όσα αποκαλύπτονται αποδεικνύουν τον εγκληματικό ναζιστικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης οργάνωσης, το εκλογικό αποτέλεσμα για τη Χρυσή Αυγή δείχνει τάση ορισμένης σταθεροποίησης της επιρροής της και μάλιστα σε εργατικές - λαϊκές περιοχές. Αναπαράγει την εθνικιστική - αντιμνημονιακή γραμμή, χωρίς να απορρίπτει την ΕΕ, επικεντρώνεται δημαγωγικά στην «επιστροφή στην εθνική παραγωγή», στις «ισότιμες σχέσεις στην Ευρωζώνη», ενώ διανθίζει τον πολιτικό λόγο της με ορολογία του εργατικού κινήματος (αγώνες, πρωτοπορία), παρ' όλο που έρχεται σε αντίθεση με τους ταξικά προσανατολισμένους εργατικούς αγώνες και τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, τα οποία αντιπαλεύει με κάθε ευκαιρία και αφορμή.
Σε εξέλιξη βρίσκεται και η αναμόρφωση του οπορτουνιστικού χώρου, με την απόσχιση της Αριστερής Πλατφόρμας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση της ΛΑΕ, όπως ήδη είχαμε προβλέψει. Παρά τη μη είσοδο της ΛΑΕ στη Βουλή, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος της. Σήμερα, διαθέτει ορισμένες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου, και από κοινού με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις, κυρίως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και με πρώην δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, θα επιδιώξει να αναθερμάνει την αντιμνημονιακή - αντικυβερνητική γραμμή στο συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς ουσιαστικά να στρέφεται ενάντια στην καπιταλιστική εργοδοσία. Η ΛΑΕ και άλλα οπορτουνιστικά σχήματα, μεταξύ των οποίων και αποχωρήσαντες - διαγραμμένοι από το Κόμμα, ζυμώνουν στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις το πολιτικό ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα στο έδαφος του καπιταλισμού, με διαρκή συκοφάντηση και διαστρέβλωση των θέσεων και της πολιτικής του ΚΚΕ.
Με τις θέσεις τους υποστηρίζουν ένα διαφορετικό δρόμο υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με πυρήνα την πιο ενεργή παρέμβαση του αστικού κράτους στην οικονομία και την αξιοποίηση του ενδεχόμενου της εξόδου από το ευρώ και της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος με παραμονή στην EE, θέση που υιοθετούν και τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτή η παρέμβαση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρα, από την αξιοποίηση της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, από τη «σεισάχθεια στα χρέη των εταιρειών» μέχρι την άμεση «στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων» με κρατικό χρήμα. Ομως, ελάχιστη σημασία έχει για τους εργαζόμενους το νόμισμα, με το οποίο θα γίνεται η χρηματοδότηση των καπιταλιστών.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι αυτή η πολιτική πρόταξη του εθνικού έναντι του ταξικού «σπρώχνει» αντικειμενικά τα ποικίλα οπορτουνιστικά μορφώματα σε επικίνδυνες ατραπούς. Σε τοποθετήσεις τους, για το εθνικό νόμισμα, επικαλούνται μεταξύ άλλων και το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, που επιδιώκει επιστροφή στο γαλλικό φράγκο, καθώς και το φορέα των Ιταλών βιομηχάνων, ο οποίος βλέπει θετικά «την επιστροφή στην ιταλική λιρέτα». Μάλιστα, είναι χαρακτηριστική η στάση εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων της Ευρώπης (Φάρατζ, Λεπέν κ.λπ.) στο δημοψήφισμα της Ελλάδας, την ανοιχτή στήριξή τους στο «ΟΧΙ», τις αναφορές τους στο «κουράγιο» και την «αξιοπρέπεια» του ελληνικού λαού καθώς και την ερμηνεία της επικράτησης του «ΟΧΙ» ως «νίκης του λαού ενάντια στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία».
Παλιά και νέα κόμματα, ατόφια αστικά και οπορτουνιστικά, που κινούνται εντός των «καπιταλιστικών τειχών», όπως έχει αποδειχτεί και ιστορικά, ξεθωριάζουν τις όποιες - υπαρκτές ή ανύπαρκτες - ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, και στην πορεία κάποιες από αυτές εξαφανίζονται τελείως, αν αυτό απαιτήσει η ανάγκη υπεράσπισης της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας.
Αυτό συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσαρμογή του μόλις ανέλαβε την κυβερνητική διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό συμβαίνει και θα συμβεί και σε όλα τα κόμματα και πολιτικές κινήσεις που, από τη μια, κάνουν κριτική σε πλευρές της αστικής διαχείρισης, ενώ, από την άλλη, δηλώνουν ανοιχτά την πίστη τους στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τις - υπάρχουσες ή μελλοντικές - διακρατικές συμμαχίες της αστικής τάξης. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι ο σεβασμός της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της αντίστοιχης κερδοφορίας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το σεβασμό στην εργατική - λαϊκή ευημερία.
Η υπεράσπιση του καπιταλισμού και η επιδίωξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης από τα κόμματα του συστήματος τροφοδοτούν και την υιοθέτηση προπαγανδιστικών στοιχείων, τα οποία αποτελούν πραγματικό δηλητήριο για την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Εξέχοντα ρόλο στην προπαγάνδα αυτών των κομμάτων έχει η επίκληση της αναγκαιότητας εθνικής ενότητας, ομοψυχίας και πολιτικής σταθερότητας - με λίγα λόγια της αναγκαιότητας ταξικής συνεργασίας - ως προϋπόθεσης αυτής της ανάπτυξης, ενώ στην ιδεολογία και την πολιτική εμφανίζεται ο εθνικισμός, το «έθνος» με «αριστερό» πλέον προσωπείο.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, όλα αυτά τα κόμματα προβάλλουν ως βασική πολιτική διαχωριστική γραμμή όχι αυτή που τέμνει την ελληνική κοινωνία σε δύο βασικά αντίπαλα στρατόπεδα, αυτό της αστικής και αυτό της εργατικής τάξης, αλλά αυτή ανάμεσα στην Ελλάδα, από τη μια, και τους Γερμανούς, τους μερκελιστές, τους ξένους δανειστές, από την άλλη. Πρόκειται για γραμμή υποταγής της εργατικής τάξης στην αστική τάξη, καλυμμένη με «δημοκρατικό», «λαϊκό» και «πατριωτικό» μανδύα.
Αυτή η εθνικοπατριωτική επιχειρηματολογία, η οποία με διάφορες παραλλαγές έχει εμφανιστεί πολλές φορές στο παρελθόν, με οδυνηρές για τους λαούς συνέπειες, προτάσσει σε πρώτη γραμμή τις σχέσεις ενός καπιταλιστικού έθνους - κράτους με τα υπόλοιπα κράτη και βάζει σε δεύτερη μοίρα - ή αποκρύπτει τελείως - τις ταξικές διαφορές στο εσωτερικό του κάθε ξεχωριστού αστικού κράτους. Επίσης, συγκαλύπτει ότι όλες οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες διέπονται από τον ανταγωνισμό και τις ανισότιμες σχέσεις των κρατών - μελών τους και κατ' επέκταση ότι αυτή η ανισοτιμία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού σε κάθε χώρα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι, ενώ αυτή η επιχειρηματολογία διαπερνά όλα τα κόμματα του συστήματος, είναι ακόμα πιο έντονη σε σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα που έχουν αναφορές στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι απόψεις περί κατοχής, περί μερκελισμού, περί Δ' Ράιχ, περί εθελοδουλίας κ.λπ. διαπερνούν, με την αντίστοιχη προσαρμογή στον κάθε φορέα και την κάθε συγκυρία, τις αναλύσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και το «Σύλλογο Κορδάτου», τον «Εργατικό Αγώνα», τη «Νέα Σπορά» κ.λπ. Αυτές οι απόψεις, μαζί με όλες τις άλλες (με προγράμματα δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, απόψεις περί της αστικής δημοκρατίας ως το ύψιστο αγαθό, περί του αναγκαστικού σημερινού μονόδρομου της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής κ.λπ.) που ανοιχτά διακηρύσσουν οι ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, συμβάλλουν ιδιαίτερα στον εκμαυλισμό λαϊκών συνειδήσεων, ακόμα και συνειδήσεων εργαζομένων με αγωνιστικές διαθέσεις.
ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Η ΚΕ, σε προηγούμενες Ολομέλειες, έχει θέσει το πλαίσιο των διεθνών εξελίξεων και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αποτελούν τη βάση νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με βαριές συνέπειες κατά των λαών, ενίσχυση μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων.
Αναλυτικά, η ΚΕ θα εξετάσει τις διεθνείς εξελίξεις και την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα σε ξεχωριστή συνεδρίαση σύντομα.
Σχετικά με ορισμένες τελευταίες εξελίξεις:
α)Η απόφαση της ρωσικής ηγεσίας να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές στη Συρία στις 30 Σεπτέμβρη, εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» και για τη στήριξη του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία, σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση εκδηλώνεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στη Συρία που εκτυλίσσεται από το 2011.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η Ρωσία διεκδικεί σημαντική θέση στις εξελίξεις στην περιοχή, υπερασπίζεται (και) με στρατιωτικά μέσα παλιές και νέες διεκδικήσεις της. Είναι γνωστό ότι ήδη διαθέτει δύο στρατιωτικές βάσεις στη Συρία (Ταρτούς και Λαττάκεια), ενδιαφέρεται για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ.
Επί της ουσίας, έχουν διαμορφωθεί δύο μπλοκ δυνάμεων, δύο συμμαχίες που επεμβαίνουν στις εξελίξεις στη Συρία και έχουν γενικότερες στοχεύσεις στην περιοχή.
Το μπλοκ των ΗΠΑ, αν και με διαφοροποιήσεις, με τη στήριξη των ΕΕ, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και Τουρκίας, που επιδιώκει την ανατροπή Ασαντ και προσπαθεί να διαμορφώσει όρους για ελεγχόμενη λύση, στηριγμένη σε δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης στην οποία συμμετέχουν και ακραίες ισλαμικές οργανώσεις. Το Ισραήλ, από το 1967, κατέχει συριακά εδάφη (υψίπεδα του Γκολάν), έχει αναπτύξει μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής μέσα στη Συρία και παρέχει υποστήριξη σε δυνάμεις που μάχονται τον Ασαντ, είναι σε αντιπαράθεση με το Ιράν και τη «Χεσμπολάχ» που στηρίζουν το συριακό καθεστώς.
Οι Κούρδοι της Συρίας πολεμούν ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», διατηρούν πολύμορφες πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις με τη συριακή κυβέρνηση, πραγματοποιούν παράλληλα κινήσεις που ενισχύουν την αυτονομία τους και επιδιώκουν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τις εξελίξεις, έχοντας τη στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ και την πολιτική στήριξη της Ρωσίας.
Το μπλοκ των Ρωσίας, Ιράν, Ιράκ (Σιίτες), «Χεσμπολάχ», στηρίζει το καθεστώς Ασαντ και διεκδικεί λύση με τη συμμετοχή του Μπάαθ. Η στάση της Κίνας, ενώ παρουσιάζεται ως «ουδέτερη», προσβλέπει στο καθεστώς Ασαντ και με τις κινήσεις της το στηρίζει.
Παρά τη φαινομενική σύγκλιση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του «Ισλαμικού κράτους», είναι φανερό ότι η ρωσική επέμβαση συνιστά ένα νέο ποιοτικό στοιχείο που οδηγεί στην όξυνση της αντιπαράθεσης με πιο επικίνδυνες διαστάσεις την επόμενη περίοδο. Πολύ περισσότερο που υπάρχει το ενδεχόμενο χερσαίων επιχειρήσεων (Ιράν - «Χεσμπολάχ» - με τη στήριξη της Ρωσίας), ενώ εμπλέκεται και το ΝΑΤΟ, με αφορμή την παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από ρωσικά αεροσκάφη.
Οι εξελίξεις απαιτούν συστηματική παρακολούθηση.
Ηδη, η Συρία είναι εδαφικά τριχοτομημένη σε τομείς που ελέγχουν οι κυβερνητικές δυνάμεις, οι Κούρδοι και οι δυνάμεις του ISIS και άλλων αντικαθεστωτικών οργανώσεων. Συνεπώς, το θέμα της συγκρότησης «κρατιδίων» και της αλλαγής των συνόρων είναι ανοικτό, όπως στο Ιράκ και στη Λιβύη, διαμορφώνοντας μόνιμες εστίες εντάσεων.
β) Στην Ανατολική Ουκρανία εξακολουθεί να υποβόσκει η στρατιωτική σύγκρουση. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, γίνεται προσπάθεια των Γερμανίας - Γαλλίας να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις. Η Ρωσία, έχοντας ανοίξει «μέτωπο» στη Συρία, μεσολάβησε για την αναβολή των τοπικών εκλογών στις αποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες, που μάλλον μεταφέρονται για Φλεβάρη - Μάρτη 2016, πιέζοντας το Κίεβο να διαπραγματευθεί το «στάτους» αυτών των περιοχών. Οι κυβερνητικές δυνάμεις της Ουκρανίας, που, εκτός από την ΕΕ, στηρίζονται και στις ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να εντείνουν τις επιθέσεις στις αποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες (όπως του Ντονμπάς) που υποστηρίζονται από τη Ρωσία και ανά πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος της κατάρρευσης της συμφωνίας του Μινσκ και της κλιμάκωσης της πολεμικής αναμέτρησης.
γ)Παραμένουν ανοικτά σημαντικά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, εστίες που μπορούν αν πάσα στιγμή να αναζωπυρωθούν, όπως αυτές μεταξύ Ισραήλ - Λιβάνου, αλλά και στον Καύκασο, στην Κεντρική Ασία, στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας κ.α.
Παρακολουθούμε σταθερά τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στα Βαλκάνια, στη FYROM και το Κόσσοβο, την έξαρση του εθνικισμού στην Αλβανία.
Αυτό το διάστημα εντείνεται η επιθετικότητα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, επιβάλλονται περιορισμοί στη χρησιμοποίηση του τεμένους Αλ Ακσά (ιερού τόπου του Ισλάμ στην Ιερουσαλήμ) και ο Πρόεδρος Αμπάς ζήτησε διεθνή προστασία. Παράλληλα, κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις του παλαιστινιακού λαού και επιβάλλεται η ανάπτυξη κινήματος διεθνιστικής αλληλεγγύης.
δ)Σχετικά με το Κυπριακό, η ΚΕ σημειώνει ότι οι διαπραγματεύσεις των δύο κοινοτήτων έχουν προχωρήσει σε ζητήματα που αφορούν το περιουσιακό, το εδαφικό, ευρωπαϊκά θέματα, την οικονομία, τις «εγγυήτριες δυνάμεις» κ.ά. Η ευφορία που καλλιεργήθηκε με την εκλογή Ακιντζί έχει υποχωρήσει, εκδηλώνονται αντιθέσεις και ανησυχίες για την πορεία των συνομιλιών και σήμερα η κυπριακή κυβέρνηση σημειώνει ότι «υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανύσουμε στις διαπραγματεύσεις και μεγάλες δυσκολίες να αντιμετωπίσουμε». Σε κάθε περίπτωση, το Κόμμα μας έχει τοποθετηθεί για τον κίνδυνο νέου «σχεδίου Ανάν», διχοτομικού σχεδίου, για το οποίο προειδοποιεί η αναφορά στη συμφωνία Αναστασιάδη - Ερογλου περί δύο «συνιστώντων κρατών».
ε) Σημαντικές είναι οι διεργασίες στα ζητήματα του διεθνούς εμπορίου. Στις 5/10 υπογράφηκε το Σύμφωνο Συνεργασίας χωρών του Ειρηνικού (Trans - Pacific Parternship, ΤΡΡ), που αφορά τις αγορές των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, του Καναδά, του Μεξικού, του Περού, της Ν. Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας, της Χιλής, του Μπρουνέι, της Σιγκαπούρης, της Μαλαισίας και του Βιετνάμ. Επηρεάζει, δηλαδή, το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.
Η υπογραφή της συμφωνίας, το κείμενο της οποίας παραμένει μυστικό μέχρι την επικύρωσή της, μαζί με τις ενέργειες για την αποκάλυψη του σκανδάλου των ρυπογόνων αυτοκινήτων της «Volkswagen», δείχνουν πως εντείνεται η αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία για να προχωρήσει το σχέδιο της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ). Τα σχέδια στοχεύουν σε νέα απελευθέρωση των αγορών που θα οξύνει τον ανταγωνισμό, θα φέρει νέες αλλαγές στα μερίδια στη διεθνή αγορά, μπορεί να πυροδοτήσουν και σφοδρή αντιπαράθεση με τις χώρες που συντονίζονται στη συμμαχία BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική).
Το Κόμμα μας παρακολουθεί και παρεμβαίνει στις εξελίξεις, προβάλλοντας τις θέσεις του ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη και δυναμώνει την αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ - ΕΕ, την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.
Συνεχίζουμε να αντιπαλεύουμε την πολιτική διατήρησης και ενίσχυσης των ευρωατλαντικών βάσεων και στρατηγείων, τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις με δυνάμεις του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ κ.λπ.
Συνεχίζουμε την αποκάλυψη της ταξικής ουσίας της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και της επικίνδυνης θέσης για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση», που αποτελούν μέσα ενίσχυσης της συμμετοχής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, εργαλεία στην υπηρεσία των μονοπωλιακών συμφερόντων.
Γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σύνθετων καταστάσεων, όπως αυτή στη Συρία, ή να ερμηνεύσει με ταξικά κριτήρια τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, είναι αναγκαίο να αξιοποιούμε σταθερά τις αναλύσεις του Κόμματος και να ενημερώνουμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα για τις θέσεις μας, να συνεχίσουμε τη διαπάλη για σοβαρά ζητήματα, όπως ο ιμπεριαλισμός ως μονοπωλιακός καπιταλισμός και όχι απλώς ως μια επιθετική εξωτερική πολιτική, οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η στάση των κομμουνιστών, ο ταξικός χαρακτήρας του λεγόμενου «πολυπολικού» κόσμου κ.ά.
ΑΜΕΣΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ - ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ 19ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Μέχρι το Νοέμβρη έχουν ετοιμαστεί να περάσουν τα ονομαζόμενα προαπαιτούμενα της συμφωνίας του Αυγούστου. Τα μέτρα είναι σκληρά, για την Κοινωνική Ασφάλιση, τα Εργασιακά, σε φόρους για τα λαϊκά στρώματα, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Συνεχίζεται η πίεση από τα επιτελεία της ΕΕ, τις ενώσεις των εργοδοτών (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, εφοπλιστών) για να υλοποιηθούν οι συμφωνίες. Η μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού αφορά και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων, που σίγουρα θα οδηγήσει σε νέα λουκέτα μικρομεσαίων, απολύσεις, και από τη συγχώνευση και εξαγορά τραπεζών. Η ανακεφαλοποίηση επισπεύδεται προφανώς για να μην μπει το 2016 και γίνει bail in. Οι πλειστηριασμοί που θα έρθουν είναι μεγάλο μέτωπο, μέτωπο κοινής πάλης με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, στο οποίο οι δυνάμεις μας πρέπει να πρωτοστατήσουν, με ετοιμότητα, προετοιμασία παρέμβασης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει την εξαπάτηση, την παραπλάνηση. Με το τέχνασμα των ισοδύναμων θα προσπαθεί συνεχώς να διασπά τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, να καλλιεργεί ψεύτικες προσδοκίες για την «καπιταλιστική ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη». Θα αξιοποιεί και τη στάση των άλλων κομμάτων που θα πιέζουν για περισσότερα, «πιο φιλελεύθερα» μέτρα, για να εμφανίσει τα κυβερνητικά ως πιο «ήπια».
Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας άμεσα στα εξής ζητήματα για τη δράση των κομμουνιστών μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα:
Αποκάλυψη του σχεδιασμού της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, των αστικών επιτελείων που από κοινού επιτίθενται στην εργατική τάξη, με στόχο να γίνει πιο φθηνή και υποταγμένη.
Αποκάλυψη του χαρακτήρα των μνημονίων. Προϋπόθεση μιας έστω και χλιαρής ανάκαμψης είναι η κατάργηση των όποιων κατακτήσεων. Αποκάλυψη της θεωρίας ότι με την καπιταλιστική ανάπτυξη θα υπάρξει άνοδος του βιοτικού επιπέδου, ανακούφιση. Η ανάκαμψη, που σημειώθηκε σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, δεν μείωσε την πραγματική ανεργία. Αύξησε τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, δεν οδήγησε σε ανάκτηση των απωλειών ούτε σε κατάργηση αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων. Πολύ περισσότερο που η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί, καθώς εμφανίζονται σημάδια για την εκδήλωση μιας νέας διεθνούς συγχρονισμένης κρίσης και οξύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Μέτωπο στη θεωρία της πολιτικής σταθερότητας. Θεωρία που οδηγεί στην υποταγή, στο συμβιβασμό και την ένταση του αυταρχισμού. Οι καπιταλιστές, τα επιτελεία τους, τα κόμματά τους μιλούν για καπιταλιστική ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα όφελος ούτε από το ένα ούτε από το άλλο. Το κίνημα με την παρέμβασή του να δυσκολεύει τη «σταθερότητα» του αστικού πολιτικού συστήματος, την ικανότητά του να βρίσκει αντιλαϊκές εναλλακτικές. Να επιδιώκει το αδυνάτισμα της καπιταλιστικής πολιτικής εξουσίας, την «αστάθεια» του καπιταλιστικού συστήματος και της ΕΕ και όχι να τη φοβάται. Είναι ενιαίο καθήκον να μην υποταχθεί η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία στον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι έδωσε τη συναίνεσή της για την εφαρμογή των μέτρων.
Συνεχίζουμε πιο επιθετικά τη συζήτηση για το ποια ανάπτυξη έχει ανάγκη ο λαός και σε ποια κατεύθυνση και με ποιον τρόπο θα ικανοποιηθούν οι εργατικές και λαϊκές ανάγκες, με πλατιά συζήτηση και εκλαΐκευση της πρότασης εξουσίας του ΚΚΕ.
Οργάνωση της εργατικής τάξης και της κοινωνικής συμμαχίας. Αυτή είναι η απάντηση στην ενιαία στρατηγική όλων των αστικών κομμάτων, της καπιταλιστικής εργοδοσίας, των επιτελείων της EE. Πλατιά δουλειά με σύνθημα οργάνωση παντού, ξεκινώντας από το χώρο δουλειάς. Η οργάνωση να διευρύνεται στις γειτονιές, να αγκαλιάζει τους ανέργους, τη μισοάνεργη νεολαία, με πρωταγωνιστικό ρόλο των σωματείων, δοκιμάζοντας και νέες μορφές. Αποφασιστική βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων, των Λαϊκών Επιτροπών.
Σχεδιασμένη παρέμβαση για την απόσπαση δυνάμεων, για τη δημιουργία ρηγμάτων στο μπλοκ των φιλοκυβερνητικών - εργοδοτικών - φιλοευρωενωσιακών συνδικαλιστικών πλειοψηφιών στο κίνημα. Σχεδιασμένη, προσεκτική τακτική και πλατύ άνοιγμα σε κόσμο που δεν συμφωνεί σε όλα μαζί μας, μας εκτιμά, δείχνει διάθεση συμπόρευσης σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Υπάρχουν απλοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που δεν είναι ξεπουλημένοι, έχουν βέβαια μέχρι σήμερα υπηρετήσει άλλες δυνάμεις, αλλά προσβλέπουν στο Κόμμα και το ΠΑΜΕ.
Μέτωπο στη Χρυσή Αυγή. Στηρίχτηκε για να διαμορφώσει μια σταθερή πολιτική επιρροή, για να παίξει ρόλο. Είναι κόμμα χρήσιμο στην καπιταλιστική σταθεροποίηση, μακρύ χέρι της εργοδοσίας.
Επαγρύπνηση απέναντι στον οπορτουνισμό, σε παλιούς και νέους φορείς του, ανεξάρτητα από την εκλογική διείσδυσή τους. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, συνταυτίζονται στην επιχείρηση πλευροκοπήματος του Κόμματος και των ταξικών δυνάμεων, δίνοντας βάρος μέσα στο κίνημα. Είναι επιζήμιος ο ρόλος τους, επιτείνουν τη σύγχυση με τη δραχμή, το αντιμνημόνιο, τα μεταβατικά προγράμματα, την περίοδο που οι εξελίξεις βοηθούν να φαίνονται τα πράγματα πιο καθαρά. Στις «επιθέσεις φιλίας» που θα συνεχιστούν απαντάμε καθαρά πως ο δρόμος είναι η συμμετοχή στον αγώνα, στη δράση των σωματείων, στο μέτωπο με την εργοδοσία και το κράτος. Εκεί υπάρχει το έδαφος και της διαπάλης και της κοινής δράσης όλων των εργαζομένων, με σεβασμό στη λειτουργία των σωματείων και των οργανώσεων του κινήματος.
Τα προβλήματα είναι πολλά, η κατάσταση της εργατικής τάξης, των ανέργων, της νεολαίας, των συνταξιούχων επιδεινώνεται. Επιδίωξή μας είναι οι δυνάμεις του Κόμματος και του ΠΑΜΕ να πρωτοστατήσουν με στόχο να γεννιούνται εστίες αντίστασης παντού. Τα αιτήματα να ενοποιούν την πάλη, με βάση το πλαίσιο και τις αιχμές που έχουμε δουλέψει, να μη μένουν μόνο στο επιμέρους, π.χ. απλήρωτοι εργαζόμενοι. Μαζί με τον αγώνα να πληρωθούν, να ανοίγεται συνολικά το θέμα της απλήρωτης δουλειάς, το ύψος του μισθού, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Σε κάθε εστία αγώνα να εκφράζεται η αλληλεγγύη, με άμεσο πρακτικό τρόπο να επιδιώκουμε, όσο είναι δυνατό κάθε φορά, να γίνεται κέντρο συντονισμού δυνάμεων.
Πιο συγκεκριμένα, εξετάζουμε την οργάνωση της πάλης κατά κλάδο, συντονισμού και απόσπασης δυνάμεων. Σε μεγάλους κλάδους, όπως είναι η Ενέργεια, οι Τράπεζες, θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις. Σε άλλους τα προβλήματα είναι οξυμένα, όπως στα Ξενοδοχεία, στο Εμπόριο. Ενίσχυση της λειτουργίας των Οργανώσεων, δημιουργία νέων Οργανώσεων εκεί που υπάρχει μάζα εργατοϋπαλλήλων ανοργάνωτη. Ξεχωριστό θέμα είναι η δουλειά με τους ανέργους.
Οργανώνουμε τη μαζική διαφώτιση, προπαγάνδα, για τα μέτρα, με κάλεσμα να καταδικαστούν τα μέτρα από όλα τα συνδικάτα και τις λαϊκές οργανώσεις. Πρωτοστατούμε στη συνεδρίαση των μαζικών φορέων, για μαζικές συλλογικές διαδικασίες (γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις σε χώρους).
Αξιοποιούμε τα υλικά και τη δουλειά που έγινε όλο το προηγούμενο διάστημα, από το καλοκαίρι και μέσα στις εκλογές, με αφορμή τη ΔΕΘ κ.λπ. Δεν μένουμε μόνο στο Ασφαλιστικό. Ανοίγουμε την αντιπαράθεση στο σύνολο της αντεργατικής επίθεσης (εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις, φοροληστεία κ.τ.λ). Το Ασφαλιστικό δεν περιορίζεται μόνο στις συντάξεις, αφορά στο σύνολο των όρων ζωής του εργαζόμενου και ειδικότερα τις νεότερες ηλικίες: Την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την προστασία των παιδιών, την προστασία στη δουλειά. Για τις ηλικίες εργαζομένων κάτω των 50 θα διαμορφωθεί ένα τοπίο, που καμιά σχέση δεν θα έχει με τα δικαιώματα που γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές. Είναι μέτωπο κοινής πάλης με τους ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες που δέχονται εξίσου συντριπτικά πλήγματα. Δεν έχει να κάνει με εξορθολογισμό, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση, αλλά για βασική επιδίωξη του κεφαλαίου. Τα ισοδύναμα που δήθεν θα βρει είναι σκέτη απάτη. Αποκαλύπτουμε πλατιά το χαρακτήρα των ανατροπών, πράγμα που ενισχύει την αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης.
Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 12 Νοέμβρη.
Να επιμείνουμε στις μαζικές συλλογικές διαδικασίες στο κίνημα, στη συζήτηση, στη λήψη της απεργιακής απόφασης. Με το κάλεσμα του ΠΑΜΕ να απευθυνθούμε στα σωματεία όπου είμαστε μειοψηφία και είχαν πάρει αποφάσεις συμμετοχής στα προηγούμενα συλλαλητήρια. Να επιδιώξουμε αυτός ο κατάλογος να μεγαλώσει.
Ιδιαίτερα να επιμείνουμε στις συνεδριάσεις σωματείων και συνδικαλιστών ανά κλάδο (Μέταλλο, Κατασκευές, Τρόφιμα - Ποτά, Εμπόριο κ.τ.λ.), με θέμα την οργάνωση της απάντησης, της απεργίας, το σχεδιασμό δράσης. Κλαδικές συσκέψεις και ανά περιοχή, ιδιαίτερα στις μεγάλες περιοχές Αττική, Κεντρική Μακεδονία. Οι κλαδικές συσκέψεις βοηθούν στην επαφή με νέες δυνάμεις του κλάδου, σωματεία, συνδικαλιστές, βοηθούν περισσότερο στη συζήτηση με νέες δυνάμεις, στην απόσπαση νέων δυνάμεων. Να επιμείνουμε στην προσπάθεια κοινού συντονισμού και δράσης των κλαδικών σωματείων με τα σωματεία στους χώρους δουλειάς.
Στη συζήτηση για το σχεδιασμό, προγραμματίζουμε πιο αποφασιστικά το θέμα της αλληλεγγύης. Για τους ανέργους, τους πρόσφυγες και μετανάστες, που είναι θέμα που θα το έχουμε μπροστά μας, τα παιδιά των ανέργων, τους απλήρωτους εργαζόμενους, τους χαμηλοσυνταξιούχους. Το δίμηνο Νοέμβρης - Δεκέμβρης να ενταθούν οι μαζικές πρωτοβουλίες.
Πιο ολοκληρωμένα, μέσα στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, πρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση για την κομματική οικοδόμηση και τη συνεχή ανανέωση των γραμμών του Κόμματος και της ΚΝΕ, μέσα σε όλες τις ΚΟΒ, ειδικά στις Κομματικές Ομάδες.
ΦΤΩΧΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΑ ΑΓΡΟΤΙΑ
Στην αγροτιά υπάρχει γενικευμένη δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και οργή ιδιαίτερα από τμήματα μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων και νέων σε ηλικία, κυρίως όπου μπαίνουν μπροστά, μαχητικά δυνάμεις μας. Ταυτόχρονα, συνυπάρχουν αυταπάτες και στάση αναμονής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει να εξαπατά τους αγρότες και το πετυχαίνει ακόμη ως ένα βαθμό υποβοηθούμενη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ, που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν εναλλακτικά ισοδύναμα για τους αγρότες, ενώ μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που προβλέπει μεγαλύτερη φορολογία, αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές κ.τ.λ.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ, παρεμβαίνουν κυρίως στους μεγαλοαγρότες και κτηνοτρόφους για οργανωμένη αντίδραση, επιδιώκουν επιρροή και στους μικρομεσαίους, όπου υπάρχουν αντιδράσεις, λόγω της όξυνσης των προβλημάτων. Πραγματοποιούν συσκέψεις μέσα από συνεταιρισμούς, διάφορα αγροτοσυνδικαλιστικά σχήματα. Στηρίζουν την ΚΑΠ και τις δήθεν ευκαιρίες που προσφέρει. Προβάλλουν τη λογική της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας όπως οι αστικές κυβερνήσεις, οι βιομήχανοι, οι εξαγωγείς και οι τράπεζες. Είναι υπέρμαχοι των Ομάδων Παραγωγών. Διαμορφώνουν αιτήματα όπως στο φορολογικό που αποδέχονται τη φορολόγηση με 13% ως αναγκαίο κακό, επιδιώκοντας να είναι αφορολόγητες οι ενισχύσεις, γιατί έτσι βγαίνουν τελικά ωφελημένοι. Υποστηρίζουν την αυστηροποίηση των κριτηρίων για τον καθορισμό του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη, που διευκολύνει να πάρουν ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο της συνολικής πίτας των ενισχύσεων, της γης και της παραγωγής.
Μέσα σε αυτούς δρουν και δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, η οποία ίδρυσε παράταξη με τίτλο «Λαϊκός Σύνδεσμος Παραγωγών Αγροτών» (ΛΑΣΥΠΑ). Η προπαγάνδα της για στροφή στην «εθνική παραγωγή», «διαγραφή χρεών» κ.λπ. παραπλανά τους αγρότες. Να συνεχίσουμε την αποκάλυψη της φασιστικής δημαγωγίας, το δήθεν ενδιαφέρον της για την ντόπια παραγωγή. Κρύβει ότι οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας καταστρέφονται, εξαιτίας της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομικής κρίσης, της ΕΕ και της ανισόμετρης θέσης της Ελλάδας σε αυτήν. Δεν είναι με το μέρος του μικρομεσαίου αγροτοπαραγωγού. Επιδιώκει τη βελτίωση της θέσης του ελληνικού κεφαλαίου στην ΕΕ, την οποία ουσιαστικά αποδέχεται, όπως και την ΚΑΠ. Δημαγωγικά, μιλάει για αγώνες του λαού, ενώ δυσφημεί και επιτίθεται στο συνδικαλιστικό κίνημα που παλεύει ενάντια στους εκμεταλλευτές, αυτούς που υπηρετεί η Χρυσή Αυγή.
Η αποκάλυψη της καπιταλιστικής οικονομίας πρέπει να αποτελέσει έναν από τους βασικούς στόχους των δυνάμεών μας στα χωριά. Να δείξουμε ότι δεν πλήττονται το ίδιο όλοι, ότι οι πολλοί θα ξεκληριστούν, ότι οι αντίπαλοι του μικρού αγρότη, δηλαδή οι καπιταλιστές αγρότες, βγαίνουν ωφελημένοι από τη συγκέντρωση γης και παραγωγής που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις με την ΚΑΠ, τις Ομάδες Παραγωγών κ.λπ.
Να προβάλλουμε τη δική μας θέση: Κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, της γης, των βιομηχανιών, των μέσων μεταφοράς, των τραπεζών, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, σε συνδυασμό με τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.
Η πρωτοπόρα δράση μας μέσα από τις Ομοσπονδίες, τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, τις Επιτροπές Αγώνα και τις επιτροπές της ΠΑΣΥ με στόχο την οργανωμένη απόκρουση των κυβερνητικών μέτρων, να εκδηλωθεί σχεδιασμένα. Αυτό προϋποθέτει καλύτερα εξοπλισμένες δυνάμεις. Συγκεκριμένο πρόγραμμα συνεδριάσεων ΔΣ, περιοδειών, συσκέψεων, συνελεύσεων, συγκεντρώσεων, συσπείρωση νέων δυνάμεων, τοπικών πολύμορφων εκδηλώσεων αντίδρασης με όρους μαζικού κινήματος, διαμορφώνοντας κλίμα πανελλαδικού συντονισμού τέλος Νοέμβρη αρχές Δεκέμβρη, ετοιμότητας για συντονισμένη απάντηση σε κυβερνητικούς αιφνιδιασμούς.
Σταθμός στην εξέλιξη των αγώνων είναι η συμμετοχή της φτωχής αγροτιάς στην απεργία στις 12 Νοέμβρη σε κοινή δράση με την εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες και νεολαία των λαϊκών οικογενειών, για ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Να ενταθεί η αυτοτελής ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση του Κόμματος στην ύπαιθρο, με περιοδείες, συσκέψεις κ.λπ.
ΓΙΑ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ
Τα όργανα και οι Οργανώσεις το Κόμματος και της ΚΝΕ ενδιαφέρονται για τη δράση και μαζικοποίηση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ, που το 2016 συμπληρώνει 40 χρόνια δράσης, με συμβολή στους αγώνες, για τις ανάγκες της εργαζόμενης γυναίκας, της άνεργης, της συνταξιούχου, της γυναίκας της εργατικής οικογένειας.
Αντιπαλεύουν παλιές και νέες αντιδραστικές θεωρίες για το γυναικείο ζήτημα, την κατάργηση ιδιαίτερων θετικών μέτρων και δικαιωμάτων της εργαζόμενης γυναίκας στο όνομα της «ισότητας» των φύλων (επίδομα τοκετού, χαμηλότερο όριο συνταξιοδότησης, νυχτερινή εργασία κ.λπ.).
ΠΑΙΔΕΙΑ
Πέρα από τη δράση μας στους εκπαιδευτικούς μέσα από τα σωματεία τους, τις επιτροπές, τους συλλόγους, τη δράση τους στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων, στην πάλη για την απόκρουση των κυβερνητικών μέτρων και άλλα που ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, κυρίως πρέπει να ενισχυθεί η παρέμβαση στο περιεχόμενο, η σχεδιασμένη παρουσία στις συλλογικές - ομαδικές δράσεις του σχολείου (πρότζεκτ, προγράμματα, ευέλικτη ζώνη), η δημιουργική σχέση με μαθητές - γονείς. Η ένταση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης με το σχολείο - μηχανισμό του αστικού κράτους, αλλά και τις ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές απόψεις, που είναι ισχυρές στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Κυρίως αυτό περνάει μέσα από την ανάδειξη στην πράξη του ρόλου του κομμουνιστή εκπαιδευτικού στη συνολικότερη λειτουργία του σχολείου και του περιεχομένου που δίνει στους μαθητές. Ενισχύουμε το μέτωπό μας με την επικαιροποίηση της θέσης μας για το ενιαίο 12χρονο σχολείο σύγχρονης γενικής Παιδείας.
Αμεσα καθήκοντα:
α) Με την ολοκλήρωση της επεξεργασίας της επικαιροποιημένης πρότασής μας, να οργανωθεί παρουσίασή της δημόσια και να οργανωθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις των Κομματικών Οργανώσεων και της ΚΝΕ.
β) Ημερίδα εργασίας με πρώτες σκέψεις για τη διδασκαλία της γλώσσας.
γ) Σειρά εκδηλώσεων για τα σχολικά βιβλία και το περιεχόμενό τους.
δ)Ιδιαίτερη ενασχόληση για τη δράση μας στους Συλλόγους Γονέων.
ε) Δράση, με βάση την απόφαση του ΠΓ και του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, για τη δουλειά μας στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, καθώς και τη δουλειά στα Γυμνάσια και Λύκεια τη νέα σχολική χρονιά.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟΠΙΚΗ - ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Να προχωρήσει η προετοιμασία για τους προϋπολογισμούς που ετοιμάζονται σε δήμους και περιφέρειες, τις άμεσες επιπτώσεις και την παρέμβασή μας σε ζητήματα κυρίως που απασχολούν τη λαϊκή οικογένεια (παιδικοί σταθμοί - σχολεία - καθαριότητα - προνοιακά - δομές φτώχειας κ.λπ.).
Να αντιμετωπιστεί το κενό που υπάρχει στην ανάπτυξη αντιστάσεων, αγωνιστικών εστιών και συντονισμός των παρεμβάσεων από δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, Λαϊκές Επιτροπές, σωματεία και άλλους φορείς τοπικά.
Να εντείνουμε και να επιμείνουμε στην ανάδειξη της σχέσης τοπικού - κεντρικού κράτους για το πέρασμα της πολιτικής που επιδρά στην καθημερινότητα της λαϊκής οικογένειας.
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Με βάση το σχεδιασμό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εκτός από τις αναγκαίες παρεμβάσεις μέσα στη Βουλή σε νομοσχέδια, αποκάλυψη των μέτρων της αστικής πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων κομμάτων, τροπολογίες και προτάσεις νόμου, προώθηση Ερωτήσεων, αναφορών και παρεμβάσεων για προβλήματα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, να δώσουμε κυρίως βάρος στην επαφή μας με τους τόπους δουλειάς, αξιοποίηση της δυνατότητας των βουλευτών, για να μπαίνουμε σε εργοστάσια, άλλους χώρους δουλειάς, για επαφή κ.ά., γνωριμία και συμβολή στην άνοδο των εστιών αντίστασης του κινήματος, βελτίωσης συσχετισμών σε αρχαιρεσίες, κομματική οικοδόμηση.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Η ΚΕ αποφάσισε:
α)Ειδική συνεδρίαση, για να εξετάσει συνολικά την πορεία της κομματικής οικοδόμησης και των δεικτών της άμιλλας, όπως την αποφάσισε η ΚΕ μπροστά στα 100 χρόνια του Κόμματος.
β) Ενέκρινε το σχετικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων για τα 100χρονα του Κόμματος άμεσα, έως το τέλος του 2015.
γ)Μέτρα για την αναβάθμιση της ιδεολογικής δουλειάς και τη βελτίωση της εσωκομματικής μαρξιστικής μόρφωσης κ.λπ. με βάση και την ειδική συζήτηση και Απόφαση της ΚΕ τον Ιούλη του 2015 που αφορούν:
Την ουσιαστική ένταξη της ιδεολογικής δουλειάς ως αναπόσπαστου στοιχείου του σχεδιασμού και της καθημερινής πολιτικής δράσης των Οργανώσεων.
Τη συστηματική μόρφωση των μελών, των στελεχών του Κόμματος, όπως μέτρα για την αναβάθμιση της κυκλοφορίας και την αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ, των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», διασφάλιση χρόνου μελέτης για τα στελέχη ως διαρκή πρόταση αυτομόρφωσης, σεμινάρια δασκάλων, αναμόρφωση προγραμμάτων διδασκαλίας και βελτίωση υποδομών των συστημάτων της εσωκομματικής μόρφωσης.
Την οργάνωση της μελετητικής δουλειάς, για την Κομμουνιστική Διεθνή, την ταξική διάρθρωση, την προετοιμασία ημερίδας για την οικονομία στις αρχές του 2016.
δ)Προετοιμασία της συζήτησης για αναβάθμιση του «Ριζοσπάστη», της αύξησης της κυκλοφορίας του, καθώς και της βελτίωσης του πόρταλ «902» και της παρέμβασης στο διαδίκτυο.
ε)Μέσα στο 2016 να ολοκληρωθεί η συγγραφή του Α΄ Τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ της περιόδου 1918 - 1949 και να προχωρήσει η μελέτη και συγγραφή του Γ΄ Τόμου της Ιστορίας της περιόδου 1968 - 1991.
στ)Να αξιοποιηθεί άμεσα η έκδοση των υλικών για το Συνέδριο της ΚΕ για τον Ναζίμ Χικμέτ. Ειδική δράση για συσπείρωση σε ηθοποιούς - μουσικούς - εικαστικούς - σκηνοθέτες. Προγραμματισμός παραγωγών για τα 100χρονα.
ζ) Αξιοποίηση της μπροσούρας της ΚΕ «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τη Φυσική Αγωγή και την Εκπαίδευση», με παρουσίαση σε διάφορες περιοχές, σε συνδυασμό με δράσεις στον Αθλητισμό. Συγκεκριμένη δουλειά και άνοιγμα κυρίως σε μαθητές - φοιτητές - σπουδαστές, ειδικά γυμναστές και αθλητικούς συλλόγους, γονείς.
η)Αξιοποίηση της επικαιροποιημένης μπροσούρας της ΚΕ για τις θέσεις μας και την πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, ιδιαίτερα μέσα στις Οργανώσεις της ΚΝΕ και στον περίγυρό της, αλλά και με δημόσια παρουσίασή της σε διάφορες πόλεις.
θ)Διοργάνωση Οικονομικής Εξόρμησης για το δίμηνο Δεκέμβρης 2015 - Γενάρης 2016.
ι) Διοργάνωση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τους ΕΒΕ ως δέσμευση από την Απόφαση του 19ου Συνεδρίου. Με βάση το Καταστατικό προβλέπεται συγκρότηση του Σώματος της Συνδιάσκεψης από τα μέλη της ΚΕ και της ΚΕΟΕ και εκλεγμένους αντιπροσώπους με ενιαίο μέτρο από τις συνεδριάσεις των Επιτροπών Περιοχών.
ια)Το πρώτο δίμηνο του 2016 γίνονται οι χρονιάτικες εκλογοαπολογιστικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ και η εκλογή των νέων Γραμματέων και Γραφείων των ΚΟΒ με βάση το Καταστατικό μας. Επίσης, από το Νοέμβρη 2015 έως Γενάρη 2016 πρέπει να γίνουν οι χρονιάτικες εκλογοαπολογιστικές Συνελεύσεις των ΟΒ και οι χρονιάτικες Τομεακές Συνδιασκέψεις της ΚΝΕ, με βάση το Καταστατικό της.
ιβ)Τέλος, η ΚΕ κατέληξε, με βάση το σχεδιασμό που υπήρχε από το 2014, για πέρασμα στελεχών από την ΚΝΕ στο Κόμμα, να προχωρήσει ενισχύοντας τη δουλειά του Κόμματος, με μια φυσιολογική διαδικασία σταδιακής ανανέωσης του στελεχικού δυναμικού του Κόμματος.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
23 Οκτώβρη 2015
Μια πολυ σημαντικη αποφαση με συμπερασματα απο τις μαχες που δωσαμε και πως πρεπει να προχωρησουμε στην συνεχεια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή.........Nice..^_^v...........
ΑπάντησηΔιαγραφή