Ο εθνικιστής

Θα μπορούσε κάποιος να γράψει πολλά σεντόνια για τον εθνικισμό και τον εθνικιστή άνθρωπο. Κυρίως γιατί η έννοια του «εθνικισμού» σηκώνει πολλές ερμηνείες, οι οποίες με τη σειρά τους σηκώνουν πολλές αναλύσεις, κλπ. ...........

Στην ουσία, βέβαια, αυτοί που επιδιώκουν τις πολλές ερμηνείες είναι οι ίδιοι οι εθνικιστές που προσπαθούν να προβάλλουν τις θετικές πτυχές αυτής της υπέρτατης μορφής ανασφάλειας και ανοησίας, οπότε προσπαθώντας να παραπλανήσουν το συνομιλητή τους, καταφεύγουν σε ανούσιες και λαϊκίστικες αναλύσεις........

Στην πιο "αθώα" πλευρά του, ο εθνικισμός είναι η έκφραση σεβασμού και υποταγής προς μία ενιαία εθνική ταυτότητα που χαρακτηρίζει μία ομάδα ανθρώπων.......
Στην πιο σκληρή, μπορεί εκφραζεται με ακραία μισανθρωπία, ρατσισμό και βία.
Το φάσμα μεταξύ των δύο άκρων είναι πολύ μεγάλο, όπως και η ανοησία άλλωστε που χαρακτηρίζει την κάθε βαθμίδα χωριστά.............

Όπως η ιστορία του κάθε λαού περιλαμβάνει μία σειρά από ηρωισμούς, νίκες και διαφορες "χρυσές σελίδες", έτσι και κάθε χώρα περιλαμβάνει τους εθνικιστές της, οι οποίοι ασχολούνται μόνο με αυτά. Οι πιο ακραίοι, οι φασίζοντες δηλαδή, το πάνε και ένα βήμα πιο πέρα και ασχολούνται με την «ανωτερότητα» του συγκεκριμένου λαού..........

Οι Έλληνες εθνικιστές είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση σε σχέση με τους υπόλοιπους στον κόσμο. Τα δικά μας βλαστάρια, έχουν την ιδιαιτερότητα ότι προσπαθούν να βρουν μία ιστορική συνέχεια στους κουτοπόνηρους και αμόρφωτους νεοέλληνες με την λάμψη των αρχαίων Ελλήνων.........

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η ιστορική πραγματικότητα είναι διαφορετική.......
Η ένδοξη παρουσία της Ελλάδας στον πλανήτη έλαβε τέλος πριν περίπου 2000 χρόνια. Από τότε επήλθε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο χριστιανισμός, το Βυζάντιο, Αβάροι, Βούλγαροι, Άραβες,Φράγκοι, Βενετοί, ......(και όποια άλλη φυλή γουστάρεις) , μετά η Οθωμανική Αυτοκρατορία, περαιτέρω αχταρμάδες από διάφορα φύλα κλπ, μέχρι που ορισμένοι άνθρωποι αποφάσισαν να επαναστατήσουν κατά του Οθωμανικού ζυγού κατά τα πρότυπα των κοινωνικών επαναστάσεων της Ευρώπης του Διαφωτισμού. Κατά τη σύσταση του νεοελληνικού Κράτους, υπήρξαν προσπάθειες από λαμπρούς πολιτικούς όπως ο Καποδίστριας, προκειμένου η Ελλάδα να γίνει Κράτος, οι οποίες όμως απέτυχαν παταγωδώς, χάρη σε ανθρώπους, οπισθοδρομικούς, ατομικιστές, εθνικιστές, κουφιοκέφαλους όπου σε κρίσιμες περιόδους επηρέαζαν αρνητικά το πραγματικό συμφέρον της Ελλάδας.........

Πως να τους εξηγήσεις πως για να συσταθεί ένα ομοιογενές κράτος δεν είναι απαραίτητη ούτε η ενιαία θρησκεία, ούτε η ενιαία φυλή ??
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδας μετά την επανάσταση του ’21, όπου οι τοπικοί λαοί αισθάνονταν κυρίως «ραγιάδες» παρά Έλληνες, Αρβανίτες, Σλάβοι, Βλάχοι, Ηπειρώτες, Μακεδόνες, Πελοποννήσιοι, Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι.............
Κι όμως, χάρη σε αμόρφωτους στρατιωτικούς, αδέξιους πολιτικούς και αφελείς κουτοπόνηρους, το νεοσύστατο «έθνος» (και καλά) έπρεπε να στηθεί κάτω από μία ενιαία θρησκεία και μια ενιαία φυλή.....................
Ποιο από όλον αυτό τον αχταρμά φύλων ήταν πιο κοντά στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού ???
Ποια θρησκεία από τις δύο επικρατέστερες, έβαζε το νεοσύστατο Κράτος υπό τις προστατευτικές φτερούγες της Δύσης, διατηρώντας ταυτόχρονα τα προνόμια του ιερατείου ??
Και έτσι βαφτίστηκε ο ορθόδοξος νεοελληναράς ........

Η ανουσιότητα του εθνικισμού, φαίνεται μέσα στο ίδιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ακόμα και σήμερα οι νέοι μαθαίνουν στα σχολεία μόνο για τους βιασμούς, τις φωτιές, τις σφαγές και τις βαρβαρότητες που έπραξαν οι Τούρκοι κατά την Μικρασιατική Καταστροφή....... χωρίς φυσικά να μαθαίνει από τα ηθικά διδάγματα της Ιστορίας.
(Ως γνωστόν, το παγκόσμιο ρεζιλίκι λόγω ελληνικής πολιτικής χαζομάρας, στρατιωτικής καύλας και οικονομικής κακοδιαχείρισης, στα μέρη μας ονομάζεται «Μικρασιατική Καταστροφή»).
Γιατί ???
Για να μην ξεχνούν να μισούν !
Η νέα γενιά οφείλει να ανανεώνει το μίσος ή έστω την καχυποψία απέναντι στον πιο κοντινό και γειτονικό λαό της..................

Η ανουσιότητα του εθνικισμού φαίνεται σε πολλά θέματα, αλλά κυρίως σε αυτά που υποτίθεται ότι προασπίζεται. Εάν ορίσουμε «καλό πατριώτη» αυτόν που αγαπά την πατρίδα του (δηλαδή τον γείτονά του, την κοινωνία στην οποία ζει, το περιβάλλον του, τους νόμους και τους θεσμούς του Κράτους του), τότε ο εθνικιστής σίγουρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους αντι-πατριώτες.........

Ο εθνικιστής, όσο καψουρεμένος είναι με την πατρίδα του στη θεωρία, τόσο κακό της κάνει στην πράξη. Διότι ο εθνικιστής έχει συνεχώς το μυαλό του στην ανάδειξη της σπουδαιότητας του έθνους προς τα έξω. Στην πολεμική υπεροχή που εξασφαλίζει τρόμο και δέος προς τα έξω. Σε μία ένδοξη ιστορία που προκαλεί τον σεβασμό προς τα έξω.
Ο εθνικιστής κοιτάει μόνο έξω.
Στέκεται με το «ανασφαλές» ανάστημά του δίπλα τους άλλους και απλά συγκρίνει και κακολογεί.

Δεν βλέπει, δεν ακούει, και γενικώς δεν αισθάνεται τί γίνεται μέσα.
Δεν ενδιαφέρεται για την καλλιέργεια του εαυτού του.
Δεν τον ενδιαφέρει να βελτιωθεί η παιδεία, η υγεία, η κοινωνία, η νομιμότητα, η καθημερινότητα και το περιβάλλον. Δεν τον ενδιαφέρει ο διπλανός του. Δεν τον ενδιαφέρει η ευημερία της ίδιας του της χώρας. Μάλιστα νοιώθει περισσότερο ντροπιασμένος παρά περήφανος. Και λόγω αυτής της ντροπής, σκαρφίζεται παραμύθια, θρύλους, και θεωρίες συνομωσίας. Αναπολεί το ένδοξο παρελθόν, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σάπιο παρόν, και προσπαθεί να πιαστεί από αυτό. Ο εθνικιστής είναι ένας ανόητος πολυλογάς, που δεν δίνει δεκάρα ούτε για τα παιδιά του. Αναμασά ρητορικές αιώνων που πάντα αποδεικνύονταν εσφαλμένες, και πάντα οδηγούσαν στην ίδια καταστροφή της δικής του κοινωνίας.

Τελικά, ο εθνικιστής είναι κατά βάθος ο πιο ανασφαλής πολίτης.
Σκέφτεται συντηρητικά, οπισθοδρομικά, καχύποπτα και κλειστοφοβικά.
Αρνείται να δεχτεί ότι η σπουδαιότητα ενός έθνους δεν βρίσκεται σε μία σημαία αλλά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις πραγματικές πολιτισμικές κατακτήσεις αυτού του έθνους.