Α Λ Υ Σ Ι Δ Ε Σ

Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει
ή τις αλυσίδες ή τα όπλα, έγραφε ένα πλακάτ στην πορεία του Δεκέμβρη του 44……




Τότε ήταν η μοναδική φορά που ο κόσμος ήταν έτοιμος (και μάλιστα το προσπάθησε) να σπάσει αυτές τις αλυσίδες….. Και εμείς τότε είχαμε τα κλειδιά …..
Αλλά τι έγινε και αλλάξαμε γνώμη μετά από 2 μήνες, και συμφωνήσαμε σαν πρόβατα να κάνουμε ανακωχή με τον λύκο…. ??

……. και αυτός (ο λύκος) έφαγε όχι μόνο εμάς αλλά και τα κλειδιά……….

Σήμερα 65 χρόνια αργότερα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά…..
Πλέον η τυραννία έβαλε ρούχα φανταχτερά , που να ταιριάζουν με το σύγχρονο αμερικάνικο λάιφ στάιλ, ενώ οι αλυσίδες έγιναν χλιδάτες, ευρωπαϊκές …. αναπτυξιακές…
Ο κόσμος πλέον τις φοράει οικειοθελώς λες και είναι ένα κόσμημα, ένα βραχιόλι για τα πόδια…… όχι μόνο δεν τον ενοχλούν, αλλά και καμαρώνει που τις φοράει…..
Υπάρχουν και αυτοί που δεν καμαρώνουν βέβαια, αλλά τις φοράνε συναινετικά….
Μικρή η διαφορά…

Βέβαια ο Καπιταλισμός έχει πάρει την κατηφόρα, και αρχίζουν και σφίγγουν τις αλυσίδες, και ο κόσμος διαμαρτύρεται …λιγάκι…
Δεν θέλει βέβαια να τις σπάσει, αλλά να τις χαλαρώσει λίγο…… ίσα ίσα να μην πονάει….
Άσε που με την προπαγάνδα τους οι αλυσιδοσφίχτες, έχουν πείσει τον κόσμο (ή τουλάχιστον προσπαθούν) πως οι αλυσίδες δεν έχουν σφίξει αλλά τους πονάνε επειδή αυτοί (οι αλυσοδεμένοι) έχουν παχύνει από την καλοπέραση………

Πάντα επίκαιρο λοιπόν, το σύνθημα «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους» , αλλά εάν γίνει τελικά αυτό κάποια στιγμή, θεωρώ πως πολλοί από την συνήθεια θα πέσουν στα γόνατα και θα παρακαλάνε να τις ξαναφορέσουν……..