Ο δρόμος προς την κοινωνική αποσάθρωση - Κοινωνική Κρίση

Όπως έχω επανειλημμένως αναφέρει, αυτό που ζούμε σήμερα, δεν είναι απλά μια οικονομική κρίση ή ένα τραπεζικοοικονομικό παιχνίδι των Καπιταλιστών , αλλά μια συστημική κρίση, που αποτελείται από μια οικονομική ύφεση (εμφυτευμένη βεβαίως από το σύστημα ) , μια κοινωνική κρίση, μια πολιτική κρίση, και μια κρίση συνειδήσεων …….

Μέσω της οικονομικής κρίσης περάσαμε στην κοινωνική κρίση, η οποία υπήρχε χρόνια, αλλά μόνο σε τέτοιες συνθήκες αισθανόμαστε και βιώνουμε την ύπαρξή της …..

Ήρθε λοιπόν η ώρα να αναλύσουμε το κομμάτι της κοινωνικής κρίσης που ζούμε ήδη και είναι το τμήμα της κρίσης για το οποίο μιλούν ελάχιστοι …..

Κατά την δική μου προσπάθεια ανάλυσης, τα στάδια της κοινωνικής κρίσης μέχρι την τελική κοινωνική αποσάθρωση , είναι 4 , όσα δηλαδή και τα κοινωνικά στρώματα στα οποία μας έχει χωρίσει το άθλιο αυτό κοινωνικοπολιτικό έκτρωμα που ονομάζεται Καπιταλισμός !!!

Στο θέμα αυτό θα παρουσιαστούν τα 2 πρώτα στάδια , στα οποία ήδη έχει περιέλθει και η Ελλάδα…

1ο στάδιο

Η συστημική κρίση χτυπάει στην αρχή το πιο ευαίσθητο και οικονομικά ασθενέστερο κοινωνικό στρώμα δηλαδή…..τους αλλοδαπούς (μετανάστες, λαθρομετανάστες, πρόσφυγες), και τους ντόπιους άνεργους και συνταξιούχους……
Οι περισσότεροι από αυτούς δεν αντιλαμβάνονται εγκαίρως τον κίνδυνο, και δρουν καθυστερημένα και εφόσον βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με τον υπέρτατο κίνδυνο της πείνας (και αφού έχουν χάσει προγενέστερα το σπίτι τους ή το όποιο βασικό αγαθό διέθεταν……..). Τότε είναι, που αποφασίζουν να δράσουν αρχικά με ειρηνικούς αλλά αρκετά υποτιμητικούς τρόπους (φανάρια, πλασιέ, ζητιανιά, πορνεία κ.α.), και ύστερα μόλις αρχίζουν αυτά να μην τους καλύπτουν πλέον (μιας και η αδιαφορία των υπολοίπων κοινωνικών στρωμάτων μεγαλώνει), η παρανομία φαίνεται για αυτούς η μόνη διέξοδος !!

Ο συνδυασμός φτώχια – αγραμματοσύνη – χαμηλό πνεύμα , χαρακτηρίζει και το δεύτερο κοινωνικό στρώμα, που είναι και η κατηγορία που αισθάνεται δεύτερη την δυσλειτουργία της κοινωνίας…. μιας και ζούσε στην ίδια ή παραπλήσια γειτονιά με τους αλλοδαπούς, τους ανέργους και τους συνταξιούχους……
Συνήθως αυτή η κατηγορία της κοινωνίας , που αρχίζει και αισθάνεται την απειλή να τους πλησιάζει, βλέπει στο πρόσωπο των αλλοδαπών και των ανέργων, τον εχθρό, μιας και δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε προς ποια κατεύθυνση οδηγείται η κοινωνία , ούτε ποιες είναι οι αιτίες των προβλημάτων !!! Θεωρούν κατά βάσιν, πως οι αλλοδαποί είναι το πρόβλημα (με την μέθοδο της σύγκρισης, πριν ήμασταν καλά , τώρα δεν είμαστε που ήρθαν αυτοί) , και καταφεύγουν σε ακραίες προτάσεις και πράξεις, έχοντας και την καμουφλαρισμένη καθοδήγηση ρατσιστικών και φασιστικών στοιχείων, που βρίσκουν την ευκαιρία να διαδώσουν την αρρωστημένη ιδεολογία τους !
Το πιο άσχημο όμως για αυτήν την κοινωνική κατηγορία, είναι πως δεν κατανοούν πως οι ίδιοι θα λάβουν μέρος, στο 2ο στάδιο της κοινωνικής διάλυσης…….

2ο στάδιο

Το δεύτερο κοινωνικό στρώμα λοιπόν, που αποτελεί και το μεγάλο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού, αποτελείται κυρίως από τους εργασιακά «ριγμένους», όπως είναι οι συμβασιούχοι, οι ημι-απασχολούμενοι , οι «μαθητευόμενοι» , οι αγρότες, οι μικροέμποροι, και ένα σωρό επαγγελματικές κατηγορίες, όπου συνδυάζεται συνήθως, το χαμηλό οικονομικά επίπεδο με το χαμηλά μορφωτικό επίπεδο και την μηδενική αντίληψη της υφιστάμενης πραγματικότητας ! Η κοινωνική αυτή κατηγορία καθώς αρχίζει και νιώθει την οικονομική θηλιά να τον σφίγγει, αποφασίζει καταρχάς να «πολεμήσει» τους πιο αδύνατους από αυτήν…… Από κάποιο σημείο και μετά όμως, αρχίζουν και μεταλλάσσουν στην σκέψη τους, ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό και βλέπουν εχθρούς παντού…. Είναι επιρρεπής στον ρατσισμό, στην συνομωσιολογία και ανοιχτοί σε οποιαδήποτε ευκολονόητη λύση που προτείνεται από τον κάθε εξουσιαστή, χωρίς να έχει την δυνατότητα και την ψυχική δύναμη , να επεξεργαστεί , ούτε τα δεδομένα, ούτε τις αιτίες, ούτε τις λύσεις…….

Αρχίζουν και βλέπουν εχθρικά εκτός από τους οικονομικούς τους «υφισταμένους», (δηλαδή μετανάστες και ανέργους), και τους «προϊσταμένους» τους στην καπιταλιστική οικονομική βαθμίδα, δηλαδή τους δημοσίους υπαλλήλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους εμπόρους και βιοτέχνες, και γενικότερα τους μικροαστούς (όλοι οι παραπάνω αποτελούν το τρίτο κοινωνικό στρώμα) ……….

Παραπέρα όμως δεν βλέπουν , όχι λόγω συμφέροντος, αλλά λόγω έλλειψης υγιούς σκέψης και πραγματικής Παιδείας……

Βέβαια από την άλλη οι μικροαστοί, αρχίζουν και αυτοί να νοιώθουν με την σειρά τους την πίεση που τους ασκεί η συστημική κρίση, και βλέπουν τα οφέλη και τα κέρδη τους να κινδυνεύουν….. Στόχος τους οι «τεμπέληδες», ή οι «άχρηστοι», όπως χαρακτηρίζουν τα πρώτα δυο κοινωνικά στρώματα ……Ξανά όμως δεν βλέπουν τις πραγματικές αιτίες, και νιώθουν για ακόμα μια φορά τον κίνδυνο να εξαπλώνεται από κάτω προς τα πάνω… και όχι το αντίθετο….

Εδώ όμως υπάρχει και ένα επιπλέον στοιχείο εκτός του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου,...... και το οποίο ονομάζεται μικροαστισμός….
Διότι ο μικρός μπακάλης , πάντα μαθαίνει (λανθασμένα) , να επιζητά, όχι την κοινωνική ηρεμία, αλλά την ατομική του ηρεμία, και θεωρεί πως κάποια στιγμή και ο ίδιος θα γίνει ένα μεγάλο σουπερ μάρκετ…. Ένας αστός !!!

Προαγωγή που σου υπόσχεται το σύστημα, αλλά δεν μπορεί να την υλοποιήσει, μιας και ο Καπιταλισμός έχει αντίστροφη φορά…….. Το κεφάλαιο οδηγείται σε όλο λιγότερα χέρια, όχι βεβαίως σε περισσότερα…..

Το 2ο Στάδιο λοιπόν της κοινωνικής διάλυσης, εκτός από την χαλάρωση της συνοχής που προκαλείται μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων (καθώς η μια αρχίζει να αντιμάχεται την άλλη) , αρχίζει και εμφανίζει αυξημένη ανηθικότητα και διάθεση για απάτη, όχι μόνο μεταξύ συναλλασσόμενων σε κοινά ή διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, αλλά ακόμα και μεταξύ συνεργατών, συνεταίρων, φίλων και στο τέλος συγγενών ……
Η δυσλειτουργία του συστήματος αρχίζει και φαίνεται πλέον σε όλες τις βαθμίδες και οι εξουσιαστές, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, στρέφοντας την μια εργασιακή ομάδα εναντίον της άλλης……